hoe krijg ik de grip terug?
In mijn hoofd ben ik van de lijstjes (weekend was en boodschappen, maandag badkamer en toilet schoon en stofzuigen beneden; ga zo maar door).
Nu ben ik al een poos overspannen en ik kan niks meer met mijn lijstjes; ik ben ze steeds opnieuw aan het verschuiven totdat ik door de bomen het bos niet meer zie.
Op mijn werk ook. Ik vind het niet meer leuk en kan niet meer de 'drive' vinden om goed te werken.
Thuis blijven geen optie; ik was juist weer opgekrabbeld en uit de ziektewet en mijn baan stáát al op de tocht.
Ik heb geen partner die kan helpen, wél kinderen. Ze helpen ook regelmatig. En toch krijg ik de rust niet terug in mijn hoofd maar ik krijg de ballen ook niet meer in de lucht.
Eerst zorgen voor rust en ontspanning
Slaap je wel goed?
Je maakt je duidelijk te druk. Zorg dat het minimale gebeurt en dat is minder dan wat je nu doet. Dat minimale komt toch wel op je af: als de koelkast leeg is kun je bedenken dat je iets moet gaan halen. Maak het jezelf daarbij zo gemakkelijk mogelijk, er is al genoeg moeilijk. Ga geen lijstjes meer afwerken, maar neem in plaats daarvan extra rust, ontspanning.
Geniet nog even van de laatste mooie dagen buiten.
Zorg goed voor jezelf, dan komen die lijstjes ook wel weer.
Tsjor
te druk
ik maak me inderdaad te druk Tsjor. Normaliter ben ik erg gestructureerd en een harde werker. Ik word dus onderhand wat ongerust en vind het in mijn huis niet fijn als het overal zo'n rommel is. Maar alles in mij wil het bijltje erbij neer gooien. Laat iemand anders het maar doen. Ik kap ermee. Maar omdat dat niet kan, blijf ik in gevecht met wat ik nodig heb (totale rust).
De rust die ik neem (op de bank zitten, lezen, tv kijken) brengt tegelijkertijd onrust mee. Want ondertussen ligt er was op een stoel dat nódig moet worden opgeruimd. Of ik vouw het wel op en het ligt een week lang op tafel.
Ligt er gekocht en klaar te maken in de koelkast te verpieteren omdat ik alleen maar lamlendig wat gehakt kan bakken voor op brood.
Zó ontzéttend deprimerend.
Ik ben bang dat ik toch lijstjes moet gaan maken maar dan in een trager tempo dan normaal. Dus vandaag alleen mijn slaapkamer opruimen en koken. En morgen alleen de badkamer en de wc schoonmaken. En overmorgen alleen een was aanzetten en verwerken. Mijn pubers hoeven nog niet naar school vandaag dus zij stofzuigen voor me en ruimen hun kamers op.
Misschien moet ik mezelf kunnen dwingen tevreden te zijn met wat ik wél doe en niet te wensen dat ik kan wat ik altijd kon.
Bah.
Zou er een stimulerende steen zijn die ik om mijn nek kan hangen ter ondersteuning? Mag ik er wel een aantal hebben. 1 Voor rust, 1 voor aanvaarding, 1 voor mededogen naar mezelf, 1 voor blijdschap. Of een Pil die dit allemaal tackelt.
Overigens ga ik wel op tijd naar bed en slaap ik ook redelijk. Ik eet meestal ook gezond. Kom alleen niet buiten om een flinke wandeling te maken. Geen puf voor.
En ondertussen kan ik alleen maar zuchten.
limiet
Stel jezelf een limiet: ik geef mezelf nu 2 uur, waarin ik zoveel mogelijk van mijn lijstje probeer af te werken. Daarna moet ik stoppen en de rest doorschuiven naar morgen. Dat dwingt je ook om na te denken over prioriteiten. Zelf vind ik een opgeruimde huiskamer belangrijk, maar de rest vsn het huis kan wel wachten. Dan zit ik tevreden in de mooie huiskamer koffie te drinken en sluit de rest buiten. Dat komt wel weer als ik de geest krijg.
Juist wel wandelen!
Dus niet blijven hangen op de bank. Die was wacht wel....
Maar je schoenen aantrekken en een ommetje maken. Minimaal een half uur en bij voorkeur iedere dag.
En als je dan terugkomt dan eens kijken wat je met die lijstjes kunt. Je prioriteit moet nu echt bij jezelf liggen en niet bij je huishouden. Eerst een opgeruimde geest en dan komt de rest pas!
eens
met de vorige schrijfsters, doe het meest belangrijke.
In de woonkamer zit je waarschijnlijk te lezen, zorg dat die is opgeruimd, dan zie je de rommel niet. Stof ligt er volgende week nog wel, het enige dat je niet moet doen om het onzichtbaar te houden is er in tekenen 
Toilet schoonmaken met een glorixdoekje als je er toch net geweest bent.
Badkamer hopperdepop met je natte handdoek even overal overheen als je net onder de douche vandaan komt.
Probeer, als je de ruimte of vervoer hebt, boodschappen voor ongeveer twee weken in te slaan, zodat je een week niet hoeft. Ook handig om eens alles leeg te eten en niks te verspillen.
Vries groente in, dat kan met bijna alle groentes, zodat je niks hoeft weg te gooien en je daar weer schuldig om voelt.
Probeer evt. vast uit te kijken naar een andere baan, alhoewel ik weet dat dat energie kost, is het hebben van een inkomen wel belangrijk om andere nieuwe zorgen te voorkomen.
En dan het allerbelangrijkste: wees lief en geduldig voor en met jezelf en als je het niet meer redt: trek aan de bel bij familie/vrienden of huisarts.
hulp vragen
Als je zo doorgaat kun je erop wachten tot je lichaam kortsluiting maakt en dan kun je niks meer. Burn out en dan krijg je letterlijk uitval. Laat het niet zo ver komen en vraag hulp. Voor je onrust en overspannenheid en voor huishoudelijke dingen. Misschien wil een vriendin je best met wat dingen helpen. Ik weet dat hulp vragen heel moeilijk is. Heb het onlangs moeten doen en het is me wel goed bevallen. Mensen vinden af en toe helpen best fijn en jij bent er echt mee uit de brand. Niet doormodderen dan besluit je lichaam voor je en ben je verder van huis. Sterkte
huisarts?
In aansluiting op geura: je kunt ook naar de huisarts gaan met dit verhaal. Als je een fijne huisarts hebt, kun je met hem of haar even praten over de mogelijkheden en onmogelijkheden. Je hoeft geen pillen en geen doorverwijzing maar wel even duidelijk krijgen wat je nu het beste kunt doen. Neem het serieus!
