Slecht weg kunnen gooien
Er was al een draadje over een kind van 6 jaar dat moeilijk afstand kon doen van zijn bed.
Ik heb daar geen last van, maar kan wel slecht dingen weggooien. Vermoed dat het ook met "loslaten" te maken heeft, controle houden etc.
Ik ben niet heel extreem denk ik. Je kan ons huis nog gewoon doorlopen en krijg er nooit commentaar op van mensen. Maar merk het wel aan bijv. de volgende dingen:
- eten niet weggooien maar bewaren om later op te eten (evt. in diepvries) (dingetje meegekregen uit mijn jeugd met ouder die in het kamp zat)
- kleding van mezelf kan ik slecht weggooien, maar uiteindelijk kan ik het wel - bij voorkeur gaat kleding dan naar anderen / kringloop
- ik maak graag foto's en maakte altijd graag albums, maar loop daar door tijdgebrek ernstig mee achter (kost ook veel tijd al dat selecteren van al die foto's).
- foto's op SD kaartje wil ik nooit allemaal wissen in een keer - te leuk om terug te kijken 
. Doe het selectief, schiet niet op dus regelmatig probleem met volle SD kaartjes. Nu koop ik maar vaker een nieuwe .
- ik bewaar schoolschriftjes en zo van de kinderen. Te weinig tijd om uit te zoeken, dus een inmiddels grote stapel. Weet nu al dat als ik er een keer doorheen ga, ik moeite zal hebben dingen weg te gooien. NB Ik heb niet alles bewaard hoor, maar vind het wel leuk om herinneringen te hebben.
- spullen van mijn kindertijd bewaar ik op zolder (paar dozen achter de schotten). Kijk ik zelden naar, maar ALS ik ernaar kijk, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen het weg te gooien. Te leuke herinneringen.
- ik bewaar allerlei administratieve papieren, die "handig" kunnen zijn of "noodzakelijk" om te bewaren. Soms is het inderdaad wel handig, maar omdat ik zoveel papieren bewaar is het wel vaak lang zoeken.
- ook op het werk, soms lang zoeken omdat ik teveel papieren bewaar, maar i.v.m. paperless werken wordt dat al beter .
Ik kan wel goed loslaten met de kinderen op pad laten gaan (bijv. alleen naar clubjes fietsen, uitjes, later 's avonds op fiets naar huis, vakanties alleen). Het is dus denk ik meer met spullen en foto's.
Nou ja, jullie hebben een beeld. Geen megaprobleem, maar toch zou ik het wel voor mezelf wat makkelijker willen krijgen. Minder bewaren, dus minder spullen (om te doorzoeken), scheelt tijd.
Wie herkent dit?
Wie heeft tips / ideeën of ervaringen hoe ik, denk ik, mijn mind set kan veranderen en daardoor wat minder bewaarderig word?
Ik niet maar
Ik niet, maar ik herken het bij mijn moeder.
Het vervelende is dat iedereen het wel handig vindt dat mijn moeder van alles bewaard, maar ondertussen ook commentaar heeft op het dichtslibbende huis, waar het overigens brandschoon is.
Mijn vader is heel anders, zegt hij, maar toen mijn moeder laatst een greepje deed in een la en een plastic voorwerpje van vroeger omhoog hield waar niemand iets aan heeft, vond hij dat zonde, want het is zo leuk.
Ja, zo leuk dat het in een lade ligt en geen plaats heeft.
Enfin, ik ben dus heel erg van het weggooien.
Soms iets teveel en tot mijn spijt als het een voorwerp was wat iemand langeleden toebehoorde.
Ik denk dat één van de oplossingen is om te leren dat alles bewaren niet kan en je dus een selectie gaat maken van wat je echt niet kwijtwilt, twijfel en weg. Weg kan dan zijn kringloop of gewoon echt weg.
Daarnaast investeren in goede opbergsystemen die kunnen worden gelabeld.
Mijn moeder heb ik nu aan het opruimen gekregen, best enthousiast, volledig in haar waarde gelaten uiteraard. Het enige minnetje is dat het nu geen weggooien nog is, maar verschuiven.
Naar mijn huis welteverstaan.
Nu moet ik dus heel lief formuleren dat ik het niet wil hebben; ik woon nog kleiner dan zij doen.
Maar er zit beweging in!
Ik werk effectief, maak er projectjes van te behappen delen.
Dus een lijst maken met wat je wilt.
Indien nodig een opruimsysteem kopen.
Beginnen in 1 kamer.
3 Stapels, de enige waarover nog nagedacht kan worden is de stapel twijfel.
Schoonmaken
Labelen
afvoeren.
En je mindset..wat je niet hebt gezien of gemist dat heb je niet nodig.
Herinneringen zitten in je hart.
Maak foto's van spullen en gooi ze daarna weg, dan heb je de herinnering nog.
Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd.
Je huis wordt niet vanzelf leger, wel vanzelf voller.
Doe er iets mee voordat je "zo vol bent om wel op tv te komen" 
goh
Ik dacht dat jouw opsomming heel gewoon was. Heb ik nu ook een probleem?
Ook herkenning
hier. En niet veel te veel spullen in huis, hoor. Ik vind het ook niet raar om dat soort dingen te bewaren (van de kinderen vooral).
Boeken...
Vooral boeken, dat vind ik moeilijk wegdoen. En mijn man is nog erger, gelukkig kunnen we aardig wat boekenkast kwijt in ons huis.
Een e-reader is ook de oplossing. Die bezit ik namelijk ook en denk iedere keer als ik een leuke boekbespreking lees: "O, ik kan nu zo naar de computer lopen en dat boek kopen!" Als ik nu mijn oude favoriete papieren boeken nu ook nog eens als e-book koop, hou ik helemaal geen geld meer over voor de dagelijkse boodschappen.
Verder is er ook nog een praktisch probleem bij wegdoen van groot, chemisch of elektronisch afval: ik ben nooit thuis als de gemeente daarvoor langs komt Naar de stort brengen, ik weet nog steeds niet hoe je je daar officieel moet aanmelden als fietser, ik heb altijd wel "ruzie" met een medewerker daar als ik me al of niet aanmeld, al of niet moet wegen etc.
joh weet je
ik zou eerst maar eens kijken of je een probleem hébt voordat je om oplossingen vraagt .
en wat voor soort probleem is dat dan, en dan pas volgen mogelijke oplossingen.
is het dat je meer ruimte in je eigen hoofd of huis wilt, is het commentaar van anderen, is het dat je bang bent in het verleden te leven oid?
gr Angela
ps wat ik zelf heb ervaren, en dat had ik niet gedacht, is hoeveel 'last' er van m'n schouders viel toen ik besloot iets makkelijker wat weg te doen. En hoeveel 'ruimte' het geeft (vooral figuurlijk). Maar dat was dus pas achteraf!
Marie Kondo
Met administratieve papieren heb ik geen enkele moeite. Ik had vroeger een stichting, maar heb laatste de hele boekhouding naar de papierbak gebracht, dat scheelt toch wel weer een paar dozen en wordt de schuur heel langzaam maar gestaag weer begaanbaar!
Er is nu trouwens een boek uit van een Japanse die een kei is in opruimen. Marie Kondo: opgeruimd. Ik wil het niet kopen, want dan heb ik weer een boek waar ik geen plek meer voor heb in de kast, maar ik pik er wel goede ideeen uit
Tekeningen bewaren, dat vind ik ook lastig omdat ik niet kan kiezen. Maar na een aantal jaar kan ik weer beter kiezen. Idem met foto's (maar ik loop ook verschrikkelijk achter)
Op zich: geen probleem, zolang je alles kan stallen. En als je het zat bent: begin gewoon ergens, vooral aan waar je je het meest aan ergert. Bij mij is dat momenteel de schuur
Het meest lastige bij het opruimen is mijn partner. We hebben nog talloze en talloze dozen vol met oude videobanden en cassettebandjes (die we nooit meer zullen kijken of beluisteren) maar die wil hij zelf met sint juttemis uitzoeken (als alles al is vergaan..) , terwijl ik zo graag overzicht zou willen van de spullen die wel nog nuttig zijn. Ik ben nu druk bezig hem te bepraten, maar dat wil nog niet zo lukken
dat is toch geen probleem zolang je de ruimte hebt?
Als je op een dag gaat verhuizen, zul je zien dat er veel weg gaat. Ik merk dat ik bij vlagen dingen met herinneringen weg doe. Niet alles ineens, af en tot eens iets. Als ik serieus de zolder opruim, of een boekenkast helemaal leeghaal. Laadjes van een kastje. De schuur.
Dingen bewaren voor je kinderen, van toen ze klein waren, wees daar niet al te royaal in, dat boeit ze niet zo enorm. Nou ja, dat komt soms als ze zelf kinderen krijgen en dan gaan bekijken wat zelf op een bepaalde leeftijd deden.
dat is toch geen probleem zolang je de ruimte hebt?
Als je op een dag gaat verhuizen, zul je zien dat er veel weg gaat. Ik merk dat ik bij vlagen dingen met herinneringen weg doe. Niet alles ineens, af en tot eens iets. Als ik serieus de zolder opruim, of een boekenkast helemaal leeghaal. Laadjes van een kastje. De schuur.
Dingen bewaren voor je kinderen, van toen ze klein waren, wees daar niet al te royaal in, dat boeit ze niet zo enorm. Nou ja, dat komt soms als ze zelf kinderen krijgen en dan gaan bekijken wat zelf op een bepaalde leeftijd deden.
ik herken het wel, en....
.... soms juist ook spijt als ik in een opruimwoede dingen heb weggegooid. Aan spullen op zich hecht ik niet zoveel. Maar foto's weggooien, nou nee.
Waar ik bijvoorbeeld spijt van heb (los van het feit dat je niet eeuwig iets kan bewaren en zeker niet alles), zijn bijv. mijn schoolagenda's (heb ik toen ik het huis uitging weggegooid). Vind ik echt heel jammer, zou er zo graag nog eens in terugkijken....
Dus ach, als je de ruimte hebt is het juist leuk om sommige dingen te bewaren.
niet echt vreemd
Ik vind je lijstje wel meevallen. Alleen dat van de sd kaartjes vind ik niet handig. Kan je je foto's niet op een dvd branden? Per jaartal ofzo, dan kan je je sd kaartjes gewoon weer gebruiken, zo wordt het een dure hobby.
Met fotoalbums maken loop ik ook erg achter.
Voor wat betreft je papieren, ik denk dat het niet zo erg is wat je doet, als je het maar GOED archiveert, duidelijke mappen met tabbladen kopen, dan is het bewaren niet zo erg, want je kan het immers terug vinden. Zo nu en dan er eens doorheen om te kijken of er iets toch niet weg kan. (bijv. gebruiksaanwijzingen van apparaten die je allang niet meer hebt enzo)
Bij de schoolschriftjes heb ik het ook minder, je kunt er voor kiezen om er twee per jaar te bewaren per kind. Uiteindelijk staat er nou niet in ieder schriftje allerlei belangrijks wat je niet mag missen.
Ik zag laatst wel een leuk idee met tekeningen van de kinderen, die waren ingescand verkleind en als een collage afgedrukt om op te hangen. Zo heb je er in ieder geval nog wat aan. (want ik neem aan dat dat nu in een grote kartonnen doos zit ofzo)
