Ziekte van Pfeiffer gevolgen
Geen idee waar ik dit het beste kan posten maar ik doe het maar in deze rubriek. Vanmorgen kreeg ik de uitslag van het bloedonderzoek van zoon (bijna 13): hij heeft Pfeiffer. Althans, uit zijn bloed bleek dat hij CMV gehad heeft, een broertje/zusje van Pfeiffer. Vandaar ook dat hij de afgelopen maanden doodmoe en ziekjes was. En nog steeds alhoewel er ook dagen zijn dat hij zich goed voelt. We hadden al een vaag vermoeden omdat op zijn school momenteel veel Pfeiffer-gevallen zijn. Maar het is natuurlijk vervelend. Advies van de dokter is naar zijn lichaam luisteren, rustig aan doen en niets forceren.
Hij heeft regelmatig een dag school moeten verzuimen maar school is zeer begripvol dus dit is geen probleem. Hij heeft helaas ook best veel voetbaltrainingen en -wedstrijden moeten missen maar omdat hij bang was om uit de selectie gezet te worden, heeft hij zich er toch nog regelmatig naartoe gesleept. Nu wil zijn trainer hem na de winterstop toch degraderen naar een lager team, ook al zal zoon zich wellicht na de kerstvakantie een stuk beter voelen. Zoon is hier kapot van. Hij voelt zich nog eens extra gestraft voor en door zijn ziekte. Deze club, voetbal en dit team, waar hij al vijf jaar bij zit, is zijn passie. Zijn vrienden zitten er in, waar hij ook buiten voetbal veel mee omgaat. Met de lagere teams heeft hij helemaal niets, ook niet qua fysieke en technische uitdaging. Hij wil dus helemaal stoppen met voetbal als hij teruggezet gaat worden.
Is deze gang van zaken gebruikelijk in het jeugdvoetbal? Welke termijn kunnen we ongeveer aanhouden voordat zoon zich veel beter en fitter gaat voelen? Adviezen? Ik vind het zo klote allemaal, hij krijgt de afgelopen maanden wel heel veel op zijn bordje;-(
Elisa
Wat vervelend...
Ik snap wel dat de coach hem lager wil plaatsen, ook zodat je zoon de rust krijgt om goed te herstellen, in plaats van steeds geforceerd toch maar te gaan trainen. Is het daarom niet handiger om met de coach te bespreken wat je zoon kan doen om weer terug te komen in zijn huidige team? Dus een termijn waarop er geëvalueerd kan worden hoe het nu met hem gaat, of er bepaalde meetbare eisen zijn die een terugkeer mogelijk maken enzo.
Pfeiffer
Tot de kerstvakantie stopt zoon helemaal met trainen en wedstrijden. Na de winterstop hebben we dan een gesprek over het hoe en wat verder. Het is erg jammer maar helaas...
Wat een rotziekte, die Pfeiffer. En zoon heeft er zo lang mee doorgelopen en zich lichamelijk overbelast dat het nog heel lang kan gaan duren voordat hij klachtenvrij is. Hij heeft ook nog veel last van zijn milt en van duizeligheid en misselijkheid. Ik denk dat ik morgenochtend toch nog maar even de huisarts bel om precies te vragen wat hij wel en niet mag, ook qua school en gymnastiek. Zoon is een doorbijter en een bikkel maar zijn gezondheid gaat wel voor natuurlijk!
Ander team
Ik begrijp de reactie van de coach ook wel. Maar is het niet mogelijk dat hij tot na de kerstvakantie gewoon niet opgesteld wordt en jullie dan weer gaan kijken in hoeverre hij mee kan doen. Of zijn er geen wissel-spelers? Ik kan me voorstellen dat dit voor je zoon wel erg naar is.
kortzichtige coach
Voor een trainer en coach zou het spelplezier van de spelers voorop moeten staan. In dit geval vindt hij het belangrijker dat zijn team winstkansen blijft houden door de minder presterende spelers te degraderen. Ik vind dat niet kunnen.
In het geval zoals van jouw zoon moet eerst naar zijn belang gekeken worden. Hij komt er wel weer bovenop en kan dan weer lekker in zijn eigen team volop meedoen, als hij de kans maar krijgt. Coach moet inzien dat het maar een tijdelijke situatie is. Het lijkt me sterk dat er niet genoeg reservespelers zijn om dit even op te vangen.
Coach zou 's een workshop "positief coachen" van het NOC/NSF moeten volgen 
)Sommige trainers en coaches hebben dat hard nodig!
Dat is het nadeel van een selectie
Daar zitten nu eenmaal de beste spelers in. Ik zou me daar nu niet druk om maken, en me alleen bekommeren om hoe zoon zo snel mogelijk weer fit wordt. Het lijkt mij dat (top-)sport daarbij niet de eerste prioriteit is.
maar...
Ik ben ooit ook een jaar zoet geweest met Pfeiffer. En ik snap eerlijk gezegd niet dat je kind überhaupt nog sport nu, en dan ook nog op selectieniveau. Volgens mij moet hij nu écht goed rust gaan houden. Daarna lijkt mij school de eerste prioriteit. En pas als hij weer echt fit is, zoetjes aan gaan sporten.
Voetbal, school etc.
Er zijn in totaal 14 spelers dus 3 wissels. Minus zoon dus nog 2 wissels. Plus dat er af en toe al iemand meedoet van een lager team. Ik zie het probleem dat de trainer opwerpt dan ook totaal niet. Maar goed, na de winterstop hebben we dus een gesprek over zijn plek in het selectieteam. Voor zoon is het duidelijk: hij blijft gewoon in zijn team of hij stopt met voetballen.
Zoon is sinds hij weet dat hij Pfeiffer heeft, sinds eergisteren dus, helemaal gestopt met voetballen, zwemles en ook met lichamelijke opvoeding op school. Hij gaat verder zo vaak mogelijk naar school (vijf minuutjes fietsen dus dat is prima te doen). Tenzij hij echt doodmoe of niet lekker is, dan blijft hij thuis. Hij heeft al wel sinds de zomervakantie vrij veel schooldagen verzuimd maar hij mag alles in zijn eigen tempo inhalen. Zijn cijfers zijn nog steeds goed dus over school hoeven we ons geen zorgen te maken.
Van de dokter mag hij na de kerstvakantie ook weer beginnen met voetballen, zwemles en lichamelijke opvoeding op geleide van wat zijn lichaam aangeeft.
Hij doet nu gewoon redelijk rustig aan, gaat op tijd naar bed en eet zo gezond mogelijk. Het is gewoon heel wisselend; de ene dag voel hij zich kiplekker, de andere dag niet. En naarmate hij beter herstelt zullen er alleen maar meer "goede" dagen komen...
Je wilt veel te snel
Leuk dat de dokter zegt dat je zoon na de kerstvakantie weer mag sporten, maar doe nu eerst maar eens rustig aan. Het zou mooi zijn als je zoon snel weer kan trainen, maar houd er serieus rekening mee dat het heel veel langer gaat duren. Het heeft mij destijds een jaar gekost voordat ik weer helemaal de oude was.
En nu al stress over de gevolgen voor voetbal…. echt,. doe jezelf een plezier, en laat het rusten. Gezondheid gaat voor alles. Trainen terwijl je lijf daar nog niet toe in staat is, is onverstandig, en maakt dat het herstel alleen maar langer duurt. Ik zou een heel duidelijke lijn aanhouden: minimaal een maand niet sporten, en na de kerstvakantie maak je opnieuw de balans op en maak je een plan voor de volgende maand.
Al maanden doodmoe en ziekjes
Mijn zoon is ook de afgelopen maanden niet echt fit en ook hier is een vermoeden van pfeiffer. Er is geen bloed geprikt, ik heb zelf een tijd geleden al gezorgd dat hij de kans kreeg om tot rust te komen. Even niet sporten en geen extra activiteiten. Hij heeft al 2 uur sporten op school en fietst iedere dag 15 km., meer als genoeg. Ik heb geen bloedonderzoek nodig om dan pas rust te gaan creëren, het bloedonderzoek volgt pas als de rust geen verbetering gaat laten zien.
Dit alles in overleg met de huisarts.
De gevolgen en lange nasleep zijn hier dus voorkomen als het goed is. Je zoon moet eerst weer lekker fit zijn en dan ergens begin volgend jaar kan hij zich weer verdiepen in voetbal. Rustig opbouwen en dat zal niet lukken bij de selectie. Of misschien ook wel, in overleg met de coach, ik weet niet hoe groot zijn talent is natuurlijk. Het is zonde van zijn energie om zich daar nu druk over te maken.
Prioriteiten stellen, zijn gezondheid eerst dus.
Waarvoor
Heb je je zoon vanaf zijn geboorte al laten onderzoeken en behandelen? En waarvoor ben jij al niet behandeld?
Jezus mamamia
Ik schrik gewoon van jou reactie, walgelijk. Je reactie is geen raad, geen mening, geen steun, alleen maar een oordeel. Soms kan je beter tot 10 tellen als je je ergens aan stoort en gewoon niet reageren. "Spreken is zilver, zwijgen is goud", kan bij jou op een tegeltje.
Elisa
Je zegt dat hij nog steeds last van zijn milt heeft en daar tref je een gevoelig punt bij mij. Als hij nog pijn heeft aan zijn milt, dan lijkt mij dat hij niet eens had mogen sporten. De milt wordt groter en brozer, waardoor hij makkelijker scheurt. Een vervelende val. Een voet in zijn zij... Niet meer doen dus tot de klachten over zijn!
Echt rust laten nemen...
Het is echt zo enorm belangrijk om rust te nemen...ik heb het niet gedaan en kamp 9 jaar na dato nog steeds met de gevolgen hiervan. Het lijkt een "makkelijke" ziekte (je neemt rust en hopsa het is weer over), maar echt, rust rust en rust. Kerstvakantie vind ik ook persoonlijk een kort termijn. Trek er gerust minimaal een half jaar vooruit. Sterkte voor je jongen hoor, zal hem niet makkelijk af gaan zo...
Was die reactie nu echt nodig mamamia? Bah!
Ziek
Zoon voelt zich nu al enkele dagen echt niet lekker; misselijk, duizelig en hij heeft nu ook diarree. Hij is dus al gestopt met sporten en gaat sinds vorige week donderdag niet naar school. Hij ligt er voor zijn doen redelijk vroeg in, tussen 21.00 en 22.00 en slaapt dan tot 10.00 de volgende ochtend.
Zo ergens in de middag voelt hij zich dan redelijk goed. Alleen hij verveelt zich kapot en hij is hyperdruk (hij heeft ADHD), ook omdat hij de (lichamelijke en/of geestelijke energie die hij heeft niet kwijt kan. Ik probeer hem iedere dag wel even naar buiten te nemen om wandelend boodschappen te doen ofzo want buitenlucht en wat lichte beweging moet.
Het is dus heel wisselvallig en vervelend allemaal. Je zou toch denken dat hij zich nu toch heel langzamerhand wat beter zou moeten voelen ipv slechter gezien het feit dat hij al vanaf begin september Pfeiffer heeft. Wat waren jullie ervaringen met Pfeiffer? Wat kon jij of je kind wel en niet? In hoeverre nam jij of je kind rust? Kan iemand ons een hart onder de riem steken en/of nog wat nuttige tips geven?
kon niets, maar deed alles....en dat was gelijk ook mijn valkuil. Elk momentje van enig energie benutte ik optimaal. Hij doet nu "niets"....nu komt het lichaam dus ook pas echt naar buiten denk ik dan.
Vetarm eten
Misschien doe je dit al, maar vetarm of zelfs vetvrij eten kan bij Pfeiffer een patient weer heel snel deels laten laten opknappen. Het is tenslotte een infectie in de lever. Mijn broer had als student pfeiffer en is toen weer een paar weken bij mijn ouders gaan wonen. Eén keer iets teveel vet in het eten en hij was weer 2 dagen hondsberoerd, maar zonder vet knapte hij weer snel op. Hij is er uiteindelijk wel een paar maanden meen zoet geweest ná de 'acute' fase.
Marjoleine
Hart onder de riem
Een hart onder de riem kan ik wel geven, tips staan er alweer en misschien volgen er nog meer. Beterschap voor je zoon! Het is bijna Kerstvakantie en maak er samen 2 fijne weken van.
Mijn dochter
is een week echt ziek geweest. Beginnend met hoge koorts, daarna moe, lamlendig en niet meer op haar benen kunnen staan. Het deel van haar milt sla ik nu maar even over, hoewel ik wel moet noemen dat ze daardoor twee weken in het ziekenhuis heeft gelegen en eenmaal thuis ook nog een tijdje rust moest nemen, maar het herstel van pfeiffer ging eigenlijk heel snel. Zo snel als het opgevlamd is, zo snel is het eigenlijk ook weer gedoofd. Eind mei was ze ziek en in augustus kon ze alweer op vakantie naar het buitenland.
Reactie
Marjoleine, bedankt voor de tip over het vetarm eten! Ik ga daar zeker iets mee doen. Wil, dank je voor het hart onder de riem
Kaaskopje, dat geeft hoop dat zoon zich hopelijk na de kerstvakantie zoveel beter voelt dat hij weer naar school kan.
Hij voelt zich nu iedere dag wat beter, zeker omdat hij 12-14 uur per nacht slaapt. Sowieso al een wonder gezien zijn verleden va slecht slapen dus dat is heel positief!
Ikke
Voor de grote vakantie ziek geworden, 6 weken uitgerust en toen vol frisse moed het examenjaar in.
De eerste weken was ik echt moe, en kreeg ik er nog wel het een en ander overheen. Zoals bijvoorbeeld een luchtweginfectie. Daarna ging het langzaamaan weer beter.
Al met al heeft het overigens wel een heel jaar geduurd dat ik echt weer helemaal de oude was. Ik heb het eerste half jaar dan ook niet gesport. En weinig gefietst. En ook ik had een vetarm dieet, de eerste weken.
maar (sport)
Hier een kind dat ook selectie traint,maar andere sport........
En bij haar sport is het vrij gewoon dat als je ziek bent en het ernaar uitziet dat dat langdurig is je gewoon degradeert.
Dat is niet als 'straf' bedoeld...maar ook als steun in je rug zodat je niet hoeft te bikkelen terwijl je eigenlijk dat (nog) niet kan.Buiten dat houd je de rest ook op qua training en daarom ga je naar een lager niveau zodat je rustig(er) aan kan doen en als je weer hersteld mag je weer retour komen....Je kan zo ook beter je herstel 'opbouwen' als je eraan toe bent.
Wel blijf je qua aktiviteiten die een andere aard hebben (denk aan bijzaken die sportverenigingen ook vaak hebben) wél nog bij je oude team horen. Ook met het oog op je terugkeer, zodat je de band niet verliest met je medesporters.
Heb het vaak meegemaakt met medesporters en die zijn als ze hersteld waren altijd weer terug gekomen op hun niveau. Er zijn uitzonderingen natuurlijk. En dan lijkt me een beslissing van stoppen of doorgaan pas van toepassing.
groeten albana
serieus nemen
Ik heb geen pubers maar ben zelf vorig jaar lang flink ziek geweest. Ben door blijven werken omdat de timing zo vreselijk verfelend was, maar dat heeft er ook voor gezorgd dat ik langer ziek was (meer dan half jaar). Je moet echt heel goed naar je lichaam luisteren. Dochter van toen 5 heeft het ook gekregen, zij was er veel sneller 'doorheen' (diagnose begin december in maart hadden we het gevoel dat ze weer gewoon mee kon doen, maar ze is wel vrijwel helemaal naar school en zwemles blijven gaan). Speelafspraakjes zoveel mogelijk ingeperkt en tijdig slapen, soms ook 's middags als ze dt nodig had.
Sterkte ermee, het blijft gewoon een rotverhaal, je kan je er zo naar door voelen.School is het belangrijkste, houdt er ook rekening mee dt het rondom vakanties altijd 'erger' kan zijn de moeheid, mijn dochter was die periode ook juist voor de vakantie ziek, veel prikkels en drukke dagen, dt hielp niet echt mee, dus dan ook vatbaar voor virussen en zo. De rust van 2 weken vakantie hielp toen ook al heel goed.
Groetjes, Sneeuwitje
