schoolziek of echt iets aan de hand

leren omgaan met pijn

ik zou een traject inzetten gericht op zijn geestelijk welbevinden: om leren gaan met de pijn, maar vooral: zichzelf 'terugvinden' voor zover een puber van 14 dit kan .

Ik zou denken aan een soort meta-traject van hulpverlening (vrij gevestigd, iemand zoeken met wie het klikt en met wie hij kan praten). Gewoon zodat hij en jullie iemand erbij hebben die helpt om een 'positieve' richting in te draaien. Dat hoeft volgens mij niet een ellenlang traject te zijn, maar als hij (en jullie een keer) een aantal keren met iemand kan en wil praten komt er wellicht wel weer 'perspectief' , ongeacht wat er uit onderzoeken gaat komen. hij is meer dan zijn 'pijn' en de onzekerheid wat hij heeft, hij is ook meer dan 'een leerplichtig kind. Dit is zo'n belangrijke periode in z'n leven (ok alles is belangrijk), die grens van kind/puberteit, je losmaken van ouders maar tegelijk ook niets kunnen/willen omdat hij vaak ziek is.
Sterkte.

gr Angela

ik heb met hem te doen

Ik heb met je te doen, maar ik heb nog veel meer met je zoon te doen. Hij zit er maar mee. Zijn lijf laat hem in de steek, de school laat hem in de steek (zitten blijven en ook nog afstromen) en nu laat zijn moeder hem ook in de steek. Tenminste, ik lees in het bericht vooral irritatie naar hem en maar weinig compassie. Je overweegt dwangmaatregelen om hem maar in het gareel te krijgen. Verplaatst je eens in je zoon. Hij heeft pijn, is vaak ziek, is moe, heeft zijn hobby al moeten opzeggen, heeft problemen op school (er zijn mensen die om minder depressief worden!) en nu wil zijn moeder hem ook nog naar een internaat sturen om hem te dwingen weer actief te worden.

Ga naast je zoon staan in plaats van tegenover hem. Je zoon heeft jou hard nodig. Ga samen op zoek naar een modus om om te gaan met zijn problemen. Zijn problemen, want die zijn een stuk groter dan die van jou.
(Sorry als ik hard overkom)

Misbruik ach

Ik heb ook te doen met je zoon. Neem het serieus! Pijn kan heel overheersend zijn, de rest van de wereld interesseert je dan niet, er is alleen maar pijn. Het gevaar is wel dat hij 'blijft hangen' in de pijn. Dat ken ik van mijn dochter en daar heeft therapie (een gespecialiseerde kinder- en jongerentherapeut) erg goed bij geholpen. Ze kan er nu echt beter mee omgaan dan voorheen.

Mijn dochter is ook wel eens schoolziek. Dat mag van mij. Noem het misbruik van de situatie maar ach. Ze heeft al zo veel last van haar aandoening, dat af en toe een voordeeltje vanwege diezelfde aandoening niet erg is. Ze heeft bijvoorbeeld een liftsleutel van school, terwijl ze inmiddels wel weer met de trap kan, maar die sleutel heeft ze nog niet ingeleverd, nou prima. Ook gaat ze vaker met de bus dan strict noodzakelijk en blijft ze wel eens een dagje extra thuis 'om bij te komen'. Het is wel zo dat mijn dochter niet is blijven zitten en ook niet is afgestroomd, dus ik kan me voorstellen dat schoolziek bij jullie wat moeilijker ligt.

Maar uiteindelijk gaat zijn gezondheid vóór. Kun je daarover het gesprek aangaan met school? Samen met je zoon? Misschien heeft hij baat bij een aangepast rooster, of gesprekken met een mentor.

In elk geval lijkt me hem dwingen om toch naar school te gaan, zoals plaatsing op een internaat, op dit moment absoluut geen heilzame weg. Eerst zijn gezondheid op orde, zowel lichamelijk als geestelijk.

Gelukkig ga je binnenkort meer weten vanuit het ziekenhuis. Misschien kun je daar ook meteen praten over zijn mentale gezondheid.

Sterkte ermee!

Naar

Darmproblemen zijn heel naar. Het is niet alleen pijnlijk, maar vaak ook heel onvoorspelbaar.
En onvoorspelbaar is voor een puber echt heel vervelend.

Pijn is ook heel erg vermoeiend, dat is niet alleen tijdens een aanval maar ook daarna heb je tijd nodig.
Het vertrouwen in je lichaam is weg.

Ik zie het aan mijn ex. Heeft zowel een darm als leveraandoening die gepaard gaan met koliekachtige pijnaanvallen. Na zo'n aanval was hij zeker 2/3 dagen gesloopt daarna kon hij langzaam weer aan de slag.

Niet alleen hij zal zijn leven moeten aanpassen en dat accepteren, maar jullie zullen ook moeten accepteren en aanpassen.

onderschat het niet

Ik heb het niet eens zo erg, maar als ik zo'n aanval heb ben ik daar echt goed beroerd van.

naweeën

Inderdaad, onderschat ook de naweeën niet. Soms als ik een hypo heb eet ik een beetje suiker en is er niks aan de hand, andere keren heb ik een hypo minder een minder lage bloedsuiker en ben ik uren van slag. Zo zal het ook bij darmproblemen gaan. Daar komt ook nog de angst bij: wanneer gaat het weer gebeuren. Dat zal ook meespelen dat hij niks meer wil ondernemen.

Buikpijn is ook zo ongrijpbaar soms.

Net als hoofdpijn. Je ziet het niet, meestal geen koorts o.i.d. maar toch denk ik dat je hem het voordeel van de twijfel moet geven en het serieus moet nemen. Puberen kost veel energie en kan best veel spanningen geven.
Het kan een niet voor de hand liggende oorzaak hebben ook zoals gepest worden tot misbruik aan toe. (om maar iets te noemen, ik beschuldig niemand)
En wat nou als er echt iets fout is, dat vergeef je jezelf nooit als je nu al, zonder een grondig onderzoek, heftige maatregelen gaat nemen (of er mee dreigen)
Sta achter jouw mannetje zou ik zeggen, in deze ingewikkelde wereld moet op zijn minst zijn moeder/vader achter hem staan toch? Alleen niet betuttelen.
Als ik niet zeker weet of mijn kind wel echt ziek is dan blijft de tv, pc en telefoon uit. Boek lezen prima maar ziek is ziek. Geen straf maar zeker ook geen feestje.

Oorzaak?

Ik lees nergens dat er een oorzaak gevonden is voor deze pijnen. Heb je wel eens laten onderzoeken op een lactose intolerantie? Vraag dan om een bloedonderzoek. Of vraag te testen op coeliaki, allergie voor gluten. Beide ziektes kunnen heel heftige buikpijn geven. En t wordt vaak over t hoofd gezien. Al is t alleen maar omdat de medische wereld niks kan verdienen aan t advies om lactose of gluten uit het dieet te schrappen.

Stokpaardje

Ik lees ook over vermoeidheid en in combinatie met darmproblemen gaat mijn stokpaardje hinniken
Is er al eens bloed geprikt? Is er dan ook op B12, vitamine D, ijzer en schildklier geprikt? En de dingen die Dorry noemt zijn ook kanshebbers.
Kijk anders eens hier http://stichtingb12tekort.nl/vitamine-b12/zou-ik-een-b12-tekort-kunnen-hebben/klachten-van-een-vitamine-b12-tekort/
Heel veel sterkte want ik weet uit eigen ervaring (B12/D tekort) hoe ongelofelijk verlammend vermoeidheid kan zijn.

FODMAP dieet

Mijn zoon had al jaren buikpijn, maar er viel mee te leven. In groep 6 verergerde het na een zware antibioticakuur zodanig dat hij minder dan 50% van de tijd naar school geweest is dat jaar. Hij is in een kinderziekenhuis door verschillende artsen zeer uitgebreid onderzocht en kreeg uiteindelijk een diagnose van waarschijnlijk Prikkelbare Darm Syndroom. Met een verwijzing naar de psycholoog om met de pijn om te leren gaan door technieken als zelfhypnose.
Ik ben in contact gekomen met een diëtiste die suggereerde om het FODmap dieet te proberen. Dit is een dieet dat ontwikkeld is aan een universiteit in Australië en waarbij gekeken wordt of darmen overgevoelig zijn voor een aantal zaken in voedsel. Het is een lastig dieet waarbij wel begeleiding van een diëtiste noodzakelijk is (bij ons vie-diëtist in Rijswijk, maar er zijn er meer, hoewel het nog niet erg bekend is in Nederland). Het duurde een aantal weken voor we wat begonnen te merken, maar na vier/vijf maanden was hij van zijn buikpijn af. Daarna heeft het eigenlijk nog wel een jaar geduurd voor hij zijn energie weer terug had.
Die psycholoog hebben we uiteindelijk nooit gezien.
Ik probeerde in die periode maar een combinatie van dingen die moesten (wat voor school doen, regelmatig nam ik ook werk van school mee naar huis) en op momenten dat hij zich wat beter voelde ook leuke dingen. Dus soms was het zo dat hij niet naar school ging, maar wel naar een sporttraining.
Beterschap voor je zoon! En sterkte, het valt allemaal niet mee.

Ziekenhuis

Je schrijft dat jullie binnenkort naar het ziekenhuis moeten. Is dat voor het eerst of loopt er al langer onderzoek naar de klachten?
Ik zou echt eerst afwachten wat er precies aan de hand is op medisch gebied en daar een plan op uitstippelen, zowel om de pijnklachten te verminderen als om te gaan met de pijn.
Ik kan me best voorstellen dat je zoon nergens zin in heeft als hij zoveel pijn heeft en begrijp ook wel dat hij is gestopt met voetballen als sporten zoveel ellende oplevert. Maar het is wel heel triest voor zo'n jonge jongen. Ik hoop dat er snel een oorzaak gevonden wordt.

Pijnljjk

De aanvallen zijn bijzonder pijnlijk, duren uren tot dagen en trekken je energielevel erg snel omlaag. Ik heb van een aanval van 24 uur soms nog een week last, als ik niet de pech heb er een tweede of derde overheen te krijgen in dezelfde week.

Is er geen optie tot bv duspatal?
Hier help alleen slaap maar en de lucht moet er uit. Warme kruik helpt afen toe.
Wacht het eerst af en neem hem serieus en heb geduld, denk niet dat hij het expres doet.