Zo moe na de vakantie wie ook
Ik ben er nog nooit voor 7 uur uit gegaan voor een kind. Als baby kregen ze wel eens eten op nachtelijke tijdstippen, maar daarna weer lekker erin tot de wekker. Als peuter scharrelden ze dan om mijn bed heen, of kwamen bij mij in bed. Eigenlijk vond ik dat de meest relaxte tijd. Nu moet er veel meer, en we hebben opmerkelijk veel urgente zaken, altijd vlak voor het slapen gaan (na 22.00 uur dus).
Overigens, om het on topic te krijgen... Sinds wij een AGH-kantoortuin hebben met flexplekken ga ik ook niet meer naar mijn werk voor mijn rust. Heimwee naar mijn eigen kantoortje waarvan de deur dicht kon 
Brigitte Kaandorp!
Kijk even naar "ik heb zo'n zwaar leven".
Genieten
Moe.
Ik word niet moe van kinderen, huishouden en werken. Ik word moe van gedoe aan mijn hoofd. Gedoe op school, gezeur op werk, onenigheid met iemand, tegenvallende autoreparatie, mensen die wat van me willen en ik kan weer geen nee zeggen, zieke dierbaren, dode dierbaren, kortom, gedoe, verdriet en gezeik.
Vakantie of juist drukte hebben weinig invloed op me. Iedereen om me heen happy? Dan gaat het met mij ook goed.
Moe van vakantie.
Mijn zus wordt zo moe van vakantie, ervoor, tijdens en erna. Ze gaat dus nog maar eens in de zoveel jaar. Ze is het liefste thuis, in haar eigen bedoeninkje, haar gewone ritme.
tja nu heb je mij ook op de kast
mijn dochter sliep pas door toen ze 6 was.Ik vond dat een tamelijk vermoeiende fase maarop zich snapt iedereen dat het een zware tijd is als je jonge kinderen hebt. Nu ze het afgelopen jaar heel ernstige paniekaanvallen had en we eigenlijk altijdbeschikbaar moesten zijn veel overleg met school en zorg hadden vond ik dat veel zwaarder. Voor een puber kan je geen oppas meer regelen en je kunt het ookniet zomaarmet de buren delen allemaal.
Maakt dat het hebben van pubers minder zwaar dan het hebben van jonge kinderen?Wel nee. Maar desalniettemin is het dat voor sommige puberouders wel. De risico's zijn ook groot als het nu misgaat, kan het echt gierend uit de bocht vliegen..
Je beweert dat je inlevingsvermogen hebt en typt vervolgens deze zin:
Jouw pubers kunnen toch zelf opstaan en zich aankleden en naar school gaan, of in het weekend zelf naar beneden iets eten pakken en verder chillen? Daar hebben ze jou toch niet voor nodig? Of ben jij zo'n curlingouder?
Flikker toch op met je inlevingsvermogen. Niet alle pubers lukt dat. Maar ik ga het je niet eens uitleggen. Ik zie jouw al hoofschuddend zeggen alle pubers zijn tegenwoordig depressief maar ik snap niet dat die ouders ze niet.....
Als je inderdaad inlevingsvermogen hebt dan is het eigenlijk erger. Dan interesseert het niet hoe erg je schoffeert.
Mijk
Quote:
Ik ben er nog nooit voor 7 uur uit gegaan voor een kind. Als baby kregen ze wel eens eten op nachtelijke tijdstippen, maar daarna weer lekker erin tot de wekker. Als peuter scharrelden ze dan om mijn bed heen, of kwamen bij mij in bed. Eigenlijk vond ik dat de meest relaxte tijd.
Dan heb je heel makkelijke kinderen gehad, haha!! Good for you, maar niet erg realistisch voor ouders met kinderen die wat temperamentvol zijn.
Voor mijn kinderen
kan ik ook niet altijd oppas regelen. Als mijn bijna 5 jarige met een verhaal thuiskomt, dan wil hij dat net zo goed aan mij kwijt. En nee, dat zijn niet altijd onschuldige probleempjes. Ook 5- jarigen kunnen al oprecht verdriet hebben.
Pubers die zomaar uit de bocht vliegen, daar geloof ik ook niet zoveel van. Je bouwt samen iets op met veel liefde, aandacht en betrokkenheid. In de puberteit krijg je terug wat je hebt geoogst de jaren ervoor.
en daar
ga je wel op in maar jouw pubers die lekker chillen is net zo bizar onrealistisch... Je blijft je eigen geleefde leven vergelijken met de buitenkant van andermans leven.Zo werkt het niet...
maar ik kan me voorstellen als je al dit soort oordelen in het dagelijkse leven net zo makkelijk ventileert als hier, niemand jou iets van de binnenkant van hun leven laat zien. Bij mij zou je ook op het lijstje staan waar ik 'prima, prima, druk, druk, druk tegen roep als ik ze tegenkom.
Ik weet niet
wat voor opvoeding jullie zelf hebben gehad, maar vanaf het moment dat ik naar de middelbare school ging, deed ik zo ongeveer alles zelf.
Op zaterdagochtend bijvoorbeeld ging ik zelf sporten en daarvoor hoefden mijn ouders niks te doen. Zij sliepen gerust uit tot 10 uur en dan was ik alweer bijna terug van mijn sport, dronken we samen een kop koffie en daarna ging ieder weer verder met zn eigen dag.
Koken deden we allemaal een avond, soms twee, hoe het uitkwam. Dus ook dat deden mijn ouders maar 1 a 2x in de week zelf.
Klopt
Slapen deden ze goed, ik kan niets anders zeggen. Daar was ik ook heel blij mee.
Van de rest van je lalalandverhaal klopt helemaal niets.
Wat denk je eigenlijk dat het woord inlevingsvermogen betekent
waarom is hoe het vroeger bij jou thuis ging van meer belang dan hoe het nu bijons gaat? Waarom reageer je uberhaupt nooit op andermans verhalen.
Als ik er een kortdoordebocht reactie a la Lanza tegen aan gooi dan kom ik op iets als:
Wellicht had je met meer aandacht van je ouders wat betere sociale vaardigheden ontwikkeld....
mag je ook negeren want dit was echt de laatste keer dat ik op jouw gereageerd heb Fijn voor je dat je het zo getroffen hebt met je zelf. Succes er mee verder....
Mijk
En moe van niks?
Kan je je draai weer een beetje vinden in het dagelijkse leven? Heb je de "gouden tip" gevonden in dit draadje?
Lalalandverhaal #71
Ha, ha, mijn dochter zou zeggen : "ik ga stuk"😂!
Het is duidelijk
Pubers die zomaar uit de bocht vliegen, daar geloof ik ook niet zoveel van. Je bouwt samen iets op met veel liefde, aandacht en betrokkenheid. In de puberteit krijg je terug wat je hebt geoogst de jaren ervoor.
Het stukje angststoornis heb je genegeerd hè? Het is duidelijk dat je nog diep in het maakbaarheidsdenken zit. Wat je zaait oogst je. Weet je dat is niet alleen zo in de relatie met je kinderen en als je je IRL zo gedraagt als hier vrees ik dat er weinig netwerk is als je wereld instort...
Inlijsten!
"Pubers die zomaar uit de bocht vliegen, daar geloof ik ook niet zoveel van. Je bouwt samen iets op met veel liefde, aandacht en betrokkenheid. In de puberteit krijg je terug wat je hebt geoogst de jaren ervoor."
HAHAHAHAHA!!
Lanza, twee tips:
1. Lijst je eigen woorden in of druk ze af op een mooi tegeltje. Geniet van je eigen gelijk en je wijze inzichten.... zolang de realiteit je nog niet inhaalt
2. Realiseer je dat tussen jou en de meeste "oudgedienden" hier een belangrijk verschil zit: wij hebben ervaring met zowel peuters als pubers. Jij (nog) niet.
Kom op, mensen
Wie gelooft nog de happy happy Bluebandreclameverhalen van Lanza.
hahahaha
Ik dacht vroeger ook wel eens dat mijn kind nooit uit de bocht zou vliegen, engeltje dat ze was toen ze klein was. Gelukkig heb ik dat voor de zekerheid nooit hardop gezegd. Eenmaal puber had ik mijn woorden vast keihard om mijn oren geslingerd gekregen. En dan was mijn dochter nog helemaal niet zo'n erge puber. Maar toch, onder invloed van puberhormonen, ongesteldheidsperikelen en vriendinnendrama's is ze toch meer dan eens gierend uit die bocht gevlogen. En gelukkig maar, het is net een echt mens.
ook moe
voor mijn vakantie heb ik tijdelijk extra avonddiensten gedraaid en dan de volgende ochtend ook weer vroeg aan het werk. Toen mijn vakantie begon was ik dan ook echt moe en na 2 weken vakantie nog niet het gevoel dat ik weer lekker uitgerust was. Nu binnenkort weer wat meer extra avonddiensten vanwege vakantie collega's maar dit keer heb ik voorzorgsmaatregelen genomen en ben dan elke week op vrijdag thuis in die periode. En ik neem nu makkelijker hulp aan van collega's en vraag er zelf ook om. Die collega's willen zelf geen avonddiensten doen dus dan helpen ze me overdag maar wat meer.
Thuis verder niet zoveel bijzonders, ben geen Miep Kraak. Wel wat meer geloop ivm ouders die toch wat meer mankeren dan eerst.
Geen jonge kinderen meer in huis, wel een tijdelijk uitwonende zoon ivm stage die om de week een weekend naar huis komt.
