Zorgconsumptie, hebben we dat zelf in de hand?

In kleine mate

Ik denk dat 80% van de zorgkosten door 20% van de mensen wordt geconsumeerd en dat dat in de grote bedragen loopt. De bekende 80-20 regel. M.a.w het zit hem niet in de kleine dingen verwacht ik. Maar het zijn de mensen die echt erg ziek zijn die hoge kosten maken.

Ik hoor wel vaak mensen die om een verkoudheid naar de dokter lopen. En ik hoor ook veel dokters die om elke scheet antibiotica voorschrijven. Maar of dat nou echt zoden aan de dijk zet als we daarin gedrag gaan aanpassen? Moet je kijken wat dat kost aan voorlichting

Ikke

Het probleem zit in de ikke eerst cultuur. Als het om onze eigen gezondheid gaat dat moeten we alles vergoed krijgen. Gaat het om iemand anders dan moet die zijn leefgewoonte aanpassen.
Stond vanochtend ook een stuk in de volkskrant. Hierin vertelde een huisarts dat hij het verzoek had gekregen om een briefje te tekenen zodat zijn client een carvanmover vergoed kon krijgen ivm met problemen met zijn rug.
Het stuk kwam neer op dat de marktwerking volkomen verkeerd uitwerkt voor de zorg. Dit omdat zorg zo een commercieel geheel wordt, meer zorg verkopen is meer geld. We vergeten vervolgens dat we dat zelf moeten betalen. Ook zien we het niet meer als verzekering die uitkeert als we het zelf niet meer kunnen betalen. We willen elke rollator en pilletje vergoed krijgen. Wat ook niet reeel is natuurlijk.

Marktwerking

"Het stuk kwam neer op dat de marktwerking volkomen verkeerd uitwerkt voor de zorg. Dit omdat zorg zo een commercieel geheel wordt, meer zorg verkopen is meer geld. "

Ik heb hieraan gerelateerd ook al een draadje in WGR.. Ik denk dat zorg weer een budget ding ipv een verkoop ding moet worden..

http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?sinds=7&template=1&actueel=1&archief=0&thread=177712&forumsel=36&forum=36&post=2929725

Andere kwestie

mijn dochter van 3 is gezakt bij het cb voor de ogen/zichttest. Nou heb ik zwaar het vermoeden (afspraak oogarts kon pas in januari, wat al aangeeft dat er misschien te veel door verwezen wordt) dat dat komt door de cb mevrouw.

Mijn dochter is nogal verlegen, als ze iets niet zeker weet zal ze geen woord zeggen. En die plaatjes in het cb zijn nogal ouderwets (melkkan, laars, klok etc) en dus heeft mandarijntje bij veel plaatjes niets gezegd, zegt die cb mevrouw "weet je het niet ?" natuurlijk zegt mandarijntje dan 'nee weet ik niet'.

Misschien zit ik er helemaal naast hoor en hebben we zo een bril dragende mandarijntje maar volgens mij is dit weer zo'n geldverslinder in de zorg. De plaatjes van het cb zijn niet upt to date voor de moderne peuter en de cb mevrouwen moeten niet zo sturend vragen.

Verder moet ik natuurlijk stoppen met roken.

Screenen op van alles..

" volgens mij is dit weer zo\'n geldverslinder in de zorg. De plaatjes van het cb zijn niet upt to date voor de moderne peuter en de cb mevrouwen moeten niet zo sturend vragen."

Er wordt so wie so erg fanatiek gescreend op van alles. Het idee is daarbij dat vroeg ontdekken van X goedkoper is, omdat het latere kosten van een verergerde aandoening uit spaart.

Ik weet niet of dat gerechtvaardigd is, ook omdat vroege ontdekking geen garanties geeft dat het dan wel 'pleister erop, klaar' is.

Als je screent op autisme bijvoorbeeld kun je wel wat schade voorkomen. Toch is de ruimte beperkt. Autisme is niet te genezen.

Er worden ook kinderen uit gepikt bij wie de autistische trekjes wellicht vanzelf over waren gegaan. Die worden nu ook met een bepaalde bril bekeken: self fulfulling prophecy. Dus worden er meer 'patiënten' met bijbehorende zorgvraag gecreëerd. Die zorgvraag beslaat ook een groter deel van je leven. Veel kinderen zijn nu vanaf kleins af aan al 'patiënt'.

Ik vraag me af of die extra kosten, (samen met de kosten van de screening zelf!) opwegen tegen de besparingen die het zou opleveren door middel van zelfstandiger autisten op latere leeftijd.

'we worden gewoon veel te oud'

zegt mijn moeder van 92. Dozen medicijnen, elk weekend de de HAP voor de deur (voor het zorgcentrum dan he, niet haar deur), bewoners die ziekenhuis en ziekenhuis uit gaan. Wat haar betreft zat er een THT-sticker op de mens.'Er wonen hier heel veel mensen die echt niet zouden treuren als ze morgen niet meer wakker worden. Ze vinden het mooi geweest zo.'

Tja.
Nuchter beschouwd. De duurste jaren liggen vaak op het eind.

Ik hoorde pas over iemand van 92 die twee jaar terug een pacemaker kreeg. 'U kunt wel honderd worden' had de dokter gezegd. Van horen zeggen liegt men het meest, dat weet ik, maar stel dat het waar is.

Wat dingen

Fed:
"De spreekwoordelijke mevrouw die de dokter plat loot. De dikkerd die zijn eigen hartaandoening bij elkaar gegeten heeft.
Natuurlijk, die mensen zijn er. Maar ik vraag me af hoeveel invloed het zou hebben als al die mensen hun gedrag zouden veranderen.
Ik las ergens, weet zo niet meer waar, dat roken en overgewicht samen ongeveer 5% extra kosten opleverden."
Dat is precies de goede vraag. Het rare is namelijk, dat diegene die zijn eigen hartaandoening bij elkaar eet, weliswaar ongezond is, maar niet 'duur' hoeft te zijn. Als diegene dan een hartaanval krijgt en er meteen in blijft, kost dat de gezondheidszorg bijna niets. Maar die mensen die gezond leven worden stokoud, en kosten dan handenvol geld.
Ook die spreekwoordelijke mevrouw van je die [de deur van] de dokter plat loopt, kost de gezondheidszorg niet zoveel, mits ze vooral bij de huisarts komt. De hele huisartsenzorg kost namelijk een schijntje, 3% van het totaal. Vergaderen over kostenverlaging in de huisartsenzorg kost meer dan daar ooit bespaard zal worden.

Oja

Zeker dit gelezen:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/9424/Bram-Bakker/article/detail/3346599/2012/11/12/Bram-Bakker-Kabinet-snapt-niet-wat-eerstejaarsstudent-psychologie-wel-weet.dhtml

20-80

Als ik vanaf nu iedere week naar de huisarts zou gaan en voor iedere verkoudheid een antibiotica zou krijgen en twee keer per jaar een specialist zou worden doorverwezen dan kost ik nog maar een fractie van mijn buurjongen (zwaar epileptisch), buurman aan de andere kant (longtransplantatie nav erfelijke aandoening) of buurvrouw verderop in de straat (borstkanker).
En nee, daarmee zeg ik niet dat deze dingen niet zouden moeten gebeuren, ik knijp iedere dag in mijn handen dat ik die behandleingen niet hoef ondergaan en ook dat deze mogelijkheden in ons land wel beschikbaar zijn. Anders waren ze alledrie al lang en breed overleden (jongetje van 5, vader van twee kinderen en buurvrouw met 3 jonge kinderen onder de vier).

Die dure zorgkosten die zitten met name in deze behandelingen. Al vraag ik mij ook af of bij huis-tuin-keuken-dingen de medisch specialist oik niet gewoon rekent (als ik mevrouw nog een keer op controle laat komen dan is de nieuwe Porsche dichterbij; want dat is marktwerking ook!)

Mwôh

In de afgelopen vijf heb ik weer domme, maar heel dure fouten gemaakt zien worden in het ziekenhuis, extra ligdagen en dossiers die niet kloppen, ambulanceritten, en dat kost me toch een geld waarvan een deel écht niet gehoeven had. Maar wij, als familie, hebben ons wel hardop afgevraagd in het ziekenhuis dat we dan wel zoveel euro per ligdag zouden moeten ophoesten? Voor straf ofzo, omdat men in het zíekenhuis de fouten maakt? En niet naar ons luistert? Ja, nu bij de derde zkh-opname in een maand tijd? Grote getekende vloek, er is nog zoveel te winnen met fatsoenlijk en effecienter werken in plaats van dat stupide gemanage.

Fouten, enorme kosten en burocratie

In mijn werk kom ik wel dingen tegen waarvan ik denk: dat kan efficiënter, makkelijker en goedkoper (werk in de zorg, nu administratief, voorheen verpleging)

Ziekenhuizen zitten raar in elkaar, zag laatst een uitzending van..eh...´Kijken in de ziel´ daar vertelde een specialist dat hij collega´s had die wel ook onnodige operaties deden omdat ze daaraan verdienden..en niet omdat het nou echt ten goede kwam aan de patiënt. Ik was geschokt, had nooit gedacht (hoe naïef misschien ook) dat JUIST in een beroepsgroep waarbij ik zou verwachten dat het belang van de patiënt de grootste prioriteit zou zijn, dit gebeurt.

Te weinig geld voor in de echte zorg (handen aan het bed) veel geld dat naar management (en het belonen van slecht functioneren met gouden handdrukken)

Maatschappelijk gezien te weinig discussie over het levenseinde, mensen die op late leeftijd met een ernstige ziekte worden geconfronteerd zijn niet voorbereid en worden ook ´gestuurd´ in de richting van behandelen, terwijl er ook andere opties zijn ..

Natuurlijk moet ik een hand in eigen boezem steken, ik krijg een peperdure behandeling die ervoor zorgt dat ik nog op de been ben (ipv in de rolstoel)..soms geneer ik me wel dat ik zoveel ´kost´ ook al lever ik ook nog wel een (heel kleine) bijdrage doordat ik vanwege die medicijnen nog steeds een (klein)deel aan het werk ben.

De kosten van medicijnen zijn ook zo´n hangijzer..laatst verschillende uitzendingen gezien over hoe de kosten tot stand komen..ik kon er weinig van bakken, maar in de praktijk merk ik dat medicijnen die een paar jaar geleden iets van 2 euro kostten, nu ineens 95 euro kosten, zalfjes die eerst 3 euro kostten, nu 12,95..(alhoewel, het laatste jaar weet ik de kosten niet meer, want men heeft de prijzen bij ons van de verpakking gehaald..)

Dure patenten die niet van een medicijn worden gehaald omdat het te weinig gebruikt wordt maar intussen er wel voor zorgt dat het middel peperduur blijft.. (in dit geval een middel dat in de ´gewone´ vorm niet zo duur is, de vertraagde afgiftevorm heeft nog een patent en is daardoor peperduur..)
..

Ojee, ik zit op mn stokpaardje..! Ik ga al!☺

Verdeel en heers

"Dat is precies de goede vraag. Het rare is namelijk, dat diegene die zijn eigen hartaandoening bij elkaar eet, weliswaar ongezond is, maar niet \'duur\' hoeft te zijn. Als diegene dan een hartaanval krijgt en er meteen in blijft, kost dat de gezondheidszorg bijna niets. Maar die mensen die gezond leven worden stokoud, en kosten dan handenvol geld.

Ook die spreekwoordelijke mevrouw van je die [de deur van] de dokter plat loopt, kost de gezondheidszorg niet zoveel, mits ze vooral bij de huisarts komt. De hele huisartsenzorg kost namelijk een schijntje, 3% van het totaal. Vergaderen over kostenverlaging in de huisartsenzorg kost meer dan daar ooit bespaard zal worden. "

Toch blijft erop gehamerd worden. Soms heb ik het idee dat ze de schuld voor de kosten bij de consument willen leggen..

Is het een gevalletje verdeel en heers? Dat de dikkerds de 'zondebok' zijn voor impopulaire maatregelen?

De lol is er wel af, zo..

"Maar wij, als familie, hebben ons wel hardop afgevraagd in het ziekenhuis dat we dan wel zoveel euro per ligdag zouden moeten ophoesten? Voor straf ofzo, omdat men in het zíekenhuis de fouten maakt? "

Ja, dat vind ik ook zo gek. Al die eigen bijdragen, die gewoon' voor straf' zijn. Of zoals dat in ambtenaren taal heet 'de burger bewust maken van de kosten van zorg'.

Alsof mensen voor het plezier naar de dokter gaan, en heel calculerend proberen een gratis intern onderzoek of wat extra ligdagen in de wacht te slepen.

Niemand gaat voor de lol naar zijn dokter. Zelfs die spreekwoordelijke mevrouw niet. Die is gewoon sneller ongerust dan een ander.

Maar in den Haag denken ze nog steeds dat het aantal doktersbezoeken met 30% omlaag gaat, als ze de 'lol' er maar af halen.

Tegenlicht

Tegenlicht gezien gisteren? Het nieuwzeelandse kiwimodel ? Ik ben voor! Want ik kan uit eigen ervaring zeggen dat sinds de invoering van het nieuwe zorgstelsel mijn medi atie ( waar ik afhankelijk van ben) enorm in kosten is opgelopen. Ik denk dat 400℅ niet overdreven is en dat voor dezelfde pilletjes. Nu sinds kort krijg ik een goedkopere variant die zogenaamd hetzelfde doet, maar die mijn lichaam slechter opneemt, dus moet ik meer en zit weer ol die 400℅. En dan heb ik het nog niet over die tientalle keren bloedspiegel bepalen door die goedkopere variant. Wat kost dat wel niet?
Groeten albana

Misschien ook meer belonen

zie titel?!

Bijv. voor mij persoonlijk is het goedkoper om elke 3 weken naar het ziekenhuis te gaan voor mijn infuusbehandeling (2 dagen)

Ik doe deze thuis, prik mezelf aan en red me met mijn infuus.

Goedkoper kan niet (voor de verzekering) maar het kost mij wel geld, want de verzekering vergoed sommige middelen die ik nodig heb voor mijn infuus niet (voorheen kostte het me ook maandelijks een eigen bijdrage voor de thuiszorg..)

Dat vind ik eigenlijk erg scheef, je kost minder, maar je betaalt meer..

en zo zijn er vast de wereld aan voorbeelden..

Tegenlicht

ja, ik wil nog even uitzending gemist gaan kijken, viel er pas op het eind in!

Voorbeelden genoeg inderdaad

Tegenlicht is een goede, die ga ik ook nog even kijken. En Mien, wat jij schrijft, klinkt mij helemaal niet vreemd in de oren. Dat soort kromme dingen zie je steeds. Makkelijk te vertellen voorbeeld: met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht worden voor opname, want als je met eigen vervoer gaat, moet je via de SEH opgenomen worden en dan zit je er zo nog een paar uren langer met je zieke lijf (NB: de huisarts beslist dat dus). Er moet een bepaald onderzoek gedaan worden en hoewel je eigenlijk naar huis kunt, word je een paar dagen langer in het ziekenhuis gehouden omdat je "er dan makkelijker tussen geschoven kunt worden". Dan heb ik het nog niet eens over de domme fouten die gemaakt worden. Die vergen namelijk uitgebreider uitleg, ook over privacy-gevoelige zaken. Maar ik merk dat ik momenteel veel moeite heb om enigszins objectief naar de hele zorgdiscussie te luisteren. Wij hebben namelijk in de afgelopen vijf weken zitten rekenen wat ht gekost zou hebben als we voor al die ligdagen inderdaad een eigen bijdrage hadden moeten betalen. Straks vragen mensen hun medicijnen en eigen risico voor Sinterklaas en hun verjaardag...

Een oude boom verplaats je niet

Alle berichten over gezond leven, afvallen als beste medicijn en meer van dat, slaan volgens mij niet op gezonde (maar te dikke of rokende) mensen tot een jaar of vijftig. Ja, gezond doen helpt ze vast, maar het wordt pas echt duur als ze ongezond doen en oud en ziek worden.
Want die combinatie komt zo vaak voor dat dat in kosten aantikt. Bovendien is er dan niemand meer die voldoende tijd neemt voor uitleg, voldoende controleert of de uitvoering wel klopt (medicijntrouw), of die zelf verantwoordelijkheid neemt.
Mijn schoonmoeder liep al een paar jaar rond met ouderdomsdiabetes toen ze een keer, direct na het eten, vergeten was zichzelf te prikken. Wij wisten van niks, maar ze was even zoek. Toen ze terug kwam vertelde ze dat zo'n rare bloeduitslag had dus dat ze maar extra medicijn had genomen.
Wat zus en ik ook probeerden: het was haar niet aan haar verstand te peuteren dat die bloedwaarde door het eten kwam (je moet niet net na het eten prikken). Ze deed het altijd zo, er was nooit commentaar geweest, dusssss.
Haar ziekteverloop ging zoals je dat niet wil. Haar gezichtsvermogen werd aangetast (ze kocht 10 nieuwe brillen per jaar, toen nog wel verzekerd), ze kreeg tia's en inmiddels zit ze met vasculaire dementie in een verpleeghuis.
Ja, dat was te voorkomen geweest. Heel eenvoudig zelfs.
Door het overlijden van haar echtgenoot was ze depressief geraakt en had ze haar dagen gevuld met het eten van chocola. Ze was in 3 jaar 15 kilo aangekomen. Toen kwam diabetes.
Niet helemaal haar schuld, maar haar ziekteverloop was beter geweest als ze was afgevallen: minder medicijnen, minder bijwerkingen. Ze had invloed kunnen hebben. Ook door zich wel aan het dieet te houden en de medicijnen goed te gebruiken.
Dat heeft ze niet gedaan én ze is er niet toe aangezet. In tegendeel: ze is behandeld als een oude boom die je niet meer kunt verplaatsen. Sussende woordjes en weer een recept "iets is beter dan niets". Alsof zij zelf geen invloed meer kon hebben op haar eigen gezondheid.
Toen ze eenmaal in een verpleegtehuis belandde, kwam ze nog meer aan. Dat is ook een bijwerking van insuline, maar er was in dat tehuis niemand die daar op lette, terwijl gewicht wel een negatieve invloed heeft op het ziekteverloop. Er was wel regelmatig het verzoek om grotere broeken voor haar te kopen.
Ik ben steeds meer omgeven door bejaarden (dat is de leeftijd) en ik zie steeds vaker precies datzelfde patroon. Oude mensen die geen flauw benul hebben van hun ziekte en hun eigen invloed. Die daar ook niet toe worden aangezet met informatie of hulp. Met een rotsvast vertrouwen in de dokter bovendien en dat medicijn x of y, of de hele rij aan potjes, ze van de kwaal zal af helpen.
Steeds weer naar het doktersloket die daar in vriendelijke bewoordingen gaat kijken wat hij voor ze kan doen. En dat in de schijnbare overtuiging wellicht dat die mensen zelf niets meer kunnen doen, alles al geprobeerd hebben, het hebben opgegeven misschien.
Ja, ik denk dat patienten zelf invloed kunnen hebben op de zorgkosten. Vooral die groep ouderen. Maar dan moeten ze wel met dezelfde hoop worden benaderd als jonge mensen. Met een andere uitkomst, dat wel. Het gaat meestal niet om beter worden, maar om niet of veel minder snel verslechteren.
Dat moet je dan wel verteld worden. Heel concreet, in plaats van met sussende woorden de hoop achterlaten dat de dokter wel iets voor je zal kunnen doen.
De realiteit is dat gezond gedrag (afvallen, bewegen, behandeltrouw) meer effect op het ziekteverloop heeft dan medicijnen. Met als fantastisch voordeel dat het geen bijwerkingen heeft. Bij oudere mensen telt dat effect dubbel, in gezondheidswinst én in kosten.
Het is mij tot nog toe onvoldoende gelukt om het geloof van ouderen in de heilzame capaciteiten van de dokter en de potjes, te relativeren. Om helder te krijgen dat zij zelf meer invloed hebben.
Ik heb ook nog geen gezondheidscampagne gezien die zich op deze groep richt om hun beeld bij te stellen. Dat zou wel helpen. Misschien niet direct bij de ouderen zelf, maar wel bij omstanders en behandelaars die daardoor vaker durven zeggen dat opa of oma de belangrijkste sleutel zelf in handen heeft.
Groet,
Miriam Lavell

Claims

Genista, :"Wij hebben namelijk in de afgelopen vijf weken zitten rekenen wat ht gekost zou hebben als we voor al die ligdagen inderdaad een eigen bijdrage hadden moeten betalen. Straks vragen mensen hun medicijnen en eigen risico voor Sinterklaas en hun verjaardag..."
Of ze gaan vaker naar de rechter om dit soort kosten als schade te claimen. Dat vrees ik eigenlijk. Dat gaat dan trouwens niet alleen over extra ligdagen door onhandigheden in een ziekenhuis, maar ook als gevolg van een aanrijding of een ongelukje op school.
De 'dader' zal moeten dokken.
De wa(p) premie gaat omhoog, wat ik je brom.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Miriam: "Of ze gaan vaker naar de rechter om dit soort kosten als schade te claimen. Dat vrees ik eigenlijk."
Zover had ik nog niet eens gedacht, maar het zou best eens kunnen. En het is eigenlijk volkomen logisch. Vaak heb ik het gevoel dat wij als patient en familie van veel kostenbewuster zijn dan de zorgverleners. Maar wij hebben er veel minder invloed op dan zij. Waarom willen ze met alle geweld een knetterdure scan maken, als ze nu sinds maanden weten welke ziekte er aan de orde is? Waarom gaan ze niet meteen daarnaar als mogelijke oorzaak kijken, maar pas na 6 weken? Dan "voelt" het wel rechtvaardig om dit als schade te gaan claimen, maar die kant wil je toch niet op! Je hebt toch ook nog een bepaalde vertrouwensrelatie met je artsen, die er niet bepaald beter op wordt als je naar de rechter moet gaan hollen.
Het voelt verkeerd om in zo'n claimcultuur terecht te komen, maar anderzijds is het hevig frustrerend om al die ontwikkelingen in de gezondheidszorg te moeten aanzien, een en ander verschrikkelijk te zien verslechteren, daartegen te ageren en vervolgens zelf de rekening daarvan te krijgen.

Onvermijdelijk

Je hebt bovendien geen keus. Je kunt om de lieve vrede op je tanden bijten als het voorval voorbij is. Maar drie, zes of zelfs tien maanden later, krijg je er ook nog de rekening van.
Die ga je niet zomaar betalen natuurlijk.
Het zal even duren, maar nog even en het eerste wat je doet bij de dokter, bij een botsing of een ongeval op school, is die ander aansprakelijk stellen voor de kosten.
Dat komt de sfeer niet ten goede inderdaad.
Groet,
Miriam Lavell

Ergernis

Met al die verhalen hier kan ik me de frustratie goed voorstellen.

Ik vind die basisaanname, dat mensen wat aan hun 'zorgconsumptie' kunnen doen, zo vreselijk.

Alsof je voor de lol ligdagen maakt..

Als

klein radartje in het geheel van de ziekehuiszorg (?! die het soms niet verdient zo te heten) weet ik wel dat de specialisten en medewerkers zelf ook erg weinig invloed hebben op het ziekenhuisbeleid.

In ons ziekenhuis zie ik lange wachttijden, tekort aan radiologen etc etc..

Die noodsprong die je beschrijft, met de ambu ipv eigen vervoer..het is idioot dat het zo moet, maar ik snap wel waar het vandaan komt... (helaas)

Ikzelf spoor vaak patiënten aan om een klacht in te dienen JUIST omdat dat veel meer invloed heeft dan ´klagen van binnenuit´, ik voel me dan een roepende in de woestijn. Jaja, het is nou eenmaal zo en maar weer doorgaan..

Dus in jullie geval zou ik zeggen: als je de kracht en energie hebt: KLAAG!!

(het nadeel voor veel chronisch zieken is dat de energie en de puf ontbreekt, tenminste om deze in zulke zaken te steken..) Ik hoop dat de ZORG ook echte zorg wordt, helaas heb ik er een hard hoofd in.

Door de jaren heen ben ik er wel achter dat je zelf alert en meedenkend moet zijn (ik dacht dat de dokter ´vast wel wist´) en ook op je strepen moet staan,dan krijg je betere zorg dan iemand die dat niet doet

Op je strepen

"ook op je strepen moet staan,dan krijg je betere zorg dan iemand die dat niet doet"

Eigenlijk wel gek, je zou toch denken dat artsen voor al hun patiënten wensen dat de ze beste behandeling krijgen, ipv alleen de mondige types..

Strepen

zo nalezend klinkt het wat kort door de bocht, maar ik bedoel te zeggen dat je goed mee moet denken, vragen wat niet duidelijk is (waar je je zorgen over maakt) dat dokters mensen zijn die ook wel wat over het hoofd zien.

Natuurlijk is de intentie van de meeste dokters dat ze je willen helpen, in de praktijk kom ik, als patient, toch ook wel ongemotiveerde horken tegen..

Op je strepen staan, daar bedoel ik vooral ook mee dat dat niet op een onvriendelijke manier moet, maar dat je vasthoudend bent over je zorgen/zorgvraag en niet met een antwoord genoegen neemt en achteraf denkt: huh?

Mijn huisarts is een voorbeeld van wat ik bijzonder fijn vind in een arts: hij ´spiegelt´ dus wat ik gezegd heb vat hij samen zodat het duidelijk is dat hij begrijpt wat ik zeg, heel prettig!

Mien

Bij zelfredzaamheid zou het op zijn minst sympathiek zijn als je het materiaal vergoedt zou krijgen. Ik ben dit jaar ook voor het eerst geconfronteerd met de idiote constructie van de (niet-)samenwerking tussen apotheken en zorgverzekeraars. Ik moest voor mijn dochter een paar gevulde injectiespuiten halen bij de apotheek. Of ik maar meteen 150 euro af wilde rekenen. Ik had dat bedrag gelukkig beschikbaar, maar wat als dat niet zo was geweest? Reden: we kunnen de kosten van deze injecties als apotheek niet bij de zorgverzekeraar declareren. Maar eh... u kunt het wel declareren hoor. Ik weet niet of u álles vergoedt krijgt.
Ik word steeds chagrijniger van het feit dat zorgverzekeraars de dienst uitmaken en dat ook in steeds grotere mate gaan doen. Dat er deals worden gesloten tussen ziekenhuizen, zorgverleners, hulpmiddelleveranciers en zorgverzekeraars, waardoor de keuzevrijheid van de consument wordt ingeperkt.

op zo'n manier.

"zo nalezend klinkt het wat kort door de bocht, maar ik bedoel te zeggen dat je goed mee moet denken, vragen wat niet duidelijk is (waar je je zorgen over maakt) dat dokters mensen zijn die ook wel wat over het hoofd zien."

Op zo'n manier. Het menselijk lichaam is natuurlijk ook een razend ingewikkelde machine, en het lijkt me onmogelijk om er alles van te weten..

Ingewikkelde machine

Daar wil ik niets van zeggen. Ik pretendeer niet meer van de medische wetenschap te weten dan artsen of zelfs maar verpleegkundigen. Een voorbeeld van "domme fouten" waar ik op doelde, is bijvoorbeeld het feit dat er nu verscheidene epd's van één persoon blijken te bestaan, bínnen één ziekenhuis. Die matchen ook nog eens niet: in de ene is de patient een roker, in de andere is dezelfde persoon een niet-roker, medische gegevens zijn hier en daar ook tegenstrijdig en er is twee weken geleden weer vlijtig nóg een nieuw dossier aangemaakt. Met weer nieuwe gegevens. De lijsten met benodigde medicijnen verschillen per verdieping, dus je moet het volledig zelf controleren en recht redeneren. Dat heeft allemaal nog niets met medische kennis te maken.