Zorgen rondom autorit opa
Mijn kinderen (5 en 2) worden zo ongeveer elke 6 weken opgehaald door opa voor een weekendje logeren. Hij neemt ze dan mee vanuit onze woonplaats naar die van hem, ong 40 km verder. Opa rijdt al zijn hele leven, en heel veilig, dus het ligt niet aan hem. Maar elke keer als hij ze heeft opgehaald ben ik de rest van de dag / avond ontzettend zenuwachtig dat er iets is gebeurd, totdat ik hem heb gesproken en gehoord dat alles goed is gegaan. Ik schaam me vreselijk maar ik bel hem toch vaak op om te vragen of ze veilig zijn aangekomen (soms met een smoesje: oh nog wat vergeten te zeggen...). Tot die tijd ben ik vreselijk bang dat er een telefoontje komt met een vreselijk bericht.
Heeft iemand dit ook gehad en hoe ben je hier vanaf gekomen?
Mijn neef is in een verkeersongeluk omgekomen toen ik 15 was, misschien heeft dat invloed ehad. Als ik er zelf bij zit (ik rij zelf geen auto) heb ik het eigenlijk niet, en ook als alleen mijn vriend alleen een flink eind gaat rijden heb ik het niet. Het is echt puur en alleen als de kinderen met de auto ergens heen gaan (ook met mijn vriend, al is het dan minder dan met mijn vader).
Het weerhoudt me er soms van om de kinderen met opa mee te sturen omdat ik zo opzie tegen die dag eromheen.
Bij het terugbrengen is het wat minder, omdat ik dan weet wanneer hij ze komt brengen... maar als hij ook maar 5 minuten over die tijd heen gaat komt die angst ook.
Terwijl hij in dat weekend zelf natuurlijk ook met hen rijdt (naar park of speeltuin ofzo) en daar zit ik niet het hele weekend over na te denken!!
Ik word er gek van! Help...
Stoppen met schamen
Het lijkt me niet meer dan normaal, dat zo'n ongeluk je beinvloedt. Nichtje van een vriendin is als kleuter verdronken op het meer van de camping. Ik heb dat soort campings altijd gemeden totdat jongste ook een zwemdiploma had.
Vertel de reden waarom je overbezord bent en vraag of ze direct na aankosmt even willen bellen. Lijkt me toch stug dat daar geen begrip voor zou zijn.(en anders dat gebrek aan inlevingsvermogen hun probleem en niet het jouwe).
Inderdaad
Het is vrij normaal dat je even contact hebt dus vraag of ze je voortaan willen bellen als ze aangekomen zijn. Dan hoef jij ook niet met een smoes te bellen. Zo veel mensen hebben wat jij hebt.
Dochter
Ik heb een dochter met een eigen auto. Ze heeft half Europa door gereden en tóch zou ik het fijn vinden als ze zou laten weten dat ze thuis is. Wat ze "jaja" belooft en weer vergeet. Je wilt vertrouwen, maar oh die angst dat het dierbaarste in je leven iets overkomt.
accepteren
Ik heb dit ook (vroeger als kind auto ongeluk gehad waarbij mijn broer die naast me zat overleed) en ik ben er nog niet vanaf. Ik relativeer me suf, denk aan andere dingen en accepteer dat ik dit complexje nu eenmaal heb. Ik durf ook niet zelf auto te rijden.
Ach nee Mijntje
Wat afschuwelijk moet dat geweest zijn.
