Oor operatie
Onze dochter wordt van de zomer geholpen aan haar flaporen. Nu ben ik heel erg benieuwd naar ervaringen van andere en dan met name mbt kinderen. Ik hoor graag wat van jullie.
Al flinke tijd geleden
Mijn oudste dochter is 10 jaar geleden aan haar oren geopereerd. Ze kreeg een mooie verbandhelm om haar hoofd die de boel goed strak ingezwachteld moest houden. Ik zou goed vragen wat je aan pijnmedicatie mag geven. Als de verdoving is uitgewerkt kan het toch gevoelig worden. Zeker als het tijd is om te gaan slapen.
Ik weet niet of mijn dochter's situatie vaker voorkomt, maar zij was na de ingreep flink misselijk. Nu heeft zij als kind ook erg veel last gehad van wagenziekte en voor zover mijn kennis gaat zit 'm dat in het evenwichtorgaan bij het oor, dus of dat met elkaar te maken heeft weet ik niet. Feit is dat ze nog hondsberoerd was toen ze naar huis moest. Achteraf zou ik het anders opgelost hebben en ons niet naar huis hebben laten sturen. Mocht je dochter dus om de een of andere reden te belabberd zijn om de reis naar huis aan te kunnen, dan zou ik vragen om een nachtje ziekenhuis. Maar ik benadruk dat het bij je dochter heel anders kan gaan.
Ik mocht met mijn dochter mee de operatiekamer in. Dat vond ik heel prettig en mijn dochter ook. Zodra ze onder zeil was ben ik weggegaan en eenmaal op de uitslaapkamer mocht ik er weer bij.
Toen het ziekenhuisverband eraf mocht, moest ze een hele stevige badstof haarband om haar oren. Daar heeft ze ook nog een poosje mee moeten slapen. Bij mijn dochter is het vlak voor de zomervakantie gedaan, zodat ze op het voortgezet onderwijs niet anders zouden weten dan dat haar oren niet flapperden. Ze is nog wel met haar verbandhoofd naar school geweest in groep 8. Dat vond ze wel stoer.
Voordeel van deze ingreep is dat het positief is wat er gebeurt. Je dochter zal het fijn vinden dat er iets gedaan wordt aan haar oren en dat scheelt toch. Dat de consequentie is dat ze even door een vervelende tijd heen moet na de operatie, zal daardoor vast ook beter opgepakt worden. Zo zou ik het ook behandelen als ik jou was. Maak er iets blijs van, dat verzacht de pijn toch een beetje.
Hier
Bij mij is het al heel lang geleden dat ik een flapoorcorrectie kreeg; ik was 12 dus dat is 31 jaar geleden
Bij mij ging het onder plaatselijke verdoving en dat was het vervelendste. Die spuiten vond ik heel naar. Daarna viel het wel mee en was het ergste de jeuk onder m'n "tulband". Tegen de napijn kreeg ik paracetamol en dat hielp goed.
Ik was heel blij toen het verband eraf ging en ik geen dombo-oren meer zag alhoewel het resultaat achteraf gezien veel beter had kunnen zijn; de bovenkant van mijn oren staan nog vrij ver van mijn hoofd af. Maar het is een stuk beter dan het was en ik werd niet meer gepest met mijn oren.
De littekens zijn niet echt goed genezen; kennelijk heb ik de neiging tot keloide littekens dus verhard littekenweefsel. Brildragen deed en doet pijn achter mijn oren. Vraag goed na hoe je de littekens het best kan verzorgen zodat ze goed genezen.
Kortom, het is niet leuk maar het valt reuze mee. Straks heeft je dochter geen flaporen meer en dat is toch heel wat waard! Succes!
