hekel aan labradors

Tango

Dat is pech hebben als je een hekel aan honden hebt en er dan toch regelmatig mee te maken hebt. Je zou bij ons totaal niet passen vrees ik. Bij ons staat de kamer in het teken van 'hond'. Een grote mand, een groot kleed waarop ze mogen liggen, ze mogen op de banken, volgens een van de dochters die het ook niet zo op honden heeft, ruik je ze ook. Dat valt ons zelf vooral op als ze nat geworden zijn van de regen. Waar we iets aan proberen te doen is dat vooral de oudste hond erg veel blaft in huis. Dat heeft te maken met dat ze áltijd alert is en dat heeft te maken met haar 'rugzakje'. En hoe tref je het... mijn lievelingsras is een boxer. Omdat onze boxer zo geweldig was in onze ogen, vinden we de boxer van een ander niet snel vervelend en smelt ik nog steeds van hun kop, zeker als het een pup is.

Wat mij opvalt aan kinderen die het niet zo op honden hebben, is dat ze het toch vaak van hun ouders, niet zelden moeders, overnemen. Onze buren hebben het ook niet zo op honden en alledrie de kinderen zijn er bangig voor. Wat ik echt heel stoer vind, is dat een van de kinderen onze hond regelmatig is komen voeren, zodat onze hond kinderen leuk leerde vinden. Het resultaat is dat hond haar wel leuk vindt, maar onbekende kinderen nog steeds niet. De missie, waarvoor we dit deden, is mislukt dus, helaas. Gezinnen waarvan de ouders of een ouder zich open opstelt naar hond, hebben meestal ook kinderen die hond niet eng vinden. Tot zover mijn observaties .

Maar voor alles: het staat je vrij om honden niet leuk en boxers lelijk te vinden.

De allerliefste hond

Is in mijn ogen ook de boxer. Toen ons konijn was ontsnapt, hing het even later als een puppy tussen de bek van een oude boxer van de buren, geen schrammetje. Ik zou ook graag een boxer willen, maar de gedachte aan die speelselspatten weerhoudt mij.
Boxers zijn zeer leerzaam, je moet het alleen wel aanleren.

Uiterlijk vond ik de boxer met donkere streepjes op een lichtbruine vacht zo kunstzinnig dat ze echt niet lelijk kunnen zijn. Ze zien er ook zo atletisch uit en schudden zo grappig met hun 'ranke' achterwerk als ze bij zijn .
Omdat boxers wendbaar zijn, knallen ze itt een labrador niet zo snel tegen je aan.

Dat is het grote nadeel van een labrador, ze zijn lomp en botsen daaorm sneller iemand omver. Een rodweiler is ook lomp maar wordt minder snel geaaid of ingezet als sociale hond en zijn daardoor kleiner in aantal zodat men sneller klaagt over een labrador.

Flanagan

Of we hadden gewoon mazzel, of het kwam toch door onze consequente regel dat hond niet vanuit de hand eten mocht krijgen, maar onze boxer kwijlde niet. Ik dénk dus dat je veel kunt voorkomen, door een boxer nooit reden te geven om zich rond jouw bord, of koekje te gaan zitten verlekkeren. Wat we wel goed vonden, dat was ook wel erg praktisch, was dat hond de vloer stofzuigerde. Wat gevallen was, mocht de boxer wel hebben. Dus als er eens een erwtje van tafel schoot, deden we net of we niet zagen dat boxer die pakte.

Flanagan

In Engeland heeft de rottweiler een tijd op de lijst van te gevaarlijke honden gestaan, als ik mij goed herinner.

Wij hadden een boxer die in haar geheel heel rank en niet groot was. Ze at tot waar ze nodig had en meer niet, waardoor ze ook niet dik werd. Daarnaast hebben we een kruising gehad die voor driekwart uit boxer bestond en een kwart uit labrador. Die was lomper in bouw, maar zo mooi! Een zwárte boxer met een witte bef, witte smalle strook naar het voorhoofd toe, witte tenen en een iets bredere romp, maar verder zoals boxers horen te zijn, dus ook met de complete staart er nog aan. Couperen van de staart was in die tijd nog normaal, oren niet meer, dus onze 'echte' boxer had nog wel een stompjesstaart. Wij zijn maar twee keer naar een hondenkeuring geweest, ook met deze hond naar een bastaardjeskeuring (dat was véél leuker dan de keuringsdag van de boxer) en daar werd ze tweede in haar leeftijd (grotere pups). Ze waren lyrisch over haar. Alleen al het feit dat een bastaardhond zo'n gladde vacht had, was iets om euforisch over te doen, haha. Sindsdien heb ik overigens geen hondenshow en keuring meer bijgewoond. Ik vind het een vreselijke wereld.

Warkin

'Ik hou er niet van dat wanneer ik mij omdraai, de hond geen blik waardig gun, dat zo'n beest dan nog harder van de andere kant tegen je op gaat beuken. Maar hemel wat zijn die beesten hard en sterk en hardnekkig. En gewoon NIET luisteren.'

Het probleem is niet dat ze hard, sterk en hardnekkig zijn, maar motorische onhandig.

Een groot formaat hond zoals een herder of boxer heeft dat probleem veel minder. Ze zijn wendbaarder en misschien is daarom de herder zeer geschikt als politiehond.
Een labrador heeft vanwege het hoge page-gehalte, de roomwitte vacht en de onschuldige kindvriendelijke zachte blik in de ogen gewonnen aan populariteit tov een hond zoals de boxer. Alleen kunnen deze bij snoepen door kinderhandjes een onwenselijke gewoonte vertonen en het ras staat bekend om de winderijen.

Al met al, kan je beter klagen over die hondenbezitter die het gedrag negeert.

Flanagan heeft grotendeels gelijk

Ik heb ooit een boxer gehad. Een schat van een hond, zeer zachtaardig, dol op kinderen en inderdaad, zéér actieve darmen.

Deze boxer was echter wel het toppunt van lomp. Maar er zat geen greintje kwaad in.

En we hadden hem afgeleerd tegen iedereen op te springen.

De kinderen in de buurt waren wel bang voor hem. Ze vonden hem eng...

Haha,

Wat een beetje haar al niet met een dier doet.

Kaaskopje

Ik schreef niet dat ik een hekel heb aan honden, ik heb er niets mee zei ik. Wel een hekel aan boxers maar goed dat zal de ervaring zijn die ik ermee heb. Misschien heb jij hele nette opgevoede boxers en vind ik die hooguit nog lelijk maar niet vervelend.
Ik heb dus wel een hekel aan ongemanierde honden en dat zal veelal aan de bazen liggen, dat ze niet opgevoed zijn. Mij zus heeft een husky die ook behoorlijk irritant kan doen. Als je hem een keer aait kom je er niet meer vanaf zeg maar en wordt hij steeds opdringeriger, ook als ze er iets van zegt.
Verder ben ik ook niet bang voor honden, dus dat breng ik niet over op mijn zoon. Zoon was overigens wel een periode echt bang van honden omdat hij door een klein keffertje van een vriendje was gebeten. Moeder hield hoog en laag vol dat dit niet zo was. Het was ook maar een schrammetje maar hij deed dus wel degelijk iets.

Bange kinderen en ouders

Meestal zijn kinderen en eventueel hun ouders niet voor niets bang voor (of gewoon niet dol op) honden. Er is dan iets gebeurd.

Wij hebben geen honden omdat we vinden dat we veel te weinig tijd hebben voor die beesten en er ook niet zoveel tijd voor willen maken. Ik ben meer een kattenmens en mijn man is net te vaak gebeten.

Mijn kinderen heb ik geleerd om altijd eerst aan het baasje te vragen of ze de hond mogen aaien, de verantwoordelijke baasjes reageren daar heel goed op en begeleiden dat prima, de wat mindere baasjes vinden dat onzin en eentje vond dat kind het maar moest proberen en dan merkte kind wel of hond geaaid wilde worden of niet (kind mocht van mij toen de hond niet aaien).
Mijn kinderen zijn regelmatig in het park omvergelopen, ook door kleddernatte honden. Mijn kinderen zijn daar niet dol op, ik ook niet. Zeker niet van die grote labradors/golden retrievers/brenner senner of die mega sint-bernhard.
Mijn kinderen hebben ook ervaringen met van die irritante kruissnuffelaars die niet van je af te slaan zijn, wil je verder en dan zit zo'n beest de hele tijd om je heen te draaien.
Er zijn ook wel eens voetballen kapot gebeten op het voetbalveldje door zo'n enthousiast loslopend geval. Vonden ze ook geen geslaagde actie.
En ja, ze zijn ook wel eens gebeten. Een keer toen ze ophielden met voetballen toen ze zo'n loslopend beest op zich af zagen stormen. Ze hielden de bal buiten bereik van de hond en riepen 'af' tegen het beest. Hond hapte het kind, want wilde de bal. Baasje vond het een gevalletje 'eigen schuld, hadden ze hond de bal maar moeten geven, hond wilde alleen maar spelen'.
Of die keer dat we in het bos liepen en zo'n beest vond dat we ergens niet langs mochten. Baas van verre 'hij doet niets hoor', nou mooi wel. Lag natuurlijk aan iedereen behalve aan de hond. De hond beet mij terwijl ik mijn kind oppakte gelukkig, en niet mijn kind. En het was geen krasje.
Of die keer buiten de winkel, kind loopt naar school langs het fietsenrek waar een hond aan zijn lijn rustig zit. Het pad is niet breed en we passeren met kinderwagen en kind aan de hand de fiets van de eigenaar. Hond begint als we vlak bij zijn ineens te grommen en haalt uit, gelukkig kan ik snel genoeg achteruit springen maar hij stond met z'n voorpoten in de buggy. Eigenaar stormt de winkel uit 'wat doen jullie hier ook!'
Of die keer bij een klasgenootje, hond bemoeide zich met een ruzie over een lego-bouwwerk en 'corrigeert' mijn kind.

Tsja, ik ben van door deze ervaringen echt geen hondenliefhebber aan het worden, en mijn kinderen eerder hondenhaters. O ja, en ik heb geen hoge pet op van de hondenopvoedkwaliteiten van bovenstaande baasjes.

Overigens

Er zijn ook hele prima baasjes en dito honden, daar niet van, ik weet dat dit de minderheid is. Helaas verpest die minderheid het zo voor de rest...

Fransien

Ik snap je klachten. Ik word kriegel als kinderen zomaar op de hond afstormen met 'mag ik aaien?'. Goed bedoeld, maar de hond deinst achteruit. Dus netjes en rustig vragen en dan kun je van mij met grote regelmaat nog 'liever niet' krijgen ook. Soms vind ik het goed, maar een hond is geen wandelende knuffel die te pas en te onpas geaaid moet worden. Een hond buiten een winkel stallen, is iets wat je niet moet doen. Terecht of onterecht, maakt niet uit, maar je wordt aan alle kanten gewaarschuwd dat alleen staande honden kunnen worden gestolen. Dus dat risico neem ik niet. Ik wordt ook niet blij van modderpoten op mijn kleren. Zelfs niet van onze eigen honden. Maar goed, als je daar mee gaat lopen, dan is de kans dat je bepoteld wordt aanwezig, dus dan moet je niet moeilijk doen. Dat ligt bij andere honden soms toch anders.

Ik kan me voorstellen dat je minder fan van honden wordt als jullie met enige regelmaat gebeten worden, maar ik vraag mij meteen ook af hoe dat mogelijk is. Ik ben nog nooit door een kwaaie hond gebeten, wel door een hond die per ongeluk in mij hapte in plaats van het speeltje. Wat ik ook wel apart vind, is dat een hond gaat bemiddelen bij een ruzie. Ik had best willen zien hoe dat zo gekomen is. Wat niet wegneemt dat het niet normaal is dat zo'n situatie kon ontstaan. Hondeneigenaren moeten altijd voorkomen dat er gevaarlijke situaties kunnen ontstaan.

Ik zou het wel nuttig vinden als er instructeurs op scholen langs zouden komen voor een lesje hondengedrag. Elk jaar opnieuw. Kinderen weten niet altijd hoe ze moeten handelen. Als je een bal boven je hoofd houdt, wil de hond daarheen. Niet doen dus. Hou de handen laag. Nooit wegrennen, niet onnodig gillen.

Wat wij wel eens hebben meegemaakt is dat wij jongens waarschuwden dat ze hun bal even moesten veilig stellen. Want een hond kán de bal stukbijten als het tegenzit. Maar nee, ze hadden er wel vertrouwen in dat dat niet zou gebeuren. Toen hond toch te ruw met de bal omging, keken ze toch even beteuterd. In zo'n situatie voel ik mij niet verplicht om een nieuwe bal te regelen (de jongens waren al wat ouder, grote pubers). Ze waren gewaarschuwd.

Bal

Als ik een hond had die graag in ballen bijt, had ik hem denk ik toch aan de lijn gedaan. Een ander kent jouw hond niet,. Sorry, maar dan ben je m.i. toch verantwoordelijk voor de schade die je huisdier aanricht, ongeacht de waarschuwing.
Zo bestaan er ook verzekeringen voor situaties waarbij iemand voor een dier moet uitwijken en schade maakt.
Als het dier los loopt, is de eigenaar wel degelijk verandwoordelijk.
Mijn ouders hadden om die reden de kat een oplichtend halsbaantje omgedaan.

Niet met enige regelmaat gebeten

Gebeten worden is de afgelopen 15 jaar maar 3 keer voorgekomen, maar dat is wat mij betreft nog 3 keer teveel.

De bal. Ja, die werd inderdaad hoog gehouden want buiten bereik van de hond die al eerder een bal kapot had gebeten. En er werd in de mouw gebeten en daar zaten flinke gaten in (lees: was redelijk aan flarden) en een flinke bloedende kras in kind.

Corrigeren bij ruzies: hond corrigeerde de jongere kinderen in het gezin met regelmaat en dus ook mijn kind. Het was geen doorbijten maar een corrigerende beet, kind voelde het wel en was ook erg angstig en barste in huilen uit. Moeder komt, vraagt en corrigeert de hond niet maar mijn kind. Vriendje speelde voortaan bij ons thuis, deze hond vertrouw ik niet.

Het bos: die hond moest later het asiel in, hij had behalve vreemde mensen en honden ook zijn baasje en bazinnetje gebeten. Hond spoorde niet, maar baasjes ook niet. Dit was echt een dier wat geen anderen (mens/dier) in zijn buurt wilde en werd daar niet op gecorrigeerd.

Die hond buiten de winkel, tsja, waarschijnlijk was het beest geschrokken. Ik zie het vaker en vaak zitten ze de hele tijd buiten te blaffen en te keffen en loop je liever flink om het beest heen. Vervelend. Maar dit beest zat rustig en vliegt ineens op en staat met z'n voorpoten op de plek waar mijn jongste z'n voeten in de buggy heeft over mijn jongste heen. Ik wist niet hoe snel ik die buggy achteruit moest trekken.

Al deze voorvallen hebben wel iedere keer een vergoeilijkende baas die de schuld niet bij zijn hond legt, en daar zit inderdaad een flink deel van het probleem.

Flanagan

We hebben meerdere malen gezegd dat ze de bal weg moesten houden van de hond. Ze waren met die bal op het hondenveld in een park. Dus toen ze duidelijk aangaven dat ze wel zouden zien, vonden wij het wel goed zo. De jongens vonden dat ook overigens. Er was geen probleem. Ze waren sportief.

Fransien

De mensen van de hond van je balvoorbeeld hadden de jas moeten vergoeden.

Wat betreft de corrigerende hond, geef ik je groot gelijk dat je dat niet veilig vindt.

Tsja,

Een hondenveldje is inderdaad een veldje waarop honden mogen loslopen. Zoveel hondenveldjes zijn er niet. Hadden de jongens maar een schoolplein moeten opzoeken. .

Het is

Inderdaad, als een baas bepaalde ras eigenschappen toelaat kan er dit gebeuren. Helaas wordt de hond aangekeken, terwijl dit een fout van de baas is...

Wij hebben al jaren honden, eigenlijk altijd een "behoorlijke aan de maat ras" gehad en nu, wegens gezondheidsredenen een kleiner formaat. Een Franse Bull dus en nee, niet zo eentje met een extreem platte neus en rennen kan hij als de beste. We hebben gekozen voor een her-plaatser. Aan de ene kant fijn dat we geen puppy tijd hebben, maar aan de andere kant zien wij wel dingen die afgeleerd moeten worden die door de vorige eigenaar goed bevonden waren als gedrag. We hadden beter een puppy kunnen nemen het is een droppie om te zien en daar gaat het vaak ook "mis". Hij claimt de voordeur als de bel gaat, wil perse aandacht en drukt zich dus tegen je aan en buiten heeft hij geen benul van aan 1 kant lopen. We zijn nu 4 maanden goed aan het trainen en ik moet zegen, het werpt enorm zijn vruchten af. Gaat netjes op de plek als de bel gaat, is weg te sturen als hij perse aandacht wil en loopt redelijk aan 1 kant. Maar het rotte is.....mensen vinden hem zo super schattig dat dat tegen je bene aandrukken toch niet erg is, of dat even opspringen, hij is maar zo klein....Mwah, het is een flinke hoor voor zijn 19 kilo, maar je krijgt het er niet uit bij mensen. het zal dus in het geval bij TS toevallig een paar keer hetzelfde ras zijn, ik zie het bij meer rassen en lees: bij meer baasjes.

labrabuldozers

Haha, ik zag dit kopje en dacht, het zal wel. Ik ben niet speciaal een hondenliefhebber, maar vind het doorgaans wel leuke beesten. Tot ik afgelopen weekend in het bos was....
........daar liep een vrouw met een (grote) hond. Ze was leuk met de hond bezig, hem laten poseren voor een foto tussen de herfstblaadjes, goed afgericht dier. Maar toen kwamen er 3 labradors aangestormd, die massaal de hond en zijn baasje kwamen bespringen, besnuffelen aan de private delen en een van deze buldozers beet de vrouw ook nog eens vriendschappelijk in de been. Vervolgens kwam de eigenares van deze roedel er aan gewandeld... en die vond het allemaal heel normaal, blijkbaar. Zelfs nog een opmerking in de trant van "dat is gezellig he, anderen om mee te spelen"

Daarna viel me ook ineens een man op die hier in het park altijd zijn labrador los laat lopen. Normaal fiets ik daar altijd langs, maar nu was ik lopend. Prompt parkeert het beest zijn modderpoten tegen mijn schone goed om mij in het gezicht te likken... hm.

Ik kan welenig begrip opbrengen voor de labradorhater geloof ik

tja

labradors komen het meest voor en je onthoudt vooral de negatieve dingen. Als je vanaf nu ook telt hoeveel goed gehoorzame labradors je ziet dan valt het beeld al de andere kant op.

Verder: het blijft gewoon zo dat ook een labrador moet worden opgevoed. Als dat niet gebeurd is heb je inderdaad een bulldozer maar over het algemeen nog geen gevaarlijke bijter. Dit in tegenstelling tot een heel hoop andere rassen die bij een verkeerde opvoeding een stuk gevaarlijker zijn.

Ja precies (wat Triva zegt)

En als van weerskanten begrip is voor welk terrein voor wie is, dan scheelt dat ook een hoop. Onze jongste hond wil nog wel eens achter fietsen aanrennen als hij de kans krijgt. Iets wat van de hond vandaan snelt is prooi. Normaal gesproken zit hond aan de riem en kan hij een sprintje achter de fiets aan wel vergeten. Hond heeft dat ook door en doet die moeite dan niet. Rijdt diezelfde fiets op een vóetpad rond een hondenveld, dan loopt de hond los en ziet zijn kans schoon. We hebben meegemaakt dat een fietser al fietsend op dat voetpad trappende bewegingen maakte naar onze hond toe. Als de fietser afgestapt was, was de hond ook gestopt met 'jagen'. Ik trek mij het gedrag van mijn hond aan als dat gedrag fout is, maar ik word wel boos als mensen die niets met honden hebben, bordjes met 'losloopgebied' negeren en dan gaan klagen of zelfs agressief worden.

kaaskopje

Jij vergeet dan weer dat een hond alleen los mag in een losloopgebied als die goed onder appel staat. Honden gaan ook achter joggers aan op dat voetpad en dat is ook niet de bedoeling.

losloopgebied of niet

je hoeft niet te accepteren dat honden tegen je aanspringen, vind ik, of in je gezicht likken, of in je kruis snuffelen. Allemaal heel blij en vriendelijk bedoeld, maar heel veel mensen stellen dat gewoon echt helemaal niet op prijs.

Ik heb ook nog nooit ergens een formeel losloopgebied gezien, bestaat dat? Is dat een terrein met een bordje en een hek eromheen? Hier in het park lopen honden ook los, maar er staat nergens een bordje dat dat mag. In het bos ook niet. Maakt mij niet uit verder, maar als je je honden los doet moet je wel zeker weten dat ze zich gedragen.

Triva

Officieel moet je misschien van alles en ik streef dat ook wel na, maar als mijn hond over het veld aan het crossen is en ter plekke ontdekt dat er een illegale fietser langskomt, ben ik niet snel genoeg in de buurt om dat op te lossen. Staat de hond naast mij en ik zie een fietser aankomen, dan pak ik hond bij zijn tuig en laat 'm pas los als de fietser uit beeld is. Ik vind echt dat het van twee kanten moet komen. Je gaat niet júist joggen op een losloopveld, of er doorheen fietsen, als dat pertinent niet de regels zijn. Als ik even zuiver naar de omstandigheden van het hondenveld kijk, waar wij regelmatig komen, dan zijn er uitstekende alternatieven voor zowel joggen als fietsen. Een veld als deze is juist bedoeld om een hond even de vrije loop te gunnen. Er zijn ook losloopvelden, waar ik mijn hond niet los zou dúrven laten. Zo belachelijk dicht bij verkeer, dat ik het absoluut niet veilig vind. Dan kun je een hond nog zo strak onder appél hebben, maar ik zou dat risico niet willen nemen. Dus houden we de honden daar aan de lijn.

Loslopen

Loslopen is prima maar de hond moet natuurlijk wel gewoon onder appèl staan. Als het niet verboden is om daar te fietsen en te joggen hebben die mensen ook recht om daar te zijn. Waar wij in Nederland woonden was er een bos (je) vlakbij waar honden los mochten maar tegelijk werd dit bos gebruikt door andere recreanten. Het was niet exclusief voor honden. En in zo'n situatie laat je geen hond los die niet goed luistert en die achter mensen aanjaagt.

Lieverdje

Dat je die nog nooit gezien hebt, kan natuurlijk echt komen doordat je er nog nooit geweest bent, maar ook doordat je er niet gericht naar op zoek bent. In onze gemeente staan ronde palen met op de schuin afgezaagde bovenkant een groen of rood plaatje met wel of niet losloopgebied of toegang voor honden. Sinds een tijdje staat er een heg om het hondenveld waar wij komen, maar ook het voetpad ernaast hoort nog bij het losloopterrein. In een ander gebied mag de hond ruimschoots los, maar wel in een bepaald deel. Ga je vanaf een veldje linksom, dan mag de hond los blijven, ga je rechtsom dan moet hond vast. Langs een doorgangspad met een officieel fietspad, mag de hond niet los. Dat doe je dan ook niet vind ik. Ook geen honden die ontzéttend goed luisteren.

Als een vreemde hond in je gezicht likt sta je blijkbaar toch voorover gebogen, óf je bent heel klein van stuk. Mijn ervaring is helaas ook, dat je als baas goed bezig bent, maar andere mensen het allemaal prima vinden en je hele opvoeding in de wind slaan.

Jaina

Ik ben het in grote lijnen met je eens, maar als jij weet dat een stukje park echt bestemd is voor honden, ga jij daar dan hardlopen? Met logisch en verstandig nadenken kom je een heel eind.

Maar goed, de labrador dus ) Herdershonden komen trouwens na de labrador wat populariteit betreft. Dat wist ik niet. Daar was ik als kind altijd een beetje bang voor. Geen idee waarom. Ik had er geen nare ervaringen mee.

Kaaskopje, (ot)

In jouw kindertijd was de herdershond waarschijnlijk net zo populair als de labrador vandaag de dag. Deze redelijk grote hond was een veelvoorkomend beeld op straat en tegelijk een politiehond en een waakhond. Misschien verklaart dat je gevoel als bij herdershonden.

Ik vind herdershonden juist fijne honden. Ze zijn leergierig. Maar de vacht stinkt bij een wandeling door de regen.
En al die haren...daarmee red je het niet met een swiffer. Zodoende verbaasd dat de herderhond op twee staat.

Flanagan

Ja dat kan. Nadat ik het vorige verstuurd had, bedacht ik mij ook dat ze een periode negatiever in beeld kwamen. Dat zal ook meespelen. Zo zie je maar hoe bepaalde dingen je gevoel voor een hond of ander beest kunnen beïnvloeden. De herdershond en ik zullen nooit dusdanig tot elkaar komen dat ik er zelf een wil hebben. Dus iemand die een kijkje op labradors heeft gekregen, dat komt nooit meer goed vrees ik.

Losloopgebieden

http://www.doggydating.com/losloopgebieden