feest
Al vanaf dat ik me kan herinneren draaide het bij ons thuis om het pleasen van onze moeder. Als ik terugkijk heeft zij alles altijd zo voor elkaar gekregen dat alles voor haar gedaan werd. "Ik kan dat niet" is een veelgebruikt woord voor haar. Mijn vader heeft altijd voor haar gezorgd, hij vulde de gaten. Wij kwamen van school en dan moest de stofzuiger door het huis en de stofdoek, o en de hele was mocht ik strijken. Bij Gods gratie deed ze wel wat maar dat was heel beperkt, zodra pa thuis kwam van het werk rende ze de keuken uit en mocht mijn vader het koken afmaken. Na mijn vertrek uit huis kon ze ineens zelf strijken maar de rest van het huishouden kwam bij mijn vader terecht. Ze kan al haar knutselhobbies uitvoeren maar het huishouden kan ze niet zelf doen.
2 jaar geleden kreeg mijn vader de diagnose alzheimer, en na een hele strijd heeft mijn moeder hem niet direct op laten nemen. Maar dit is afgelopen december toch gebeurd. In de tijden ervoor heeft hij 5 dagen in de dagbesteding gezeten en zorgde ze ieder weekend dat er iemand op bezoek kwam of dat ze ergens heen gingen, zodat zij maar niet voor hem moest zorgen. Mijn vader is heel emotioneel op het moment, en de alzheimer is erg aanwezig. HIj hekent de mensen nog maar hij kan totaal niet meer functioneren, is in gedrag een kind van 2 / 3 jaar.
Nu zijn ze binnenkort 50 jaar getrouwd, en na wat afspraken dat er rekening gehouden zou worden met mijn vader (locatie een zaal in het tehuis, niet teveel mensen op bezoek en niet te lang) is mijn moeder aan de slag gegaan met de organisatie van het "feest".
niet teveel mensen --> Dat werden dus 36 mensen.....een flinke groep dus.
Een korte moment --> Dat was besproken als een lunch of een hight tea idee, maar is nu dus geworden een dag van 15:00 tot 20:00 incl. hight tea en diner
De locatie --> Extern, een locatie waar mijn vader niet bekend in is.
Hierbij komt nog dat we hebben aangegeven dat 25% van de genodigden van ver komt, zo ver dat ze voor de terugreis moeten overnachten (het laatste stuk van de route is na 19:30 niet meer af te leggen).
ALweer draait dit feest uit op wat ma wil. Ik irriteer me ik heb familie gesproken en die geven al aan het een opmerkelijk feest te vinden.
Klinkt als mijn moeder. Ik heb jarenlang meegelopen in haar fanfare, maar na een vreselijke ruzie over iets wat ik fout zou hebben gedaan in de bediening op één van haar feestjes, ben ik ermee opgehouden. Je doet het namelijk toch nooit goed.
Je kunt haar niet veranderen, je kunt wel duidelijk aangeven hoe jij erin staat. Bij mij is dat: ik kom wel opdagen voor je feest, maar verwacht niks van mij. Natuurlijk help ik een familielid wel als die iets aan mij vraagt, maar ik ga niet meer koken/bedienen/afwassen/koffie zetten. En als daar drama van komt, dan vertrek ik gewoon. Het duurde even tot het kwartje was gevallen (ik ben dus meerdere keren weggegaan), maar nu is het duidelijk.
Als ik jou was zou ik gewoon naar het feest gaan en als je vader het niet meer aankan, zou ik hem naar zijn tehuis brengen. Dan viert je moeder haar huwelijk maar in haar eentje. Je vader had toch al niks in te brengen (net als mijn vader).
Oh herkenbaar ja. Hier een dergelijke schoonmoeder. Ik kan je helaas geen goede tips geven hoe er mee om te gaan, want uiteindelijk is ons ( mijn partner) dat ook niet gelukt. Zelfs niet na hulp te zoeken bij een therapeut daarover. Het resultaat daarvan is dat er geen contact meer is helaas.
Zoek eens wat op over emotioneel onderontwikkelde ouders. Daar kwam de therapeut van mijn vrouw mee op de proppen. Zeer confronterend, maar het zou je kunnen helpen.
Eens met mijn voorgangers. Heel vervelend allemaal, maar zij zal niet meer veranderen. Je kunt alleen je eigen gedrag veranderen. Dus vertrek zodra het genoeg geweest is voor jezelf en/of je vader.
Dat geldt ook voor de mensen die ver weg wonen. Zij kunnen desgewenst ook aangeven alleen naar de high tea te komen en daarna weer te vertrekken.
Om 15.00 uur een high tea en gelijk er achter aan een diner. Kort op elkaar als het feest tot 20.00 uur duurt. Dat is veel eten in korte tijd. Een goede high tea kan nog al vullend zijn. De genodigden krijgen een uitnodiging en die zullen zelf reageren of ze de uitnodiging accepteren. Jij kunt niet veel meer doen als het zo comfortabel mogelijk maken voor je vader.
Misschien veranderen de plannen vanzelf omdat je moeder reacties krijgt op de uitnodiging. Het is nog niet zo ver of is de grote dag al snel?
Oud jeugd zeer en ervaringen uit het verleden maken je geïrriteerd bij dit hele plan, maar daar heeft je moeder geen weet van. En al weet ze het wel, ze dendert toch door....
Heel bijzonder om je trouwdag zo te willen vieren als de belangrijkste gast, je vader, dat niet aan kan. Ik zou zeggen, laat haar lekker haar feest vieren zonder je vader.
Misschien kun je dit plan voorleggen aan de verzorging/verpleging van je vader? Zij kunnen wellicht je moeder aan haar verstand peuteren dat hij dit niet aankan. Van jou zal ze het niet aannemen denk ik.
Eens met Jonagold. En omdat het feest in een zaal van het verpleeghuis plaats vindt, is het verpleeghuis indirect ook verantwoordelijk voor het welzijn van je vader. Want als het veel prikkel voor je vader betekent, heeft de zorg de dagen er op hun handen vol en extra werk, met dank aan een uit de hand gelopen en veel te lange familie gebeuren. Deel met hen je bezorgdheid; mogelijk dat ze niet op de hoogte zijn van de wijze waarop je moeder het wilt vieren.
Pas hierbij wel op met het delen van je gevoelens over je moeder en jullie geschiedenis; dat komt best rancuneus over waardoor je minder geloofwaardig bij het zorgteam kan overkomen. Bespreek situatie nu; gezondheid van je vader en je bezorgdheid voor de viering van deze trouwdag.
Probeer ook die kar niet alleen te trekken.
Flanagan schreef op 23-03-2023 om 11:48:
Eens met Jonagold. En omdat het feest in een zaal van het verpleeghuis plaats vindt, is het verpleeghuis indirect ook verantwoordelijk voor het welzijn van je vader. Want als het veel prikkel voor je vader betekent, heeft de zorg de dagen er op hun handen vol en extra werk, met dank aan een uit de hand gelopen en veel te lange familie gebeuren. Deel met hen je bezorgdheid; mogelijk dat ze niet op de hoogte zijn van de wijze waarop je moeder het wilt vieren.
Pas hierbij wel op met het delen van je gevoelens over je moeder en jullie geschiedenis; dat komt best rancuneus over waardoor je minder geloofwaardig bij het zorgteam kan overkomen. Bespreek situatie nu; gezondheid van je vader en je bezorgdheid voor de viering van deze trouwdag.
Probeer ook die kar niet alleen te trekken.
Zoals ik het lees heeft haar moeder juist bepaald dat het alsnog op een externe locatie is.
Hm.... is je moeder nog te bewegen voor een feest buiten hun huwelijk om? Dat ze haar verlangen naar een feestelijke gelegenheid kan verplaatsen naar haar eigen verjaardag ofzo, en tot het inzicht kan komen dat dit veel teveel is voor je vader zo?
Klinkt verder inderdaad als een emotioneel onvolwassen moeder (daar heb ik eens een goed boek over gelezen, maar ik kan even niet op de titel komen).
wil40 schreef op 23-03-2023 om 11:22:
Om 15.00 uur een high tea en gelijk er achter aan een diner. Kort op elkaar als het feest tot 20.00 uur duurt. Dat is veel eten in korte tijd. Een goede high tea kan nog al vullend zijn. De genodigden krijgen een uitnodiging en die zullen zelf reageren of ze de uitnodiging accepteren. Jij kunt niet veel meer doen als het zo comfortabel mogelijk maken voor je vader.
Misschien veranderen de plannen vanzelf omdat je moeder reacties krijgt op de uitnodiging. Het is nog niet zo ver of is de grote dag al snel?
Oud jeugd zeer en ervaringen uit het verleden maken je geïrriteerd bij dit hele plan, maar daar heeft je moeder geen weet van. En al weet ze het wel, ze dendert toch door....
Ik vermoed zelf dat high tea een groot woord is want eerst noemde ze het high tea en daarna noemde ze het koffie met gebak.
Het is inderdaad op een externe locatie. Mijn moeder staat niet open voor suggesties, Toen ik aangaf dat het me wat teveel voor vader leek zei ze dat zien we dan wel weer . Mijn plan is dan ook dat als het teveel voor hem lijkt te zijn (wat zich helaas vaak pas te laat zichtbaar is voor ons). Toen ik vroeg waarom het niet op de locatie van het verpleeghuis kon was het antwoord dat dit de enige optie was voor catering en locatiehuur tesamen. Ik weet wel dat waar ze het doen ook op locatie komen, maar dat is dus gewoon haar keuze geweest.
Het is duidelijk dat ze echt alleen aan zichzelf denkt, want eerst gaf ze aan dat ze het niet wilde vieren want dit is haar man niet meer, en vervolgens zei ze dat ze echt nog wel een feest wilde en dat ze gebak wilde met hem erbij en dan ergens uit eten zonder hem. Dat heb ik dus aangegeven absoluut niet te willen en dat het een optie zou zijn om inderdaad met directie familie (dus ook broers en zussen van pa en ma) een gebakje te doen overdag en op een andere dag als gezin met aanhang uit eten te gaan.
Maar ze heeft dus juis gedaan wat zij wilde en mijn zus wil er niet over in discussie terwijl ze vooraf totaal met mij eens was dat te groot niet haalbaar is voor pa.
Het is erg lastig als je moeder haar eigen zin door wil drijven en zeker als dit waarschijnlijk ten koste gaat van je vader. En nog lastiger dat het niet bespreekbaar is.
Mijn moeder had ook eerst een etentje in gedachten toen ze 60 jaar (dus wel wat ouder) getrouwd waren bij een locatie in de buurt. Maar omdat mijn vader best snel achteruit ging, is besloten om koffie met gebak en daarna een drankje met hapjes te doen in de zaal van het appartementencomplex zodat mijn vader eventueel eerder naar boven gebracht kon worden.
Decembermamma schreef op 23-03-2023 om 13:36:
Het is inderdaad op een externe locatie. Mijn moeder staat niet open voor suggesties, Toen ik aangaf dat het me wat teveel voor vader leek zei ze dat zien we dan wel weer.
Het komt over alsof ze is vergeten dat het een gezamenlijk feest is (van jouw vader en haar) en zij nu bezig is met haar eigen feestje en jij bent ondertussen een soort stoorzender die zegt dat het niet volgens de afspraken is. Het lijkt het er op dat het enige dat je kan doen is je terugtrekken en het feestje dat je voor ogen had in het tehuis doorzetten, gewoon zelf, zonder haar hulp (kort, klein gezelschap). Doe dat op een andere dag, op een manier die jij voor ogen hebt anders wordt het toch een verlengstuk van haar feest. Ik zou haar hulp en advies niet vragen. Jij weet wat jouw ouders elk lekker vinden, wat gepast is voor jouw vader. Je nodigt haar wel uit natuurlijk maar ik zou alles buiten haar om regelen, het desnoods zelf betalen. Een week ervoor vraag je of ze op datum en tijdstip op een bepaalde plek wil zijn omdat je een verrassing hebt. Al is het maar een hele mooie taart of een lekkere lunch met een paar mensen die hij nog herkent. Wat ze niet weet kan ze niet verstoren en niet bepalen.
De organisatie van haar trouwdag valt daarmee op haar schouders.
Nou, dat zou ik niet doen, nog een feest organiseren. Wie maak je daar blij mee?
Ik zou gewoon kijken hoe lang je vader het volhoudt en als het niet meer gaat (of al eerder) hem naar huis brengen. Wellicht kan je wat advies inwinnen bij het personeel van het verzorgingstehuis, bijvoorbeeld hoe lang zij denken dat goed voor hem is om te blijven. Luistert je moeder ook niet naar hun? Misschien kunnen zij nog zeggen dat het echt te veel voor hem is.
Zebra04 schreef op 23-03-2023 om 14:45:
Nou, dat zou ik niet doen, nog een feest organiseren. Wie maak je daar blij mee?
Ik zou gewoon kijken hoe lang je vader het volhoudt en als het niet meer gaat (of al eerder) hem naar huis brengen. Wellicht kan je wat advies inwinnen bij het personeel van het verzorgingstehuis, bijvoorbeeld hoe lang zij denken dat goed voor hem is om te blijven. Luistert je moeder ook niet naar hun? Misschien kunnen zij nog zeggen dat het echt te veel voor hem is.
Eens.
Ik zou het ook op zijn beloop laten, want uiteindelijk IS het ook je moeders feest. Hoe onverantwoord dan ook... Zorg dat je jullie vader tussentijds terug kunnen brengen indien nodig. Hij is ook niet gebaat bij spanning en/of ruzie schat ik zo in.
Decembermamma schreef op 23-03-2023 om 13:36:
Het is duidelijk dat ze echt alleen aan zichzelf denkt, want eerst gaf ze aan dat ze het niet wilde vieren want dit is haar man niet meer, en vervolgens zei ze dat ze echt nog wel een feest wilde en dat ze gebak wilde met hem erbij en dan ergens uit eten zonder hem. Dat heb ik dus aangegeven absoluut niet te willen en dat het een optie zou zijn om inderdaad met directie familie (dus ook broers en zussen van pa en ma) een gebakje te doen overdag en op een andere dag als gezin met aanhang uit eten te gaan.
Maar ze heeft dus juis gedaan wat zij wilde en mijn zus wil er niet over in discussie terwijl ze vooraf totaal met mij eens was dat te groot niet haalbaar is voor pa.
Begrijp ik hier uit dat ze het in eerste instantie toch kort wilde houden voor hem? Waarom wilde je dat niet? Want dat lijkt me nu het beste scenario: een deel vieren mét hem en een deel daarna zónder hem. Jouw moeder vindt het schijnbaar fijn om er láng aandacht aan de besteden. Hoe naar ook, dat is haar goed recht.
En ik snap je hoor, ik heb ook een moeder met wat ik in mijn hoofd een 'theatrale persoonlijkheid' noem. 