De giftige aardbei en zijn vriendjes
Gisteren las ik in Trouw een verhaal over de aardbei, die zesmaal giftiger zou zijn dan ander fruit. Pfoe. Je weet natuurlijk dat je alles wat rauw is eerst goed moet wassen, maar ook dat heeft geen enkele zin - de giftige cocktail zit in de vruchten.
Voor mij als eind jaren vijftig geboren persoon zal het zo'n vaart niet lopen, ik heb ongetwijfeld al van alles binnen gekregen wat eigenlijk minder gezond is, maar ja er zijn ook nieuwe generaties ( gelukkig!)
In zo'n artikel wordt gewezen naar degenen die verantwoordelijk zijn voor de misstanden en falende toezicht. Maar hoe zit dat met die telers? Die weten toch wat ze doen? Ze producten toch geen producten die als sierobject op een wandmeubel belanden, maar vruchten en groenten die opgegeten gaan worden? Door mensen? Of door dieren, even erg, want die zijn ook onderdeel van de voedselketen.
Heeft het zin om voortaan vanwege deze overvloed aan chemicaliën alleen maar biologisch te eten, of gebeurt daar ook van alles om te zorgen dat alles er vooral mooi uitziet ?
Gif vroeger en nu
Zoals ik het heb begrepen hebben de telers zich keurig aan de regels gehouden. Er is voor ieder middel een toegelaten dosis en daar zitten ze niet overheen. De stemmen die er nu over opgaan hebben het er over dat je niet alleen naar de individuele middelen moet kijken maar naar het geheel. Daar is dan nieuwe regelgeving voor nodig.
Ik ben ook van de jaren vijftig. Mijn schoonvader was een volkstuinier en hij en mijn schoonmoeder gaven altijd hoog op van hun levenswijze, zooo gezond uit eigen tuin. Toen hij overleed hebben we als kinderen zijn tuinschuurtjes opgeruimd. Daar kwamen we ladingen en voorraden met allerhande gif tegen voor van alles en nog wat, waaronder spullen die allang niet meer in de handel mochten zijn. Genoeg om het hele dorp om te leggen. Jaja, zo gezond uit eigen tuin... vroeger was niet beter.
Ik denk dat veel van wat er wordt gebruikt niet alleen is om het er beter uit te laten zien maar vooral om te zorgen dat het er IS, en niet voortijdig ten onder gaat aan ziekten en ongedierte.
Kort na WOII
bedroeg de opbrengst van een ha aardbeien ongeveer 9 ton. Vrijwel hetzelfde als de opbrengst van een ha aardbeien onder glas.
De enige voordelen van de laatste teeltmethode was een vroegere oogst en een opgerekt groeiseizoen.
Dezer dagen brengen aardbeien, geteeld in volle grond een 20 à 30 ton/ha op, afhankelijk van de teeltmethode.
Geteeld onder glas, bedraagt de opbrengst per ha momenteel (ga even zitten...) tot 150 ton.
Het is een biologische wetmatigheid dat een populatie gevoeliger wordt voor ziekte, naarmate de populatiedichtheid stijgt en de populatie minder divers is.
Zoals het ook een economische wetmatigheid is, dat landbouwbedrijven met monoculturen veel kwetsbaarder zijn voor calamiteiten dan gediversifieerde bedrijven.
De aardbeientelers kunnen dus nauwelijks anders, dan kwistig met de gifspuit aan de slag te gaan.
Temeer ook gegeven de wurgprijzen waaraan ze moeten verkopen aan grote winkelketens.
Wat overigens een bewuste keuze en een goed uitgekiend model is van de laatste: goedkoop aankopen en gigantische volumes verkopen aan lage winstmarges betaalt ook de rekeningen. De winstmarge van grootwarenhuisketens à la AH, bedraagt een 2%.
Dat een populatie gevoeliger wordt voor ziekte, en een boer voor faillissement, naarmate de populatiedichtheid stijgt en de populatie minder divers is, is al lang oud nieuws.
Dat de consument daardoor wat meer rommel binnenkrijgt evenzeer...
Zes maal giftiger
Dat zegt natuurlijk niks. Zes maal giftiger dan wat? Ja, dan ander fruit. Maar het kan net zoveel zeggen over de mate van giftigheid van de aardbei als over de giftigheid van ander fruit. Als aardbeien nog steeds onder de schadelijkheidsgrens zitten is er natuurlijk niks aan de hand. Dan had de strekking van het krantenartikel net zo goed kunnen zijn 'over het algemeen ontzettend weinig gif in het meeste fruit'. En gezien de hoogstaande voedselveiligheid in Nederland geloof ik dat er eerder sprake is van het laatste.
skik
@#4
Dààr geeft het artikel geen uitsluitsel over, net zomin als over, over welke rommel het heel concreet gaat. M
aar het heeft er de schijn van dat er er hier weer gejongleerd wordt met de relatieve kans. Gezondheidsguru's, natuurwinkels, en meer van dag slag doen dat ook graag.
Een van onze vakbonden hier, organiseert sinds kort gratis cursussen rond: "wegwijs voor beginners in cijfers, grafieken en tabellen".
Dat zouden ze overal moeten doen! Of beter nog: het onderwijs inhoudelijk versterken.
