Veel emotie bij ongesteld worden...

ook

Ik ben nu 43 en heb dit ook sinds een jaar of 2. Ik ben vooral gedeprimeerd en angstig (niet doodsbang maar een hinderlijk gevoel van naderend onheil), en vaak ook agressief. Kan om niets echt woest worden, erger me snel. Ik voel er ook weinig voor om (weer) de pil te gaan gebruiken. Ik heb geen oplossing, alleen: het helpt mij wel dat ik het steeds beter herken. Wéten dat het gewoon door de hormonale schommelingen komt, maakt het gevoel minder zwaar. Als ik me weer eens zo onverklaarbaar doodongelukkig voel, kijk ik even in mijn agenda, en als het idd zo ongeveer weer tijd is, helpt het om me dat te realiseren. Het gaat immers ook na een paar dagen weer over.

Had ik ook last van

een jaar of vier geleden toen ik ergens rond de 44 was. Inmiddels word ik nog steeds ongesteld elke maand. Volgens mij is mijn reden dat ik met de pil gestopt ben. Dus de pil hoeft niet te helpen en als je de pil al slikt kan het zijn dat je er juist mee moet stoppen. Maar iedere vrouw is anders, dus wat mij hielp, hoeft een ander niet te helpen, maar misschien ook wel...!

hier

Hier ben ik vanaf 43 jaar wat aan het rommelen met de hormonen, maar bij mij neemt het momenteel juist wat af. Voorheen was ik bijna in staat tot moorden bij wijze van en had ik veel last van pre-menstrueel syndroom.
Ik ben nog steeds elke maand ongesteld (48), maar wel bijna een week eerder dan voorheen en ook langer dan voorheen, heviger dan voorheen.

Ik licht mijn omgeving in: het is weer zover, laat me maar met rust, trigger me niet (onmogelijk bijna), het gaat wel weer over.

Alleen als ik dan van vrouwen van begin 60 hoor dat bepaalde symptomen nooit echt overgaan, dan, dán vind ik het leven echt oneerlijk, maarja, de pil mag ik niet, dus accepteren dan maar.

dr vogel

Van Dr vogel is er Famosan Balans speciaal voor dat soort klachten (helpt goed volgens een vriendin)
mediteren
of/en zorgen dat er die dagen meer rust en minder stress is (dus geen druk weekend, moeilijke gesprekken et cetera, uiteraard is dit niet altijd te plannen)

Succes

Ze hebben het er maar mee te doen

Soms ben ik gewoon minder helder en minder gezellig, en het is dus maar goed dat ik geen rechter of chirurg ben van beroep. Zelf heb ik er niet heel veel last van, hoewel ik tijdens 'die periode van de maand' wel tegen veel dingen opzie en loop te mopperen als er iets tegenzit.
Ik herken ook wat Thura zegt. Soms heb ik niet in de gaten dat het er weer aan zit te komen en dan ben ik zo onverklaarbaar narrig. Als ik dan besef waardoor het komt is het ineens toch wat minder erg

Mirena

Neem een Mirena en laat die minstens zeven jaar zitten... advies van mijn huisarts. Rond de veertig Mirena nemen en rond 45 de laatste.

Magnesiumcitraat

Ik heb dezelfde klachten. Breek me de bek niet open.

Ik begon met teunisbloemolie en dat soort dingen, maar iemand zei tegen me dat Magnesiumcitraat (uitdrukkelijk -citraat, en niet -oxidaat oid) beter helpt. Er zou een verband zijn tussen oestrogeenbalans en magnesiumbalans.

N=1 is geen onderzoek natuurlijk, maar bij mij lijkt het wel te helpen.

Magnesium

Mij heeft ook iemand datzelfde advies gegeven: magnesiumcitraat (met de nadruk op citraat idd). Ik heb het ruim een maand geslikt, dus in elk geval één cyclus. Ik merkte er helaas niets van. Maar N=2 is ook nog niks

Reactie

Bedankt voor jullie reactie.
Mirena heb ik aan gedacht, maar ik hoor van collega's zulke dramatische verhalen daarover dat ik van de regen in de drup kom volgens mij.

Ik ga toch maar voor Dr vd Hoog en/of magnesiumcitraat. Ik probeer het los te laten, maar heb er zoveel last van en kan er niet luchtig over denken. Al doe ik dan maar iets voor mijn gevoel, dan is het goed.

Ik ga ermee aan de slag, nog meer tips, van harte welkom!

Kelly

Mijn huisarts heeft honderden van die dingen geplaatst en weet dat alle ellende na 3-6 mnd bij vrijwel iedereen over is. Probleem dat je nooit iemand hoort bij wie het goed is gegaan.