wat kost een professionele mollenbestrijder?

Hoeveel m2 is jullie gazon?

Dat lijkt me om te beginnen relevante informatie. Verder kan ik je niet helpen.

Kan je googlend geen info vinden?

Balen trouwens. Hoop dat ze ook niet terugkomen als ze hem mollenvrij gemaakt hebben.

laten voor wat het is en afwachten of ...

U gazon is toch al om zeep, dus haast is er niet meer bij.

Bij mollen komt wel vaker exponentieel groeiende populatie voor, die erg snel daarna (doorgaans binnen het jaar) instort door ziekte.

Een alternatief is zelf op mollenjacht gaan.
Erg moeilijk is dat niet, voor wie bestand is tegen het met de losse pols dood meppen van wat mollen met spade of schop. Dat is doorgaans niet de sterkste kant van (verwijderd door forumbeheer). Excuseer, ik bedoel: van welmenende, trotse bezitters van een onberispelijk gazon.

Nog een alternatief is een firma inschakelen. Omdat elke cent telt houden die zich niet meer bezig met het levend wegvangen d.m.v. buisvallen en het uitzetten van de dieren in gebied waar ze niemand tot last zijn.

Men zal de uitgangen (de molshopen) dan afdichten en de gangen volpompen met water, kooldioxide of fosgeen, waardoor de dieren verdrinken, verstikken of omkomen door fosgeenvergiftiging. Niet de leukste manier om dood te gaan, maar als u vanuit het raam kijkt naar uw schitterende tuin hebt u daar verder geen last van.

Moeite mee

Ik heb altijd zo'n moeite met dit soort dingen . Maar ja, je zult er maar last van hebben. Maar omdat ik het 'zielig' vind, ben ik gaan zoeken op diervriendelijk mollen verjagen en dan kom ik dit tegen:

"Naast het doden en vangen, zijn er ook allerlei methodes om mollen te verjagen. Het is algemeen bekend dat mollen een erg sterk reukorgaan hebben. Bepaalde geuren kunnen ze simpelweg niet uitstaan, waardoor ze hun territorium zullen verlaten. Van oudsher wordt er bijvoorbeeld mottenballen of knoflook gebruikt om mollen te verjagen. Een vrij recent ontdekt middel om mollen te verjagen is het gebruik van speciaal mollen carbid. Met mollen carbid kan je mollen simpel op een ecologisch verantwoorde manier verjagen.

Met speciaal carbid kun je niet alleen mollen maar ook woelmuizen verjagen. Net als mollen hebben ook deze knaagdiertjes een hekel aan de geur die verspreidt wordt. Zelfs woelratten kunnen op een snelle en ecologisch verantwoorde manier worden verjaagd. Mollen carbid is ook voor de natuur niet schadelijk."

Bron: http://tuintuin.nl/blogs/236/mollen-verdrijven-diervriendelijk

Niet geloven hoor

Mollen (en woelmuizen) komen op je tuin af als er veel wormen en larven in zitten. Dat is een enorm goed teken. Vruchtbare grond en zo.
Er zijn heel veel middeltjes, maar niets helpt. Ook carbid niet.
Zelfs mollenvallen zijn niet zo effectief.

Een geduldige boer met een schop die de mol dood slaat helpt wel. Alternatief is een hond of een kat met hetzelfde geduld. Ik had zo'n hond. Nu heb ik zo'n kat.

Omdeden helpt natuurlijk het beste. Bij elke molshoop mag je jezelf feliciteren: oh wat een lekkere grond heb ik toch in mijn tuintje.

Miriam

Jammer dat carbid niet helpt, heb jij dat geprobeerd, begrijp ik?

Omdeden is neem ik aan 'omdenken' en ja, dat kwam ook bij mij op. Maar het is natuurlijk wel een verschil of je een half weiland als tuin hebt, zoals jij rond je vroegere huis, of een postzegeltuintje die met twee molshopen al totaal omgeploegd is.

Kaaskopje! Serieus...

Het is maar wat je "diervriendelijk" noemt, zucht...

"Mollen carbid" is gewoon calciumcarbide, hier ook wel "carbure" genoemd.
Het goedje werd vroeger gebruikt in gaslantaarns.
Als calciumcarbide in aanraking komt met vocht komen grote hoeveelheden acetyleengas vrij. De mollen worden dus "diervriendelijk" vergast...
Het gas is op zich zeer brandbaar en in een gas-luchtmengsel, ook bij een lage acetyleenconcentratie (>2,5%), erg explosief.

Mottenballen zijn ook niet bepaald onschadelijk: ze bevatten of kamfer, of naftaleen of paradichloorbenzeen. Alle drie zijn giftig tot zeer giftig en sterk milieubelastend.

Nog even: "speciaal carbid"

Zoals algemeen geweten (zou toch moeten...) zijn reclamepraatjes niet de betrouwbaarste bron van informatie.
Maar aan de laatste twee zinnen van dat stukje waaruit u citeert twijfel ik niet: "Dit artikel is geschreven door Melkbusshop.nl. Mollencarbid kan in de webshop van de Melkbusshop besteld worden. ".

lastig

Dat ons gazon er niet uit ziet, dat maakt me wat minder uit. We hebben ook allerlei onkruid erin en met de wormpjes, kevertjes etc zijn de kippen ook erg blij. Het gaat mij erom dat als ik door het gazon loop, ik ineens een eind naar beneden zak of stap in een kuil oid. Met een slechte knie ben ik daar niet erg blij mee.
Ik heb 2 bedrijven gebeld, het enige wat ze kunnen doen is vallen zetten a 85 euro per keer dat ze langs komen.

Mollen veroorzaken enkel lichte esthetische schade.

Als het er veel zijn kan het wat oplopen, maar dat duurt nooit lang.
Voor het overige zijn het nogal nuttige beestjes, die massa's insecten elimineren en door hun graafgedrag de teellaag mee helpen verluchten.
De enige reden waarom ze nog af en toe bestreden worden in de landbouw: na een natte herfst storten de gangen wel vaker in, waardoor er een groter struikelrisico is voor het vee in de weiden.
Die foefjes met mottenballen en zo stammen uit vroegere (en hopelijk vervlogen -no pun intended-) tijden: toen het nog "gewoon" was om te pogen de beestjes te verdrijven door hier en daar een kwak sterk ruikende viezigheid (benzine, petroleum, stookolie, verfverdunner, ...) in de gangen te gieten. Ik mag hopen dat we dat de dag van vandaag niet meer doen...
Vroeger had je ook van die gaspatronen die in de gangen moesten geplaatst worden en aangestoken. De patronen bevatten enkele precursoren die, eens door ontbranding in reactie gebracht, een hoeveelheid fosgeen (carbonyldichloride, C Cl2O) afgaven.
Fosgeen is zeer giftig en heeft hier nog steeds een erg sinistere bijklank: het werd tijdens WO I, massaal ingezet als strijdgas, vaak gemengd met chloor en chloor-pikrinezuur ("Grünkreuz-gassen").
Gelukkig is die rommel nu verboden.

Voor die prijs...

kan u dat net zo goed zelf doen... Alleen is de slaagkans niet erg groot, tenzij u met veel vallen aan de slag gaat. Het gangenstelsel is vaak erg uitgebreid en delen ervan worden vaak niet meer gebruikt.
Welke delen wel nog in gebruik zijn kan u afleiden uit de staat van de molshopen. Soms (lang niet altijd) is het wel mogelijk een deel van het gangenstelsel te zien vanop de begane grond, omdat de aarde lichtjes verzakt is. Die gangen kan u blootleggen en er vallen in plaatsen. Ik opteerde destijds voor buisvallen, waarin de dieren levend en onbeschadigd gevangen werden, zoals deze: https://www.primrose-nederland.nl/humane-mollenval-mollenkoker-p-9463.html. Vallen plaatsen, gangen weer dichtmaken, elke dag controleren.
Mollen zijn erg schuw en wantrouwig èn ze hebben een erg goede reukzin. Stop iets in de vallen of wrijf ze voor plaatsing in met iets dat voor hen aantrekkelijk is, vb. een platgeknepen regenworm.

U kan ze ook zelf vangen: moeilijk is het niet, maar het is wel een geduldwerkje.
Ze zijn het actiefst kort voor zonsondergang/zonsopgang. Dat merkt u door het ontstaan van een molshoop (een verrekijker is een grote hulp!). Als u dat ziet, is het zaak om met een spade onmiddellijk de mol "uit de grond te wippen". In hun gangen zijn ze betrekkelijk snel, op de begane grond zo goed als hulpeloos.
Zet ze ergens uit waar niemand er last van heeft. Wel opletten: ze hebben betrekkelijk scherpe klauwen en vlijmscherpe tandjes. Maar door een paar stevige werkhandschoenen komen ze niet.

Wat in elk geval niet werkt is al dat stankgedoe en die zgn. "ultrasone" rommel.

Heus onderzoek

Nee Kaaskopje, ik heb het niet geprobeerd.
Ik las in een Frans Agri-blad de uitkomst van een serieus onderzoek naar "het probleem".

En als je je erbij neerlegt dan scheelt dat een hoop kopzorg.

Overigens is mijn "tuintje" nu groter dan voorheen.
Het is een berg vol molshopen.
Ik gebruik de grond van de molshopen voor mijn groentetuin.
Beter kun je niet krijgen.

hier

een tuin die aan het bos grenst. Wij hadden ook altijd mollen. We hebben in een deel van de tuin gaas ingegraven en bij een mollenvanger een paar vallen gekocht (en laten demonstreren).

Zo hebben we in de loop van de tijd een stuk of 10 mollen gevangen en sindsdien zijn ze niet meer teruggekomen. Ik heb echt geen idee meer wat we daarvoor betaald hebben (sorry). Maar ik zou dus vooral ook zelf 1 of meer vallen kopen. Als je weet hoe en waar je ze moet plaatsten kun je het namelijk prima zelf.

Klem

Als dochter van een mollenvanger weet ik precies hoe en waar je een klem moet zetten, maar toch blijft het een lastig dier te vangen. Als je een klem zet doe dat dan met handschoenen aan, zodat de mol geen mensengeur ruikt. Ik bel meestal mijn vader die dan een paar klemmen zet en dan is de mol zo gevangen. Hij doet dat ook wel voor particulieren nu hij met pensioen is, hij rekent dan iets van 15 euro per gevangen mol.

Is dat dan met de genen of met de paplepel doorgegeven?

Mollie?

Yvan

Ik denk niet dat dat niets met mijn genen te maken heeft, maar meer met het feit dat ik graag met mijn vader mee ging de weilanden in en dat ik toen goed heb opgelet.

Dan hebt u dat bij deze mooi recht gezet

Want geef toe: "Als dochter van een mollenvanger weet ik precies hoe en waar..." klinkt goed, maar het is op zich een machtsargument en dus volkomen irrelevant, tenzij... #18

Met spade

Mijn vader was ook erg bedreven in het vangen van mollen.
Hij zette wel vallen, maar het liefst ving hij ze zelf.
Zelfs als we zaten te eten en hij zag beweging in het gazon rende hij naar buiten met zijn spade. Om vervolgens heel zachtjes op zijn doel af te sluipen. Vaak had hij hem dan.

Lastig hoor. Ik zou flink stampen op mijn gazon (geen idee of het werkt) en hopen dat ze snel weer verder trekken.

Yvan en Martje

Yvan, mijn zin eindigde ook met .... Maar toch blijft het een lastig dier in te vangen. Daarmee bedoelde ik dat je nog zo goed kunt weten hoe het moet, maar dat het toch niet altijd of zelfs meestal niet lukt.

Martje, dat kon mijn vader ook, al kostte dat soms veel geduld.

Gruwelijk

Het zijn maar mollen en ze zitten buiten. Dat is dan toch niet zo erg? Ik zou ze lekker laten zitten.

Mollen laten zitten, schade beperken.

De molshopen kan je het beste wegscheppen (uitstekende potaarde!) of over het gazon harken. Er blijft dan alleen een klein gaatje over, dat sluit vanzelf weer. Als je de hopen laat zitten, dan zullen ze platregenen of platgetrapt worden. Dan heb je een groot oppervlak waar het gras niet kan groeien. Ik heb een heel groot grasveld en met deze methode ben ik dagelijks een paar minuten bezig en alles ziet er netjes uit.

Miriam

Jij hebt meerdere tuinen .

Vroeger

Wat herkenbaarbeid betreft, zou het bij deze anekdote zomaar kunnen dat iemand denkt 'hé, dat verhaal ken ik!', maar ik riskeer dat toch maar.

Als kind woonde ik tegenover weilanden en ander agrarisch land en daar vertoefde ik als kind regelmatig met vrienden. Ik denk dat ik nog 9 jaar was, toen ik met een vriendinnetje in een weiland dode molletjes zag liggen. In de val gelopen. Ik had zo'n beestje nog nooit van dichtbij gezien en ik vond het a. fascinerend en b. zo bijzonder dat we het beestje in een potje hebben gehesen en mee naar mijn moeder hebben genomen. "Kijk mamma", wees ik door het raam, "een dooie mol!". Niet veel later ging de telefoon bij mijn moeder. Een buurman van verderop in de straat, vader van een klasgenoot en later ook vriend (gewoon een vriendje dus), hing woest aan de lijn. Hoe dochter het in haar hoofd had gehaald met dat molletje rond te gaan slepen. Dat kon zomaar niet. Mol moest onmiddellijk terug!

Ik heb eigenlijk nooit gehoord waarom uitgerekend deze man zo woedend was. Ik heb vaag iets horen rondzingen over de Rabobank, maar of dat nou met dat weiland te maken had... De man was ook jager, zou hij de vallen hebben uitgezet? Ik heb het nooit gehoord. Gek was het wel.

Dat was een pro

Die boze meneer was een professionele mollenvanger die per stuk betaald werd, denk ik. Die dode mollen waren zijn broodwinning.
Ik had zo ooit wel eens een boze muskusrattenvanger aan de deur die meende dat mijn hond hem het brood uit de vallen stal. Maar dat was niet het geval. Mijn hond ving ze zelf. Ik heb toen afgesproken dat ik hem zou bellen als hond er weer een had gevangen. Na drie keer vroeg de man of de hond te koop was.
Nee.

Op zijn ouwe dag is hond (uit zichzelf) overgeschakeld van het vangen van beesten naar het zoeken naar paddenstoelen en zelfs truffels.

Wat een leuke hond was dat.

Miriam

Ooohhh, daar heb ik nooit aan gedacht! Dat zou zomaar kunnen. Het was niet zijn broodwinning, maar misschien wel een prettige bijverdienste. Zoals ik schreef was hij ook jager, dus... het kwartje valt.. bijna 50 jaar later, haha.

Zijn zoon, mijn klasgenoot en vriendje (ik was in stilte wel járenlang verliefd op deze jongen, beetje sneu, want niet wederzijds), nam wel eens vogelpootjes mee en ja best gruwelijk, dat vond ik hilarisch om mee te spelen. Als je aan een peesje trok, ging het pootje open en dicht. Raar kind was ik .

Nu ik toch over deze jongen schrijf... toen ik zwanger was van mijn oudste dochter, was de uitgerekende datum in de buurt van de verjaardag van X. Ik had me voorgenomen om weer contact met hem te zoeken als de baby op zijn verjaardag geboren zou worden. Dat werd een dag ervoor.