wijzigen dokter na scheiding

Ik zie het probleem niet

Weet je Copy, je kunt het allemaal zo groot en zo moeilijk maken als dat je zelf wilt. Als je gaat klagen heb je vast wel ergens een puntje waar de nieuwe of de oude huisarts 'fout' zit en jou als vader dan misschien wel excuses moet maken. Of misschien zelfs wel een tikje op de vingers krijgt omdat de andere ouder om toestemming gevraagd/geinformeerd had moeten worden.

Maar weet je wat het is? De kinderen zijn op geen enkele manier bij dit soort regeltjesgeneuk gebaat. Als je hier een punt van maakt handel je in mijn ogen niet uit liefde voor en in het belang van je kinderen, maar uit eigen ego/woede.

Je weet het nu, je weet bij wie je moet zijn als ze bij jou zijn, wat is je probleem? En al had je het niet geweten, denk je dat een dokter ze zou laten staan als er iets was?

blijkbaar

Laat het contact met moeder te wensen over anders zou je het haar vragen. Communicatie is al een kunst laat staan na scheiding.
Ik ben het wel met Emine eens, je kunt er een hoop soesa mee maken waar niemand, ook jijzelf niet, iets aan heeft.
Ik zou in elk geval mijn best doen om zaken niet op de spits te drijven maar vooral praktisch op te lossen. Inderdaad, je weet het nu.
En stuur anders een kort, concreet mailtje naar moeder of het klopt dat kinderen nu huisarts y hebben in plaats van x?
Kan ook zijn dat ze toevallig bij een waarnemer zijn geweest.
En anders zou ik het er bij laten zitten. Zoek geen ruzie.
In een echtscheiding hebben mensen elkaar soms veel te verwijten en dat schijnt de hele tijd door elke communicatie en maakt dat er niet makkelijker op. Daar kun je ook mee stoppen.

kind zelf

En kinderen kunnen gelukkig zelf ook veel aan jou doorgeven.
In een vechtscheiding afspreken dat ouders elkaar informeren kan een hoop extra botsingen opleveren. Dan gaat het alleen nog over wat de andere ouder tekortschiet tegenover de ene en niet meer over de zorg voor de kinderen. Advocaten, mediators, van alles kan daaraan te pas komen tot aan de kinderbescherming en gezinsvoogden aan toe.
Kun je een hoop negatieve energie in kwijt.

tja

Je eigen huisarts houden kan ook alleen als je heel dicht bij elkaar woont. Ik ben vooral benieuwd waarom je ex van huisarts wilde veranderen en als ze dat heeft gedaan, wat haar goed recht is, is het wel handig dat als de kinderen bij haar zijn ze naar haar eigen huisarts mee neemt. Jij kan dat ook hoor, overleg gewoon even met je eigen huisarts. Als zij 40 km verderop zou wonen ga je toch ook niet naar HAAR huisarts als de kinderen bij jou zijn en je moet naar een dokter toe?

lijkt me niet

Beste Copy / Papye,
Lijkt me inderdaad niet dat dat zo hoort. Je ex had je moeten informeren (of heeft ze dat gedaan?) of misschien had de nieuwe huisarts toestemming moeten vragen ook aan de andere ouder als hij ook gezag heeft tenminste.
Ik vind de bovenstaande reacties wel wat bozig overkomen. Het is ook gewoon hartstikke irritant dat 1 ouder - en dan volgens mij vooral moeders - allerlei zaken kunnen regelen die niet de bedoeling zijn. Gewoon de andere ouder niet informeren. Bijvoorbeeld een kind op een middelbare school inschrijven en zeggen dat de andere ouder geen rapporten mag krijgen en bovendien dat het kind graag in het dagelijks leven zijn achternaam niet meer wil dragen - en zo'n school doet braaf wat moeder zegt, ondanks dat vader gewoon gezag had. Heb ik van dichtbij meegemaakt.
Wat wel goed is aan voorgaande reacties is inderdaad dat het uiteindelijk beter is om je niet te richten op alles wat niet eerlijk is, wat niet goed gaat, waarin je je in je rechten gekrenkt voelt. Misschien wel als het extreem wordt, maar dan probeer je om het niet te gauw extreem te vinden.
Afhankelijk van wie jou niet heeft geïnformeerd (je ex of de nieuwe huisarts) zou je eventueel een vriendelijk geformuleerd briefje kunnen sturen: dat je het prettig vindt als ze de volgende keer niet vergeet om het ook aan jou te laten weten. Je kunt het ook (zoals de adviezen hierboven) laten zitten.
Hoe dan ook sterkte, want het is een rotgevoel als je als vader zo onbelangrijk gemaakt wordt.
In het geval van die vader die ik ken en die werd behandeld alsof hij eigenlijk minder dan 'geen gezag' had verdiend (hij had wel gezag en hij had altijd goed voor zijn kinderen gezorgd, in alle opzichten - op het weggaan bij het gezin na): eerlijk gezegd heeft het weinig uitgemaakt dat hij meestal niet zeurde om meer informatie, of de kinderen meer kunnen zien, etcetera. Misschien had hij toch wat meer deel uitgemaakt van het leven van zijn kinderen als hij juist wel wat meer op zijn strepen was gaan staan.
Maar dat is een gevaarlijk advies want de-escaleren / meeveren / niet te moeilijk doen lijkt mij toch nog altijd beter.
Groeten, E.