Voordelen en nadelen van een diagnose?
Ik (halverwege de 40) heb sinds het tijdje het vermoeden dat ik ADHD heb of in elk geval kenmerken ervan.
Al enige tijd heb ik er meer last van dan vroeger (zelf (stress/druk hoofd), in relatie, met werk), dus ik heb een verwijziging aan de huisarts gevraagd om voor hulp naar een GGZ te gaan.
Nu vraag ik mij af: wellicht dat ze (de hulpverlener) voorstelt een diagnose te stellen.
Voor mij hoeft het niet per se. Het gaat mij erom dat ik weet of ik ADHD(kenmerken) heb en vervolgens wil ik hulp hoe ik er beter mee om kan gaan.
Maar ik vraag mij af: zitten er voordelen aan een diagnose?
En vooral: zitten er nadelen aan?
Dus is er een reden om geen diagnose te laten stellen?
En maakt het uit of ik de diagnose via de GGZ laat stellen of via een vrijgevestigde psycholoog? (ik lees hier op OO wel eens het advies beter naar een vrijgevestigde psycholoog te gaan, maar weet niet of dat vooral is als je bang bent voor meldingen ivm de kinderen en of dat ook geldt als het puur om jezelf gaan)
Ik ga er vooralsnog vanuit dat ik via de GGZ een diagnose zou kunnen laten stellen maar dat ik het niemand (behalve de huisarts) zou vertellen, zolang ik dat zelf niet wil. Ik weet niet of die veronderstelling juist is.
ik heb een diagnose
Ik heb er een aantal jaar geleden voor gekozen om een diagnose traject in te gaan. Dit omdat ik zelf helemaal vast liep. Uitkomst was pdd-nos. Ik was best geschrokken hiervan aan de andere kant, mijn zoontje heeft autisme, dus helemaal uit het niks kwam het ook weer niet.
Ik vond het in het begin wel fijn om te weten wat er met me aan de hand was. Maar nu een tijd later ben ik bang dat het alleen maar tegen me gebruikt kan worden.... Bij het zoeken van een baan bv.
Het enige positieve is dat ik medicijnen heb gekregen en dat ik nu veel beter functioneer.
Ik hoop voor jou dat een eventuele diagnose je meer gaat brengen.
geen diagnose, wel begeleiding
ik heb sinds een paar maanden een coach gespecialiseerd in adhd en add omdat ik veel kenmerken vertoon en tegen dingen aan loop in werk en prive.
Diagnose kan altijd nog maar ik heb hier al veel aan.
Ik ben aan mijn coach gekomen via www.adhd-nederland.nl
baan
Hoe zou een toekomstige baas van de diagnose af moeten weten? Dat kan alleen als je het hem vertelt en dat lijkt me niet handig. Alleen als je speciale faciliteiten wil, of onder een speciale gehandicaptenregeling wil vallen, lijkt het me handig. Anders zou ik het gewoon verzwijgen. Je bent absoluut niet verplicht het te zeggen en de werkgever mag er ook niet naar vragen.
Moeilijk
Mijn dochter van 18 heeft net besloten om te laten onderzoeken of ze nu wel of geen adhd heeft. We denken al heel lang van wel. We handelen ook al heel lang of ze het heeft. Maar toch blijft zij tegen kleine en grote dingen aanlopen.
Het gaat vooral om zaken die te maken hebben met haar zelfbeeld en haar emoties.
Na veel twijfel heeft ze een aantal jaren gewacht tot ze volwassen is, omdat we met zijn allen het jeugdzorg gezeur helemaal niet zouden zien zitten. Ook wilden we dat ze naar een gespecialiseerde instelling zou kunnen. Ik lees en hoor goede dingen over psyq.
Het schijnt dat de diagnose adhd bij vrouwen door niet gespecialiseerde ggz vaak gemist wordt, omdat adhd bij volwassenen pas sinds kort in de opleiding van psychiaters en psychologen zit en dan nog in een keuze module. Adhd bij vrouwen uit zich dan ook nog niet via de doorsnee adhd-vooroordelen. En wij dachten, als er dan naar gekeken wordt, willen we wel dat dit zo goed mogelijk gebeurd.
Nou ja, de tijd zal het leren.
Diagnose
Mijn zus heeft zich toen ze begin 40 was laten diagnosticeren omdat ze haar hele leven al bestempeld werd als lui, dromerig, gemakzuchtig en impulsief. Ze is heel slim maar kon met moeite de mavo afmaken. Nooit een opleiding daarna afgemaakt, kon geen relatie vasthouden, gen werk. Heel vergeetachtig. Nadat mijn zoon was gediagnosticeerd met ADHD en het daarna met medicatie en handvaten heel goed ging met hem besloot zij zich dus ook te laten diagnosticeren en ze bleek ADD te hebben. Sinds ze Concerta slikt en met behulp van praktische tips en wat begeleiding is ze zoals ze zelf zegt aan haar tweede leven begonnen met veel meer zelfvertrouwen. Ze is nu een succesvolle zelfstandig ondernemer en dolgelukkig dat ze die stap heeft gezet. Het enige waar ze spijt van heeft is dat ze er niet veel eerder achter aan gegaan is. Overigens heeft ze haar beide kinderen ook laten diagnosticeren omdat ze veel vergelijkbare trekjes herkende en zij hebben allebei ook ADD. Nu ze weten hoe en wat kan iedereen er rekening mee houden en gaat het een stuk beter op school en het belangrijkste is dat ze veel zelfverzekerder zijn. Dus hier alleen maar voordelen. Als je weet wat er aan de hand is, kan je het gericht aanpakken en er je voordeel mee doen. De diagnose is trouwens bij hen allemaal gesteld door een (kinder)psychiater.
Diagnose
Nadat mijn 4 kinderen een autisme/ADHD/ADD diagnose hebben gekregen ben ik er ook op beoordeeld. Het heeft me aan de ene kant veel gebracht, een Wajong, een PGB en meer compassie met mezelf. Maar het heeft me ook veel gekost. Bijvoorbeeld mijn huwelijk. Ineens was alles mijn schuld want ik snapte het niet want ik was de autist. Mijn ex heeft er over gelezen op internet en was ineens deskundige. En van daaruit wist hij precies te vertellen wat er allemaal aan mij mankeerde. Uiteraard speelde er nog meer maar na de diagnose was het net alsof hij een excuus had. Dat hij het zo moeilijk had met die autist. Bij mensen die van mijn diagnose weten merk ik die houding ook een beetje. Ineens is iedereen expert en denken ze precies te weten hoe ze met je moeten omgaan. Erg irritant.
Een PGB of Wajong krijg je tegenwoordig ook niet meer dus daar hoef je het ook niet voor te doen. De diagnose leverde mij uiteindelijk meer ellende op dan dat ik er aan heb gehad. Lees er over bijvoorbeeld hier http://www.levente.nl/vrouwen.htm en maak je leven zelf wat autismevriendelijker. Rust en regelmaat zijn voor mij bijvoorbeeld heel belangrijk als het te druk is geweest.
Disclaimer: Uiteraard is mijn visie gekleurd en alleen maar bedoeld als advies 
Druktemakertje
Of je wel of geen baat hebt bij een officiële diagnose, hangt denk ik vooral van jezelf af. Zoals: heb je behoefte aan bevestiging dat 'je niet zomaar lui of chaotisch bent'? Ik merk dat sommige mensen blij zijn met een diagnose. "Zie je wel, het ligt niet aan mij!". Er zijn ook mensen die die behoefte helemaal niet hebben.
Dus waar ben je naar op zoek: naar bevestiging of naar hulp?
Voor hulp heb je (vaak) geen diagnose nodig. Dus als je 'alleen' maar hulp wilt, hoef je geen diagnose te laten stellen.
Je schrijft: "Het gaat mij erom dat ik weet of ik ADHD(kenmerken) heb"
Om te weten of je ADHD-kenmerken hebt, heb je helemaal geen deskundige nodig. Je weet toch al heel goed waar je last van hebt? Als jij weet dat je je (bijvoorbeeld) slecht kan concentreren, dan is dat zo. Als je ervaart dat je chaotisch bent, dan heb je geen deskundige nodig die tegen je zegt: 'je bent chaotisch'. Je weet het immers al.
ADHD is geen ziekte die je wel of niet hebt. ADHD is een afspraak. Als je genoeg vinkjes scoort op een lijst met eigenaardigheden/zwakke punten, dan heet het dat je ADHD hebt. Bijna iedereen scoort wel een of twee vinkjes op die lijst. Maar het heet pas ADHD als je veel vinkjes hebt. De dingen die op het lijstje staan, wijzigen wel eens. Bovendien zijn ze nogal subjectief, dus ik zou in jouw situatie niet te veel waarde hechten aan het wel of niet 'hebben' van ADHD. Je scoort blijkbaar heel wat vinkjes. Of het er nu 'genoeg' zijn of niet voor een diagnose, is niet zo relevant.
Ik zou zeggen: probeer duidelijk je hulpvraag te formuleren en zoek een therapeut of coach die je daarmee kan helpen.
Officiële papieren
Bij de aanvraag/verlengingspapieren voor je rijbewijs komen vragen voorbij van medische aard, zoals slechtziend maar ook autisme of medicijngebruik. Vul je die dan in met een officiële registratie als gevolg of verzwijg je die info. Als je geen diagnose hebt laten uitvoeren, kan je die aanvraag naar eer en geweten invullen.
Dergelijke vragen komt men ook tegen in de aanvraag van verzekeringen.
Dus wat biedt de diagnose je in de praktijk..
Flanagan
Wat jij noemt: de diagnose (moeten) vermelden bij rijbewijsverlenging of aanvraag van verzekeringen is precies waar ik bang voor ben.
Maar wel vraag ik mij af: is het erg als je dan WEL een diagnose hebt en dus eerlijk vermeldt dat je ADHD hebt? Waarom is dat dan erg om dat te vermelden?
Ik zit echt niet te wachten om een diagnose (in de zin van "erkenning" van mijn probleem). Hulp kan ik inderdaad zoeken en vinden zonder een officiele diagnose.
Maar wellicht heb ik wel een diagnose nodig als ik medicatie (ritalin of zo) zou willen gebruiken (soms word ik nl. echt doodmoe van alle gedachten die door mijn hoofd rennen, dus rust in mijn hoofd lijkt me wat dat betreft heeeeerlijk).
Overigens
Alle anderen die reageerden: bedankt zover. Fijn. Komt er nog wel op terug, nu geen tijd.
medicatie
"Maar wellicht heb ik wel een diagnose nodig als ik medicatie (ritalin of zo) zou willen gebruiken"
Je zou dit eens met een arts kunnen bespreken. Ik heb begrepen dat juist voor volwassenen geregeld wordt gekozen voor een medicijnen-test zonder dat er eerst een diagnosetraject is geweest. Juist omdat volwassenen zelf heel goed kunnen aangeven waar ze tegenaan lopen en ook wat het effect van medicatie is. Dat is bij kinderen natuurlijk heel anders.
Over rijbewijs etc: ADHD zal geen reden zijn om geen rijbewijs te krijgen. Ook niet om geen verzekering te krijgen. Tenminste, ik ken best veel volwassen ADHD'ers en autisten, en zij hebben gewoon rijbewijzen en kunnen gewoon hun spulletjes verzekeren.
Ik heb zelf een heel andere diagnose (epilepsie) en dat leverde wel wat vragen op bij het afsluiten van een levensverzekering. Ik moest de verzekeraar machtigen om mijn dossier op te vragen. Geen idee wat ze er mee hebben gedaan maar ik kreeg uiteindelijk wel bericht dat we een hogere premie moesten betalen. Omdat epilepsie-patienten statistisch gezien nu eenmaal vroeger dood gaan. Het ging trouwens om slechts 1 euro per maand, dus daar kon ik mij niet al te druk om maken.
Draadje zorgkinderen
Op draadje zorgkinderen komt medicijngebruik ritalin of concerta vaker langs. (Zelf geen persoonlijke ervaring hierin.) Misschien vind je daar de antwoorden op je vragen. (Of in zoeken.) Draadje ADHD-rijbewijs ben ik daar tegengekomen. Er werd in dat draadje ook verwezen naar stichting balans.
Verder was een klasgenootje die zonder diagnose van de huisarts wel ritalin kreeg, zodat het kind niet de bs hoefde te verlaten.
Rijbewijs
Je hoeft niet herkeurd te worden als je al een rijbewijs hebt en de diagnose later gesteld is:
"Keuringsplicht bij ADHD-diagnose NA behalen rijbewijs?
Impuls krijgt heel vaak de vraag of mensen zich bij het CBR moeten melden wanneer ze de diagnose ADHD/ADD krijgen en daar -meestal- ook medicatie voor gebruiken NADAT ze hun rijbewijs al hebben gehaald. Op de site van het CBR staat hierover het volgende:
"Indien bij de houder van een geldig Nederlands rijbewijs als gevolg van ziekte of ongeval de medische toestand met betrekking tot de rijgeschiktheid is veranderd – er is een aandoening en/of beperking ontstaan zoals beschreven in de ministeriële ‘Regeling eisen geschiktheid 2000’ (Staatscouranten 99 van 23 mei 2000 en 20 van 29 januari 2002) – , kan betrokkene door het aanvragen van een Verklaring van geschiktheid het CBR verzoeken de rijgeschiktheid opnieuw te beoordelen". (bron: CBR)
a) bij ADHD is geen sprake van een verandering in de medische toestand; de ADHD was er al, maar is nu pas geconstateerd
b) er is geen meldingsplicht, getuige bovenstaande informatie."
Alleen als iemand al gediagnosticeerd was en voor de eerste keer opgaat voor het rijexamen moet er gekeurd worden; per 1 juni 2013 is ook de herkeuring voor mensen met ADHD afgeschaft.
http://www.impulsdigitaal.nl/over-impuls/belangenbehartiging/adhd-en-rijbewijs/
Verzekeringen vormen geen enkel probleem.
Succes
Niemand mag een diagnose tegen je gebruiken. Potentiele werknemers zien geen medisch dossier in. Ik adviseer wel het traject in te gaan zodat je tips en handvaten krijgt om met je klachten om te gaan. Succes!
ja maar, ja maar
"Ik adviseer wel het traject in te gaan zodat je tips en handvaten krijgt om met je klachten om te gaan."
DME, een diagnosetraject staat niet synoniem aan het krijgen van tips en handvatten. Dat is dus echt een misverstand. Als je tips en handvatten wilt, dan moet je op zoek gaan naar iemand die je daarmee gaat helpen. Sommige zorgverleners menen dat daar een diagnose voor nodig hebben, maar veel zorgverleners ook nadrukkelijk niet.
Een diagnosetrajecect levert daarnaast zeker niet automatisch tips en handvatten op.
Dat betekent dat je vooraf heel goed met een zorgverlener moet afstemmen wat precies jouw hulpvraag is. En heeft de zorgverlener daar een ander beeld bij, dan ga je gewoon naar een ander. Psychologen en therapeuten genoeg.
