Ouders met knuffelbeest uit jeugd

In bed

Ja hoor, die van mij slaapt hier gewoon nog steeds in bed! Hij is wel erg versleten inmiddels

Mijn dochter heeft die van mij als vaste knuffel

En ze is daar heel blij mee. Dochter is 18.

Goudvis

Anoniem is mijn nickname op ouders.nl.

beer

De beren van mij en m'n man zitten op de kledingkast in de slaapkamer, die van mij is echt oud, ik vond hem ooit bij de buurvrouw onderaan de trap, waar hij lag om weggegooid te worden. Ik heb hem geadopteerd toen ik een jaar of twee was en hij gaat nooit weg.

meer

Ik heb nog meer knuffels, maar dan van toen ik ouder was, die knuffels liggen bij de kinderen op de kamers, daar heb ik verder ook niet zoveel mee, dis als de kinderen te oud zijn voor die knuffels gaan ze weg.

Leuk topic

Hier geen knuffels meer. Ik heb ze nooit gehad en mijn vrouw heeft ze niet meer. Maar wat ze nog wel heeft, minstens net zo leuk, zo niet leuker: Haar dagboeken van haar tienerjaren. Die las ze soms wel eens voor toen onze meiden klein waren. Weliswaar enigszins gecensureerd op sommige pagina's, maar die stukken kan ze nu de meiden wat groter zijn, opnieuw eens lezen. Hartstikke leuk initiatief vond ik dat.

Mijn kaalgeknuffelde teddybeer staat bovenop de boekenkast in de huiskamer. No way dat ie weggaat. Hij ruikt zelfs nog naar vroeger.

Onder het bed

Ik heb nog twee knuffels van vroeger. Lagen altijd op het voeteneind van het bed voordat er hier een zekere peuter ging rondlopen die ermee aan de haal ging. Wil er graag zuinig op zijn want ze zijn heel waardevol voor me geweest als kind. Dus nu in een doos onder het bed. Tot kids groot genoeg zijn om te snappen dat ze eraf moeten blijven, dan mogen de knuffels terug op het voeteneind.

Hier

Ik heb al mijn oude knuffelbeesten aan mijn kinderen gegeven. Dat lijkt me wel zo nuttig, want zij doen er nog wat mee -en ik zelf niet. Ik vind het leuk om te zien dan mijn kinderen er ook nog plezier van/mee hebben. Als ze er te groot voor zijn, mogen zij zelf weten wat ze er mee doen (ik hoef ze niet terug, bedoel ik)

Niets

Ik heb geen knuffels meer van vroeger maar ik mis ze ook niet. Mijn dagboeken heb ik lang bewaard maar een paar jaar geleden verbrand. Wat erin stond was zo... hoe zal ik het zeggen, ik werd er akelig van. Al die ontboezemingen van een onzekere puber, daar ga ik niet meer voor m'n plezier in zitten lezen, ook niet als ik in Huize Avondrood zit. Weg ermee
Mijn dochter daarentegen zal minstens één knuffel haar leven lang bewaren. Wel mooi, zo'n band met een ding. Ik heb dat gewoon niet. Hoewel. De babykleertjes van mijn dochter kan ik niet weggooien. Die roepen een veel fijner gevoel op.

Ik zelf heb dus de oude knuffel van mij op het nachtkastje staan, het is, naja is, was een witte muis knuffeldoek, je herkend niet meer dat het een witte muis doek was, want hij is best erg vergrijst en versleten er zitten best veel gaten in, maar ik kan er geen afscheid van nemen

Mijn nep-mecki pop

Het eerste cadeautje van mijn broer voor mij was een Mecki-pop, een egeltje. Niet een "echte", maar een neppert. De echte was vast veel te duur en niet geschikt als kleine kinderen speelgoed. Ik lachte me al kleutertje altijd krom als mijn broer de neus van die pop indrukte en dat die neus dan heel langzaam terugfloepte.
Affijn, bij opruimen moest ik daar altijd aan terugdenken, dus kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om weg te doen. Dus die heb ik al bijna heel mijn leven.

Jaaahaa

Mijn favoriete knuffel heb ik nog. Die is, ook toen ik al volwassen was, de hele wereld over geweest met mij en slaapt nog steeds bij mij in bed. Ik hoef 'm niet meer vast te houden om zelf te kunnen slapen, maar mijn kussen is z'n deken... Ik geef het toe, ik ben een sentimenteel watje waar het mijn knuffel betreft.

Aagje

bij dochter in bed

Mijn knuffel (ongeveer 40 jaar oud) slaapt bij mijn dochter (10 jaar oud) in bed. En dat is prima, maar het blijft wel MIJN knuffel!

Hier

Van mijzelf heb ik geen oude knuffels, ik kan me ook niet heugen dat ik gehecht ben geweest aan een knuffel. Maar onze dochter heeft wel 2 oude knuffels van mijn schoonmoeder. Van die harde. Een haas en een beer met zo'n brom in zijn buik. Die staan op haar kamer ter decoratie en ze is daar heel zuinig op.

Beer en Kat

De versleten kat heeft mijn oudste dochter overgenomen en ze heeft het veilig in een speelgoed-kinderwagen gestopt. Daar slaapt kat nu altijd. Ze speelt er niet mee maar ze heeft het als opvulling en sier voor haar kamer.

Beer ligt bij mij in bed. Die is niet versleten en niet eens zo heel oud maar het was de laatste knuffel die ik kreeg en heeft een speciale waarde voor me

Knuffel van mij (topic starter) ik merk zelf dat ondanks dat mijn knuffeldoekje vergrijst is, en er gaten inzitten, ik toch hem nog vaak weer pak omdat er een vertrouwde geur inzit, en ik heb soms ook meeneem in mijn tas naar werk

Mijn poes

Mijn oude knuffelpoes ligt bij mijn ouders thuis op het logeerbed. Samen met de knuffelpoes van mijn zusje en de knuffelhond van mijn broer. Die hebben we gewoon thuis achtergelaten toen we uit huis gingen... Als de kleinkinderen komen logeren kijken onze ruim 40 jaar oude knuffels toe. Deze zijn nog in prima staat, want die hebben we gekregen toen ik denk ik 10 was, en mijn zusje 5. Dus niet stukgeknuffeld, alleen een klein beetje sleets van de oude dag.

Ik denk dat mijn zoons hun knuffel-rendieren ook nog heel lang zullen bewaren, was een aandenken aan een mooie reis door Canada toen ze 4 en 6 waren (nu 16 en 18). Deze staan nu bij hun bedden.