Pedagogische tips gevraagd: verstopping
Zoontje van 3 en een half heeft vaak last van verstopping. Ik zoek nu even geen tips mbt vezels en smeersels en drankjes, maar wie kan me vertellen hoe hier het verstandigst mee om te gaan?
Mede door die verstoppingen wil hij niet graag naar de wc, ook niet om te plassen. Ik zeg/vraag/beveel/smeek/.. vaker op een dag dat hij naar de wc moet (plassen). Hij stelt het eindeloos uit. Plast niet als hij uit bed komt 's ochtends (pas na een uurtje) en ik word gek van het gespring en gedoe als ik al zie dat hij moet plassen maar hij nog niet gaat.
Een andere oorzaak dat hij graag nee zegt als ik heel graag iets van hem wil, het blijft een peuter 
Vraag is, moet ik hem gewoon zijn gang laten gaan en wachten tot hij voelt dat hij moet? Of moet ik het wel pushen op de een of andere manier? Weet niet waar ik goed aan doe.
Vriendin van dochter
Een vriendin van mijn oudste dochter had dit ook als 4-jarige, bij ons ging ze wel naar de wc omdat die in de badkamer is en dochter gewoon meeliep en ze gezellig gingen kletsen (en vieze woorden zeggen) terwijl vriendin op de wc zat. Later pakte ze het potje terwijl dochter naar de wc ging, dat bleek ze veel fijner te vinden. Hier heb ik er nooit een probleem van gemaakt, dat bleek haar moeder thuis wel te doen.
Het is wel een probleem
Fransien, dank voor je reactie. Zit wat in.
Even voor de duidelijkheid, het is wél een probleem denk ik, ten eerste de verstopping (als je niet poept wordt het alleen erger?!) en een kind van die leeftijd die maar twee keer per dag plast? Maar ik snap wel dat ik er niet teveel druk op moet zetten of er een strijd van maken moet. Maar is wel lastig...
Wat ik niet weet, moet ik het wel zéggen (ik denk dat je plassen moet, ga je nu even naar de wc voor we een tijd in de auto gaan zitten... ) of wachten tot hij denkt/voelt da thij moet? Hij heeft zelden ongelukjes, maar dat enorme ophouden, dat kan ook niet gezond zijn toch?
Vaste momenten
Je zou kunnen kijken of je vaste momenten voor het plassen in kunt voeren. Hier moeten mijn kinderen in elk geval plassen voor we de deur uitgaan. Alleen als ze korter dan een half uur tevoren geweest zijn hoeft het niet. Mijn kinderen kunnen waanzinnig lang zonder te plassen, maar dit laat ik niet aan ze over: als we de deur uitgaan wordt er eerst geplast, klaar. Dit is puur om te voorkomen dat ze alsnog nodig moeten als we net op de fiets zitten oid.
Dat ze moeten voordat we naar school gaan is nu dus zo standaard dat daar geen discussie meer over is, en het genoeg is om te zeggen "X, ben je al naar de wc geweest?"
Je kind is 3,5, ik lees niet dat-ie naar een kdv gaat, maar misschien kun je eisen dat hij voor het ontbijt plast, en dan nog een keer voor het middageten, een keer rond 4 uur en voor het naar bed gaan. Bijvoorbeeld.
Ik zou het dus niet aan hemzelf overlaten. Kinderen van 3,5 kunnen dat ook niet altijd goed aanvoelen, ook kinderen zonder verstopping niet. Mijn dochter van diezelfde leeftijd kan desgevraagd verklaren dat ze echt niet naar de wc hoeft en dan vervolgens drie minuten later zeggen dat ze Nu Heel Nodig moet plassen
Groeten,
Temet
Gezellig maken?
Misschien kan je er een gezellig momentje van maken? Niet op de wc, maar zet het potje in de woonkamer. Boekje erbij, televisie aan. Eventueel 's ochtends niet aankleden, maar in zijn blootje laten lopen. Met het potje binnen handbereik?
Lastig hoor, heb veel ervaring met eigenwijze kinderen en hoe harder ik iets wil, hoe minder zij willen 
Kan me voorstellen dat je niet weet wat wijsheid is. Succes in elk geval,
Saskia
Tips
Ik vind het potje in de woonkamer wel een idee. Je kan 'm dan ook voor de televisie zetten. Of misschien helpt voorlezen tijdens ook, een spelletje op de ipad of telefoon, zelf een boekje lezen. Koppel er een beloning aan vast: een sticker of zo. Bespreek van tevoren wat je met hem wil oefenen, al is het alleen maar een paar minuten op het potje. Je kan de time timer downloaden op je telefoon. Zo zien ze de tijd wegtikken en dat helpt. Je kan het opbouwen naar langer en ook echt pas er af als hij gepoept heeft, bijv. Als stickers niets is, misschien is dansen op een muziekje leuk erna (beweging helpt de darmperistaltiek ook) of maak samen een liedje.
Mijn zoon ook
Toen mijn zoon zindelijk werd, heeft hij een auto-ongeluk gehad, kreeg in het ziekenhuis weer een luier. Hij kon namelijk niet het bed uit om te plassen. Mijn zoon is in staat om zijn plas heel lang op te houden. Uren en uren. Tot hij staat te dansen en te springen. Op een gegeven moment had ik in de gaten dat het een soort machtsmiddel was. In het ziekenhuis gebeurde van alles met hem waar hij geen invloed op had. Maar zijn plas kon hij ophouden. Hoe we ook smeekten! Toen ik me dat realiseerde ben ik gestopt met me er druk over maken. Wel moest hij van mij plassen voor we in de auto stapten. Wilde hij niet plassen, gingen we niet weg. Verder heb ik het losgelaten. Het werd toen snel veel beter. Toen hij wat ouder werd, heb ik hem uitgelegd dat het schadelijk was voor zijn blaas en nieren (nierbekkenontsteking met incontinentie tot gevolg). Het kind is nu 15. En nog steeds is hij een meester in ophouden 
. Ik weet niet of het bij jouw zoon ook een machtsmiddel is geworden. Misschien is loslaten gewoon een mogelijkheid? Dus laat hem maar dansen en springen. Misschien kun je hem duidelijk maken dat alleen hij er last van heeft, dat hij zichzelf plaagt?
En ja, ik werd ook gek van die onrust. Ik heb bij zwemles wel eens vanaf de tribune geschreeuwd dat hij in godsnaam moest gaan plassen! Genant
Bellefleur!
'Ik heb bij zwemles wel eens vanaf de tribune geschreeuwd dat hij in godsnaam moest gaan plassen! Genant '
Hahaha, en heeft hij er een trauma van over gehouden?
Onze zoon ging ook zijn poep ophouden. Wat hielp: niet meer staand plassen, maar zitten, zodat een eventueel poepje gelijk mooi in de pot kon vallen. (hij kreeg elke keer van die strepen in zijn onderbroek)
Belonen! Dus alle poepjes werden bekeken (dit lijkt wel een opgevouwen paraplu, dit lijkt wel een 0,...) en zoon kreeg voor ieder poepje een krul op een lijstje, bij vijf krullen een (klein) cadeautje.
Het schijnt ook te helpen om veel met materialen als klei, papier machee, modder, zand en dergelijke te gaan werken. Maar dat gaat dan vooral om kinderen die poep 'vies' vinden, geloof ik. Dat was bij onze zoon het probleem niet. Bij hem ging het echt erom dat hij zichzelf de tijd niet gunde.
Combinatie
Ik ben absoluut van de stroming: belonen 
en dan in combinatie met vaste momenten, zodat je als de beloning weg is er een patroon aan overhoudt.
Dus bijv. 5 vaste momenten op een dag dat hij naar de wc moet van jou, hier maak je een vel van waar je stickertjes op kunt plakken elke keer dat hij geweest is (óók een complimentje geven uiteraard!) en dan aangeven wanneer hij een beloning krijgt (en als het helpt ook wat voor beloning dat is).
De eerste beloning is klein en krijgt hij al snel (bv na de eerste dag), de beloningen kunnen groter worden en langer duren dat hij ze krijgt.
1. dit helpt alleen als je zoon ook gevoelig is voor beloningen
2. kleed het zo in dat hij niet met 5x naar de wc in 1 uur al klaar is voor die dag
3. zorg voor vaste momenten zodat het er ook in slijt zonder beloning
4. aangezien je aangeeft dat hij nog heel erg peuter is en niet doet wat jij wil: zeg niet dat hij dit-en-dat moet, maar "ik heb een leuk idee, kijk ik heb hier een vel gemaakt *blabla* en als het jou lukt om die vakjes te vullen dan krijg je *beloning*. Wat vind je ervan om dat te kunnen verdienen? Het is best moeilijk om aan te denken, maar volgens mij kun jij dat al wel!"
Succes in ieder geval! Jesse
Omkoperij
Haha, Bellefleur, dat zou ik ook zomaar kunnen doen. Gek word je er zelf van, van dat gespring en gedans.
En inderdaad, het is ook deels een machtsmiddel. Net als dat hij geen schoenen aan wil, geen jas aan, niet wil eten... (zen, mama, zen...) Maar ook angst voor (pijn bij?) poepen.
Inmiddels ben ik begonnen met boekjes op de wc en de belofte van een tumtum snoepje als hij er op wil gaan zitten met zijn broek naar beneden. Vaak slaat de nee dan om in een "o maar nu wil ik wel".
Heb echter ook wel eens ergens gelezen dat ze het zélf moeten leren voelen en aangeven wanneer ze moeten, dus niet alleen maar op vaste tijden en wanneer mama zegt dat je moet gaan. Werk ik met die omkoperij dat dan weer niet tegen?!
Als je door de omkoperij
het voor elkaar krijgt dat "de wc weer leuk is" en geen pijn (meer) oplevert, misschien dat je daarna het omkopen relatief eenvoudig weer kunt afbouwen. Eerst moet-ie leren erop te gaan, vaker dan hij eigenlijk wil. Als-t-ie 8 is, weet hij heus wel hoe het in z'n werk gaat 
Succes.
Wij deden altijd "wedstrijdjes". Ik kan lekker eerder op de wc zitten dan jij, en dan zogenaamd rennen naar de wc, al broek half naar beneden, struikelend hem eerder bij de wc laten aankomen, tutten met mijn rok-rits, zodat hij eerder er op zat.... Mijn competatief ingestelde zoon vond het prachtig als hij had gewonnen van zijn moeder....
Vaste momenten
Toen dochter klein was had ze hardnekkige obstipatie waar door ze uiteindelijk naar de poeppoli is gegaan.
Daar werd geadviseerd om op vaste momenten naar de wc te gaan, meestal na een eetmoment. 10 min. zitten, gezellig met een boekje. Maar ook niet te gezellig maken, want dan kan het afleiden van de oorspronkelijke doel. Ze moest ook een poeplijst bijhouden en vond het haast jammer als ze niet gepoept had, want dan kon ze het niet beoordelen Het had even tijd nodig om er aan te wennen, maar heeft uiteindelijk goed geholpen.
Misschien is de volgende link wel nuttig.
http://www.poeppoli.nl/verstopping_bij_kinderen
Omkopen en afspreken
Hier was zoon wel zindelijk maar gunde zichzelf ook de tijd niet om te gaan plassen of had er geen zin in dus uiteindelijk de regel ingesteld dat er naar de wc gegaan wordt voor we de deur uit gaan. En als je denkt dat je niet hoeft, dan doe je maar alsof en laat dat nou gewerkt hebben. Want heel vaak kwam er toch nog een plas dus zo rond z'n 4e was het geen issue meer. Ontlasting heeft langer geduurd. Niet echt obstipatie maar lastig op gang komen, pijn en krampen maakte dat hij niet wilde en nog lang heeft gewild dat ik erbij bleef, hoogst storend. Omkopen met 'iets pakken uit de grabbelzak' als hij alleen ging (of het grootste deel) hielp iets maar niet alles, hij vond de pijn ook gewoon eng. Het goede nieuws is dat het goed gekomen is maar het is helaas zo'n kind geworden dat heel lang de boel ophoudt op reis, liefst alleen gaat op eigen wc of hotelkamer. Drie dagen schoolkamp? Dan wordt er niet gepoept. Nou ken ik ook volwassenen die alleen op hun eigen wc kunnen en dat heeft me altijd bijzonder onhandig geleken, dus ik hoop dat het over gaat
Ik denk trouwens dat je ook niet teveel 'begrip' moet verwachten als ze zo klein zijn. Het lijkt vaak dat ze van alles begrijpen maar later blijkt dat ze er eigenlijk een geheel eigen invulling aan hebben gegeven. 3-4 jaar, 5, ze zijn nog zo jong, alles is nog heel korte termijn. Houdt moed. Met het ouder worden is het ook makkelijker om dingen uit te leggen.
Metafoor
Mij schiet nu te binnen dat ik vroeger verhalen gebruikte over kinderen, elfjes, kabouters etc met vergelijkbare problemen en dat ik in dat verhaal de held/hoofdpersoon zelf het heft in handen liet nemen en zodoende het probleem op liet lossen. Bv door zijn angst te overwinnen en toch naar de wc te gaan. Dat was op basis van 'Helende verhalen' van Paul Liekens (?). Wat er ook in mee speelde was dat je gebruik maakt ervan dat alles in ontwikkeling is en steeds anders, ook je kind. Dus de krabbende kat, was toen een krabbende kat. Niet perse altijd, en ook niet perse alle katten.
Ik weet nog goed dat mijn dochter op een gegeven moment opmerkte "hee, net als ik mama!". Een paar jaar terug heb ik het ook nog eens geprobeerd en toen zei ze aan het einde van het verhaal "ja maar bij mij....". Toen had ze door wat ik deed en sindsdien praten we rechtstreeks over de dingen waar ze tegen aan loopt. Maar toen ze klein was, werkte het als een tierelier!
Ik heb niet het hele draadje gelezen maar misschien heb je er iets aan!
