Het is al langer een publiek geheim
dat geneesmiddelenfabrikanten en -groothandelaars/leveranciers wel vaker leveringen afleiden naar landen waar hogere winstpercentages te halen zijn. Of dat "productieproblemen" ingeroepen worden om een kunstmatige schaarste te creëren. Om prijzen te laten stijgen of om overheden/verzekeraars in dit of dat dossier onder druk te zetten.
Overheden hebben nochtans tal van mogelijkheden om de farmaceutische industrie op betere gedachten te brengen, maar vreemd genoeg worden die vrijwel nooit benut.
Het zal ongetwijfeld een kwestie van prioriteiten zijn...
Tja
Dat is vrije markteconomie, de religie van de VVD.
Yanea
Het gaat om de mate van economische vrijheid. Goede kans dat de vvd daarin grotere ambities heeft dan pakweg de sp maar in het algemeen stelt de overgrote meerderheid van de Nederlanders een grote mate van economische vrijheid op prijs. Jij niet?
En ook al wil je dat niet dan kun je je nog afvragen wat een landje met 17 miljoen inwoners in kan brengen tegen een wereldwijde bedrijfstak.
Het heeft meer met realiteit dan religie te maken.
Ad hombre
Ik zie steeds meer de keerzijde van die race naar de laagste prijs. Dus nee, ik ben niet zo'n voorstander meer van de vrije markteconomie.
Verschillende economie-vormen
Ik heb twee voor ons relevante economie-vormen gekopieerd:
Voordelen van de vrijemarkteconomie
Producenten worden gedwongen om kwalitatief goede producten tegen een zo lage prijs aan te bieden.
Het stimuleert de innovatie. Het zogenaamde ‘gat in de markt’.
Nadelen van de vrijemarkteconomie
Het kan leiden tot sociale ongelijkheid. Vraag is gedefinieerd als koopkrachtige vraag. Dus niet als de werkelijke vraag, dit houdt ook de sociale ongelijkheid in stand.
De goedkoopste productiemanier wordt gezocht, dit kan schadelijk zijn voor het milieu.
Gemengde vorm:
Modellen van de gemengde economie
Scandinavisch model
In dit model is de meeste overheidsbemoeienis. Economieën worden gekenmerkt door hoge mate van flexibiliteit op de arbeidsmarkt, gekoppeld aan een goed ontwikkeld socialezekerheidsstelsel. Er is hier wel een relatief hoge collectieve lastendruk.
West-Europees model
In dit model is er een harmonieuze samenwerking tussen de overheid en de sociale partners, zoals vakbonden en werkgeversorganisaties. De collectieve goederen worden meer aan de markt overgelaten, dat zorgt ervoor dat de kosten voor de collectieve sector beperkt blijven.
Angelsaksisch model
De overheid geeft in dit model de voorkeur aan een goed ondernemingsklimaat. De collectieve lastendruk wordt zo laag mogelijk gehouden, er is in het Angelsaksisch model meer een tweedeling tussen de samenleving. Voor mensen aan de onderkant betekent dat vaak: meer en harder werken, minder opleidingskansen voor kinderen en een slechtere gezondheidszorg.
Mij lijkt (met mijn lekenverstand) het Scandinavische model eigenlijk het meest wenselijke. Als de kosten per huishouden daardoor omhoog zouden gaan, maar sociale zekerheden groter, is daar iets voor te zeggen. Wat de arbeidsmarkt betreft zijn we volgens mij al meer die kant opgeschoven, door de veranderingen aan het ontslagrecht, maar is het nog niet wat het zou moeten zijn. Om een Sargasso-tekst uit 2010 te citeren: het ontslagrecht zo snel en zo duur mogelijk verkopen, in de ruil voor een hogere premie voor werkgevers, waaruit dan een goed en eerlijk sociaal vangnet gefinancierd wordt. Een vangnet voor iedere werknemer, en niet alleen voor mensen met een vast contract.
Welke "vrije markt"?
Er bestaat niet zoiets als een vrije markt. E al helemaal niet in sectoren als farma.
Als de "vrije markt" daar werkelijk zou spelen, zou de sector op korte termijn in elkaar storten. Er is geen enkele sector die meer ondersteund wordt dan die, met landbouw op de tweede plaats.
Fundamenteel onderzoek naar nieuwe moleculen in publiek gefinancierde universiteitslaboratoria, die daarna vrijwel gratis doorgeschoven worden naar de farma-industrie.
Klinische tests in publiek gefinancierde universitaire ziekenhuizen door publiek gefinancierde universiteiten.
Forse subsidies en belastingverminderingen om de (zwaar overdreven...) ontwikkelingskosten voor nieuwe medicijnen mee te financieren.
En ga zo maar door.
En nee: dat is geen activistenpraat: de ernstige (peer gereviewde) studies die daaraan reeds gewijd zijn, kunnen ondertussen een bibliotheek vullen en verschijnen niet in de Flair, maar o.m. in The Lancet.
