VZVZ: medische gegevens elektronisch delen via zorginfrastructuur

ik doe het niet

In het dossier van mijn huisarts staan dingen in waarvan ik niet wil dat anderen dit zien; onze huisarts is ook onze vertrouwenspersoon en dat ik soms bepaalde zorgen met hem bespreek gaat een arts in het ziekenhuis iet aan. Als ik doorverwezen word, stuurt mijn huisarts via Zorgdomein alleen die gegevens op die relevant zijn, that's all, zoals de klacht en het huidig medicijngebruik. En mocht ik ooit met spoed in het ziekenhuis opgenomen worden vanwege iets ernstigs dan geloof ik niet dat zo'n eerste hulparts geïnteresseerd is in kalknagels, een verkoudheid, menstruatieproblemen terwijl ik daar lig met een dubbele beenbreuk. En toen ik dit besprak met mijn huisarts ga hij mij groot gelijk.

wel gedaan, maar toch een maar

Toen mijn moeder onverwacht in het ziekenhuis werd opgenomen, was het van groot belang dat zij haar eigen medicatie op de juiste manier/hoeveelheid kreeg toegediend en dat zij zonder een bijkomende behandeling niet mag worden geopereerd. Tijdens die overdracht is behoorlijk wat misgegaan met de medicatie wat uit had kunnen lopen op een grote ramp. Dat had kunnen worden voorkomen als de arts toegang had gehad tot haar dossier. Het interesseert die arts niet of je kalknagels of relatieproblemen hebt, maar wel wat je slikt of niet kunt hebben.

Anderzijds heb ik ook eens meegemaakt dat een behandelaar, gekoppeld aan de huisartsenpraktijk zei: dmv dit gesprek geef je toestemming dat ik in je dossier mag kijken. Dit vond ik totaal niet relevant, heb ik geweigerd en ben opgestaan en vertrokken.
Er zitten dus haken en ogen aan en kan me voorstellen dat mensen het weigeren.

medicatie

Als er op een schermpje gekeken kan worden wordt de patient niet meer geraadpleegd. Veel ouderen nemen echt niet al hun medicatie in, veel jongeren overigens ook niet. Zo'n overzicht geeft dan een verkeerd beeld. Er wordt natuurlijk wel altijd gewaarschuwd om ook de patient of diens verwanten naar medicatie en geschiedenis te vragen maar in de haast wordt het belang daarvan steeds minder gezien.
Inderdaad heb ik toestemming gegeven voor het uitwisselen van medicatiegegevens tussen huisarts en apotheker. Verder niet. Alleen bedoeld om bijbestellingen zo makkelijk mogelijk te maken. Verder niet.

die medicatie

is bij haar zo gecompliceerd, dat valt in sterktes en aantal niet zo even uit je hoofd te leren, daar het ook nogal eens wordt aangepast. Mijn moeder was zo ziek, die viel niets te vragen. Mijn vader kon dat in de stress niet zo opnoemen en ik wist het niet voldoende. Mijn ouders zijn nog niet zo oud of onbekwaam dat ze de medicatie niet innemen. Het gaat ook niet om een pilletje voor hoge bloeddruk of een bloedverdunner of iets dergelijks, maar om een reeks op elkaar afgestelde medicijnen die haar behoeden voor iets ernstigs.

menselijke maat raakt zo zoek

Een paar maanden geleden kwam onze apotheker ook met zoiets. Ik vond het vaag (toegegeven ben ook niet verder gaan informeren dan aan de balie). Het was duidelijk wat de bedoeling was (toegang) maar afspraken, grenzen etc was onduidelijk. Ik vraag me af of je hiermee dan je eigen de deur openzet voor mensen en instanties die je niet in de ogen hebt gekeken of waarvan je niet op de hoogte bent dat zij in je dossier willen kijken? Meer service naar de client volgens de apotheker zonder de client te hoeven raadplegen. Daar krijg ik een ongemakkelijk gevoel bij. Zorg of voorlichting op maat geven zonder client/patient te hoeven raadplegen dat klopt niet.

Het blijft mi mensenwerk, vanuit de zorg en vanuit de patiënt. Er kan zoveel in het dossier staan maar alleen degene waar het om gaat weet of die op dat moment (nog of al) actueel is. Als je mij niet hoeft te raadplegen omdat je een dossier raadpleegt, hoezo neem je iemand dan serieus?

Als er informatie nodig is, kan je in gesprek met client/patient en ouders. vind ik. (Hoewel ik de overwegingen van #6 begrijp). Toen de apotheker stelde dat ik nee op het formulier moest zetten met een handtekening, kwam die insteek amateuristisch over. Kreeg ik er een EPD-idee bij. (Waarvoor afmelden ook al zo tergend langzaam en moeizaam ging, steeds overnieuw).

Niet gedaan. Ik kan me voorstellen dat zoals bij #6, je er wel voor kiest maar dat is voor ons niet aan de orde.

Dus ja, naar mijn idee is dit een soort nieuwe poging om de deur naar het patientendossier open te krijgen.

Precies

En ik weet niet wat op jullie formulieren stond, maar bij mij stond er "hulpverleners". Nou, daar zou zomaar Jeugdzorg ook onder kunnen vallen. Of de jongste stagiaire die wat met de computer gaat spelen. Ik vind het te vaag. En zorgverleners verlenen zorg, die houden zich niet bezig met beveiliging. In ziekenhuizen blijft zo'n computer vaak gewoon open staan en iedereen die langs komt kan erin.

Bovendie, als je niet helemaal alleen in coma wordt binnengebracht (wat weinig voorkomt), kunnen ze het je zelf vragen. En anders gaan ze eerst aan het vaste protocol beginnen voor ze tijd hebben om in zo'n computer te gaan kijken. Dan kunnen ze net zo goed even je man bellen met je telefoon.

Ik zou het alleen doen als ik medicijnen slikte waarbij het echt heel belangrijk was dat ze het zo snel moeglijk wisten. Anders lijkt de kans op ellende me groter dan de kans dat het ergens goed voor is.

dank je wel Henk Boeke

pff, ben blij dat ik het NIET gedaan heb! Syl: als je moeder zo veel belangrijke medicijnen heeft, is het misschien wel fijn/handig dat ze een medicatie-overzicht bij zich heeft of thuis op een bepaalde plaats die voor een aantal mensen gewoon bekkend is? Mijn vader droeg vroeger aan zijn horlogebandje zo'n SOS-ding met daarin zijn naw-gegevens, huisarts, medicatie etc. misschien bestaat zoiets nog?

lsp

Met LSP kunnen de zorgverleners niet landelijk alle informatie krijgen, het is regionaal. Ook niet alle zorgverleners kunnen er bij, alleen huisarsen, specialisten in een ziekenhuis en apotheken. Psychologen, Tandartsen, bedrijfsartsen en fysiotherapeuten niet.

Lennest

Mijn moeder had haar eigen medicatie bij zich, maar die mocht ze niet nemen, zelfs de herhalingsrecepten werden niet ingenomen. Het moest via een recept geschreven door de behandelend arts van dat moment in het ziekenhuis.
Dan krijg je gemieter van: niet in huis, moet worden besteld, weet u zeker dat het die combinatie is (op vrijdagavond dus artsen niet te bereiken), we geven u 1 van die en twee van die en van die hebben we een halfje in huis, zo zingen we het wel uit tot zaterdag/maandag en dan morgen bellen we de apotheker wel en bestellen we de rest. Wat er achter de schermen tussen arts en verpleegkundig personeel is besproken over de medicatie weet ik niet, maar we hebben aangedrongen op de complete medicatie en het belang ervan genoemd. Dat is de eerste 24 uur niet gelukt.
Daarna kreeg ze op dag 3 ineens maar weer de helft en andere dagen moest ze zelf om haar medicatie vragen. Lastig bij een spoedopname via de SEH blijkbaar