Tussendoorvraagje over lasagne

Wat jij wil

T romige van een lasagne komt door de bechamelsaus. Die doe je per laag bolognese saus een beetje erover. Zeker niet volledig afdekken. Je kunt het prima weglaten. Ook kun je prima de pastavellen vervangen door courgette. Wel iets minder water bij de saus doen want de courgette laat veel vocht los. Dikke saus maken en dan met de kaasschaaf courgette plakken ertussen leggen. Je zou de bechamel ook kunnen vervangen door een laagje creme fraiche ertussen te doen.

kaassaus

Ipv bechamel kun je ook kaassaus maken.

Gewoon zonder

Ik heb nog nooit bechamelsaus gebruikt in de lasagna, met alleen tomatensaus is het ook lekker,

skik

ook zonder, vind dat veel lekkerder

en courgette gebruik ik ook regelmatig, lekker snullen dus vanavond. Wij gaan aan de spaghetti...de saus pruttelt al.

Bechamel

Aangezien ik lui ben, vervang ik de toplaag vaak door creme fraiche met peper erop en dan geraspte kaas. Gaat prima. Wel goed uitsmeren zodat alles bedekt is.

Zonder

Ik had het vorige week zonder bechamelsaus gemaakt en kreeg van mijn man commentaar. Mét is veel lekkerder volgens hem. Maar zonder kan ook dus. Mij maakt het niet zoveel uit. Ik maak altijd het recept van Lekker en Simpel. Doe er wel extra groente door.

Zonder

Volgens mij hoort het zonder, en is met juist een hippe (hip 20 jaar geleden) variant.

Altijd zonder bechamelsaus.

Bij mij is de saus van gehakt, groenten en kruiden. Lijkt een beetje op Spaghettisaus. Op de laatste laag saus gaat wel flink wat geraspte kaas.

Zonder

Maar ik week de lasagnebladen dan wel eerst even (op de bakplaat met kokend water).

Zonder

Met idd tomatensaus, met gehakt, groente ed. Heb zelfs wel eens alle groente gepureerd aangezien zoon zo moeilijk daar mee was. Saus, bladen, kaas, saus, bladen, enz. Eindigen met saus met daarover kaas.

bladen hebben vocht nodig

In de oven nemen de bladen vocht op uit de saus. Dan kun je de lasagne snijden en blijft de stapel bladen met saus staan. Als je groente gebruikt ipv lasagne bladen moet je dus de saus wat dikker houden.
Voor ons gezin maak ik altijd lasagne van 21 vellen lasagne. Daar gebruik ik 750 ml tomatensap van verse tomaten voor en 400 ml melk in de bechamelsaus. Hangt een beetje af van de "waterigheid" van de tomaten maar meestal is het dan precies goed.

hier

Hier gebruik ik alleen bechamel voor de bovenste laag, dus ik sluit af met lasagnevellen, bechamel em geraspte kaas. Dan krijg je een lekker smeuïg kaaslaagje bovenop. Maar na het lezen van de posting van Pirata ga ik denk ik ook de zure-roomtruc een keer proberen.

Groeten,
Temet

mozarella werkt nog beter als vervanger van bechamel

Dan doe ik inderdaad maar één laag, bij voorkeur de bovenste. En dan geraspte kaas erop.
Room trekt er eerder doorheen, plakken mozarella blijven mooi liggen en worden zacht.

Euhhh... bieb63, #3

een kaassaus is toch gewoon een bèhamelsaus waarin kaas gesmolten wordt, niet?
Tenzij we het hebben over kant-en-klaarsausjes uit de supermarkt, maar dat reken ik niet onder "koken".

Na de maaltijd

Ik ben geen futuroloog, maar soms roepen zaken in het heden vragen bij mij op ten aanzien van de toekomst. Dan kom ik naar aanleiding van een simpel bericht over bechamelsaus opeens te mijmeren over vragen als: getuigt smaak van een haat-liefdeverhouding tot eten? Is het (al of niet) Calvinistisch om altijd maar de schijf van vijf in acht te nemen? Behelst slechts eten om het lichaam in stand te houden en te behoeden voor ziekte een godsdienstige uitspatting, hetzij eerder een uitwas van het kapitalisme? Sluit het één het ander uit? Zullen we in de toekomst vanuit de behoefte aan tijdwinst slechts pillen en astronautenvoeding slikken of wellicht zelfs 24/7 rondlopen met een infuus dat ons voorziet van de nodige calorieën, vitamines, mineralen en bouwstoffen?

Mijn gedachten vliegen al snel allerlei kanten op; als water uit een vijver waarin een steen zo groot als #MeToo is geworpen. Aan mijzelf – wie anders? – telkens weer de taak om enige orde in de chaos te creëren. Al was het maar om te voorkomen (al te veel) tijd en geld te moeten spenderen aan het laten gladstrijken van rimpels bij een schoonheidssalon.

Zo bezien is het maar goed dat ik één van die mensen ben, die van hun hobby hun werk hebben kunnen maken. Het houdt je jong en de gebreken op afstand. En dat draagt op zijn beurt – zowel voor mij persoonlijk, als de gemeenschap – alleen maar bij aan een gunstige kosten baten analyse als het gaat om medische zorg. Zo zie je maar: de werkelijkheid kent minstens zo veel lagen als lasagne!

Vanuit dat besef, alsook door mijn opleiding tot historicus, zal ik bij mijn zoektocht naar een antwoord op mijn vragen ook altijd terug proberen te grijpen op het verleden. Zo heeft de Italiaanse bechamelsaus mij doen terugdenken aan het bloempapje, waarmee mijn moeder de bloemkool placht te begieten, teneinde dit ‘superfood’ avant la lettre smaakvol(ler) en energierijker te maken.

Haar kennende, gaf ongetwijfeld het oogmerk de calorische waarde te verhogen de doorslag bij haar keuze dit sausje aan het betreffende groentegerecht toe te voegen. Ofschoon het haar onwillekeurig eveneens een gevoel van luxe zal hebben gegeven, waarvan de jeugd in Nederland zich nu geen voorstelling meer kan maken. Is dat laatste een logisch uitvloeisel van de gestegen welvaart? Niet per se!

In de tijd dat veel Italianen het arme Italië verruilden voor het welvarender Nederland, was er – zonder overdrijving! – sprake van een regelrechte botsing van culinaire tradities. Zogeheten ‘gastbeiders’ voelden zich door hun werkgever nog wel eens honds behandeld, als zij uit de bedrijfskeuken een stamppot geserveerd kregen. Menig Italiaan zag dit gerecht namelijk aan voor hondenvoer. Begrijpelijkerwijs verging hen bij die gedachte compleet de eetlust, alsook de werklust. Hele stakingen zijn erom gevoerd! Zo zie je maar: over smaak valt wel degelijk te twisten.

Niet zonder toeval botste het eveneens als het ging om de omgang tussen mannen en vrouwen. De mannen uit Italië waren doorgaans gewend door hun moeders te worden verwend met uiterst zorgvuldig bereid, smakelijk eten. Koken in het algemeen en vrouwen in het bijzonder stonden er vanouds in speciaal aanzien. De Nederlandse grondhouding ten aanzien van voeding en vrouwen kwam op hen vaak wat al te nuchter over. Het moet een ontnuchterende ervaring zijn geweest.

Ondertussen genieten de Italiaanse keuken en hoffelijkheid nog altijd wereldfaam. Niet voor niets hebben zij hier te lande tamelijk veel invloed gehad. En dat lijkt mij geen mosterd na de maaltijd.

Rode krullenbol

zie u graag!

vervanger

Ik houd ook niet van bechamel, vind ik vaak zo'n naar niets smakend papje. Ik gebruik zelf of boursin of creme fraiche en dat smaakt altijd heerlijk.

Béhamel staat of valt met de kruiding

peper, zout, laurier, wat (zelf bereide) fond... Met melk en tarwebloem allen lukt het natuurlijk niet.
Als ik er geen zin in heb vervang ik bèhamelsaus weleens door wat ingekookte room. Gewoon wat laten pruttelen tot hij dikvloeibaar wordt.

die creme fraiche

ik lees hier over creme fraiche. Maar hoe doen jullie die laag er dan tussen? Gewoon uit het bakje lepelen en erover smeren of toch nog wat kruiden erdoor? En wordt dat over elke laag lasagnebladen gesmeerd of zo af en toe?