Dochter met vriendje in wsnp

Wsnp

Wat een lastige situatie voor je dochter en wat moeilijk voor jou!
Ik heb zelf geen ervaring hiermee maar ik heb wel een dochter van die leeftijd en ik snap dat je je misschien wel een ander soort vriendje had voorgesteld.
Toch is het goed dat je dicht bij haar blijft, dat je open bent en dat ze zelf ervaart hoe het is in deze situatie. Ze kan bij jou gerecht en dat is fijn voor haar. Ze leert hoe om te gaan met iemand die schulden heeft en wat voor impact dat op een relatie heeft. Beter nu dan over 10 jaar als ze "gesetteld" is.
Het is nu verschrikkelijk ingewikkeld en het ligt erg gevoelig bij iedereen, het zijn ook geen gesprekken die je dagelijks voert en waar je aan gewend bent. Toch vind ik dat je het goed doet. Vriendje leert nu ook wat de gevolgen zijn in een relatie.
Naast de opluchting bij je dochter moet er bij hem toch ook een belletje zijn gaan rinkelen?

Ouder

Om in de schuldsanering te kunnen komen moet je volgens mij toch 18+ zijn en een volwassen leven lijden -je moet immers de schulden hebben opgebouwd-. Waarschijnlijk is vriendje dus een stuk ouder en volwassener dan jouw 16-jarige dochter. Zou best kunnen dat hij daarmee een soort van overwicht en daarmee druk op dochter uitoefent. Zeker omdat je denkt dat ze nu opluchting voelt. En dan ook nog heel stiekem.

Ze steekt zich in een aardig wespennest met zo'n jongen en ik snap dat je daar als ouder niet blij mee bent. Helaas kun je niet heel veel doen; haar keuze. En als je die te veel afkeurt, loop je het risico dat je haar kwijt raakt. Gelukkig is ze nog minderjarig en dat geeft je het recht soms iets domweg te verbieden. Zoals nu. Ik denk dat het heel verstandig is dat je je dochter beschermd hebt. Volg je moederinstinct.

Diverse reacties

Emma...dank je. Dat had ik even nodig...

Paasei...vriendje is17. Vader zitting de Wsnp, maar hij zit daar dus automatisch ook middenin. En al is vriendje niet veel ouder, dat van die druk, daar ben ik sus wel bang voor. Wespennest. Ja, misschien wel, maar jemig, wat kan ik doen? Als ik er te ‘anti’ instap ben ik bang dat het alleen maar averechts werkt...

V@@s: als ze dat nou zo hadden gebracht als jij schrijft was het een heel ander verhaal. Wat er nu gebeurt is dat dochter wordt uitgenodigd, en dat ik tig keer vraag of dat allemaal wel kan. Vriendje verzekert haar van wel, maar ik ( en dochter) hebben geen idee hoe dat nou allemaal kan. Of dat opa-betaalt verhaal waar is weet ik ook niet. Hij riep ook dat de kaartjes al eerder gekocht waren, maar dat blijkt ook niet zo te zijn.
En nu, 2 dagen van te voren, zet vriendje haar eigenlijk een beetje onder druk...er is geen geld, maar hij wil het wel voor haar betalen vsn zijnspaargeld. dat wil mijn dochter natuurlijk niet. Hij mag de komende 3 jaar niet eens een bijbaantje ( want dan gaat zijn loon gaat linea recta naar de financieel beheerder of zo) Dus voelt ze zich soort van verplicht ( ze is heel lief) om aan te bieden het zelf te betalen. Maar eigenlijk wil ze dat ook niet. En ik vind het ook nogal wat ( en een soort van fout voorbeeld) om dan zelf maar 60 of 70 euro te subsidiëren voor een bovenbudgettair dagje uit van hun familie. Snap je? Als ze nou meteen hadden uitgelegd hoe de vork in de steel zat, dan had dochter ( en wij) daar soort van ‘clean’ over kunnen nadenken, en besluiten of ze misschien op eigen kosten meewilde. Nu voelt dat heel anders. Ik heb echt het gevoel dat ik een beetje mee wordt gezogen in het naar mijn idee niet zo verantwoordelijke financiële beleid van de familie. Je moet geen mensen uitnodigen voor dingen waar je geen geld voor hebt. Punt.

Yellow

Je oordeel over deze mensen beinvloedt je keuzes

Jij vindt dat deze familie onverantwoord bezig is. En dat zou zo maar kunnen.
Maar ik zou de situatie niet zo breed nemen. Je dochter kan mee met een uitje maar moet dan zelf betalen. Jij hoeft alleen te bedenken of ze dat van haar zakgeld moet betalen of dat jij dat betaalt. Ik zou er verder niets bijhalen.

Ik vind het vreemd dat jij besloten hebt dat zij niet meegaat. Dat lijkt me voor een 16-jarige toch meer haar eigen beslissing. Tenslotte is het geen gevaarlijke bestemming, je kent het vriendje en het is gewoon in Nederland.

Licht o.t.

En niet iets waar jij wat mee moet, maar ik verbaas me nogal over de stelling dat een knul van 17 geen bijbaantje zou 'mogen', omdat zijn loon dan naar de financieel beheerder gaat.

Ten eerste heb je naar mijn idee een bijbaan niet alleen maar voor het geld, ook (werk)ervaring opdoen is heel belangrijk. Ten tweede zou dat loon dan naar mijn idee bijdragen aan het eerder verminderen van de schuld, dus verkorten van de duur van de WSNP. Maar ten derde lijkt het mij vooral heel erg sterk dat een kind van ouders in de WSNP niet (een deel van) zijn/haar loon mag behouden. Ik vond daar dit over:

"De inkomsten van kinderen kunnen niet tot het inkomen van de ouders worden gerekend. Echter nadat de kinderen 18 jaar zijn geworden kan van de kinderen een bijdrage verwacht worden (onder voorwaarden) in de kosten van de huishouding. Dit wordt dan wel als inkomen van de ouders gezien."

Het vriendje is 17, dus dit kan volgend jaar gaan gelden. Maar alleen als hij niet studeert. Als hij studeert/studiefinanciering ontvangt, wordt niet naar inkomsten gekeken. Werkt hij, dan wordt gekeken of bij de ouders een eventuele uitkering of toeslagen worden gekort vanwege het inwonende kind. Het verschil is dan het inkomen dat het kind zal moeten bijdragen. Als het kind 21 jaar oud wordt, verandert de situatie weer. Zie voor meer info: www.wsnp.rvr.org

Nou ja, misschien kun je dit tussen neus en lippen eens melden bij het vriendje. Of bij je dochter. Voor die knul wel fijn als hij niet op basis van foute informatie een hoop zakgeld en werkervaring mist.

Verder denk ik dat ik dochter ook niet zou laten gaan. En dan maar hopen dat ze er allebei van geleerd hebben.

Mee eens

Ik denk dat ik hetzelfde gereageerd zou hebben: dan maar niet mee. Eigenlijk houd ik niet zo van dat kleffe gedoe dat die jonge kinderen al met hun verse schoonfamilie allerlei zaken ondernemen maar daarmee kan je natuurlijk bij dochter niet aankomen.
Het is eigenlijk heel simpel: schoonfamilie, vriendje of dochter laten betalen zijn geen goede opties en dat jullie betalen ook niet. Heeft, voor mij, niets met wel of niet in wsnp te maken. Dit keer niet mee misschien een andere keer. En ik zou sturen op voorlopig uitjes met hen tweeën en passend bij hun budget.

Nog een paar reacties

Lente..,het heeft niks te maken met ‘gevaarlijke bestemming’. En we hebben SAMEN met dochter besloten dat ze niet gaat, ik heb dat niet opgelegd. Ze voelde zich er zelf ook wat ongemakkelijk bij, en een beetje onder druk gezet. En in de laatste paar weken zij er al een paar ( kleinere) dingetjes gebeurd waardoor ik bang ben dat het een ding wordt dat ze zich verplicht voelt om dingen te betalen voor vriendje, en ik vind wel dat dat iets is om goed over na te denken.

Viooltje...dat van dat bijbaantje, dat heb ik via dochter begrepen, dat vriendje dat zo heeft verteld. Ik zal je info eens doorspitten. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat vader heeft gezegd dat bijbaantjesgeld rechtstreeks in de huishoudpot gaat vanaf nu? Ik weet het niet. Maar ken jij pubers die een bijbaan zouden doen als ze er geen cent mee zouden verdienen? Ja, okee, paardenmeisjes bij de manege of zo. Maar vakken vullen bij de jumbo? Ik weet t niet...

Watervrouw.. ..ik ben ook geen fan van dat kleffe gedoe met schoonfamilies, maar eerlijk gezegd is dat op dit moment the least of my concerns.

Yellow

Yellow, ik ben het helemaal eens met je aanpak. De volgorde waarmee ze dit uitje ook regelen maakt dat je dit gedoe krijgt. Ik doe zelf niet eens dit soort uitjes (qua kosten) met mijn familie dus je dochter werd eigenlijk op het laatste nippertje voor het blok gezet, niet handig.
Ik zou, voor de volgende keer, er vanuit gaan dat het waarschijnlijk uitjes zijn die ze zelf moet bekostigen en dat deze dus bij jullie/haar budget moeten passen. Verder dochter hierin goed blijven begeleiden. Een keertje voor iemand betalen is leuk en lief, maar hoeft niet constant en je kunt genoeg dingen doen die amper/niets kosten, dan kun je het net zo leuk hebben.

En nu moest dochter dit aan vriendje uitleggen

Over de app. En die is boos. Schuift het op ons als ouders af (‘jij mag ook niks’) wil niet langskomen om er over te praten. Roept dat dochter nu ‘de hele planning in de war gooit’’. Tja. Ik heb dochter uitgelegd dat het toch echt vriendje (en vader) is/ zijn die haar in deze knullige situatie hebben gebracht. Daar kan zij niks aan doen.

Pfffff.

Nou ja,

dat was te verwachten gezien de manier waarop de uitnodiging tot stand kwam. Zij nodigen uit, trekken zich vervolgens terug en vinden het gek dat een ander daar niet in mee wil of kan.....Inderdaad pfff. Dat belooft wat voor de toekomst, ook pfff.
Maar had je dochter niet beter kunnen bellen of langsgaan? Een app in dit geval vind ik niet zo handig.

Ja maar ja maar ja maar

Vriendje had toch aangeboden om het dan te betalen.
Je dochter heeft zelf de beslissing genomen om dat niet toe te staan.

Eigenlijk vind ik dat je het niet aan een 16-jarige en een 17-jarige kunt overlaten om dit soort financien af te handelen. Zeker gezien de rare reactie van vriend. Ik zou nu de telefoon pakken en die vader bellen. Hoezo gooit zij de hele planning om?

Misschien is een kennismakings-koffietje met vader sowieso geen gek idee.

Huishoudpot

Ik kan me voorstellen dat die vader (alleenstaande ouder? Ik hoor niks over een moeder) het fijn vindt als zoon ook een bijdrage levert. Hij is tenslotte bijna volwassen, en kan werken. Dus ik begrijp er eigenlijk helemaal niks van. Linksom of rechtsom niet. Maar zoals gezegd, het is niet iets waar jij wat mee moet. Al zou ik me denk ik wel geroepen voelen om die jongen te helpen om zelf wat geld te genereren. Dat zijn vader op zwart zaad moet zitten wil nog niet zeggen dat deze knul niet wat geld voor zichzelf zou kunnen verdienen. En nogmaals, werkervaring is ook belangrijk. Hij doet zichzelf gewoon op meerdere fronten te kort op deze manier.

En ach, ik snap vriendjes reactie nu ook wel. Eindelijk een leuk uitstapje (zal best even geleden zijn?) en dan gaat zijn vriendinnetje niet mee. Diep teleurgesteld natuurlijk. En dat reageert hij af op je dochter. Niet handig nee, wel begrijpelijk. Op een later moment moeten ze het daar nog maar eens over hebben. Overigens zou ik haar voor een volgende keer aanraden te bellen. Kun je het toch beter verwoorden dan de gemiddelde 16-jarige over de app...

Zou het nog een optie zijn om ze beiden de helft te laten betalen, zodat ze alsnog mee kan? En dan afspreken dat er niet meer van dit soort uitjes komen, tenzij echt van tevoren heel duidelijk is wat het kost en wie het betaalt.

Net gebeld met vader

Die ik overigens al eerder gesproken heb ( zie ander draadje over moeilijk vriendje)

Pfff. Opa en oma hebben de kaartjes bij elkaar gespaard met airmiles. Kaartje dochter was dus ‘extra’. Ik heb vader uitgelegd waarom we samen besloten hebben dat dochter niet meegaat. Hij vond het heel jammer. Maar ik geloof dat hij het wel begreep. Hij maakt zich vooral zorgen over of ik aan t proberen ben de relatie tussen dochter en zijn zoon een beetje te ontmoedigen. Gevoelig punt natuurlijk. Want in mijn achterhoofd ben ik er helemaal niet zo blij mee. Terwijl ik echt wel probeer om open en realistisch naar dochter te zijn over de dingen waar ze met hem tegenaan loopt zonder dat ik laat doorschemeren dat ik haar 10 keer liever in een luchtige opgewekte flodderige puber-relatie zou zien dan deze zware ingewikkelde situatie....

Maar ja....

Yellow

Als ouders in de wsnp zitten, tenminste dat was vroeger zo, blijft het geld van de kinderen buiten de schuldregeling. Vriendje mag voor zover ik weet, maar dat kan veranderd zijn, gewoon eigen geld hebben. (Oh ik zie nu dat dit al is uitgelegd )

Een kind! van 17 zit met het probleem van zijn ouders/ouder. Dat is om je rot te schamen voor een puber. Je wilt een beter plaatje kunnen neerzetten dan dat. Dus natuurlijk kon zijn vriendin op hun kosten mee! Jammer dat het niet zo werkt.

Er kunnen allerlei oorzaken aan de wsnp ten grondslag liggen. Niet altijd slecht financieel gedrag van de ouders. Wat de oorzaak ook is, de wsnp is een uitkomst om uit de schulden te raken en dat verdient alle steun. Je steunt de mensen niet door hen via je dochter te straffen met vooroordelen. Dus ik hoop dat je daar geen last van hebt en laat meespelen bij deze verkering.

Drie dingen:
- ze zou dit uitje nu toch zelf kunnen betalen, eventueel aangevuld door jou.
- je dochter zoekt werk zodat ze haar eigen kosten kan betalen en vriendje af en toe kan trakteren. Het is geen droomscenario voor een jonge liefde, maar het is zo fijn voor zo'n knul als iemand eens wat extra's voor hem doet!
- last but zeker nog least: vriendje kan best werk zoeken. Laat maar zien wat hij voor zijn vriendin over heeft. Je dochter mag inderdaad niet zijn melkkoe worden. Gebeurt dat wel, dan is vriendje misschien niet de ware voor haar (voor zover je op je 16de al een ware kunt hebben).

Het is overigens lief dat de opa van vriendje tickets voor het gezin heeft betaald, juist dat soort 'cadeautjes' zijn zo ontzettend welkom als je in die situatie zit. Even plezier maken, even uit die dat strakke regime van zuinig doen. Maar als je ziet wat de kosten van een pretpark zijn, snap ik dat die gulheid grenzen heeft. Het is vervelend dat dit niet bij voorbaat duidelijk was, maar probeer de jongen toch een beetje te ontzien in je oordeel. Dus: "Geen fraaie beurt, maar X, je kunt eerlijk zijn tegen ons, dan kunnen we meedenken wat het beste is."

Over een jaar, twee jaar, of meer, is vader weer uit de wsnp. Het is geen blijvend probleem.

Kaaskopje,

Dank voor je lange reactie. Ik snap je. In overleg had er vast ook van alles gekund. Maar zo liep het niet. Nu was het 2 dagen voor het uitje opeens een probleem. En voelden dochter (en wij indirect ook) ons op een hele knullige manier voor het blok/ onder druk gezet. Dat ‘eerlijk zijn’ beter is dan de schijn ophouden heb ik vriendje dus vorige week uitgebreid uitgelegd. Dat ie dat eigenlijk moet doen, om er voor te zorgen dat dit soort vervelende situaties NIET ontstaan. Leermomentje dus.

Yellow

Oh, en viooltje..

Ik snap er ook niks van. Van dat bijbaantjes gedoe niet, van hun geldzaken in t algemeen . Toen ik net met vader aan het bellen was begreep ik van hem, dat wat dochter vsn vriendje had gehoord (‘ je kunt voorlopig niet blijven eten s avonds, dat is te duur’) absolute onzin was. Dat heeft vriendje dus echt wel tegen haar gezegd.
En toen ik uitgebeld was met vader ( best open en eerlijk gesprek) begreep ik van dochter dat vriendje alles had meegeluisterd. Hoewel ik niks raars heb gezegd vond ik dat toch erg vervelend. Ik praat over mijn dochter, en zijn zoon, en dan vind ik het wel prettig om te weten dat diegene op de achtergrond meeluistert.

Ik word er gewoon niet blij van.

Bah. Voor de liefhebbers. Er is nog een ander (kort) draadje. Over moeilijk vriendje. Er is nog meer loos dan alleen dit geld gedoe. Ik vind het best zorgelijk allemaal.

Yellow

Dat snap ik

dat is wel, nou, bijna achterbaks. Zou ik me ook niet senang bij voelen.

Dat vriendje je dochter blijkbaar weert thuis zou ik schuiven op schaamte, of op dat hij vader niet met extra kosten wil opzadelen. Zal vast een goede bedoeling achter schuilen.

Ingewikkelde situatie hoor. Ik denk dat je het goed doet. Open blijven communiceren met je dochter, haar helpen bij het bepalen van haar opties en haar steunen in haar keuzes. Het is geen ideale tienerliefde nee, maar wel heel leerzaam, in heel veel opzichten. In die zin wel winst, zeker omdat ze jou er nu zo bij betrekt. Als ze ouder was, zou ze denk ik meer geneigd zijn haar eigen boontjes te willen doppen. Nu kun je nog bijsturen en steunen. Maar inderdaad, je gunt zo'n mupje gewoon ongecompliceerd verliefd zijn. En dat is er nu echt niet bij.

Niet goed te praten

'En ach, ik snap vriendjes reactie nu ook wel. Eindelijk een leuk uitstapje (zal best even geleden zijn?) en dan gaat zijn vriendinnetje niet mee. Diep teleurgesteld natuurlijk. En dat reageert hij af op je dochter. Niet handig nee, wel begrijpelijk.'

Ik vind dat helemaal niet begrijpelijk. Dochter heeft reden om teleurgesteld te zijn: haar is een kosteloos uitje toegezegd, en twee! dagen van tevoren wordt haar gezegd dat er toch geen kaartje voor haar is. Vriendje kan natuurlijk óók teleurgesteld zijn maar heeft geen enkele reden dat af te reageren op dochter. Geen enkele! (ik wordt er bijna zelf boos om).

Yellow, ik zou het net als jij gedaan hebben. Bij een éérder een verzoek om zelf een kaartje te kopen hadden jullie dat gewoon kunnen bespreken; betaalt dochter, kan ze thuis wat extra's verdienen, leggen jullie iets bij? Maar nu worden jullie bijkans voor een voldongen feit gesteld. Voor mijn kind zou zo'n uitgave ook veel te groot zijn en zelf zou ik er niet over na hoeven te denken; ik zou niets bijdragen op deze manier.

Ik snap dat je je zorgen maakt. Met toch wel een (groot) aantal halve waarheden en hele leugens. Een aantal mensen hierboven praten dat een beetje goed en zijn begripvol. Tja. Ik zou er niet blij van worden, jij ook niet.

Maar ik denk wel dat je het goed doet: open blijven staan voor de relatie, vriendje echt een kans geven (afgeven op vriendje gaat je niet helpen lijkt me), met je dochter op een goede manier in gesprek blijven. Zij moet zich veilig naar jullie uit kunnen spreken, zodat je in elk geval weet wat er speelt en hoe je haar/hen kunt helpen indien nodig.

Soort foute soap

Veertje, dank je wel. Kan wel even wat bevestiging gebruiken. Maar t wordt steeds erger. Ben even met dochter een ommetje wezen maken. Vriendje deed nog steeds wispelturig en boos. Op dochter, maar Ik kreeg ook de volle laag. Bij terugkomst 75 appjes van vriendje. Heb dochter gezegd dat ze misschien beter even echt konden afspreken, en dan misschien bij voorkeur bij ons, zodat ik zoals achterwacht aanwezig was, en evt vriendje zelf nog wat tekst en uitleg kon geven.

Vertelt ze me zonet dat vriendje zegt dat zij maar naar hem moet komen,( ze wonen een km of 15 uit elkaar) omdat als hij gaat fietsen hij misschien wel onder een auto rijdt.

Toen knapte er echt even iets bij mij. Zie het andere draadje. Vriendje heeft dus net voor de zomervakantie dochter al een keer de stuipen op het lijf gejaagd door over de app te melden dat hij zelfmoord ging plegen. Was een drama. Dochter in blinde paniek, ik via via tel nr van vader opgespoord, echt dramatisch. Knul heeft dus een historie vsn depressiviteit, en weet ik veel wat precies. Toen natuurlijk ook uitgebreid over gepraat met dochter. Vriendje heeft ook spijt betuigd. Maar dan nu, bij de volgende hobbel op t pad zo’n appje. Dat ie vast onder een auto rijdt. Ik was woest. Wat een afschuwelijke chantage. Heb dochter verteld dat nu wat mij betreft echt een grens overschreden is, heb haar verboden naar zijn huis te fietsen, en gezegd dat het me verstandig leek voor vandaag even het ge app en gechat op hold te zetten zodat iedereen even kan afkoelen. Ik ook.

Jemig. Ik zou vandaag (thuis) aan het werk. Weer opstarten voor na de vakantie. komt echt helemaal niks van terecht.

Maar even nog een sanity check: overdrijf ik nu in mijn reactie? En hoe gaat het me in hemelsnaam lukken om semi neutraal dochter bij te staan en/of te sturen in deze situatie?

Yellow

helemaal gelijk

Je hebt helemaal gelijk Yellow, ik hoop dat je dochter het ook snappen gaat. Die jongen is niet juist bezig. Hij krijgt zijn zin niet en gaat drammen als een verwend kind en tevens het dramatische gedrag als hij naar haar toe zou moeten fietsen. Veer schrijft het ook al, je dochter zou boos op hem moeten zijn, niet andersom.
Pfff op je 16e moet je je toch alleen maar een beetje druk maken om je huiswerk en wat je morgen nu weer eens aan zal trekken, niet dit soort drama....

Veer

"Een aantal mensen hierboven praten dat een beetje goed en zijn begripvol."

Waaronder ik . Ik ben niet begripvol over de korte termijn voor het uitje, dat is niet slim en netjes. Voor de rest heb ik me nog niet in het andere draadje verdiept, dus ik weet nog niet meer dan van dit uitstapje. Ik lees nu ook de laatste reactie van Yellow en ik snap haar zorgen.

Yellow

Dat is allemaal niet best. Bah, wat naar. Ik kijk zo even bij het andere draadje.

Regie

Yellow, ik snap je schrik en problemen helemaal. Maar je houdt wel erg de regie in jouw handen, of in elk geval zo klinkt het in je verhaal. Kan best zijn dat het in werkelijkheid anders is.
Maar dit lees ik dan in je verhaal: ' Heb dochter verteld dat nu wat mij betreft echt een grens overschreden is, heb haar verboden naar zijn huis te fietsen, en gezegd dat het me verstandig leek voor vandaag even het ge app en gechat op hold te zetten zodat iedereen even kan afkoelen. Ik ook. '
Terwijl het voorstel om te gaan praten (bij voorkeur bij jou in huis...) ook al door jou geregisseerd was.
Je hebt eerder al met dochter besproken hoe jij dacht over die dreigingen met zelfdoding, er is al eerder een heftig incident geweest etc. Het zou toch mooi zijn als dochter zelf haar mening kan opbouwen over dergelijke chantagepogingen, zelf kan bepalen waar haar grenzen liggen, zelf grenzen kan aangeven, zelf beslissen of ze doorgaat met appen of 15 km gaat fietsen etc. .
Er zit weinig ' dochter' in je verhaal. Er zit vooral veel jij en jongen in het verhaal en een beetje vader van jongen. Jij bent je dochter aan het beschermen, maar ondertussen lijkt het erop alsof je dochter niet de kans krijgt om zelf te bedenken wat ze aankan en hoe ze het aanpakt als ze het niet (meer) aankan.

Tsjor

Tsjor

In principe ben ik het met je eens Tsjor, dan pubers zelf hun grenzen moeten vinden en veel regie over hun eigen leven moeten hebben. Maar.... een vriendje dat tot 2 keer toe dreigt met zelfmoord als hij zijn zin niet krijgt.... daar zou ik mij als moeder wél mee bemoeien.

Ik hoop toch dat dochter hier verder geen enkele ervaring mee heeft en op veel gebieden haar grenzen nog moet zoeken. Ik toch wel toen ik 16 was... Als moeder zou ik haar helpen haar grenzen te vinden maar soms zou ík de grens bepalen. En dat is zeker wanneer een vriendje haar dusdanig onder druk zet. Dan fietst mijn 16-jarige dochter daar, als ik het kan beletten, niet naar toe.

Het ligt natuurlijk aan de situatie en aan de dochter. Niet elke 16-jarige laat zich iets verbieden en elke 16-jarige kan besluiten tóch te vertrekken op de fiets. In dat geval zou ik mijn dochter helpen, (nood)scenario's doorspreken, laten weten dat ze me kan bellen als er iets iets of wat dan ook.

Maar de regie helemaal bij dochter laten? Dat toch echt alleen als ik zeker wist dat ze hier tegenop gewassen is. En dat lijkt me mij de dochter van Yellow (en bij vele andere 16-jarigen) nauwelijks het geval, met zo'n complexe situatie en zelfmoorddreigingen omdat niet gebeurt wat hij wil.

eens met Tsjor

Ik zou toch op meer afstand gaan staan.
Je kunt dochter prima steunen door in emotioneel opzicht aanwezig te zijn en beschikbaar.
Maar nu moet ze een weg vinden in een ingewikkelde situatie, haar eigen pad zoeken met deze jongen met ingewikkelde emoties en daarbij ook bezig zijn met de (ingewikkelde) emoties van moeder.
Dat je de emoties hebt is heel invoelbaar, maar misschien kun je ze kwijt bij partner of een vriendin? Ik zou dochter er niet mee belasten.

Je had het graag anders gezien voor haar maar zij heeft, voor nu, de keuze gemaakt een relatie aan te gaan met deze jongen.
Ik snap goed dat je hem het liefst ziet gaan, maar die keuze ligt volledig bij haar en jouw invloed zal alleen maar afnemen. Vertrouw op jouw opvoeding, die is klaar, vertrouw erop dat zij in staat is zelf (met jouw steun) de goede beslissingen (voor haar) te nemen.

Ik lees jullie berichten..

En ik denk er over na. Dank. Ik zit er ook wel een beetje bovenop, dat klopt. Maar dat komt ook omdat ik mijn dochter ken. Vertrouwen, ja. Maar ze is jong voor haar leeftijd, ondanks dat ze heel slim is wat naïef van aard, en met een grote drang tot het plezieren of tevreden stellen van anderen. Ik heb een paar oudere kinderen waar ik me in een vergelijkbare situatie minder zorgen over had gemaakt.

En ik hinkel wel een beetje heen en weer tussen het tsjor- standpunt en het veer-standpunt. Vertrouwen, op de achtergrond guidance geven, allemaal prima. Maar dit zijn wel echt serieuze problemen.

Laatste update: vriendje is alsnog langsgeweest, ze hebben dingen uitgepraat en verhelderd. Ook even met mij. Dat was ok. Alleen aan het einde van het gesprek meldde vriendje dat vader hem net gebeld had. Er was een Misverstand. Het kaartje voor dochter was klaarblijkelijk toch al door opa gekocht.
Eigenlijk geloof ik daar helemaal niks van, want vanochtend aan de telefoon was het nog een heel ander verhaal. Ergens had ik zo’n soort wending ook al een beetje verwacht. Tja. gewoon maar diep slikken en zeggen dat we/ dochter in ieder geval duidelijk zijn geweest? Om nu niet mee te gaan voelt wel heel principieel.

Yellow

Niet loslaten

Dit is geen casus om daarmee te oefenen.
Ze accepteert je bemoeienis, dus daar zou ik het bij houden.

Loslaten kan altijd nog hè.

Lastige situatie

Pffff, ik herken zo’n situatie bij ons thuis. Dochter was toen 17, jongen uit prima gezin, wilde zelf niet deugen. Gaf van alles zijn ouders de schuld.

We hebben toen juist er voor gepleit dat hij veel bij ins was, alternatief was op straat hangen, zelfs slapen. Uiteindelijk trok hij bij ons in. Ik hield contact met zijn ouders.

Ik was er ook veel mee bezig, vooral om dochter te helpen. Dit was te groot voor haar. Dat voel ik in dit verhaal ook.

Uiteindelijk zou hij met ons mee op vakantie, ruzie in de laatste nacht, hij zou niet mee. Ik ging iedere keer veel in zijn verhaal mee, maar dat was voor mij de druppel. Auto was ingepakt, we zouden over een paar uur gaan. Ik heb toen gezegd dat het prima was dat hij thuis bleef, dat telefoon dochter ook. Hij ging mee.

En al die tijd bleef ik in gesprek, ze kwamen dan ook beide iedere keer weer bij mij. Zal zeker ook met mijn werk te maken hebben. Maar zeker ook met dochters ambities, zij zou hem gaan redden.

Na 1,5 jaar hield het op. Dochter veel meer beschadigd dan wij voor mogelijk hadden gehouden, maar het is goed gekomen.

Lang verhaal kort maken: ik vind dat je het heel goed doet. Dochter wil graag met je sparren, ze is nog jong, ook dit moet ze leren. Je hoeft niet alles te leren met trial and error, je deed het veter strikken vroeger toch oom voor? Alles heeft tijd nodig en oefening. Het is fijn als je samen in gesprek blijft. Het komt wel goed.