Rijangst aanpakken
Eigenlijk geen idee of autorijden wel een 'huis-tuin-en-keuken'-onderwerp is, maar op hoop van zegen dan maar.
Zeven jaar geleden heb ik hoogzwanger met de nodige moeite mijn rijbewijs gehaald en door allerlei ellende rijangst ontwikkeld en niet of nauwelijks gereden. In het begin nauwelijks, nu al jaren niet, om eerlijk te zijn. Ik wil dit graag weer oppakken nu onze zoons groter worden, zodat wij niet van mijn man afhankelijk zijn om ergens naartoe te rijden. Gewoon omdat het handig is, maar ook met het oog op doemscenario's: stel dat je er ooit onverhoopt alleen voor komt te staan, dan is niet rijden best omslachtig. Heb nu lang genoeg gewacht op de vliegende auto en die is er nog steeds niet.
Lang verhaal kort: ik heb een opfriscursus geboekt bij een docent die gespecialiseerd is in rijangst. Een paar dagen geleden was mijn eerste les. Fijne kerel, en zo rustig (precies wat ik nodig heb). Maarrrrr.... tijdens die les wilde hij me op een compleet andere manier leren sturen. Een methode die volgens hem beter is voor angstige mensen: minder kans dat je in je stuur gaat knijpen.
Weer nieuwe 'trucjes' aanleren in de auto is voor mij haast onoverkomelijk. Ik heb met zoveel pijn en moeite de klassieke trucjes op de gewone rijles geleerd en moet nu dus tegen al mijn natuurlijke impulsen in handelen. Een van mijn problemen met rijden is dat ik moeite heb met het motorische gedeelte (tja, geen idee waarom, maar ik ben motorisch gewoon niet zo soepel). Rijden en schakelen, vreselijk (ik ga dan ook in een automaat rijden, hopelijk geeft dat veel rust). Ik denk mezelf goed te kennen en weet dat het aanleren van nieuwe motorische trucjes mij weer maanden gaat kosten. Terwijl alles wat ik wil is: vlieguren maken, zodat ik weer wat vertrouwen op kan bouwen! Met iemand naast mij voor de veiligheid, want ik ga niet na al die jaren zomaar het verkeer in en risico's nemen met de veiligheid van anderen en mijzelf.
Ik heb de docent dus even in een mailtje laten weten dat ik heel graag doorga met de lessen, maar dat ik liever niet nieuwe (stuur)methodes etc aan wil leren. Ik wil gewoon rijden en leren durven.
De leraar reageerde daar heel relaxed op, dat kan gewoon (zal er vast op terugkomen bij de volgende les).
Bij mij sloeg de twijfel toe: is het belachelijk, onverstandig of wat dan ook dat ik geen nieuwe methode wil leren? Of is dat juist goed verdedigbaar? Had ik daar wel om mogen vragen? Ik wil er een beetje assertief in zijn om te voorkomen dat leraar nr zoveel me weer maanden aan het lessen houdt.
Gelijk
Ik vind dat je gelijk hebt. Je weet precies wat je wilt en hebt de stap al genomen om nieuwe rijlessen te nemen. Als jij goed kan rijden op jouw manier (en aangezien je dat zo geleerd hebt, zal het heus niet minder veilig zijn) en jij hebt alleen rijlessen nodig om over je angst heen te komen, dan mag je dat vragen. Ik hoop dat de instructeur snapt wat je bedoelt en zijn lessen daarop afstemt. Goed gedaan hoor.
begrijp het helemaal!
'Een van mijn problemen met rijden is dat ik moeite heb met het motorische gedeelte (tja, geen idee waarom, maar ik ben motorisch gewoon niet zo soepel).' Idem dito hier. Ik zou er ook zenuwachtig van worden ineens van alles anders te moeten doen.
Goed dat je de rijangst aanpakt met een opfriscursus!
Ik ben totaal geen liefhebber van autorijden, maar vind dat ik het moet blijven durven/doen. Met mijn man naast me, die steeds beter rustig blijft en vriendelijk aanwijzingen heeft. Goed van 'm, hij rijdt dagelijks vele kilometers en het voelt vast lastig, zo'n vrouw die rijden maar zozo vindt.
Blijven rijden dus. Doorgaan. Ook als je geen zin hebt. En inderdaad, een automaat is fijn. Onze huidige auto is een hybride en (dus) ook automaat. Vooral ook relaxed in de file.
ik begrijp t dus niet
Ik lees dat je autorijd met een aantal klassiek trucjes. Zo van als ik sim salabim zeg dan komt het altijd goed. Maar zo werkt autorijden niet. Je moet anticiperen, inspelen op de situatie. Wat ik hoor van je is het meer rijden zodat je je rij-examen haalt. Maar dat is geen autorijden! Autorijden moet automatisme worden in ontspanning. En wellicht heeft die instructeur wel tips om het meer eigen te maken.
Ik rij heel graag, en goed, al zeg ik het zelf. Ik zie heel veel vrouwen in mijn omgeving angst hebben voor rijden of om diverse redenen nooit meer rijden. Hoe afhankelijk ben je dan! Dus heel goed dat je er wat aan gaat doen. Maar ik weet niet of je insteek, instelling de juiste is. Waar komt die angst vandaan? Helaas zie ik dat het gross van de vrouwen die niet meer rijden dat doen vanwege hun man. Hij geeft teveel commentaar, of de man vind het voor schut dat hij er naast zit. Of hij zit nu eenmaal graag aan het stuur. Het is echt een macho-dingetje voor sommige mannen. Hoe gevoelig ben jij voor opmerkingen van je wederhelft? Wat doe je dan?
Heb je wel eens gekart? En dan gekeken of je steeds sneller en sneller door de bocht durfde tot je het moment voelde dat hij ging driften? En dan weer terug naar normaal rijden? Zoek je de grenzen wel eens op? Of ben je in je angst telkens al die klassieke grepen als een mantra door je hoofd aan het laten gaan? Ontdek vooral waarom je niet meer durfde te rijden en hou goed voor ogen hoe je wel op de weg zou willen zijn.
Niet alles wat ik zeg hoeft 100% waar te zijn, ik por ff hier en daar om te kijken of er een luikje bij je open gaat. Het luikje waar je rijangst achter verstopt zit. Pas dan kun je het oplossen.
Of je bij je oude techniek blijft, of nieuwe vaardigheden aan gaat leren, maakt denk ik niet zoveel uit. Belangrijker is te realiseren wie ooit tegen jou gezegd heeft dat je beter niet meer kunt autorijden.....
doenja
lees nou effe
ze schrijft dat hij haar een andere 'fysieke' houding wil aanleren.
daar zit zij niet op te wachten en ze geeft dat netjes aan.
als hij daar niet aan wil meewerken, prima, dan gaat ze naar een ander.
het is niet dat hij haar niet kan helpen met haar probleem, toch, als zij het stuur op de manier wil blijven vasthouden zoals ze deed.
en als tijdens de lessen blijkt dat bij het bereiken van een bepaald niveau van zelfvertrouwen/ontspanning TS wellicht wel iets nieuws wil aanpakken hieromtrent is het vroeg genoeg.
gr Angela
Ik snap je vragen wel, Doenja
Ik ben niet gestopt met rijden vanwege kritische opmerkingen van manlief, maar durfde niet meer vanwege een zeer traumatische ervaring vlak na het behalen van mijn rijbewijs. Geen auto-ongeluk, iets heel anders. Maar sinds die ervaring kan ik minder goed omgaan met stress en drukte. En autorijden is natuurlijk wel stress (ook al hoef je het niet zo te ervaren): onder behoorlijke tijdsdruk snelle beslissingen maken, waarbij je een enorme verantwoordelijkheid draagt.
Dat, in combinatie met mijn motorische uitgedaagdheid (waardoor ik natuurlijk nooit heb willen karten zeg, de botsauto's op de kermis zijn al spannend genoeg 
maakt dat ik het er te lang bij heb laten zitten. Dat gaan we anders doen. Brrr.
Het punt is dat een andere fysieke houding aanleren eerder zorgt voor nog meer stress ipv voor verlichting van die stress. Het gaat er niet om dat ik geloof in 'trucjes', maar ik heb gewoon een basis - dat heb ik immers bewezen door dat rijbewijs te halen. Op die basis wil ik voor mijn eigen gemoedsrust graag voortborduren.
Eerst de basis, eventueel daarna
Volgens mij heb je het goed aangegeven Levina, doe eerst een paar lessen op je eigen manier en wellicht dat je daarna wat relaxter bent om de tips van je instructeur eens te bespreken. Wat is die nieuwe manier trouwens, ben wel benieuwd eigenlijk (als het uit te leggen is in schift )
Karten is ooit wellicht wel handig om de 'machine' te leren besturen en je er prettig bij te voelen, maar heeft geen zin als het gaat om het gedoe en de drukte op de weg, dat heb je nou eenmaal niet op de kartbaan en is net zo stresserend.
doenja
'Heb je wel eens gekart? En dan gekeken of je steeds sneller en sneller door de bocht durfde tot je het moment voelde dat hij ging driften? En dan weer terug naar normaal rijden? Zoek je de grenzen wel eens op? Of ben je in je angst telkens al die klassieke grepen als een mantra door je hoofd aan het laten gaan? Ontdek vooral waarom je niet meer durfde te rijden en hou goed voor ogen hoe je wel op de weg zou willen zijn.'
Wat een mannelijke manier van antwoord geven 
Ik rijd ook meer dan prima, ben nergens bang voor maar ik kart niet en durf met geld toe niet eens bij iemand achterop de motor. Dat zijn twee hele verschillende dingen maar ik heb totaal geen behoefte aan karten, het achtervolgd worden, het racen en zeker geen behoeft om te voelen hoe het ding onder mijn kont bijna gaat driften.
karten / o.t.
Van de zomer een rodelbaan afgegaan . . . het is gelukt, heel langzaam en veel remmen....
En ja, ik snap dat het met minder remmen snéller zou gaan en dat ik dan ook meer gebruik kan maken van zwaartekracht/stuurmogelijkheden etc. Maar mèn wat viel het tegen. Ten eerste het wennen aan wat je wel en niet moet doen (ik ben motorisch ook fiks uitgedaagd, links/rechts door elkaar halen etc). Hoogtevrees was niet zo groot als ik dacht, maar ik dacht dat ik het wel leuker zou gaan vinden. Echt niet dus. Zelfs op een stukje (op driekwart) dat niet zo moeilijk/hoog/bochtig was en waar het wat vlotter en soepeler ging: ik voelde geen kickje dat ik dacht: goh wat geinig zo kan het dus ook voelen. Nee, het interesseert me niet. Die achtbanen die niet al te eng zijn, die vind ik wel geinig. Maar dan doet iemand het voor me.
Zonen en man vonden het kicken en hebben zo min mogelijk geremd
gr Angela
angela
Oh dat doe ik ook niet, al was het alleen al om de lol van degene achter mij niet te verpesten...
Dankjewel
Dank voor alle reacties. Ik was er nogal onzeker over en door de reacties heb ik het idee dat ik niet iets vreemds heb gevraagd. Vanavond weer les (blijf allemaal binnen!), dus dat is een hele fijne ondersteuning.
Prima vraag
Ik vind het prima dat Levina bij de instructeur aangeeft dat ze een bepaald aandachtspunt uit de les maar niets vindt. Misschien heeft Levina "ongelijk", maar de instructeur kan best een paar lessen op andere dingen focussen en dan later nog een keer proberen Levina te overtuigen van dit punt.
Sommige mensen moeten eerst verkeersinzicht ontwikkelen voordat ze soepeler gaan worden met de motorische dingen. Het zou best kunnen dat dat voor Levina ook geldt. Misschien dat als ze beter leert inschatten hoeveel tijd en ruimte ze heeft om "fouten" te maken, dat ze dan ontspant en nieuwe dingen durft te proberen qua motoriek. Maar nu nog even niet. Is prima. Daarvoor zit ze nu juist op cursus.
