Wanneer vertel je een peuter van 4 over z’n moeder die hij niet kent
onze kleinzoon is toen hij 8 maanden oud was bij ons in huis komen wonen met z’n vader
Sindsdien zorg ik als z’n oma volledig voor hem
Helaas is z’n moeder niet in z’n leven en ook uit de ouderlijke macht gezet toen hij 14 maanden oud was door drank en drugs gebruik .. papa heeft het eenzijdig gezag sindsdien
We hebben heel wat pogingen gedaan om z’n moeder toch in z’n leven te laten en te betrekken met medewerking van het wijkteam
Helaas loopt dit steeds op niks uit omdat ze moeite heeft met afspraken nakomen
Hij kent z’n moeder niet op het moment
Nu is mijn vraag waar doen we goed aan en wanneer gaan we hem vertellen over z’n moeder
Hij ziet mij ( oma ) nu als zijn moederfiguur
Hij ontwikkelt zich prima verder en heeft verder ook de familie van moederskant ook in z’n leven
Het is een heel vrolijk en open kind wat omringd is door liefde en aandacht
Wat is wijsheid in dit geval
tsjor schreef op 20-01-2024 om 11:11:
Nog dwingender. Zouden moeders dat ook doen met een foto van een vader die het kind niet kent, vader is vertrokken, kijkt niet om naar kind, leeft een slecht leven etc.? Foto in de woonkamer of in de kinderkamer? Wanneer ga je dan iets vertellen over vader?
Tsjor
gaan we weer: de zielige vaders die door jou verdedigd moeten worden. Daar gaat het hier toch helemaal niet om? Er zijn genoeg moeders die de foto van de afwezige vader niet achterhouden. En dat hoeft hier ook niet. Nee niet plotseling neer zetten in een kinderkamer maar ook niet achterhouden, daar waren we toch al. Onnodig om daar een tegenstelling moeders/ vaders bij te halen, toch?
Ik heb voor mijn beide kinderen (waarbij beide ouders overigens gewoon aanwezig zijn) een fotoboek gemaakt van hun eerste 2-3 jaar. Dit zou misschien een mooi alternatief kunnen zijn voor een foto van moeder in de slaapkamer. Gewoon een fotoboek voor kleinzoon met allerlei foto's, waaronder een aantal foto's van zijn moeder, met een kort tekstje eronder (... En papa, ... En mama).
Dit fotoboek kun je af en toe erbij pakken. Mijn kinderen vonden het heerlijk om zo door een fotoboek te bladeren en gebeurtenissen en mensen aan te wijzen.
tsjor schreef op 20-01-2024 om 11:11:
Nog dwingender. Zouden moeders dat ook doen met een foto van een vader die het kind niet kent, vader is vertrokken, kijkt niet om naar kind, leeft een slecht leven etc.? Foto in de woonkamer of in de kinderkamer? Wanneer ga je dan iets vertellen over vader?
Tsjor
Ja, want het is wel de andere ouder, die kun je niet weghouden uit de verhalen en omgeving. Een foto schept de ruimte voor een kind om vragen te gaan stellen.
Ik vind je vaak goede punten hebben maar nu kan ik je echt niet volgen. Ik snap het dwingen helemaal niet bij een foto van de andere ouder.
MRI schreef op 20-01-2024 om 11:30:
[..]
gaan we weer: de zielige vaders die door jou verdedigd moeten worden. Daar gaat het hier toch helemaal niet om? Er zijn genoeg moeders die de foto van de afwezige vader niet achterhouden. En dat hoeft hier ook niet. Nee niet plotseling neer zetten in een kinderkamer maar ook niet achterhouden, daar waren we toch al. Onnodig om daar een tegenstelling moeders/ vaders bij te halen, toch?
Ik heb nergens gepleit voor het achterhouden van foto's, wel tegen het doelbewust plaatsen van een foto. En met de verwijzing naar de omgekeerde situatie (vader is niet te achterhalen) dacht ik dat er wellicht meer tips zouden kunnen komen over hoe je daarmee om kunt gaan. Is de tip van KaatjeCato dan zinnig, dus dat oma een fotoboek maakt met foto's waar vader ook op staat, zodat het kind kan vragen wie vader is?
De vergelijking zit niet op zieligheid. De vergelijking zit op de situatie, waarin een ouder afwezig is in het leven van het kind, terwijl die ouder wel nog leeft. De vraag is dan: hoe ga je daarmee om, wanneer breng je het bestaan van die ouder in in het leven van een kind. Er zijn hier meer moeders waarbij dat speelt, dus wellicht komen daar tips van.
Tsjor