Ontspannen
ik ben nu een paar keer op gesprek bij een therapeute geweest, ik wil af van mijn lage stresslevel. Tot nu toe heb ik niet de indruk dat ik er ook maar iets zinnigs aan heb.
NU kreeg ik een maand of wat geleden zo'n ingesproken cd met ontspanningsoefeneningen van d'r, dus ik heb die eens in de cd speler gedaan. Man geeuw, alles wat er op staat doe ik al, ken ik al, want ik zit op pilates en ik lees mijn mindfulness boek regelmatig.
Ben ik niet geschikt voor ontspanningenoefeningen en therapie ? Werkelijk alles wat ze aandraagt daar heb ik geen enkel 'aaha zo zit het dus' gevoel bij, idem ontspanningsoefeningen, die ken ik dus al en ik raak er niet bepaald ontspannen van zodra ik er weer klaar mee ben, want dan moet ik weer van alles doen en mandarijntje van 9 kilo optillen en ronddragen.
Dus ik zit ook bij de fysio want mijn schouderspieren zijn compleet verhard door jarenlange aanspanning (schijn ik constant mijn schoude/nekspieren aan te spannen...).
Morgen zit ik weer bij d'r en ik heb maar besloten er een eind aan te maken (ja van die therapie dus). Iemand nog een ingeving hoe ik beter en meer leer te ontspannen ? Heeft het nog zin om een echte mindfulness cursus te gaan doen, tot nu toe haal ik veel troost en rust uit mijn mindfulness boekje.
Oh ja
en ik heb ook al mijn cyclus stil gezet. Dus de 2 wekelijkse ik-haat-alles-ik-schiet-je-lek buien zijn al tijden voorbij.
Zucht...
Of moet ik gewoon accepteren dat ik van nature een kort lontje heb, dat ik gevoelig ben voor menselijke interactie, dat ik gewoon een hypergevoelig type ben met te veel aan negatieve emotie en het daar bij laten en alleen af en toe de fysio mijn nek laten los slaan ?
Manda
Op de één of andere manier klinkt dat accepteren in combi met fysio als een waanzinnig goed plan. Maar als je denkt dat dat niet genoeg is,kan een mindfullnescursus, gedragstherapie, of haptonomie (ik noem maar wat dingen) natuurlijk helpen.
Maar dan moet je wel iemand tegenover je hebben die je vertrouwd en met wie het enigszins klikt. Je gevoeligheid voor menselijke interactie zal tijdens zo'n cursus of therapie niet tijdelijk uit te schakelen zijn, neem ik aan. Ken je geen leuke mensen die goede ervaringen hebben met hun therapeut? Het scheelt nogal, de één of de ander.
Trouwens... sommige ontspanbandjes zijn tamelijk erg, maar jouw reactie erop is natuurlijk ook symptomatisch. Ik heb ooit een cursus meditatie gedaan (10 dagen in stilte) en heb me daar ook in alle serene stilte af en toe helemaal kapot zitten ergeren aan de zinloosheid ervan. En daar heb ik uiteindelijk heel veel aan gehad.
Nou goed, tot zover voor nu, voor ik uit ga wijden. Ik ga slapen.
Groeten, Maw.
Yoga
het enige wat mij echt helpt: yoga en sauna.
Bastet
Manda
Stress is voor een belangrijk deel een hormonaal probleem. Je hebt in de loop van de tijd een te hoog niveau van stresshormonen opgebouwd, dat duurt als je je goed kan ontspannen en geen stress meer hebt, vaak al een maand of 3 voor dat weer normaliseert. Het kost dus tijd.
Gesprekstherapie is mogelijk niet zo zinvol voor jouw, denk ik, omdat stress dus voornamelijk een lichamelijk probleem is. Je voelt je gejaagd/gespannen zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak neem ik aan??
Bij de haptonoom of evt een therapeut die op haptonomische basis werkt, kun je leren hoe ontspanning voelt, waar spanning begint en hoe je z.s.m. het stressniveau omlaag kunt brengen. Ook mbv biofeedbacktraining kun je dit leren. Doe je dit meedere keren per dag, vaak maar enkele seconden, dan begin je de goede kant uit te gaan.
Je kan van alles doen, maar als je niet voelt wat er in het lijf gebeurt kun je het ook niet reguleren. Mindfulness is voor iedereen nuttig om te doen, maar zal in jouw geval het probleem niet verhelpen.
Ook fysio is op dit moment misschien lekker voor je spieren, op langere termijn zal dit geen verandering geven, als je het zelf niet voelt.
Ken het
Ik word heel kriegelig van ontspanningsoefeningen, en ze helpen me dus niet echt om te ontspannen...
Voor je schouderspieren helpt het om regelmatig met een arm tegen een muur te leunen, en je andere arm te laten bengelen. Na 5 minuten gaat de boel zich ontspannen (ik heb hetzelfde probleem).
Waar ik echt van ontspan is naar het water staren. Ik loop regelmatig hard en ren naar de thames, waar ik gewoon een kwartiertje ga zitten. Heerlijk! Ik neem aan dat jij ook zoiets hebt?
Manda
Hoi, ik ben ook een type die snel in de stress schiet. Sinds een jaar of 8 zit ik op Tacoyo, dat is een body and mind conditietraining die je ook leert ontspannen en het werkt stressreducerend. Beslist niet zweverig. Voor mij werkt het goed, het is geen therapie natuurlijk, maar wel een ondersteuning.
Ik weet dat het ook in je woonplaats gegeven wordt, kijk maar eens op de site van tacoyo. Groetjes, Rieke.
Fijn
die reacties, ik ga ze eens allemaal overdenken. Net terug van mijn laatste sessie bij therapeut. Enige tip die ze gaf was nog dat ik de emotie in kwesties moet zien vermijden, dus afgrenzen op het moment dat ik op tilt sla.
Ik zie het zelfde ook wel bij mijn oudste die is ook zo gevoelig voor de energie van mensen. Zit dus wellicht gewoon in ons. Dus mee zien om te leren gaan.
Nu ben ik al een heel stuk milder dan een jaar of 5 terug.
Yoga, dat trekt mij ook wel, zit al een heel stuk in bij pilates, lijkt mij ook wel fijn.
Of indd andere therapie. Ben wel een illusie armer, ik had zo'n zin in die therapie, nieuwe inzichten etc maar die zijn er eigenlijk niet gekomen.
Op het gevaar af
dat je het zweverig vindt. Je zou denk es moeten kijken naar de achterliggende oorzaken en die omarmen (omarm je pijn
Ipv allerlei negatieve factoren aan jezelf wegwensen kun je beter 'bevriend' met ze raken. Wat vind je eigenlijk van jezelf? wat vind je van jezelf als je sjaggo bent of een kort lontje hebt? Het zou kunnen helpen jezelf milder te benaderen. In je up lukt dat bijna niet dus ik zou zeggen: andere peut. Een die alleen maar ontspanningsoefeningen geeft? mmmm. Zit het hem niet meer in de zingevings kwesties (omdat je het ook over mindfullness hebt). Ik heb heel veel gehad aan coaching op het gebied van psychosynthese.
En ja ik heb nog steeds een mega kort lontje. Ik begin meer en meer het idee te krijgen dat ik sensitiever ben dan ik dacht en dat ik alles opzuig en dan aan het einden van de werkdag, hongerig aan tafel, een kleuter die loopt te zeiken over een sperzieboon, ja dan ontplof ik. Grrrr ik ben er nu ook weer mee bezig omdat ik DAT tijdens de vakantie nl niet heb. Dus dat begrenzen is zeker iets, maar het lullige is, ik voel het pas als het te laat is....
Je zou haast
Je zou haast opgefokt raken van het feit dat je niet opgefokt mag raken....ik bedoel..ontspannen,ontspannen,ontspannen...ik MOET NU ontspannen, volgens mij lukt dat inderdaad erg moeilijk. Ben je echt van het ene moment op het andere gestresst, of voel je het aankomen? Ik herken dat soms bij mezelf wel, dan gaat het een na het andere mis en dan hoeft er maar iets kleins te gebeuren of ik ontplof. Meestal weet ik het wel in goede banen te leiden door even weg te lopen of ergens in de bijkeuken 10 keer te stampvoeten en dan gaat het wel weer. In de omgang met andere mensen dan mijn gezin heb ik het dan weer niet, dan het ik het voordeel (en vaak ook nadeel) dat ik dichtklap en pas later iets bijdehands weet te verzinnen. Soms is het dus wel handig om snel te kunnen reageren. Vriendin van mij is mijn tegenovergestelde, heel assertief en kort lontje inderdaad en zij merkt dat ze met de jaren juist wat milder aan het worden is. En ik...vroeger op het verlegene af, wordt juist nu wat assertiever, hopelijk komen we allemaal met de jaren in een goede balans.
Maxime
Ik denk dat mijn kwestie zoiets is
veel is te verklaren doordat er in mijn vroege jeugd een paar cruciale dingen fout zijn gegaan en daarna was het thuis ook niet altijd positief, de kritische vinger hangt altijd boven mijn hoofd en dat is de spanning die snel omschiet in stress. Maar die jeugd daar verander je niets meer aan dus het verlangen naar warmte en veiligheid (de onvoorwaardelijke acceptatie) blijft wel maar dat moet ik dan zelf gaan managen, want dat komt toch niet meer, dus hoe stuur ik mezelf wat positiever de wereld in met open blik en zonder al te veel verwachtingen en eisen. Vandaar dat mindfulness en pilates goed werken, ik wordt veel bewuster van mijn lijf en gedachten.
Ik zou dus moeten leren nu positiever naar mezelf en alle andere tekortkomingen in de wereld te kijken, dus ook als de buurvrouw iets achterlijks zegt, of als een moeder van school aandacht zuigt, of als een student van mij stom doet of een vriendin niets van zich laat horen en dus ook als mijn oudste het bloed onder mijn nagels vandaan haalt als ik al heel moe ben. Dan zou ik dus mezelf niet moeten laten meeslurpen in een negatieve emotie maar afstand houden over de situatie en het gesprek/de relatie. Ik wil dus minder die kritische liefdeloze wijzende vinger boven mijn hoofd hebben, die wijst dus regelmatig naar mijzelf, andere mensen en dus ook naar mijn kind. Bij de baby heb ik het totaal niet, had ik bij mijn oudste ook pas toen die dwars ging liggen 
Ben dus wel bezig om alles beter te doen met mijn kinderen, wat positief is: ze hebben beide een hele veilige warme vroege jeugd met zorgzame mensen, ik geef complimenten (moet dat vaker gaan doen, meer belonen) en ik praat met mijn dochter en ze geeft aan dat ze vindt dat ze goede gesprekken met mij kan hebben "mama begrijpt mij, we kunnen goed praten" dus daar ben ik al heel erg blij mee.
maar goed, eigenlijk is het misschien wel wat heel veel mensen hebben, leren gewoon gelukkig te zijn. Ik heb namelijk als je het objectief bekijkt een heel goed leven maar dat voelt meerendeel van de tijd niet zo.
En verder
en verder veel lange strandwandelingen maken. Is imho bijna overal goed voor . Moet het wel iets minder mooi weer zijn, want als iedereen met zijn handdoekje in de weg ligt loopt het niet lekker.
Groeten,
Temet
Weet je manda
Ik heb altijd erg opgekeken naar jouw ontvlambaarheid. Ik zag dat als iets positiefs.
Dus ik ben voor omarmen ... en dan omvormen voorzover je er toch nog last van hebt.
Ach joh, over een jaar kijk je terug en zie je heus wel dat je iets uit die zoektocht gehaald hebt. Vraag me niet wat.
Maar nogmaals, toen na die bevallingen van ons, ik vond het prachtig, die woede van jou.
Ijzer?
"dus ook als de buurvrouw iets achterlijks zegt, of als een moeder van school aandacht zuigt, of als een student van mij stom doet of een vriendin niets van zich laat horen en dus ook als mijn oudste het bloed onder mijn nagels vandaan haalt als ik al heel moe ben"
Je klinkt heel erg geirriteerd naar de buitenwereld toe (ook in je berichten vaak). Ik had dit heel erg na de geboorte van m'n tweede, en dat bleek veroorzaakt te worden door enorme bloedarmoede. Irritatie is een symptoom van postnatale depressie, die onder andere door een ijzertekort veroorzaakt kan worden. Na een staalkuur vond ik andere mensen opeens weer veel liever.
Mindset
Ik herken het felle en chagrijnige wel enigszins. Ik heb op het moment het idee dat het wel eens zou kunnen verbeteren door een boek wat ik heb gelezen.
In een draadje over hoogbegaafdheid bij Ouders en School werd ik getipt over het werk van Carol Dweck en ik heb net haar boek Mindset gelezen. Het gaat over het toeschrijven van alles wat je doet en presteert aan 'ik ben goed/aardig/creatief' enzovoort, kortom jezelf vaste eigenschappen toeschrijven, dit is de zgn. 'fixed mindset'. Een deel van de mensen heeft dit (waaronder ik). Uit het onderzoek van mw. Dweck blijkt dat deze categorie voortdurend bezig is zichzelf en anderen te beoordelen en nieuwe, moeilijke dingen uit de weg gaat. Anderen hebben een 'growth mindset', waarbij je denkt dat je bovengenoemde eigenschappen niet vast hebt, maar substantieel kunt veranderen door er aan te werken.
Enfin, volgens het boek is het mogelijk jezelf de growth mindset aan te leren en ik moet zeggen, het idee alleen al dat ik mezelf niet steeds hoef te beoordelen is een enorme opluchting sinds ik dit boek gelezen heb. Ook heb ik gemerkt dat mijn felle reacties op anderen, bijvoorbeeld een medewerker of mijn zoon, te maken hebben met de gedachte dat ik dan als 'slechte begeleider' of 'slechte moeder' door de mand zal vallen. Ook daar lijkt al wat verbetering op te treden sinds ik er zo naar kijk.
Ik heb geen idee of zoiets bij jou een rol kan spelen Manda, maar ik noem het toch maar.
Ijzer en mindset
hmm, ik ga vanaf morgen weer floradix slikken en dan 3x per dag omdat ik maar moe blijf. Geen idee of mijn ijzergehalte te laag is maar ik ben afgelopen week weer zo moe. Ik heb wel een heel lage bloeddruk en dus snel moe, sterretjes zien etc. Ik zou weer wat meer kleine dingen moeten eten en dan verspreid over de dag, ik vergeet wel eens goed te eten.
Ik heb eens gezocht op het boek wat Asa adviseert, ik zal eens kijken of ik dat ga kopen, het is alleen in het Engels. Ik zal vriend eens vragen of hij in de bieb kan kijken voor mij anders moet ik het op bol kopen.
Ook gekeken naar mindfulnesscursussen in de buurt, ik zie mezelf over een tijdje dat wel doen. Eerst wil ik het nog wat laten borrelen, hoe en wat. Ik heb zelf gewoon zo'n behoefte verder te ontwikkelen en nu sta ik zo stil op dit emotionele vlak.
Rodebeuk
ach dat is lief ! Ja hadden we het al over gehad aan de telefoon, het is nu meer een last, alle strijden zijn gestreden en nu er rust in de tent is moet er ook rust in mijn hoofd.
Ja ik denk ook dat over een jaar of wat ik weer nieuwe inzichten heb en het wat lichter wordt.
(jemig, ik ben vast weer depri, als ik dit zo lees is het weer tijd voor een week vakantie, oh nee ik was net terug)
Trauma?
Hoi Manda,
Als je denkt dat er een trauma is dat een rol speelt en dan bedoel ik dat er één of enkele gebeurtenissen zijn uit je verleden waar je het meest last van hebt, misschien kun je dan geholpen zijn met EMDR.
Ik vond zelf sowieso de oogbewegingen van EMDR heel ontspannend werken en heb deze in het vliegtuig gebruikt om mijn vliegangst te hanteren. De EMDR kreeg ik voor mijn tandartsangst en ik vond het erg rustgevend en troostend werken.
Ik heb trouwens ook veel gehad aan haptotherapie, wel wat vaag / zweverig, maar deze therapeut liet mij echt aan den lijve voelen wat een andere gedachte met je doet. Hoe je jezelf "zwaar" kunt denken en hoe je energie kunt verspillen of sparen.
Succes en niet te hard zoeken hoor! Voor je het weet denk je dat je iets kwijt bent
Groetjes, Maw.
Asa
"Ook heb ik gemerkt dat mijn felle reacties op anderen, bijvoorbeeld een medewerker of mijn zoon, te maken hebben met de gedachte dat ik dan als \'slechte begeleider\' of \'slechte moeder\' door de mand zal vallen." Heel herkenbaar, dit. Ik word boos op dochter of op een leerling omdat ik niet te boek wil staan als slechte moeder of slechte juf. Dat is misschien niet de volledige uitleg voor mijn korte lontje, er zal best meer meespelen, maar het zeker een factor. Ik ga dat boek ook maar eens opzoeken .
Groetjes
Massi
Uhm
toen ik jouw postings lees dacht ik dat het misschien 'gewoon' niet klikte tussen jou en je therapeut. Ik ben zelf psychotherapeut en weet dat dit een basisvoorwaarde is voor het slagen van psychotherapie.
Daarnaast kan het zo zijn (omdat je zulke hoge eisen aan jezelf en aan anderen stelt) dat je erg hoge verwachtingen had van psychotherapie en dat dit dus enorm tegenviel? Het klinkt alsof dit niet besproken of onderzocht is in de therapie, dat is jammer, dat had gekund.
Ik zou in jouw geval een psychotherapeut gaan zoeken die ook aan mindfulness doet, dat is op dit moment een hype in psychotherapieland (zoals cognitieve gedragstherapie en EMDR) en veel therapeuten doen hier wel 'iets' aan. Sommige therapeuten hebben er ook een hele opleiding in gevolgd, anderen slechts een cursusje.
Let ook op dat een therapeut geregistreerd staat bij VWS: BIG geregistreerd is dus.Er zijn veel mensen op het moment die zich uitgeven voor psychotherapeut en het gewoon niet zijn.
aterkte hoor.
Manda, over ijzer
Manda, bloedarmoede kan sluipend ontstaan/verergeren. Als je wilt weten wat je HB is kan je naar de huisarts, als je daar om wat voor reden niet voor voelt is een alternatief om je op te geven als bloeddonor, wordt meteen (en overigens voor iedere donatie) je Hb bepaald.
Los van al het andere: ik zou het een keer laten uitzoeken. En als je echte serieuze bloedarmoede hebt ben je er niet met Floradix (de werking van dat spul is vziw toch al omstreden, maar dat terzijde).
Groeten,
Temet
Dweck
Hier een pagina over het boek van Carol Dweck met bijvoorbeeld links naar krantenartikelen over haar mindset-onderzoek:
http://mindsetonline.com
Dingetje bedacht
nav van al jullie berichtjes eens dit weekend zitten broeden, de klik was er niet en is ook nooit gekomen inderdaad. Verder had ik het ook als een proces moeten zien ipv een project met een deadline.
Ik heb een tijd terug contact gehad met een psychoterapeute die ook mindfulness geeft, ik zal haar misschien eens moeten bellen voor een afspraak. Het 'omarmen' ipv eigenschappen amputeren is ook wel iets waar ik de zin van in zie.
Verder, de huiarts, ik moet er toch deze week naar toe en dan zal ik ook meteen even mijn hb laten checken.
Mindsetverhaal in het nl
te vinden op www.eduratio.be.
Klik is inderdaad essentieel. Als ik maar 1 ding mag zeggen zeg ik altijd tegen vriendinnen dat ze keihard moeten zijn in het begin. Geen klik? Wegwezen. Vaak krijg je toch al verdergaande conclusies, zoals dit is niets voor mij, of nog erger, ik kan/wil dit niet, ben hier niet geschikt voor enz..
Terwijl het gewoon missende klik is.
Ik zou weleens gewoon een mooi luikje in de muur willen hebben en daar haal ik dan een onsje van jouw goed gerichte woede uit als ik 'm nodig heb. Chronische tekorten hier zoals je weet. Bij jou dan een (prachtig gestyled) luikje waar je je overschotten in doet.
Ja een luikje
voor de overschotten en dat jij dan via het luikje wat van je geduld en beradenheid (is dit een woord ?) kan geven aan mij.
Ha!
Geregeld.
Luikje staat aan.
Ik ben trouwens ook weer bezig om iets bij een therapeut wat uitgediept/opgehelderd te krijgen. Eventuele onvrede daarover kan ik... oh nee, daar is mijn luikje niet voor.
Ik weet nog niet zeker of er wel een klik is.
Ah joh, Manda, gewoon doorgaan!
Luikje
ach rodebeuk als je wat te dumpen hebt wat niet door het luikje past moet je maar even emailen of bellen.
En jippie, ik kreeg net een emailtje dat ik mee kan doen met een mindfulness workshop, heel binnenkort en ik kan denk ik die dag !
Huisarts
Manda:
Verder, de huiarts, ik moet er toch deze week naar toe en dan zal ik ook meteen even mijn hb laten checken."
Goed idee, en laat meteen de rest doen. Er is meer dan hb.
Vandaag
weer sterretjes gezien, en weer zo heet, moe, kort lontje. Goh en dat terwijl ik best goed slaap de laatste tijd.
Kan best zijn dat die Pil die ik slik het een en ander doet, ik slik nu de dubbele dosis omdat ik anders constant ongesteld wordt, verder keelpijn dat was de andere klacht waarvoor ik naar de ha moet.
Vandaag geen afspraak kunnen maken, ha constant in gesprek of bandje aan.
En?
Hoe ist?
Tinus
het zelfde, moe, ik heb nu wel eindelijk een afspraak kunnen maken, maandagochtend kan ik de ha zien, ben erg benieuwd of er wat zinnigs uit gaat komen.
