Particulier verzorgingshuis
Sinds mijn vader is overleden een paar jaar geleden heeft mijn moeder het niet meer naar de zin in hun (nu haar) huis. Ze heeft best aanspraak, lieve buren. Ze is niet depressief, is ze voor getest. Maar ze wil weg daar.
Nu heeft ze in haar hoofd gezet dat ze naar een verzorgingshuis wil, lekker alles voor haar geregeld, samen aan de koffie, bingo enzo. Ze is nog veel te goed om een indicatie daarvoor te krijgen maar nu zegt ze, ik kan toch het huis verkopen daar komt best wat geld uit, en dan ik wel in een particulier verzorgingshuis.
Nu heb eens zitten kijken en dat kost je zo 5000 euro per maand. Ja dan is dat geld van het huis met een paar jaar wel op, en dan? Zelf denkt ze dat ze dat niet meer gaat meemaken (ach hoelang zal ik nog hebben) maar ze kan ook wel 100 worden! Want ze heeft wel wat kwalen maar is eigenlijk gewoon heel gezond nog.
Wat gebeurt er dan? Geen huis, de huur niet meer kunnen betalen, je kunt toch niet verwachten dat 'men' dan wel iets voor haar regelt?
Een aanleunwoning wil ze niet, ze wil echt in een huis en verzorgd worden.
Poehee
Lastige vraag. Je weet nooit hoeveel jaren er nog komen. Het lijkt me buitengewoon akelig om vanuit een luxueuze situatie ineens zomaar ergens waar dan plaats is te belanden - op straat gezet worden, ik neem aan dat dat niet gebeurt. Maar het zal wel zo voelen, dan.
Wij hebben in onze naaste omgeving verscheidene mensen die nooit gedacht hadden zo oud te worden - maar tegen wil en dank zijn ze dat nu wel.
Serviceflat
Wellicht is een serviceflat een idee? Huurt ze eigen apartement waar ze zelfstandig woont, maar kan zelf kiezen van welke service ze gebruik wil maken en kan ze aan acgiviteiten meedoen.
Bericht Er zijn andere mogelijkheden
Zie het bericht van AnneJ verderop.
Even een heel ander insteek, want je moeder wil kennelijk graag helemaal verzorgd worden, maar de moeite waard om eens over na te denken. Er bestaan appartementencomplexen voor ouderen waar ieder z'n eigen ruimte heeft, maar er wel gezamenlijk activiteiten ondernomen worden, en men met elkaar mee naar de dokter gaat en een pannetje soep brengt bij ziekte.
Voorwaarde is wel dat de aspirant bewoner echt gemotiveerd is en ook wil EN kan bijdragen. Zo'n woonvorm kan niet bestaan van mensen die alleen maar willen halen en niks brengen.
mijn
Schoonmoeder woonde ook in een serviceflat met een basiszorg. Iemand die de kousen aan komt doen, wassen/douchen, medicatie/oogdruppels aangepaste douche voor rolstoel, huisarts die aan huis komt. Ze huurde daar een kamer, bestelde eten van een soort tafeltje dekje, verder zelfstandig maar wel met de aanspraak van de medebewoners.
Bij elkaar op de koffie in huis of in de grote aula, meedoen met een spelletje, samen een boodschapje doen of beneden naar de kapper enz.
Daar is ze later ook overleden met extra ingehuurde zorg buiten het huis om.
Andere woonvorm
Als ze verder gezond is moet ze niet in een verzorgingshuis zijn. De mensen die daar zitten hebben zorg nodig en gaan helemaal niet gezellig samen kwartetten.
Wat je moeder zoekt is een samenwoonproject voor ouderen die nu juist nog wel een beetje zelfstandig zijn. zie http://www.omslag.nl/wonen/groepsouderen.html
Mijn Oma woonde hier http://www.woonzorg.nl/de_boogerd_hoorn
Zij is, toen ze nog slechter werd, alsnog naar een verzorgingshuis gegaan.
Overigens vind ik de theorie van je moeder wel ok. Honderd worden is niet waarschijnlijk. Honderd worden zonder in aanmerking te komen voor een verzorgingstehuis is al helemaal niet waarschijnlijk. Als ze het geld heeft om tot een redelijke termijn ergens leuk terecht te kunnen, dan moet ze dat gewoon doen. Als ze langer leeft dan haar banktegoed kan er altijd weer gezien worden.
Wie dan leeft, die dan zorgt.
Het budget dat je noemt, 5000 per maand, gaat over huizen die volledige zorg geven aan zorggevallen. Daar is het niet leuk voor moeder.
Helemaal eens
Met jullie reacties. Ik wel - maar we krijgen dat ons moeder niet in het hoofd. Die wil niet in een serviceflat of aanleun, nee die wil In Het Huis, en gepamperd worden. Los van dat het een stuk minder gezellig zal zijn dan ze denkt, want juist doordat je er tegenwoordig niet zomaar meer in komt zitten daar de zwaardere gevallen en niet de gezellige kwartetters, gaat dat gewoon niet gebeuren. Vandaar nu haar zinnen op.particulier en mijn vraag, niet naar andere mogelijkhedén want die zijn allemaal de revue gepasseerd, maar naar wat er gebeurt als ze dit doorzet en het geld op is.
Tomaatje je zegt, ze zal toch niet op straat worden gezet. Maar dat weet ik niet zo zeker hoor, als ze het niet betalen kan zal ze er toch uit moeten en hoe dan? Wie dan leeft wie dan zorgt is een opvatting, maar eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat ze b.v. bij ons in moet komen bij gebrek aan opties want je laat haar ook niet onder de brug zitten. Een beetje vooruit denken mag wel.
kent ze iemand dan?
is ze een beetje handig met internet? heeft ze leeftijdgenoten die ergens zitten waar zij ook wil zitten?
laat haar zelf wat uitzoekwerk doen? Telefoontjes plegen etc, mensen raadplegen?
je hoeft niet actief te weigeren haar te helpen, maar subtiel de bal bij haar neerleggen geeft misschien ook wat lucht aan beide partijen?
gr Angela
Hoeveel jaar nog?
Ik weet niet hoe oud ze is, maar het is waarschijnlijk dat over een jaar of 20 de rekening van de zorg voor ouders sowieso bij de kinderen terecht komt. In Frankrijk en Duitsland is dat al zo. Als je ze niet in huis wil, dan moet je zorgen dat de rekening van het verzorgingshuis betaald wordt. Als vader en moeder geen geld meer hebben, dan moeten de kinderen dat ophoesten.
Dat is een antwoord op wat dan?
toch misschien wel een serviceflat.
Mijn ouders wonen in een serviceflat. Daar wordt warm eten aan de deur gebracht, de vuilnis, het huis schoonmaken en het onderhoud aan de flat/tuin wordt verzorgd Als er lichamelijke ongemakken komen komt er daar de thuiszorg. Er zijn regelmatige koffie-middagen/avonden en dingen te doen. Eigenlijk een bejaardentehuis maar dan zonder ontbijt/lunch, al komt er wel elke week een srv-wagentje voorrijden.
Zij willen wel verhuizen, dus als het wat voor je is? Het is in Apeldoorn.
Het zijn koopwoningen en je betaalt maandelijks servicekosten.
Niet aan beginnen 
Die koopwoningen zijn een enorme teleurstelling. Je betaalt namelijk servicekosten zolang je eigenaar bent, ook als er niemand woont.
Vandaar ook dat er veel van die soort te huur is. Nabestaanden raken ze aan de straatstenen niet kwijt en willen toch graag de kosten dekken.
Niet kopen dus. Huren is beter.
Serviceflat kopen, nee
die fuik wil ik zeker voorkomen. En iedereen kan het hier er over eens zijn dat serviceflats of aanleun (huur) best leuk en goed zijn, dat is de revue gepasseerd en afgekeurd. Dan blijft ze liever zitten waar ze zit zegt ze. Wat mij betreft ook prima natuurlijk want ze woont verder prima en alle zorg kan gewoon aan huis komen.
Miriam wat jij schetst is wat ik ook al dacht. Niet kunnen betalen is eruit gezet worden en dat gaat dan ook echt wel gebeuren want wij hoesten die kosten voor zo'n particulier huis niet op, zou niet weten hoe. We zullen haar nog maar eens uitleggen dat ze dat echt niet moet gaan doen!
Niet doen
"We zullen haar nog maar eens uitleggen dat ze dat echt niet moet gaan doen!"
Ik zou de strategie van het omarmen gebruiken. Als jij het er niet mee eens bent dan volstaat 'leuk' en 'fijn voor je', spreek je niks tegen maar werk je ook niet mee.
Je hoeft haar mogelijk 'te lang leven' niet voor te zijn. Je hoeft het daar niet over te hebben.
Het is nog lang niet zo ver. Ze heeft nog niet eens een huis gevonden.
ik denk dat als ze ooit gaat kijken het zo over is.
Ik ken geen enkel verzorgingshuis dat aan haar fantasie voldoet... Dus zo lang ze niet haar huis verkoopt voordat ze is gaan kijken zou ik het geloof ik er beetje negeren..
Mijk
