Mijn poezie is niet meer :-(
Helaas, mijn stokoude poes (waar naar ik mijn nick vernoemd heb) heb ik vanochtend in moeten laten slapen. Na een tweetal epileptische aanvallen was ze zichzelf al niet meer. Maar nu, 5 weken later, is het echt voorbij.......
Gr. Poezie.
Och
Dat is naar. Sterkte.
Dank je wel mea
Ik ben d'r kapot van, ze was al oud maar is altijd mijn allerbeste liefste en trouwste vriendinnetje geweest. Ze ligt nu nog in de woonkamer, maar morgen gaat ze via de dierenarts naar het crematorium. We gaan haar as in de tuin verstrooien, op haar favoriete plekje.
Gr. Poezie.
Oooh wat erg
Ik vermoed dat ons zo iets ook over niet al te lange tijd te wachten staat en voel helemaal met je mee.
Het uitstrooien van de as in de tuin vind ik een mooi gebaar.
Ach jee ginny
Is jullie kat ziek, of gewoon heel oud?
gr. Poezie.
Ach wat erg
je lieve poekie
Wat zal het leeg zijn. Mooi idee, het verstrooien van de as.
Wij hebben 2 katten laten cremeren (paar jaar na elkaar) en die zijn uitgestrooid op hetzelfde veld bij het crematorium. Geeft toch een gevoel van 'ze zijn weer samen'
sterkte!
Ach
Wat verdrietig voor jullie. Sterkte.
Ach
Wat verdrietig voor jullie. Sterkte.
Niet leuk
Gecondoleerd en sterkte met het verlies van je Poezie.
Snif
Een poes is zo bijzonder om lang bij te hebben.. Ik had ook een dame die 16 jaar lief en leed met me deelde, steevast op mijn huiswerk lag, uit de bloemenvaas dronk.. Al die ritueeltjes en eigenschappen waardoor je van zo'n beestje houdt.
Zo naar om zo een familielid te moeten missen.
Succes ermee. Komt er nog een andere kat?
Ach ja
wij hebben in het voorjaar onze poes begraven, in de tuin onder het boompje waar hij het liefste lag te slapen. Als ik door de tuin loop gaat mijn blik regelmatig die kant op...
Ik leef met je mee.
Saskia
Beide vermoed ik
Ze komt uit het asiel en was toen al bedaard. Nu, 6 jaar later, is het een graatmager beestje met speciaal dieet voer, waar weinig fut meer in zit. Verder loopt ze ook moeilijk. Vind eigenlijk dat ik weer met haar naar de dierenarts moet, maar ik durf niet goed.
Ben bang dat ik iets ga horen wat ik niet wil horen.
He poezie
Wat ellendig, ik weet hoe het is...sterkte!!!
Ginny
Als ze moeilijk loopt is de kans groot dat ze pijn heeft...aan katten merk je dat niet snel...ik herken je drempelvrees volledig maar ik zou niet te lang wachten. Misschien kan ze wat tegen de pijn krijgen en voelt ze zich beter daarna?
Poezie
Ik wens je heel veel sterkte.
Ginny
Ga gewoon. Ik heb dat met mijn kat (bijna net zo oud als die van Poezie, en ook mijn maatje van vóór man en kind) te lang mee gewacht, en ze heeft toen besloten de deur uit te lopen en zich niet meer te laten vinden. Misschien heel natuurlijk voor een kat, eenzaam sterven, maar voor mij was het naar. Ik had het graag wat makkelijker voor haar gemaakt, met medicijnen en uiteindelijk een spuitje.
Poezie
Sterkte met wennen aan de leegte!
Dat
is verdrietig ! Mooi dat ze wel zo'n goed leven heeft gehad bij jou met fijne herinneringen voor jou.
Heb haar net naar de da gebracht...
Omdat ik wilde dat mijn kinderen nog afscheid van haar konden nemen heb ik haar gisteren weer mee naar huis genomen. Oudste wilde haar beslist niet meer zien, jongste nog wel even. Ik vond het wel goed om te zien dat ze langzamerhand stijf werd. (Zelfs haar staartje) Dat doet je dan beseffen dat ze ECHT dood is. Het is goed zo, ik heb haar net naar de dierenarts gebracht, daar wordt ze opgehaald om gecremeerd te worden. (Wat zijn die assistentes toch ook een schatten!) Het crematorium gaat mij nog bellen voor de details, en over 1, hooguit twee weken kan ik haar as bij de dierenarts ophalen.
Het is goed zo.... dag lief vriendinnetje
Gr. Poezie.
Ginny
He bah, wat een lastige periode voor je. Je weet dat het eraan zit te komen, maar wanneer....
Zelf ben ik met mijn Poezie vorige week naar de dierenarts geweest, om te laten kijken of ze geen acute nare dingen had. (Zoals een abces in haar keel ofzo.) Dat bleek niet zo te zijn, maar ze ademde wel wat zwaar. Ik heb haar toen weer mee naar huis genomen met de afspraak dat ik meteen kon bellen zodra ze heel erg benauwd zou worden. En dat is inderdaad gisteren al gebeurd. Toch had ik er zelf al wel vrede mee gehad als de da vorige week al had toegestemd in een spuitje. Ik wist op een of andere manier dat het genoeg was. sterkte Ginny!
Gr. Poezie.
Oh bah...
Het afscheid nemen van een huisdier is zo akelig... 
Vorig jaar hetzelfde meegemaakt met mijn oude hond, die steeds meer epilepsie kreeg en daar doodsbang voor was (plus wat andere kwaaltjes).
Je moet dieren nooit menselijke emoties toekennen, maar na weer een aanval leek het alsof ze me aankeek en dacht: "Toe, baasje, ik wíl niet meer op deze manier..."
Vooral mijn jongste kind, die de hond al vanaf zijn dreumestijd kende, was er maandenlang kapot van, al wist hij dat het het beste was.
Nooit zal ik vergeten hoe rustig en ontspannen ze insliep. Hoe ze tijdens het sterven weer de uitstraling kreeg van vroeger (maar dan rustig slapend) in plaats van die van een tobberige oude hond... Ze was al langer ziek, maar dan had ze weer een opleving en dachten we: zie je wel, ze redt het nog wel even... Achteraf gezien nog te lang doorgesukkeld!
Wat hebben we gehuild, ook al wisten we dat het beter was, dat ze voor haar ras een hoge leeftijd had gehaald, dat het echt niet anders kon...
Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd, want "het is maar een dier" maar het is ook een deel van je leven waar je afscheid van hebt genomen. Neem de tijd daarvoor.
Ginny
Sterkte met je besluit! Sommige nare besluiten zijn het best voor het dier, maar zoals ik net al schreef, het is soms heel moeilijk om die beslissing te nemen... Zeker als ze af en toe nog een opleving hebben.
Hier ook..
Ik las vanochtend je post Poezie en dacht meteen aan onze poes. Ze was al een tijd ziek, maar na een bezoek aan de dierenarts met een prik leefde ze weer helemaal op en ging het weer een tijd. Nu ging het eigenlijk sinds juni goed, maar de afgelopen 2 weken ging ze achteruit. Een prik van de dierenarts hielp deze keer niet. Vanochtend zag ik haar al zwabberen met haar achterpoten en vanmiddag viel ze echt klaaglijk miauwend om. Dat ging dus echt niet meer en ik heb haar laten inslapen vanmiddag. Twee huilende dochters daarna en een huilende ik. Ze ligt nu op de bank maar we begraven haar straks nog in de tuin.
Vreselijk, zo'n ontzettend lieve poes was dit.
Poezie, veel sterkte met het gemis.
Rosa en poezie
Sterkte allebei met jullie poezen!
Ik hoorde van een vriendin dat toen hun kat dood ging er allemaal katten uit de buurt in de tuin gingen zitten. Alsof ze het wisten, alsof ze rouwden om hun poezenvriend.
Rosa
Ach wat naar, veel sterkte!!
Rosa
Ach jee, jij ook heel veel sterkte gewenst. Als het er al langer aan zit te komen, zit je toch met veel spanning en twijfels. Je weet niet wanneer je moet (laten) ingrijpen en je wil het je lieve poezebeest zo comfortabel mogelijk maken. En nu....
Hieronder en mooi gedicht wat ik vond ergens op internet:
Als twee trouwe ogen je vragen , help me , want ik voel me niet zo fijn ..
Mag je dan , omdat je voelt , dit is het einde ..
Egoïstisch zijn ?
Als je hoort , dit komt nooit meer goed .. en zij krijgt steeds meer pijn ..
Mag je dan , omdat je haar niet wilt missen ..
Egoïstisch zijn ?
Als haar oogjes zich sluiten , en je laat haar achter met een hart vol pijn
Dan weet je; dit is het beste ..
Ik mag niet egoïstisch zijn ..
Maar 19 jaar was zij bij me , elke dag samen was een feest ..
En in al die fijne jaren is zij zelf niet een keer
Egoïstisch geweest ..
Vandaag wordt mijn lieve Poezie gecremeerd, en binnen nu en uiterlijk twee weken kan ik haar as ophalen bij de da.
Gr. Poezie.
Sterkte joh...
de poes weg. Dat is erg wennen voor jullie allemaal!
Wat verdietig...
Heb dit zelf ook al een paar keer meegemaakt, je raakt gehecht aan je poes....sterkte!
He wat verdrietig....
En wat zul je poezie missen. Sterkte!
Mare
