Moeder zoveel pijn
mijn moeder heeft 3 jaar geleden een aneurysma gehad. Daarna altijd hoofdpijn gehouden en kon eigenlijk al heel weinig ivm prikkels. Nu een operatie 3 weken geleden aan dunne darm. Nu is ze helemaal op. Alles doet pijn. Haar hele lichaam en ze bevriest vd kou. Ze kan niet meer en wil niet meer, ligt hele dag in bed vd pijn, soms 5 stappen lopen. Huisarts kan niks en ziekenhuis weet het ook niet. Herstel vd operatie zeggen ze dan. Wie heeft misschien nog een enkele tip wat te doen?
nee denk het niet, want dat gaat ziekenhuis/arts niet doen
Huisarts is toevallig geweest om te kijken naar de wond.
Ze gaat GGZ sturen. Ze denkt dat ze depressief is en dat dat de pijn versterkt.
Ik weet het allemaal niet.
Het komt op mij over als zenuwpijn, dit kun je op verschillende manieren ervaren. Maar ik heb er verder geen verstand van. Ik kan alleen maar speculeren; misschien drukt er iets tegen een zenuw aan sinds de operatie. Misschien heeft het te maken met haar aneurysma en is dat ook de oorzaak geweest van de hoofdpijn.
Heb je de arts gevraagd of dit type pijn ook typisch is voor het herstel na de operatie? Voor mijn gevoel is een MRI of CT scan op zijn plaats om het geopereerde gebied en de aneurysma te checken.
Sterkte Kikki, ik hoop dat je snel je moeder terug krijgt.
ze is onder de scan geweest en dat was goed. Het lijkt mij ook iets van zenuwpijn . Maar nu zeggen ze dat ze wel pijn heeft, maar doordat ze constant met die pijn bezig is het erger voelt. Ik weet echt niet wat te doen. Het hoort trouwens niet bij het herstel van aneurysma of andere operatie.
Ik merk nu ook dat het me bijna niet lukt om de hele avond aan te horen hoeveel pijn te heeft. Het voelt verschrikkelijk.
Misschien een raar advies hoor, maar zou ze iets van cannabis mogen gebruiken? Gewoon letterlijk een joint roken of wietolie (THC) via de apotheek, op recept bestellen. Mijn vader had wietolie druppels (THC) via een gespecialiseerde apotheek uit Den Haag en had daar veel baat bij.
Dit tekstje vond ik op internet:
Als de gebruikelijke medicijnen tegen zenuwpijn onvoldoende werken, kan de arts het gebruik van cannabis adviseren. Het is niet precies bekend hoe cannabis werkt bij zenuwpijn. Wel is bekend dat het invloed heeft op de verwerking van pijnsignalen door de hersenen.
ze heeft cbd olie gehad en dat werkte niet. Is dit wat anders?
Kikki39 schreef op 10-10-2021 om 14:17:
ze heeft cbd olie gehad en dat werkte niet. Is dit wat anders?
Ja, dat is wat anders. Het zijn twee verschillende stoffen: Tetrahydrocannabinol (THC) en cannabidiol (CBD)
Op een scan wordt ook weleens wat gemist is mijn ervaring, bijvoorbeeld als het scangebied te klein is gekozen of doordat met de gebruikte scantechniek bepaalde weefsels niet goed te zien zijn.
THC olie kan inderdaad verlichting geven, zou ik zeker proberen.
Kikki39 schreef op 10-10-2021 om 09:39:
Maar nu zeggen ze dat ze wel pijn heeft, maar doordat ze constant met die pijn bezig is het erger voelt. [...]
Ik merk nu ook dat het me bijna niet lukt om de hele avond aan te horen hoeveel pijn te heeft. Het voelt verschrikkelijk.
Als ik me goed herinner heb je al eerder geschreven over hoe moeilijk het was om om te gaan met de pijn van je moeder (toen nog alleen hoofdpijn volgens mij) en dat dit alles in haar leven (en dat van je vader) beheerste.
Hoe reëel pijn ook is, er zit ook een deel 'tussen de oren'. Dat weten we vanuit traumatische situaties waarbij mensen met zeer ernstige verwondingen nog een tijd door kunnen functioneren totdat er 'ruimte' is voor de pijn. En zo werkt ook het helende effect van bijvoorbeeld de cliniclowns. Even iets anders aan je hoofd dan die ellendige pijn doet goed.
Kortom: kan het zo zijn dat je moeder door je vader en jouzelf als het ware bevestigd wordt in haar pijn? Dat het, door het steeds te benoemen en te benadrukken, in het centrum van haar bewustzijn aanwezig blijft? In dat geval kan het misschien helpen door haar toch proberen af te leiden of er in elk geval niet actief te triggeren door vragen te stellen of oplossingen te zoeken. Maar wel een luisterend oor bieden en haar blijven steunen.
Sterkte hoor, ik weet uit ervaring hoe ontzettend moeilijk het is om naast iemand te staan met chronische pijn. De machteloosheid voelt zo kwellend!
Heel lastig Kikki39.. Ik zou ook bang zijn dat er iets over het hoofd wordt gezien en dat er al te snel gezegd wordt dat "iets tussen de oren zit"
De andere kant is dat pijn ook een psychische component heeft.
Ik zou eerlijk gezegd ook niet weten wat te adviseren.
Maar ik zou de GGZ verwijzing niet afwijzen maar op verschillende borden "blijven schaken"
Hoe staat je moeder daar tegenover?
Wel denk ik dat deze situatie met je moeder al een poos speelt ( te lezen in een andere posting van je) en dat dit een enorme druk legt niet alleen op het leven van je vader maar ook van jou en je zus. Is er niemand anders die de "honeurs" kan waarnemen. Zodat jullie niet dagelijks bij je moeder hoeven zijn. Ik zou echt proberen om meer mensen in te zetten als je moeder niet alleen kan zijn. Want dit gaan jullie nooit trekken zo. Je moeder schiet er ook niets mee op als jullie allemaal instorten.
Heel veel sterkte, heel moeilijk allemaal voor jullie.
ze staat er niet positief tegenover tegen de GGZ, ze heeft zoiets van wat moet degene met mij. Ik lig op bed en ik heb pijn.
Ik probeer haar vaak af te leiden, ze geeft zelf ook aan dat dat dan ietsjes helpt. Maar ik heb ook niet altijd verhalen, kost best wel energie weer bedenken wat ik kan zeggen.
We kunnen eigenlijk verder niemand inschakelen, want ze kan nergens tegen, mensen zijn haar veel te druk.
Maar jullie zijn er ook , bij je moeder bedoel ik. Vindt ze dat dan niet te druk.? Niet iedereen is druk. Is er op een of andere manier niemand te vinden die wat van de zorg over kan nemen.
Ik zou de GGZ wel laten komen. Maar ook verder zoeken naar hulp of een second opinion.
Ik ga nu iets zeggen wat misschien keihard over komt. Ik krijg het idee dat ook jullie gegijzeld worden door de pijn van jullie moeder. Het lijkt alsof zij niets wil... en ik wil niets van haar pijn afdoen. Het lijkt mij vreselijk als je pijn hebt en je hebt het idee dat je niet gelooft wordt. Of je wordt daadwerkelijk niet gelooft.
Maar zoals het nu gaat, gaat geen hond dit volhouden. Je vader niet jullie niet. Je moeder zal of moeten accepteren dat jullie haar vaker alleen laten of dat er iemand anders gaat komen. Is ze bang alleen? Kan ze zelf makkelijk bellen. Nogmaals het lijkt mij afschuwelijk om mee te maken voor zowel jullie als voor haar maar dit gaat niet goed zo. Laat alsjeblieft iemand meekijken van de GGZ al was het alleen maar om jullie te ondersteunen. Wat vind je vader van de optie GGZ? Probeer je in te lezen over chronische pijn. Er zijn artsen die chronische pijn patiënten begeleiden. En chronische pijn heeft lichamelijke, geestelijke en sociale componenten. Ik denk dat je moeder wel eens zo van de wereld kan zijn door de jarenlange pijnen dat ze zaken niet meer goed kan overzien. Nogmaals pas op dat haar pijn jullie ook niet gaat gijzelen
de GGZ komt zeker, maar ook ik ben bang ze niks kunnen betekenen. Maar goed, we wachten af. De pijn wordt erger met bepaalde dingen, dus met drukke gesprekken of licht, op dit moment is er geen sprake van om naar buiten te gaan, er spelen zoveel factoren mee, dat het allemaal te complex is geworden. Gisteren probeert ze 2 minuten een puzzel te maken en dan knalt haar hoofd uit elkaar, dat zie ik ook aan haar. Het is heel lastig. Als ze kon zou ze ook wel tv gaan kijken. Op dit moment is trouwens de hoofdpijn weer het ergst, en die is weer erger geworden na de laatste operatie. Nu komt ze nergens meer, ze durft niet eens naar buiten door het licht. En lichamelijk gaat het ook niet, maar stel dat die hoofdpijn nou eens weg was.
klopt dat ze niks meer wilt, maar we hebben al veel geprobeerd. Er is niemand die nou eens echt helpt. Wij hebben zelf 2 jaar lang op internet zitten zoeken wat we kunnen doen, en daar hebben we wel wat meegedaan maar heeft niet geholpen. En nog steeds ben ik aan het zoeken, maar dat lukt me bijna niet meer. Iemand anders moet helpen, maar neuroloog, psychiater, hoofdpijnpoli weten het ook niet, wat moeten we dan nog? Ze is er helemaal op van, en dat snap ik. Ik ben inderdaad altijd met haar bezig, ook al ben ik niet bij ze thuis, het houdt je altijd bezig, want we zijn machteloos
ze zegt zelf ook dit is voor je vader geen leven en voor jullie. Daarom zegt ze zou het zo fijn zijn als ik in kan slapen.
Maar dat maakt het zo moeilijk dat ze dat zegt. Ik Ben zelf ook heel bang hoe lang dit op deze manier zal blijven. Ze staat nu op en dan .......een dag voor zich met pijn en voor je uit staren, vreselijk. Wachten tot het 10 uur is en bang zijn of je wel kan slapen
Je verhaal bleef maar in mijn achterhoofd zitten.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar hierbij een link naar een powerpoint/gids over onbegrepen klachten en chronische pijn. Overduidelijk is dat mensen met chronische pijnklachten moeten worden gezien door een multidisciplinair team. Nogmaals sterkte. naarttps://www.transmuraalnetwerk.nl/Portals/1/Gids%20Chronische%20Pijn.pdf
