Overgangsprobleem?
Vroeger, als iemand iets kwijt was in het gezin, riep iedereen: vraag maar aan mama! En binnen de kortste keren diepte ik het op, meestal riep degene die het kwijt was: maar daar had ik al tien keer gekeken!
Maar het laatste jaar ben ik zelf van alles kwijt.
Ik zoek al een eeuwigheid waar ik mijn gym-haltertjes gelaten heb, ik had een klem-leeslampje dat is zoek, ik heb laatst nieuwe spoeltjes voor mijn naaimachine gekocht, ik heb er één nodig, nergens, enzovoort.
Het laatste jaar was ook mijn overgangsjaar, ik heb ook opvliegers gehad, en vele andere, gelukkig lichte overgangsklachten.
En nu mijn vraag aan de kenners: raak je met je oestrogeen ook je talent voor dingen-weervinden kwijt?
ja hoor
Hier ligt mijn bril (!) regelmatig in de ijskast, vergeet ik op tijd de was te doen zodat dochter mijn onderbroeken aan moet. Telefoon kwijt, geld vergeten ( en dan net een parkeergarage zijn binnengereden 😑), boodschappenlijstjes kwijt, jas vergeten, ik heb ontelbate paraplu's.....
Je kan er maar beter met humor mee omgaan, vinden kinderen dan ook helemaal niet erg 
Ja hoor (53 jaar)
Ik praatte laatst tegen iemand met een cracker tegen mijn oor i.p.v. mijn mobiel.( met pindakaas, kun je je de gevolgen voorstellen?)
Mijn bril vond ik terug in de groentela van de koelkast. Ik sta regelmatig in de verkeerde winkel. Of zelfs laatst middenin de supermarkt te dralen omdat ik niet meer wist wat ik er kwam doen. Klopte ook, ik had bij de fysio moeten zijn.
Van de 3 dingen kan ik er max 2 onthouden en mijn afspraken met specialisten gaan regelmatig fout of bijna fout.
Ook ja
Ik kan soms niet op de simpelste woorden komen. Zit ik eerst 'uh-uh-uh-dat ding, je weet wel' voor het woord koelkast eruit rolt.
Herkenbaar
Ja ook ik herken het. Ik ben al 7 jaar of zo in de overgang (denk ik tenminste, heb nog steeds last van opvliegers zo af en toe) en ben ook steeds vergeetachtiger. Op woorden en namen komen: regelmatig moeilijk.
Ik kan nog wel gewoon werken hoor, maar het is irritant.
Het is wel zo vervelend dat ik soms ook denk of het beginnende dementie is.
Hoe denken de voorgangsters daarover?
Of anders gezegd: weet iemand hoe je erachter kan komen of het ‘gewoon’ een overgangsklacht is die weer weg gaat (als ik ooit door de overgang kom) of beginnende dementie?
Dementie heerst gelukkig niet in de familie, dus ik hoop dat dat het ook niet is.
Niet op woorden kunnen komen
Daar klaagde vooral mijn vader vroeger over, van mijn moeder hoorde ik dat probleem niet. Maar misschien zweeg ze erover? Ik herken het namelijk ook.
Van alles wat ik tegenwoordig mankeer kom ik uit bij "overgang", mijn wenkbrauwen worden zo dun, vallen gaten in. En jawel hoor, oestrogeen heeft invloed op de haargroei. Ochtendstijfheid? Check. Maar moet ik daarmee nu naar de dokter of ermee leren leven?
Overgangspoli
Als je er last van hebt zou ik naar een overgangsconsulente of -poli gaan. De tijd dat het nog klachten waren waar je maar mee moest leren leven is voorbij. Er is veel aan te doen.
Er is zelfs een woord voor
https://careforwomen.nl/informatie/artikelen/geheugenverlies-tijdens-overgang/
En nee, het is geen dementie of Alzheimer. Dat geeft toch andere symptomen.
En ja, ik heb het ook.. vast overtuigd van een fysio afspraak die (toen ik eenmaal al in de praktijk stond) een week later bleek te zijn..
Grinnik
Haha, telefoneren met een pindakaascracker! Heb je tegelijkertijd je mobieltje opgegeten?
Overigens, ik herken het (nog) niet bij mezelf maar weet nu waar mijn bril dan zal liggen als ik hem zoek.. 😆
Toch eens in de ijskast kijken dan
Misschien liggen mijn naaimachine-spoeltjes daar...
Overgangspoli
Ik heb van een stel dingetjes een beetje last, ik zou me zo'n zeur vinden als ik daarmee langs kom.
herkenbaar
geregeld vergeten wat ik nu eigenlijk wilde zeggen, dingen kwijt zijn, vergeetachtig, het hoort er blijkbaar allemaal bij.
B12 en schildklier
Ohhh had ik dat maar 10jaar eerder geweten, dat het bij meer mensen voorkomt. Het was echt vreselijk bij mij. Heeft me m'n baan gekost (en huwelijk misschien ook wel). Bij mij werd ook tekort aan vitamine b12 geconstateerd en trage schildklier. Heb een paar wekelijks B12 injecties gehad, anders kon ik echt niet functioneren. Gaat nu - 10 jaar later - gelukkig goed. Ben wel gescheiden, dat dan weer wel. 😪
Correctie
Een paar jaar wekelijks
Één link is geen link
Dus nog eens verder gegoogeld op het Warga Syndrome en vond de site van Warga zelf:
http://www.power-surge.net/educate/menopause_and_the_mind.htm
nee
Herken het niet
Ja (53)
Hier nog een warrig zoontje van 9, hij vergeet standaard alles, vreselijke combinatie met mij.
En wel eens geprobeerd met de afstandsbediening te bellen.
Maar serieus het grootste probleem vind ik om nieuwe dingen te leren dat was nooit een probleem maar nu wel. Ik ben weer op zoek naar werk nadat ik het in mijn vorige nieuwe baan helaas niet gered heb. Enorme inzet, extra uren, alles noteren en uitwerken maar ik kreeg het niet in mijn hoofd, daar maak ik me echt zorgen over. Start binnenkort met een cursus op een heel ander vakgebied en met veel onderwerpen die ik uit mijn hoofd moet kennen, ben benieuwd.
Watervrouw
het is zeker niet onmogelijk om nog iets nieuws te leren op onze leeftijd maar nieuwe informatie gaat er vaak wel wat moeizamer in dan in voorgaande jaren. Maar als je het echt graag wil, dan komt het vast wel goed hoor.
Moedermop
"Ik heb van een stel dingetjes een beetje last, ik zou me zo'n zeur vinden als ik daarmee langs kom."
Of je er veel last van hebt is persoonlijk natuurlijk, daar kan alleen jij zelf iets van vinden. Op een poli zullen ze je alleen nooit een zeur vinden.
Ik werd knettergek van de opvliegers, een ander kan daar beter mee omgaan. Ik nu ook, want ze zijn een stuk minder.
Watervrouw
Nieuwe dingen leren duurt echt langer dan vroeger. Of zou het zijn dat toen alles nieuw was en het dus niet opviel? Nu vind ik vooral het verschil met onderwerpen waar je inmiddels alles van weet zo groot. Niks parate kennis, gewoon alles moeten opzoeken ...
