Bezoekschema vader in verpleeghuis
Mijn vader is deze week opgenomen in een verpleeghuis. Nu ben ik de afgelopen dagen bezig geweest om allerlei vrienden, bekenden e.d. hiervan op de hoogte te stellen. Velen geven aan dat ze hem graag willen bezoeken en ik weet dat mijn vader dat ook erg op prijs stelt.
Nu kan ik alleen niet de hele tijd zijn agenda zitten managen; er komt nog wel meer hierbij kijken namelijk en ik heb ook nog een baan en gezin. Maar ik zou graag op een of andere manier dit in goede banen willen leiden, zodat hij niet het ene moment 4 bezoekers heeft en daarna 3 dagen niemand.
Nu hierover een systeem uitdenken, kost me op dit moment teveel van de intellectuele vaardigheden die ik bezit. Kortom, ik hoop dat er iemand is, die eerder met een soortgelijk bijltje heeft gehakt en mij kan tips kan geven hoe dit aan te pakken. Ik ben in elk geval mailadressen aan het verzamelen, zodat verdere info en afspraken via internet kunnen en ik niet de godganse dag aan de telefoon het zelfde verhaal zit te vertellen.
Alvast bedankt.
Groet van een enigszins oververmoeide Lelie 
Sterkte!
Ik heb niet direct een oplossing maar wilde je toch sterkte wensen. Dit moet inderdaad een hele klus voor he zijn, naast alle zorgen...
Ik leef met je mee,
Groeten Oregano
Yup ervaring
en idd als eerste sterkte gewenst.
Hoe je het ook doet, het vreet energie.
Wat mij het handigste lijkt is om een emailgroepje te beginnen. Heeft iedereen van de bezoekers een emailadres? In mijn ervaring hangt het toch van de eigen agenda's af wanneer het mensen goed uitkomt, je zou evt eens kunnen inventariseren welke dag mensen goed uitkomt. Ook als ze niet iedere week kunnen/willen is het wel handig om te weten op welke dagen jij dicht in de "achterwacht" zit. Handig om je eigen dingen/werk op te concentreren. Drukbezette mensen kunnen vaak maar één dag maar ook dat is handig om te weten.
Verder hadden wij toch nog best wel wat huishoudelijk gezeik, en ook dan is het handig om onderling contact te hebben. Mijn vader mocht bijvoorbeeld niet in pyjamabroek aanzitten bij het diner, maar zijn gewone broeken pasten niet ivm stomatoestanden. Dan wil het verpleegtehuis dat je dat in 1 dag oplost. Niet dus. Mgoed, ook bij dat soort signalen en zaken als of hij nog fruit moet of dat er nog 4 zachte kiwi's liggen, wat minder gevoelig dan die pyamabroek, is het fijn om dat van elkaar te weten. Of hoe het zit met lectuur, muziek, dikke sokken enzovoort. Maar ook hoe de vlag erbij hangt. Of hij bezoek nodig heeft of dat het juist wel aardig gaat. Allemaal overdracht die je ook met wat vagere kennissen toch kunt delen en waardoor de last voor jou minder wordt.
Samengevat: als het kan zou ik een emailgroep starten en als eerste kijken of je de beschikbaarheden een beetje op een rijtje kan krijgen. Vandaar uit kan je ms zelf een vaste dag kiezen of juist de gaten tussen de anderen voor je rekening nemen. Ik weet ook niet of dit tijdelijk, blijvend, sterk progressief of juist chronisch, lang of kort is. Speelt allemaal mee.
Verder is het mijn ervaring dat je op een gegeven moment echt helemaal gaar bent van het gebel met familieleden over de zorg en het geregel, en ook dan is email een enorme uitkomst. Je blijft wel op de hoogte maar je neemt het tot je op een moment dat het jou uitkomt. En dat ene uurtje voor jezelf in de avond, of wanneer dan ook, is zoooo belangrijk!
Ik hoop dat je wat aan deze ervaringen hebt, en kom maar op met verdere vragen...
Ja, ik
mijn vader is net weer thuis na een tijdelijke opname in ziekenhuis en daarna verpleeghuis (beroerte gehad). Door de beroerte had hij ook flink last van zijn geheugen, dus hoewel mensen hem vooral in het verpleeghuis prima konden bereiken, was het toch niet handig als hij zelf de afspraken beheerde want hij schreef het verkeerd op (morgen is een rekbaar begrip als je niet weet welke dag het vandaag is).
Ik vond/vind het een flink slopende periode, omdat je zorgen hebt over de situatie en thuis een gezin te managen hebt. Dat vraagt eigenlijk al alles aan energie.
Wat wij hebben gedaan:
- de taken verdeeld over kinderen, maar ook anderen uit omgeving
- smslijst voor degene die contact onderhield met vader en artsen, om alle essentiele informatie aan andere naasten snel te kunnen doorgeven
- maillijst voor alle anderen die op de hoogte wilden blijven
- een van die mensen verzorgde een nieuwsbrief voor de woongeving van mijn ouders, voor het geval mensen geen mail hadden. Zo hoefden wij zelf echt maar 1 keer alles te formuleren. Dat was heel handig, vooral omdat je niet elke keer hoeft te bedenken of je wel iedereen gehad hebt en je zeker weet dat je iedereen bereikt. Met die nieuwsbrieven kon ik bijv ook mijn eigen vriendinnen op de hoogte houden
- een van de kinderen regelde het bezoek. Dat was ook het meest praktisch, omdat wij zicht hadden wanneer mijn vader bijvoorbeeld geen bezoek kon ontvangen ivm operatieonderzoeken. Dat regelen bestond er uit dat we noteerden wie wanneer wilde komen, naar het principe 'vol is vol'. Doordat we dat zo gecommuniceerd hebben, snapten mensen dat heel goed, ze sms'ten gewoon of het uitkwam, en dan ben je met een paar minuutjes klaar met regelen. Naaste familie als mijn tantes en zo belden evengoed wel om ook te horen hoe het ging, maar dat vond ik niet erg. Zo sprak ik mijn tantes ook nog eens 
- als kinderen gingen we zelf ook regelmatig natuurlijk, maar dan keek ik voor mezelf ook goed naar die visitelijst. Als er genoeg visite kwam, dan ging ik een paar dagen niet, en als het ineens wat stiller was, dan ging ik op dat bezoekuur. Dat was eigenlijk vooral in het zh zo, in het verpleeghuis had mijn vader doorlopend bezoekuur, dus dat liet zich ook makkelijker spreiden. Ik ben in ieder geval niet het hele bezoek gaan coordineren, maar ik ben wel een keer na het middagbezoekuur met de kinderen naar de film geweest, zodat mijn vader 's avonds toch nog een keer visite kreeg toen een van de anderen plotseling verhinderd was. We wonen 120 km verderop, dus effe heen en weer was geen optie.
Succes, ik vond het een heel slopende periode. Ben blij dat het allemaal relatief goed is verlopen, maar het gebeurde allemaal pal na onze zomervakantie en ik heb nu het gevoel dat ik heel erg dringend aan vakantie toe ben. Duurt helaas nog even.
Lelietje
Uiteraard sterkte met de situatie.
Is je vader opgenomen omdat het einde nadert, of omdat hij thuis niet langer de zorg kan krijgen die hij nodig heeft?
Als het om een opname gaat die kortdurend lijkt te zijn, kan ik mij wel voorstellen dat je het bezoek in banen wilt leiden, zodat iedereen de kans nog een keer krijgt. Als het om een langere periode gaat, lijkt mij dat je het zoveel mogelijk los moet laten. Het is natuurlijk heel sneu als je vader een dag zonder bezoek zit, maar daar blijvend een schema voor bijhouden lijkt mij niet haalbaar. Laat mensen toch even bellen als ze van plan zijn om langs te gaan. Jij ziet op de kalender of er al iemand gaat en dan hoef je alleen maar te zeggen 'kan wel' of 'kan niet'. Ik vrees dat je dit niet helemaal via de mail kunt laten lopen. Voor sommigen werkt dat maar niet voor iedereen.
Was & boodschappen
reactie van Rodebeuk herinnert me nog aan de was en de boodschappen. Dat waren bijvoorbeeld de taken die we echt nadrukkelijk verdeelden. Eentje deed zoveel mogelijk de was, ik deed vooral de dingen die gestreken moesten worden ivm vervoer van dat gestreken goed, weer een ander haalde idd warme sokken of zoiets praktisch als een pyjama zonder knoopjes. Net wat mijn vader wilde hebben. Een van de naaste buren nam de praktische zaken bij mijn vader thuis op zich: post, planten, meteropnemer etc.
ik weet niet met welke achtergrond je vader in het vph is opgenomen en wat zijn conditie is, maar nog wel een tip: wij hebben de krant van mijn vader tijdelijk in het vph laten bezorgen. Mijn vader vond het heerlijk, het was ook een goede training voor zijn geheugen. Misschien heb je er iets aan. Excuses als de omstandigheden heel anders zijn en dit misschien verkeerd overkomt.
Nogmaals sterkte
Fles port
Dat was hier erg belangrijk.
Daarna kon mijn vader het beter hebben allemaal.
Ik heb het nog even bij de verpleging gecheckt maar het kon gewoon. Daardoor kon mijn vader de situatie beter verdragen. Hij was net weduwnaar en had veel pijn, dan moet je proberen zo veel mogelijk van zijn normale ritme te laten doorlopen.
Als ik het verhaal van Toke lees zie ik dat sommigen ook meer familie te organiseren hadden. Daardoor ook meer taken konden verdelen. Ik heb even vanuit mezelf geschreven: met een broer in het buitenland en nog een andere die wel in NL maar ook niet om de hoek woonde viel er bij ons niet zo veel te verdelen. Maar als er een grotere groep familie is is het idd raadzaam om de praktische dingen te verdelen.
Meer info
Bedankt alvast voor de meelevende woorden en de boodschap dat het inderdaad energie vreet. Ik heb de neiging te vinden dat we dit er gewoon maar even bij moeten doen.
Hoe dan ook, mijn vader is opgenomen met een progressieve ziekte en kon niet thuis meer verzorgd worden. Hij had de maximale indicatie voor thuiszorg en dat was niet meer genoeg. Hij zal dus niet meer naar huis gaan. Hoe lang dit nog gaat duren is natuurlijk lastig te zeggen, hij is niet direct stervende, maar wel zodanig ziek en verzwakt dat het ook zomaar gebeurd kan zijn, doordat hij zich misschien verslikt of een longontsteking of zo krijgt. De plaats waar hij nu zit is zo'n 100 kilometer bij mij, m'n broer en zus vandaan, dus niet om de hoek. We zijn nu op zoek naar een plek die beter bij hem past en wat mij betreft ook meer bij ons in de buurt is.
De mensen die bij hem op bezoek zouden willen komen zijn ook ruimschoots over Nederland verdeeld, dus daarvoor maakt het niet echt uit.
Nou ja, we zullen wel zien hoe het loopt. Bedankt iig vast voor de tips, meer blijft natuurlijk welkom!
Ok helder (nogal lang)
Dat T-shirt heb ik ook. Mijn moeder is in december overleden. Mijn vader heeft in maart/april in het zh en vph gelegen. Als ik het opschrijf verbaast het mezelf weer, het was allemaal onverwacht.
Ik hoef je verder niet zo veel te vertellen denk ik.
Als je helemaal niets meer voor jezelf doet ga je er aan onderdoor, dan gaan er systemen uitvallen. Kan je niet meer slapen, of niet meer denken, of niet meer werken. Maar daar vertel ik vast geen nieuws mee.
Wij hadden ook een onduidelijke prognose. Mijn moeder heeft uiteindelijk ruim zes maanden met die zwaarste indicatie gelopen/gelegen.
Maar van te voren had ik geen idee. (De algemene prognose vanaf diagnose was 3-6 jaar en de mediaan was 14 maanden. Uiteindelijk waren het zeven maanden bij mijn moeder.) Dat betekent dus dat je een ritme moet gaan opbouwen dat in beginsel eeuwig door kan gaan. Je mag niet de reservebatterij te snel uitputten.
Maar... grote maar... je wordt geleefd door de omstandigheden. Dus je kan ook je energie maar moeilijk plannen. Al met al is het spitsroeden lopen. Zorg die telkens weer moet worden aangepast. Veel overleg met deze en gene, eerst uitpuzzelen wie je moet hebben. Bij ons was de zorg op 1 van de adressen waar mijn moeder zat onder de maat. Heel erg lastig want je bent afhankelijk en ook al uitgeput.
Samengevat:
-probeer voor je vader ritme-dingen vast te houden om de dagen in het vph structuur te geven en de overgang te vergemakkelijken.
-kijk wat jullie contact waarde geeft en geef dat, wat het ook is, absolute prioriteit. Al kruip je af en toe 10 minuten bij hem in bed. Of je deelt muziek. Of je neemt bloemen uit de tuin mee. Of tekeningen van de kinderen. Of je gaat even lopen met de rolstoel. Als je niet uitkijkt ben je alleen nog maar aan het regelen en zorgen. Bouw aan dit soort momenten.
-stel je erop in dat de dingen telkens weer veranderen vanuit het vph. Niet alleen moet hij nu wennen, maar ook gaandeweg zullen er vragen blijven. Is niet anders.
-houd een dagboekje/logboekje bij.
-maak dus die emailgroep waarover ik al eerder postte, als dat kan.
-probeer ook aan kwaliteit te werken bij je gezin. Ik was 1 dag per week niet bij mijn werk of mijn moeder, maar alleen thuis met het gezin. (Toch merk ik nu pas hoe veel ik in die periode van mijn kinderen gemist heb, of hoeveel minder ik er voor hen was.)
-laatste tip: als je vader wel terminaal wordt, met gezwinde spoed naar het hospice! Zoveel betere zorg, en daardoor betere herinneringen. Er zijn high-care hospices waar hij ook terecht kan met zwaardere zorgbehoefte.
Ik heb uiteindelijk heel positieve herinneringen. Dat is de ene kant. De andere kant is dat ik me nu nog steeds kan verbazen over hoe vrij ik nu ben. Alsof we toen helemaal waren overgenomen door de situatie. Alleen nog maar moeten.
Sterkte!
Website
Er is zelfs een speciale website voor: http://www.bezoekhetziekenhuis.nl/info/home
Ik weet niet of het handig is en of je het op zo'n manier wil, maar het is er wel.
Uit de tweede hand
Uit de tweede hand (collega) heb ik begrepen dat het bijhouden van een online agenda als een tierelier werkte.
Maar dat was wel een groep (voornamelijk) jongere mensen die al veel online doen. Voor het bezoek van je vader zal dat wellicht niet altijd gelden.
Mocht je het overwegen zou ik wel een gratis agenda nemen. Niet die van bezoek het ziekenhuis die maar 7 dagen gratis is.
Bedankt
Bedankt allemaal voor jullie ervaringen en tips; ik kan er zeker mee aan de slag. Misschien niet alles in een keer geregeld, maar we komen er wel!
Zelf
Heeft je vader telefoon? Is het mogelijk dat hij zelf afspraken kan maken met zijn bezoek? Heeft hij een agenda? Na de eerste schrik kan het handig zijn om niet alles uit zijn handen te halen en als hij zelf gebeld kan worden en kan bellen heeft hij ook een betere dagvulling.
Is hij digitaal?
Mijn vader heeft nog heel lang de contacten onderhouden. Soms was er wel een soort secundair circuit omdat hij zelf niet aan wilde geven hoe ernstig was en dan nog uitnodigingen kreeg om elders in het land op een verjaardag te komen.
Misschien kun je het bespreken met je vader, dat er mensen zijn die graag op bezoek komen maar dat het handig is als dat een beetje verdeeld kan worden en hoe jullie dat gaan doen samen, of hij alleen.
Net gelezen
vandaag gelezen in de Metro: er is een meneer die een site heeft ontworpen voor precies dit probleem. Ziekenhuisplanner.nl
Of had iemand dat al geopperd? Heb niet het hele draadje gelezen.
Groeten,
Temet
