Wat in plaats van handen schudden?

Hand opsteken

Gewoon hand opsteken en hallo zeggen.

Geen hand

Ligt er natuurlijk wel aan of je een bekende tegenkomt die je normaal gesproken een hand geeft maar aan wie je je niet meer hoeft voor te stellen of een nieuw iemand ontmoet. Bij de eerste categorie zou ik gewoon hallo zeggen, eventueel hand even opsteken. Bij de tweede bij het voorstellen goed oogcontact maken en een knikje ofzo. Dat wel blijkt dat er even aandacht is. Ik vraag me af of we op termijn weer standaard handen gaan schudden.

skik

Je was het even vergeten? Ik snap dat je lang binnen was maar dat is echt heel vervelend voor de ander. Ik zou daar echt van schrikken als iemand na 3 mnd mij met een uitgestoken hand gaat benaderen. Dan zou ik denken: die 'doet niet meer aan corona'...

Half maart had ik mijn laatste moment als dit: toen hebben we een elleboogje gegeven. Daarna gewoon niets meer, je zegt hallo en je mompelt iets over corona

Voetje

Grappig, ik vind een voetje op de een of andere manier heel intiem overkomen. Alsof je voetje vrijt met je collega ... Ik knik gewoon ...

knikje

beleefd knikje met het hoofd.

wat zullen de kinderen blij zijn trouwens, dat ze geen handjes en kusjes meer hoeven geven.

Elleboogboks

Waarom zou die niet coronabestendig zijn? Ik hou hem erin hoor. Een voetje, daar moet je wel een goeie balans voor hebben, een buiging vind ik echt te ver gaan. Hand opsteken en oogcontact voelt vaak wat karig. Niet bij bekenden hoor, maar als je een nieuw iemand ontmoet. Ik denk dat die handdruk echt wel weer terugkomt als we corona echt onder controle hebben (vaccin).

Ik ben zelf gewoon ook niet meer zo panisch en vergeet het zelf met regelmaat, al die nieuwe regels. Niet handig van me, lastig voor de ander die wel netjes alle regels in acht neemt, ik weet het. Maar het is nu eenmaal zo. En dat terwijl ik in een zorg-gerelateerde functie werk dus ik weet het allemaal echt wel en op mijn werk heb ik er ook geen moeite mee. Maar mijn hoofd schakelt zodra ik daar weg ben volautomatisch weer terug naar het oude normaal. Kan het niet helpen... Zit hem er denk ik vooral in dat ik me voor mezelf totaal geen zorgen maak en ook geen mensen in mijn directe omgeving heb die tot een risicogroep behoren. Alleen mijn ouders, maar die houden zelf alle regels wel in de gaten als ze het nodig vinden. Mijn vader was begin deze maand jarig, die wilde wel graag een knuffel. Nou, die heeft hij gekregen hoor. Ik was daar ook wel erg aan toe na al die maanden.

Laatst kennis gemaakt met een paar studenten

En ik wilde al een Japanse buiging maken, maar er werd me een elleboog voorgehouden en toen vroeg ik me dat ook af.
Ik ben voor de buiging! Maar op een Nederlandse diepte, dus niet te diep!

M Lavell

'wat zullen de kinderen blij zijn trouwens, dat ze geen handjes en kusjes meer hoeven geven.'

Niet alleen de kinderen ...

voet en elleboog is geen 1.5 meter

Zie titel. Elleboog en voetje geven is geen 1.5 meter. Daarnaast niest iedereen in zijn elleboog dus dat is ook een beetje bleh.
Ik steek gewoon mijn hand op en maak contact in woorden. Je kunt het toch bespreekbaar maken zo van:
Goh blijft wat ongemakkelijk he allemaal. Maar hoi ik ben Pietje. (steekt hand op). Leuk je te ontmoeten......bla bla

Bij bekenden steek ik ook mijn hand op. Geen ellebogen en voetjes

Knikje

Inderdaad even oogcontact en een beleefd hoofdknikje, wat mij betreft.

Boksen, elleboogcontact en voetjes vind ik onhandig, gewild-grappig en bovendien komen mensen dan toch op minder dan de gewenste afstand, dus coronabestendig lijkt het me allerminst. Laat die onzin toch achterwege. Een Japanse buiging gaat me ook weer wat te ver en is voor veel mensen erg onhandig (en voor ouderen met een Indisch verleden roept het ook nog eens nare associaties op, nog een reden om daar maar vanaf te zien).

Ik zou nog wel zijn voor de groet die ik wel eens gehad heb van ortodoxe moslimmannen (en die bij mijn weten in Islamitische kringen sowieso vrij gebruikelijk is): rechterhand op het hart en ook een soort knik (van hoofd of met het hele bovenlichaam, maar geen echte buiging). Of op zijn Thais, zoals ook wel door mensen is voorgesteld, handpalmen tegen elkaar en knikken. Dat doet beide voor mij nog redelijk natuurlijk aan - dit itt dat gehannes met voeten en ellebogen. Maar goed, beide groeten zijn niet echt gebruikelijk geworden en ik zie dat ook niet meer gebeuren.

Dus dan maar een knik zonder aanvullend gedoe met handen. Dat lijkt mij mooi genoeg.

Ik denk dat het handenschudden wel weer terug zal komen. Of het zoenen van anderen dan de directe familie ook weer terugkomt zal de tijd leren, maar wat mij betreft mag dat wegblijven

Groeten,

Temet

Handen geven

Wat grappig, dat zoveel mensen een hand geven niet fijn vinden en niet zullen missen. Had ik niet gedacht.

Ik vind een hand geven wel fijn, en ik mis het ook. Het is een zakelijke en toch ook intiemere manier (vanwege de aanraking) om contact te maken en elkaar ‘te zien’. Je kunt iemand ook op afstand houden met een hand geven, als er een kus dreigt. Want die mis ik echt helemaal niet.

En ik mis de omhelzing bij vrienden en familie ook, even lekker vastpakken. Zonder gezoen!

aura huggen

zoon (niet thuis wonend) en ik huggen elkaars aura. Als grapje dan. Maar toch voelt het lief, met uitgestrekte armen op twee meter afstand staan.

Overigens: in het begin van de corona tijd had ik een afspraak met een vriend. Normaliter huggen we nu zei ik: "is misschien niet verstandig" (het was nog voor de maatregelen en ik behoor tot risicogroep) "Oh daar geef ik niet om hoor" zei hij en hup ik lag al in zijn armen. Ik vond dat grensoverschrijdend en onprettig

Hand opsteken als groet

Dat doe ik als ik iemand ontmoet en een zwaai als we weer uiteen gaan. Maar ook: ik maak bespreekbaar dat het anders is en voor mij iig ongemakkelijk voelt dat ik geen hand kan geven.

Triva, beetje bot vind ik je reactie wel hoor. Tessa schrijft dat ze ‘zo langzamerhand weer naar buiten gaat’ maw al die tijd heeft ze binnen gezeten. Waarschijnlijk juist omdat ze de coronamaatregelen zo serieus nam. En als ik het me goed herinner vanwege eigen kwetsbaarheid. Dat betekent dus niet dat ze iets ‘zo maar even vergeet’ maar wel simpelweg dat iets dat je met je hoofd wel weet in je gedrag niet is geautomatiseerd. Je steekt die hand uit voor je er erg in had. Had jij dat aan het begin van de maatregelen niet? Een heleboel anderen wel hoor. Ik ook. Alleen da’s al lang geleden.

Ik mis handen schudden ook

en een heleboel fysiek contact.
Ik ben zelf niet zo fysiek maar kon erg genieten van wat meer fysieke mensen.

Ik ga zelf ook de mist in, heb al een keer mijn hand uitgestoken (werd gecorrigeerd) en spontaan een uitgestoken hand aangenomen. Tsja.

Zelf doe ik niet veel, knikken en gewoon verbaal groeten. Maar als mensen een elleboog box willen geven ga ik daar altijd in mee. Knuffelen probeer ik nog af te houden.

Probleem is wel een beetje dat er echt niet meer aan maatregelen gedaan wordt. Dan wordt ik zelf ook losser, want de maatregelen hebben alleen effect als een grote groep ze doet.
Maar ik laat het een beetje vd ander afhangen want de ander kan natuurlijk ook kwetsbaar zijn.

Prima zo

Van mij hoeven de handen en het nieuwjaarszoenen (leest iemand het Bureau nog?) niet terug te keren. Ik vind zelf de "islamitische groet" het prettigst.
Elleboog en voetboxen vind ik gezocht en ook te intiem met vreemden.

Indisch

Ik ga meestal, bij vreemden, voor de 'Namasté' groet. Handpalmen tegen elkaar en een kleine buiging. Bij bekenden steek ik even de hand op en/of roep hallo.

Ik heb mijn (volwassen uitwonende) kinderen al in geen maanden meer geknuffeld.. Ze komen hier wel weer, of wij daar, maar dan is het meer zwaaien. Dat mis ik wel. De enige met wie ik echt fysiek contact heb is mijn man.

Je naam zeggen

Het grote voordeel van handen schudden vond ik dat je meteen het meest logische moment te pakken had om je naam te zeggen. Laatst stond ik tegenover een nieuwe dierenarts en toen merkte ik dat ineens. We gaven uiteraard geen hand, maar ze bleef wel even stilstaan en zei "Sonja van Veen" (nou ja, haar eigen naam dan). Ik dacht: oh ze heeft het mis, ze denkt dat ik Sonja van Veen ben. Dus ik zei, nogal sullig: "Sonja van Veen?" En zij weer: "Sonja van Veen", met een vriendelijk knikje. Toen pas begreep ik het en gaf ik ook het goede antwoord: "Lou de Kat" met net zo'n knikje.

Zo moet het dan kennelijk. Prima. 't Is gewoon even wennen

In de lucht

Bij onbekenden waarbij ik mij wil voorstellen schud ik mijn hand even in de lucht. Als de ander het ook doet is het net echt😁
Verder steek ik mijn hand gewoon op bij komen en weggaan en zeg ik gedag.

Haha Lou

Ik zag het helemaal voor me??? Haha

Nooit meer?

https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2337330-zullen-we-ooit-nog-handen-schudden.html

Voor mijn werk heb ik een met enige regelmaat terugkerende vergadering met niet-directe collega's, daar ging standaard iedereen handen schudden ter begroeting bij binnenkomst van de vergaderzaal. De eerste keer dacht ik dat iedereen een hand gaf omdat ik nieuw was, maar dat kwam dus elke vergadering terug.
Ben benieuwd wat er gaat gebeuren de eerste keer dat we weer "life" een vergadering hebben. Voorlopig is meer de vraag, hoe kom ik netjes een online-vergadering binnen!

het is maar net wat je gewend bent

Er zijn gezelschappen waar handen schudden een vast ritueel is (was!) en dan is het wel wennen dit niet meer te doen.

Ik merk dat geen hand geven vooral vreemd voelt als je een tot dat moment onbekende ontmoet. Ik merk dat ik dan vooral benoem hoe vanzelfsprekend het anders was geweest elkaar een hand te geven; het is vooral van belang iemand echt goed aan te kijken nu. Iemand te zíen en iets vriendelijks uit te stralen.

Netjes een online vergadering binnen komen is ook wel wat ja, er gaat nog steeds geregeld bij een van de (verwachte) aanwezigen iets mis wat hilariteit oplevert.

Aagje

'Triva, beetje bot vind ik je reactie wel hoor. Tessa schrijft dat ze ‘zo langzamerhand weer naar buiten gaat’ maw al die tijd heeft ze binnen gezeten. Waarschijnlijk juist omdat ze de coronamaatregelen zo serieus nam. En als ik het me goed herinner vanwege eigen kwetsbaarheid. Dat betekent dus niet dat ze iets ‘zo maar even vergeet’ maar wel simpelweg dat iets dat je met je hoofd wel weet in je gedrag niet is geautomatiseerd. Je steekt die hand uit voor je er erg in had. Had jij dat aan het begin van de maatregelen niet? Een heleboel anderen wel hoor. Ik ook. Alleen da’s al lang geleden.'

En lees mijn reactie nu nog eens zonder dat je mijn naam er bij in je hoofd hebt? Ik heb goed gelezen dat ze al die tijd binnen was maar ik zou er dus van schrikken als ik iemand tegenkom die na drie maanden mij een hand wil geven en ik zou dan denken dat die persoon niet 'aan corona doet'.

Verwarring

https://nos.nl/uitzending/50594-nos-journaal.html

Net nog in het journaal van 20.00 uur. Vanaf minuut 3 staat daar, ik denk, een van onze ministers, die de Franse delegatie ontvangt over het openen van de grenzen voor vakanties, te zwaaien met beide armen in ongemakkelijkheid. Hij wil de Fransen een warm welkom geven maar weet niet hoe en staat te schutteren van jewelste.

Ik vrees dat de meeste mensen denken: na mij de zondvloed, nog effe geduld en dan kunnen we weer 'gewoon' 'gewoon'.

Mogelijk dat het niet-handen schudden iets 'normaler' wordt na de (mogelijk) 2e golf in het late najaar. Ik ben om. Namaste, hand op je hart en klein buigingkje, even zwaaien en lachen en je voorstellen, allemaal prima.

Triva

Ik reageer niet omdat jij het zegt hoor, als je dat soms denkt. Ik zou op iedereen zo gereageerd hebben
Het vraagteken in de aanhef en de eerste alinea

‘?

‘Je was het even vergeten? Ik snap dat je lang binnen was maar dat is echt heel vervelend voor de ander. Ik zou daar echt van schrikken als iemand na 3 mnd mij met een uitgestoken hand gaat benaderen. Dan zou ik denken: die 'doet niet meer aan corona'...

komen op mij bot over.
Alsof je het toch totaal niet kunt begrijpen dat er mensen zijn die na zo’n tijd van alleen zijn niet de vanzelfsprekendheden hebben mbt sociale afstand die jij in die tijd hebt opgedaan. Gemis aan oefening, zeg maar.
Terwijl je na zo’n tijd afzondering de wereld echt niet meer herkent en op automatisme oude dingen doet. En als je daar als omstander van schrikt, kun je er ook wat minder veroordelend mee omgaan. Of met wat humor.

Gelukkig was mijn omgeving begripvoller toen ik na 6 weken van ziekte terugkwam in een totaal veranderde wereld en ik een keer vergat dat handen schudden niet meer mocht. We konden er wederzijds met een kwinkslag mee omgaan. Het overkomt me nu veel weken later echt niet meer. Nu is het ondertussen wel geautomatiseerd.

Klopt

Mijn man heeft gewoon (veel) gewerkt, vitaal beroep, eigenlijk zonder de 1,5 meter. Is niet in winkels geweest, want dat deed ik.
En toen ging ik vorige week even met hem naar de Action. Daar waar ik inmiddels al best goed ben in het om anderen heen bewegen gedroeg hij zich als een echte aso😅
Ik moest hem echt corrigeren, maar hij deed het niet expres. Het zit gewoon niet in zijn systeem en aangezien er al best veel mensen zijn die het ook niet meer zo nauw nemen met de anderhalve meter denk ik niet dat ik het hem nog aangeleerd krijg.
Ik laat hem voortaan maar thuis😃

Aagje

Nou dan komt dat niet zo over als wat ik bedoel. Ik schreef het van mijn kant over iemand die ik niet ken en opeens mij de hand wil schudden. Mag ik dan niet schrikken? Mag ik dan niet denken dat die blijkbaar maling heeft aan de regels?

Tuurlijk

Mag je schrikken.
Maar om nou meteen te denken dat iemand die een hand uitsteekt maling heeft aan de regels.... Een vergissing is in mijn ogen dan voor de hand liggender. Dus daar probeer ik er ook zo mee om te gaan.
Tenzij er natuurlijk overduidelijke signalen zijn dat die iemand alle regels aan z’n laars lapt, dan heb je meteen een punt. Maar ik zou daar gewoon minder snel van uitgaan.

Ik schrok ook wel hoor

toen ik een uitgestoken hand kreeg. Uit een reflex heb ik 'm beantwoord maar ik voelde me er raar door.
Het was een ouder, zeer hartelijk iemand. Het voelde heel dubbel. Ik denk dat zij idd niet aan corona maatregelen doet (ik kende haar niet) en dat vind ik haar goed recht, zeker als oudere. Maarja, ik ben zo oud nog niet en dus meer risico voor haar dan zij voor mij, zo voelde het wel. Dus toch lastig.
En zelf heb ik dus ook mijn hand uitgestoken naar iemand om kennis te maken. Ik was het gewoon vergeten. Ik vind het best wel vermoeiend om constant aan corona maatregelen te denken.
(ik zie best veel mensen, oa door mijn vitale beroep)