Op vakantie met kanker
Ik begeleid een familielid. Ze heeft geen kinderen of echtgenoot. Ze heeft kanker (uitgezaaid naar de lymfklieren) en kan niet meer genezen. Ze heeft de nodige chemo's achter de rug en nu gaat het heel goed wijzen de ct-scans uit. De verwachting is dat de kanker zich een paar maanden rustig houdt. Ze krijgt nu geen chemo alleen hormoontherapie. Als het weer actief wordt kan nog een andere chemo geprobeerd worden, maar daar kan ze later nog over beslissen. Ze voelt zich prima alsof er niks aan de hand is. Ze zou dus op vakantie gaan naar de US met een groep bekenden (rondreis), die hadden alvast geboekt, maar zij wachtte op haar laatste afspraak met de oncoloog. Die vond het een geweldig idee en zei dat ze gelijk moest boeken. Ze was door het dolle (en ik ook voor haar), tot ze de domper kreeg. Haar bekenden durven "de verantwoordelijkheid" niet aan om haar mee te nemen. Ze mag dus niet mee. Buiten dat het allemaal heel sneu en triest is, vraag ik me af of het nou echt zo onverantwoord is om zo'n vakantie te doen. De oncoloog vond het een fantastisch idee. Ze krijgt vlak voor vertrek nog een ct-scan. Tnt heeft ze nooit last gehad als de tumor weer actief werd, dat is altijd middels een ct-scan vast gesteld en nooit doordat zij ziek werd oid. Ik zie dus eigenlijk het probleem niet, maar men is zo stellig en veel mensen vinden dat ze gelijk hebben, dus nu begin ik aan mezelf te twijfelen. Overigens ben ik de enige die heel precies op de hoogte is van alle ins en outs van haar ziekte van al deze mensen die allemaal een mening hebben. Wat is nu precies het risico dat zij loopt boven iemand die geen kanker heeft als zij zo'n rondreis doet?
Poeh
Wat ongelooflijk flauw (en dat is nogal een understatement) van die bekenden. Als de oncoloog groen licht geeft, lijkt me dat ze redelijk veilig op reis zou kunnen. Een collegga van mij is tussen behandelingen door ook nog diverse malen op reis geweest. Een keer ging dat 'mis' en moest hij op Bonaire opgenomen worden, maar een gezond mens kan natuurlijk ook gewoon ziek worden in het buitenland. In de VS hebben ze ook ziekenhuizen, en als je familielid alle informatie van de arts meeneemt en medicijngeschiedenis e.d. lijkt mij dat je wel op het advies van de oncoloog af kunt gaan.
Jeetje
Het lijkt mij dat als de oncoloog zegt dat het kan ze zeker mee zou moeten kunnen.
Verder is ze een volwassen vrouw en vind ik dat die beslissing bij haar moet liggen en niet bij een groep bekenden.
Wat willen ze dan dat die vriendin gaat zitten wachten tot ze te ziek is om wat te doen.
Overigens gebeurt het heel vaak dat mensen raar reageren op iemand met kanker en mensen met kanker eng vinden.
Triest zeg
Wat een enorme kortzichtigheid. Wat triest.
Het zijn inderdaad 'bekenden', je zal zulke vrienden hebben.
Tja, het jaagt mensen blijkbaar angst aan. Mijn voorganger zei het al; mensen kunnen raar reageren op iemand met kanker.
Mijn insteek zou zijn dat je het geweldig zou moeten vinden dat ze mee kan! Wat een overwinning, toch nog een mooie reis maken. De oncoloog zegt dat het kan, gaan! Wat een domper deze reactie.
Ze hebben de wetenschap, dat is het. En zien misschien beren op de weg. Misschien dat een goed gesprek hen nog gaat overtuigen, maar het kan ook zijn dat ze tijdens hun reis niet geconfronteerd willen worden hiermee. Dat ze een onbezorgde vakantie willen en niet geconfronteerd willen worden met een ernstig ziek iemand. Of die nu hulp nodig heeft of niet is niet relevant. Het geeft hen blijkbaar een bezwaarlijk randje.
Als je familielid graag nog een mooie reis wil maken, er zijn vele organisaties met allerlei leuke mensen. Misschien kan ze op zoek gaan naar een alternatieve reis? Want stel dat de bekenden toch bijdraaien nog, ik zou me niet echt welkom meer voelen.
Heel veel sterkte, en ik wens haar de allermooiste reis met prachtige herinneringen. Dat neemt niemand haar toch af?
He bah
Wat akelig. Als zij het ziet zitten, kan het toch?! Als die groep zo reageert, nu al, kan ze beter op zichzelf gaan, en samen met iemand die het wel aandurft. Jij zelf misschien?
Bedankt
Ik ben dus niet gek in ieder geval. Heb wel overwogen de mensen te bellen om de medische situatie toe te lichten, maar inderdaad ze heeft toch al geen zin meer om te gaan bidden en smeken. Ze gaat nu inderdaad naar alternatieven kijken. Wilde het verhaal niet te herkenbaar maken, maar de bekenden zijn 2 zussen en een broer 
waar ik me wel wat bij voor kan stellen: als degene met kanker iemand is die zich vaak sterker voordoet dan dat het daadwerkelijk is... (ik steek maar even een hand in eigen boezem) dat men dat liever niet zegt...en dus een excuus verzint om haar niet mee te willen.
Maar goed, eigenlijk vind ik het erg flauw, als ze zich goed voelt en de oncoloog ook roept dat ze het vooral niet moet laten..dan houdt de rest toch gewoon rekening met haar, net zoals zij rekening met anderen moet houden, de een heeft dit eigenaardigheidje en de ander dat... Misschien dat ze wat sneller vermoeid is, nou dan plan je een rustiger dag tussendoor of maak je de dag wat minder lang..
Hoe zou het zijn als een van de anderen valt en een been breekt, zou dan de rest ook gewoon doorgaan met vakantie vieren en diegene achterlaten??? Nee, toch??
Vreemd
Verzekering
Ben het helemaal eens met voorgaande schrijfsters.
Ik zou wel graag willen weten dat ze goed verzekerd is voor we zouden vertrekken. Soms kan de reisverzekering, vooral voor de VS! Erg moeilijk doen.
M
Goh...
Als het je bloedeigen familie is dan is dat toch wel heel erg wrang. Het geeft aan dat de band dan toch ook niet echt heel sterk moet zijn. Anders had je toch graag zo'n (laatste) grote reis gemaakt met je dierbare?
Het komt me erg eenzaam over.
In ons geval zijn we ons dierbare familielid tijdens vakantie in NL gaan opzoeken. In NL, want het ging allemaal zo snel dat een grote reis niet meer ging. Ik ben blij dat ik nog zo lang intensief bij haar heb kunnen zijn. Die herinnering is me zeer dierbaar. En ik weet zeker dat mijn dierbare familielid genoten heeft van de mensen om haar heen.
Door mijn eigen ervaring raakt dit draadje me in het bijzonder. Het is natuurlijk moeilijk om in een ander huishouden te kijken, maar het doet me soms zeer hoe mensen omgaan met ernstig zieken. Aan de andere kant kun je mensen er ook niet om veroordelen. Ik weet inmiddels allang hoe ik op dit soort situaties reageer en dat ik er niet voor wegloop, maar dat geldt niet voor iedereen.
Ik wens jullie veel sterkte en wijsheid toe, en ik hoop dat die mooie vakantie er alsnog komt.
De andere kant
Ik snap dat degene met kanker graag met de andere familieleden mee had gewild. Ik denk ook dat het prima kan zeker als de oncoloog groen licht geeft. Maar ik snap ook dat de andere familieleden het eng vinden om haar mee te nemen. Je neemt nogal een verantwoordelijkheid mee. Mocht het mis gaan dat moeten hun toch veel regelen in een voor hun waarschijnlijk ook onbekend land. Ook kan ik mij voorstellen dat ze bezorgd om haar zijn en haar daarom niet mee willen nemen. Misschien kan het volgens hun inschatting nog wel niet en is de reis te inspannend.
Kortom het lijkt mij zinvol dat ze eens samen gaan praten. Wat voor gevoel komt er nu eigenlijk bij hun boven zowel bij degene met kanker als met degene zonder kanker. Misschien komt er dan wat begrip voor elkaars gevoel naar boven en kan het geheel opnieuw bekeken worden van wel of niet meegaan.
Kan me toch wel iets bij voorstellen
Er zijn verschillende mensen in mijn omgeving geweest die ondanks hun ziekte heel goed leken. Zo goed dat ze op vakantie gingen. En vervolgens op vakantie een inzinking kregen en stierven. Het ging vaak om kanker, maar ook cystische fibrosis (taaislijmziekte). En ook Linda McCartney (vrouw van) is nog wezen paardrijden de dag voordat ze overleed. Dus het onverwachte zit toch in een klein hoekje.
Daarbij, het gaat hier om bekenden. Dus geen familie en zelfs geen vrienden. Dan kan ik me voorstellen dat ze huiverig zijn. Het moet een geweldige vakantie worden, dan wil je je geen zorgen hoeven maken over de gezondheid van een meereizende kennis. Een kuchje waar je je normaal niet druk over maakt, kan reden tot ongerustheid worden.
Het is enorm sneu voor de betreffende persoon, maar ik kan me toch wel iets voorstellen bij de terughoudendheid van de groep.
Bekenden
Jacquel, het gaat wel om familie, dus een 'meereizende kennis' is het beslist niet. Dan nog kun je huiverig zijn en de verantwoordelijkheid niet durven dragen. Ik kan me er iets bij voorstellen.
Maar het blijft wel ongelooflijk zuur en jammer voor het ernstig zieke familielid van Yura.
n@nny
Nee n@nny
Het is een familielid van Yura, maar het reisgezelschap zijn slechts bekenden. Dit is wat Yura in haar openingspost schreef:
"Ze zou dus op vakantie gaan naar de US met een groep bekenden (rondreis), die hadden alvast geboekt, maar zij wachtte op haar laatste afspraak met de oncoloog. Die vond het een geweldig idee en zei dat ze gelijk moest boeken. Ze was door het dolle (en ik ook voor haar), tot ze de domper kreeg. Haar bekenden durven "de verantwoordelijkheid" niet aan om haar mee te nemen."
Ik denk dat het veel uitmaakt voor de meningen van de mensen hier of het gaat om familie, vrienden of bekenden. Als het om familie ging, zou ik er zelf anders tegenover staan.
Europa
In een later bericht las ik dat de bekenden twee zussen en een broer zijn. Toch familie dus.
Ik kan me wel voorstellen dat een grote reis met het vliegtuig wat stress geeft bij de 'bekenden'. Mijn schoonmoeder kreeg onverwachts kanker en moest met spoed worden geopereerd aan het andere eind van de wereld. De terugreis moest wekenlang uitgesteld worden want ze was te ziek om in het vliegtuig te stappen. Misschien is een trip in Europa wel bespreekbaar, het zou toch mooi zijn haar een laatste fijne samenzijn te kunnen geven.
Zussen en broer van wie
Ik dacht dat de bekenden zussen en broer van elkaar waren, maar niet van de zieke. Als je je eigen zussen en broer als "bekende" aanduidt, dan is de relatie niet al te best, lijkt me. Misschien kan Yura dat verduidelijken? Van familie mag je meer verwachten dan van bekenden. Bij dat laatste stonden me bv. leden van een tennisvereniging voor ogen.
De suggestie van een trip door Europa lijkt me een hele goede. Ze is in ieder geval dichter bij huis en kan desnoods met trein of ambulance terug.
Familiebanden
Zoals ik in mijn tweede bericht al zei had ik niet gelijk gezegd dat het om haar broer en zussen ging om niet te herkenbaar te zijn. Zij is dus mijn tante en ze zou met 1 broer en 2 zussen van haar gaan. Misschien is het ook een generatiedingetje, die generatie is toch angstiger voor kanker en gaat ook veel minder zelf op onderzoek op internet enzo wat er nou precies aan de hand is. Daarom ga ik ook altijd mee, tante snapt het niet altijd even goed. Maar ja ze hadden natuurlijk uitleg aan mij kunnen vragen of volgende keer mee naar de oncoloog kunnen gaan.
Maar jullie hebben wel gelijk dat dat wel verschil kan maken in zo'n geval of het naaste familie is of naaste bekenden, dus toch even wat meer uitleg. Wat iemand schrijft over haar schoonmoeder is denk ik ook hun zorg, maar ik denk dat die kans bij wijze van spreke groter is bij 1 van de anderen in het gezelschap dan juist bij haar, omdat bij haar bekend is dat ze kanker heeft, waar dat zit en hoe actief dat is, daarom zou ze voor vertrek ook nog een ct-scan krijgen.
Een andere trip zit er denk ik niet in hoor, want de rest van de familie heeft natuurlijk al geboekt en aan je portemonnaie en vrije dagen komt ook een eind natuurlijk. En haar hartewens was nou juist om een rondreis met haar familie door Amerika te maken. Ik denk dat ik zelf en een paar andere nichtjes haar wel mee nemen op een stedentripje om de pil wat minder bitter te maken.
Misschien had ik dit eigenlijk bij relatieproblemen moeten zetten. Maar het was meer dat ik me af vroeg of ik wat over het hoofd zag, is voor mij ook de eerste keer dat ik er zo dichtbij mee te maken krijg.
Yura
Ik denk niet dat kanker zo ontzettend voorspelbaar en beheersbaar is, dus ik begrijp wel de zorgen van haar familie, al kan het dus een gezond iemand ook overkomen (als mijn schoonmoeder die 'gezond' was maar opeens een grote tumor in haar buik bleek te hebben die met spoed geopereerd moest worden).
Toch is het jammer, het is blijkbaar al besloten dat ze het niet aandurven. Wat zal je tante zich alleen voelen. Lief dat jullie vakantie met haar willen vieren. Sterkte!
Stedentripje ny
Past dat in het budget? Dan is ze toch nog met haar familie in Amerika..
Voorspelbaarheid
nou...daarmee raak je waarschijnlijk het punt waar het om draait, iedereen WEET dat ze kanker heeft dus men gaat van de ergste scenario's uit...stel dit..stel dat..
Maar goed, niemands leven is voorspelbaar, wie heeft heeft zus zo wel een hartkwaal die ineens zichtbaar wordt tijdens de vakantie of ..noem maar op.
Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat degene met kanker misschien nog wel het beste is voorbereid op evt. ongemakken dus die probeert dat zo goed mogelijk in te schatten en maatregelen te treffen...
t is toch maf dat mensen bij een bekende ziekte ineens koudwatervrees hebben, dat geeft maar weer weer hoezeer men denkt dat 'hen niets zal overkomen'
Ach
Als mijn eigen zus in deze situatie verkeerde, zou ik juist met haar nog zo'n fantastische reis willen maken. Dat deze familie besluit om dat niet te doen, zegt toch wel iets over hun onderlinge relaties.
Yura, ik vind het een fantastisch plan om in ieder geval een stedentripje met haar te maken. Het gaat nu eigenlijk niet eens meer om het tripje zelf, want dat weegt natuurlijk niet op tegen een rondreis door Amerika. Maar het neutraliseert enigszins dat verschrikkelijke gevoel van afwijzing door haar zussen en broer.
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties, heb er veel aan. Begrijp dat ik niet de enige ben die het raar vindt. Heb nog overwogen de broer op te bellen om hem te overtuigen, maar tante vindt dat ook niet meer nodig, heeft hier zo'n domper van dat ze ook niet meer met hen wil. Het is zoals het is en we zullen er met haar de familie die wel graag nog wat voor haar wil doen maar het beste van maken.
Moet wel lachen om de reactie van Jacquel, deze familie vindt zichzelf een heel warme familie en broers en zussen lopen bij elkaar de deur plat, denk dat ze elkaar zeker 1 a 2 keer per week zien, zeker nu ze bijna allemaal met pensioen zijn. Ze gaan altijd gezamenlijk op vakantie dus 1,2 of 3 of meer broers en zussen met partners, ook toen iedereen nog kleine kinderen had, de ongetrouwde tante is altijd mee gegaan. Als je als kinderen je ouders met kerst wilt uit nodigen dan moet je dat nu al ongeveer doen anders zitten ze al bij tante Toos of ome Kees (hele grote familie). Eigenlijk raar dat als ze zo bang zijn dat haar in die tijd wat overkomt dat ze dan wel met zo'n groot deel van de familie zo ver weg gaan zitten.
Ik krijg zelf inderdaad het gevoel dat de familie het misschien moeilijk vindt om met de 'beladenheid' van haar naderende overlijden om te gaan? Zonde, het zou zo'n mooie (waarschijnlijk laatste) kans zijn om herinneringen met elkaar te maken. Onbegrijpelijk.
Ik zou toch met familie praten
Het is zo ontzettend 'laatste kans'!
En in Amerika zijn dokters en ziekenhuizen hoor.
Snap het wel
Mijn vader zou nog een paar goede maanden hebben nadat er een bypass om de tumor in zijn alvleesklier gelegd was. Hij ging met zijn vrouw met de auto naar Spanje voor hun laatste reis samen. En halverwege, in Frankrijk, verging hij opeens van de pijn en moest hij, na een lastige ziekenhuisopname daar, na een paar dagen gerepatrieerd worden. Het was een enorm gedoe en stressvol en veel geregel en onhandig, zo in het buitenland. Nu was hij met zijn vrouw, maar met een groep vrienden die niet gaat om iemand een mooie laatste reis te bezorgen, maar om zelf een leuke vakantie te hebben, moet je zoiets niet overkomen.
