Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
sterkte.
Ik moet eerlijk zeggen dat het me grote moeite kost om de aversie tegen hulp te zien van beide kanten om een oplossing te proberen en daaruit voortvloeiend hulp te boycotten en het probleem in stand te houden, zodat het lijkt dat niets meer zou helpen, terwijl de actie naar een einde dan wel weer mogelijk zou zijn.
Neem contact op met het expertisecentrum euthanasie. En reken er hoe dan ook op dat je dan ook een traject van eerder maanden dan weken in gaat...
max, je wil niet weten wat we allemaal al geprobeerd hebben , denk je nou echt dat we 3 jaar langs niks hebben gedaan? Er zijn misschien al 25 hulpverleners in beeld geweest. Je kent de situatie niet, zo is dood op, ik vind het verdrietig om te lezen dat je er moeite mee hebt. Je wil niet weten, mijn moeder vecht al 3 jaar, dit is overleven.
er is gesproken over wat ze daar zouden gaan doen, huisarts geeft het zelf weinig hoop. Het is fysio en psycholoog. Fysio kan haar niet eens aanraken vd pijn.
Kikki39 schreef op 10-05-2022 om 14:13:
ze heeft gisteren uitgesproken echt niet meer te willen en ik kan dan snappen, ze knokt al 3 jaar.Ze heeft me gevraagd haar daarmee te helpen om iets te zoeken. Ze kan niet meer naar buiten, niet tegen licht, niks meer. Opname gaan ze niks meer doen met medicatie, alleen psycholoog en fysio enz. Dat kunnen we haar niet aandoen, wil ze zelf ook niet meer. Ik vind het heel moeilijk, kan er zelf niet mee omgaan. Verder weet ik het even niet
Bedoel je online pilletjes bestellen?
Besef je dat als jij die voor haar bestelt, je beschuldigd kan worden van medeplichtigheid aan dood? Ik ken iemand die op bestelling iets kocht terwijl ze niemand ervan op de hoogte had gebracht. Maar via een site iets bestellen kan ook troep zijn. Recent ook in nieuws geweest.
Ik snap wel je strijd; ik was ook blij dat mijn vader gewoon ingeslapen was. Verder ken ik iemand die niet tegen verlies van overleden broer kon en stopte met eten. Maandje later overleden. Niemand medeplichtig.
nee, een pil dat bedoel ik niet. Zoeken naar mogelijkheden.
hoe ga je met zoiets om, voel me nu al gek worden. De gedachte ze er niet meer is, de aanloop er naartoe. Ik kan niet zonder haar.
Ik snap nog steeds niet waarom jullie nee blijven zeggen tegen opname om de foute verwerking van de pijnprikkels te onderzoeken en hopelijk te corrigeren. Kun je dat uitleggen, Kikki?
Hulp bij euthanasie krijg je alleen als je álles geprobeerd hebt. Dat is hier duidelijk niet het geval.
Veel sterkte!
Nogmaals: neem contact op met het expertisecentrum euthanasie. Zij kunnen je precies vertellen welke stappen er gezet moeten worden, welke opties er zijn, hoe e.e.a. in zijn werk gaat enz.
Kikki39 schreef op 10-05-2022 om 14:47:
hoe ga je met zoiets om, voel me nu al gek worden. De gedachte ze er niet meer is, de aanloop er naartoe. Ik kan niet zonder haar.
Bedenk dat dit iets is dat normaal gesproken ieder mens meemaakt: het verliezen van de ouders. Het 'hoort' bij het leven. En hoe verdrietig ook, er is ook nog een heel leven daarna en naast! Ook voor jou!
Kikki39 schreef op 10-05-2022 om 14:47:
hoe ga je met zoiets om, voel me nu al gek worden. De gedachte ze er niet meer is, de aanloop er naartoe. Ik kan niet zonder haar.
Dat is heel moeilijk. Mijn vader had ook veel pijn en ongemak, wellicht iets minder dan jouw moeder maar het was voor ons toch erg moeilijk hem zo te zien. Hij was wel al hoogbejaard. Tegen de pijn kreeg hij morfinepleisters en de dag voor zijn overlijden is de huisarts gestart met injecties met morfine, om de 4 uur, ook 's nachts maar dat werd door de thuiszorg gedaan. Zijn wensen zijn van tevoren meerdere malen besproken met de huisarts. De dag erna is hij stilletjes van ons weg gegleden. Het gemis is er ook nu nog maar aan de andere kant heb ik er vrede mee dat hem zo een nog langere weg met veel pijn bespaard is gebleven.
Kikki39 schreef op 10-05-2022 om 14:47:
hoe ga je met zoiets om, voel me nu al gek worden. De gedachte ze er niet meer is, de aanloop er naartoe. Ik kan niet zonder haar.
Als je moeder vannacht een hartaanval krijgt en overlijdt, moet je ook verder.
Toen mijn vader overleed, was ik blij voor hem. Dat maakt verlies voor mij accepteerbaar. Het besef dat niemand eeuwig leeft. Dat is de realiteit.
ze gaan bij die opname werken aan fysio en psycholoog, die heeft ze al tig gehad. Je kan haar niet aanraken, ze kan niet in de auto, kan niet tegen licht, schreeuwt vd pijn. Huisarts voelt er zelf niet veel voor. Wat denk je hoe het is om daar te slapen, denk je echt dat er iemand bij haar komt zitten. Ze heeft het gehad, 3 jaar geknokt, ze kan niet meer knokken. Ik snap haar heel goed, ze heeft er alles aan gedaan. Ze kan gewoon niks, alleen voor haar uitstaren, daar kan een psycholoog of fysio niks mee, daar hebben we de ervaring toch al mee. Als ze 3 zinnen leest barst haar hoofd uit elkaar. Ik kan hier niet de hele situatie uitleggen, wat ik kan zeggen is dat het onmenselijk is.
precies, ik wil niet meer dat ze de pijnen heeft, dit moet stoppen. Huisarts geeft zelf aan dat dit te moeilijk is.
Heeft de huisarts dan principiële redenen zoals geloof? Optie overstap naar huisarts die een andere kijk op pijn lijden heeft?
