Kan de tekening van een kat veranderen?
Mijn poes waar ik even terug over berichtte is inmiddels overleden. Zoals een aantal van jullie al zeiden, weet je wanneer de tijd daar is. We hebben nog een paar goede maanden gehad maar toen kreeg ze een terugval en was het snel bekeken. We hebben een fijn afscheid gehad met de DA hier thuis en ze is in mijn armen rustig ingeslapen.
Haar eerste jaar is ze bij iemand anders geweest. En diegene heb ik bericht dat ze overleden was. Ik kreeg vandaag nog wat oude foto's van hen toegestuurd van mijn poes. En van haar brusjes. Alleen... De foto's van wat mijn poes zou zijn, zijn volgens mij niet van mijn poes.... Ze was een schildpad en haar rode bef is op de foto's van de oude baas veel groter. Maar haar kopje was zwart met een kleine rode vlek in haar ooghoek. De oude baas stuurt me foto's van haar met een hele verticale streep in die ooghoek. Ze lijkt wel erg op mijn poes. Maar het andere zusje ook...
Ik moet nog zoeken naar de eerste foto's die ik destijds van haar heb. Ik kan me bijna niet voorstellen dat ze zo veranderd is. Ik kan het natuurlijk aan oude baas vragen maar vind het vervelend om onnodig mijn twijfel te uiten na de moeite van zoeken, scannen en mailen die ze gedaan hebben.
Kan het zijn dat poes in de loop van de tijd een andere tekening gekregen heeft?!
Zijn het foto's van kittens?
Ik weet nl wel dat de tekening van een kitten kan gaan vertekenen, omdat de verhoudingen veranderen. Ons katertje had precies over zijn staartwortel een witte streep lopen, die bij hem als kitten duidelijk zichtbaar was. Nu is hij een grote kater geworden, en loopt er een ieniemienie dunne witte streep dwars over het begin van zijn staart. Op basis van hoe hij er als kitten uitzag zou ik een veel duidelijker en opvallender streep hebben verwacht, nu moet je best wel goed kijken. Ook heeft hij twee zwarte strepen over zijn bovenachterpoten lopen, als katertje leek hij een broekje te dragen, heel grappig, maar nu komt dat broekje helemaal niet meer zo uit.
En onze jonge kittens leken veel langharige dan ze nu zijn geworden.
Maar als het foto's zijn van een grotere kat van een jaar, dan geloof ik dat je gelijk hebt. Een jonge kat is wel veel magerder met zo'n schonkig puberlijf, maar de tekening verandert niet meer. Kan trouwens wel door bv. vechtpartijen of littekens.
Kun je niet gewoon een foto terugsturen, van hoe ze er het laatst uitzag? Misschien dat het eerste baasje dan zelf bedenkt dat ze zich vergist heeft.
Volwassen
Lachen, dat de poezenbroek een broekje geworden...
) maar nee, de foto van de eerste baas zijn ook al van een volgroeide poes. Het suffe is dat ik haar met het overlijdensbericht een paar foto's mee heb gestuurd. Daar is de tekening echt goed op te zien. Dus dat zou ze zelf ook hebben kunnen zien.
Hmm, ik bezin me even op een reactie. Waarschijnlijk laat ik het er bij zitten. ik heb zelf genoeg foto's van poes. De door mij gehoopte babypoesje-foto's waren het toch al niet. Dat had me leuk geleken; poes in haar eerste weken. Maar kennelijk heeft oude baas die niet.
Dank je wel voor het meedenken!
Tja, misschien
heeft het ex-baasje een heel andere poes voor ogen, of zijn in haar herinnering het gewoon die foto's die bij jouw poes horen. Wel bizar, als je al wat foto's had meegestuurd.
Ach weet je, de herinneringen die jij hebt zijn toch het belangrijkste.
Wat fijn trouwens, dat het nog een poosje goed met poes is gegaan (jij was toch degene van de poes in de bench, tijdelijk, omdat ze op je bed ging plassen?). Fijn dat ze zo haar leven goed heeft mogen afsluiten, en ook fijn dat jij zo lief en aandachtsvol samen met haar hebt gezocht naar een oplossing voor het plasprobleem.
Ik heb in elke fase van mijn leven (kind, jong en zelfstandig op kamers, zelf gezin met kinderen) katten (gehad). Ik vind het heerlijke herinneringen, mijn leven is omlijst met katten. Dit wordt voor jou ook vast een mooie herinnering...
Mirreke
Dank je wel, je bericht, en het terugdenken, ontroert me.. Ja, mijn lieve poes die inderdaad overal begon te plassen. Ze heeft het zo goed gedaan...! We hebben inderdaad nog een paar maanden mogen genieten. Ineens ging ze weer naast de bak. En toen een keer dat ik haar hoorde en dat ze met haar voorpootjes in de bak stond maar van achteren nog buiten de bak stond... Tja, ze deed het dus zo lief en trouw zoals het hoorde... Die dag was ook het genieten weg. Ik zag haar zitten, wachten... en dat was dat. genoot niet meer, ook niet van aandacht en knuffelen.
En je hebt gelijk, zij is zo'n onderdeel van mijn leven. Ik heb zo veel fijne herinneringen. Het is goed...
Ik was destijds
een van degene die schreef dat je het weet/voelt als het niet meer gaat...
Onlangs las ik dat honden met hun baasjes een relatie aangaan die lijkt op die van een kind met zijn vader/moeder (oud nieuws trouwens, want ik had het al eens gelezen). Ik heb niet de indruk dat mijn katten zich mijn kinderen voelen, maar ik heb wel degelijk een hele diepe en speciale band met ze (allemaal anders, met ieder weer een eigen relatie), en zij met mij, daar ben ik helemaal zeker van.
Net zoals jij goede en dierbare herinneringen hebt aan jouw poes, zo heeft zij genoten van het samenzijn met jou en jouw gezin, en is ze blij geweest dat ze dat laatste stukje nog waardig kon leven.
