Fooi voor stoffeerder of andere bezorgers
Op dit moment is een stoffeerder een vloerbedekking aan het leggen in de slaapkamer van dochter. Moet ik deze aardige man een fooitje geven?
Eerder zat ik al met dit dilemma met een man die een olijfboom kwam bezorgen. Toen ik gedag zei, keek hij zo beteuterd dat ik me realiseerde dat een fooitje misschien op zijn plaats was.
Zelf heb ik vaak geen kleingeld in huis en wat moet je zo een man dan geven? Vind het ook altijd zo een beschamend moment.
Graag jullie mening
Rowan
Niks
ik geef nooit wat.
Vraag nog net of ik ergens een handtekening moet zetten om de bezorging te bevestigigen.
Iemand die de trap bekleed en dus langer bezig is zou ik dan wel weer koffie aanbieden.
En voor de verhuizers die 2 dagen bij ons waren heb ik bij de lunch kroketten etc gehaald. (het was midden december en iets warms ging er ook bij ons zelf wel in)
Ook niet
Het is hun werk, als het goed is krijgen ze elke maand loon. Een vuilnisman, om maar eens iemand te noemen, krijgt toch ook geen fooi omdat hij zo leuk elke week je container leegt?
Niks gegeven
Hoi,
Ik heb inderdaad niets gegeven. En hij keek niet beteuterd dus zal wel goed zijn.
Maar ik kan me toch voorstellen dat er mensen zijn die wel fooi geven.
Gr. Rowan
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Klopt
er zijn ook mensen die op 1 januari in zee springen. Zijn er ook niet zo veel, maar ze halen wel het journaal.☺
Waarom toch altijd die krampachtigheid?
In Nederland krijgt bijna iedereen een fatsoenlijk salaris, behalve krantenbezorgers en dergelijke. Fooi hóéft dus niet maar ik zeg altijd: bij twijfel wel doen. Kan me niet voorstellen dat iemand zich er beledigd door voelt, eerder blij verrast. Zelf heb ik weleens fooi ontvangen in beroepen waar doorgaans geen fooien worden gegeven, een beetje vreemd vond ik het wel, maar niet belachelijk ofzo, gewoon een mazzeltje! Heb ook weleens bij wijze van fooi een doos bonbons gehad die al bijna over datum was, toen dacht ik eventjes: "Jaja, die moesten ze kwijt." Maar ze hadden die doos ook kunnen weggooien dus ik vond het toch een aardig gebaar.
Die krampachtigheid
Is waarschijnlijk angst om een sociale blunder te maken, door bijv. iemand in verlegenheid te brengen. Of jezelf, als je aan de reactie van de ander merkt dat de fooi misplaatst/veel te hoog/veel te laag is. Ik vind het zelf ook moeilijk, kan niet zo goed inschatten wanneer een fooi nodig is/kan/mag en wanneer niet. Het voelt voor mij ook raar, alsof ik iemand als personeel behandel of zo. Is vast onzin, maar ja, zo voelt het. Vandaar dus die krampachtigheid.
