Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
IMI-x2 schreef op 04-07-2022 om 08:19:
[..]
Ze kan alleen naar huis als ze heel veel beter is en geen zorg meer nodig heeft.
Want als ze thuis is en je belt, bots je weer op wachtlijsten.
Daarom: alleen naar huis als ze zichzelf weer kan redden. Kan ze dat, Kikki?
Zo werkt het tegenwoordig niet meer hoor. Het is niet zo dat als je zorg nodig hebt, dat je dan automatisch ergens een plek kunt opeisen.
Mantelzorg en thuiszorg. Pas als dat niet te regelen is (of de zorg te 'zwaar'/ernstig is), dan kun je ergens anders een plek krijgen (mits beschikbaar).
"Jezelf niet kunnen redden" is geen indicatie.
Jesse_1 schreef op 05-07-2022 om 10:39:
[..]
Zo werkt het tegenwoordig niet meer hoor. Het is niet zo dat als je zorg nodig hebt, dat je dan automatisch ergens een plek kunt opeisen.
Mantelzorg en thuiszorg. Pas als dat niet te regelen is (of de zorg te 'zwaar'/ernstig is), dan kun je ergens anders een plek krijgen (mits beschikbaar).
"Jezelf niet kunnen redden" is geen indicatie.
Maar de zorg voor de moeder van Kikkie _is_ toch te zwaar? Of in ieder geval is de vooruitgang voor zover ik begrijp vanachter mijn toetsenbord niet zodanig dat ze nu zonder zorg kan. Ook is volgens mij niet helder geworden wat er aan de hand is, is er geen behandeling ingezet, en is er dus ook geen zicht op verder herstel thuis.
Je hebt gelijk hoor, er niet altijd plek en zorg voor mensen die dat nodig hebben, maar de moeder van Kikki heeft nu na jaren eindelijk een plek waar in ieder geval iets van verbetering optreedt. Dan zou ik zeggen, geef haar nog wat tijd om op die plek verder te herstellen. Nu is dat herstel nog zo minimaal en kwetsbaar dat het me niet waarschijnlijk lijkt dat ze dat vast kan houden, laat staan dat herstel doorzet als ze naar huis moet. Is ze eenmaal weer terug thuis, dan is bij een verslechtering van de situatie al helemaal niet snel weer een plek voor haar te vinden...
In de topic werden er zorgen beschreven zoals pijn, moeite met slikken, aanraking huid, geluid, licht. Is dat dan nu over?
Kiki, aan welke vorm van begeleiding denk je? Kan dat met meer thuiszorg opgepakt worden? Is het dan niet beter om met thuiszorg dit te bespreken?
Extra zorg via thuiszorg betekent wel vaak dat je die hulp moet inkopen. Toen mijn moeder een tijd alleen thuis was, kochten we ‘hulp’ in; elke dag kwam thuiszorg even een half uurtje langs om te ‘socialisen’ en te checken of ze uit bed gekomen was, en dus nog leefde. Die maanden ingekochte zorg moest de periode overbruggen tot in zorgcentrum een kamer vrij kwam.
Dus welke begeleiding heeft je moeder nu nodig? Heeft ze iemand nodig om haar haar te wassen of iemand die haar gezelschap houdt? Als je je vader meer eigen tijd toewenst/ wil ontlasten, kan je ook denken aan dagbesteding.
Mijn moeder ging tijdens die wachtperiode ook paar dagen naar dagbesteding. Ze werd met taxi opgehaald en thuisgebracht.
Jonagold schreef op 05-07-2022 om 10:55:
[..]
Maar de zorg voor de moeder van Kikkie _is_ toch te zwaar? Of in ieder geval is de vooruitgang voor zover ik begrijp vanachter mijn toetsenbord niet zodanig dat ze nu zonder zorg kan. Ook is volgens mij niet helder geworden wat er aan de hand is, is er geen behandeling ingezet, en is er dus ook geen zicht op verder herstel thuis.
Dat is wat anders. IMI schrijft:
"Ze kan alleen naar huis als ze heel veel beter is en geen zorg meer nodig heeft." en "Daarom: alleen naar huis als ze zichzelf weer kan redden."
Ze kan naar huis als de behandeling is afgelopen of als de behandeling geen verbetering meer biedt (en afbreken geen verslechtering) of als ze geen manieren voor behandeling zien.
Dit even vanuit de instelling gezien dus. Als zij vooruitgang boekt en de instelling verwacht dat de vooruitgang thuis zo doorzet, kan ze ook naar huis. Mits daar zorg geregeld kan worden. En ze heeft een partner thuis (en een dochter) om mantelzorg te verlenen.
Vanuit de luie stoel hier kunnen wij niet weten wat ze heeft, hoe het gaat, wat de prognose is, wat en hoeveel zorg ze nodig heeft etc.
Maar ik reageerde dus met name op: ze kan alleen naar huis als ze voor zichzelf kan zorgen en geen zorg meer nodig heeft. Want dat is niet zo, zeker niet omdat ze een partner thuis heeft.
Verzorgen is veel meer dan alleen wassen.
Heeft je moeder een CIZ-indicatie? En onder welk ZorgZwaartePakket zou ze dan vallen?
GinnyTwijfelvuur schreef op 05-07-2022 om 12:00:
Verzorgen is veel meer dan alleen wassen.
Heeft je moeder een CIZ-indicatie? En onder welk ZorgZwaartePakket zou ze dan vallen?
Je bedoelt denk ik een indicatie uit de Wet langdurige zorg. Dat geloof ik nooit want er is volgens mij geen diagnose. Niet van wat ze heeft en niet van de evt herstel mogelijkheden. Dus ook geen WLZ en dus is zij aangewezen op de WMO voor begeleiding. De ervaring leert dat die niet scheutig zijn met indicaties afgeven voor persoonlijke begeleiding. Al zal dat wel aan de plaats liggen waar je woont.
Ik zou de huisarts opnieuw aan het jasje trekken en vragen om een MDO: multidisciplinair overleg. Met evt een POH GGZ, en als dat mogelijk is een specialist ouderen geneeskunde. Maar niet in elke plaats werken die in de eerste lijn..
Er zijn ook ambulant hulpverleners die je moeder kunnen begeleiden ( via indicatie uit de WMO).
Maar er zal eerst heel duidelijk moeten worden wat haar hulp vraag is, waarom is het beter gegaan waar ze nu is en wat is er anders dan thuis? Wat heeft ze nodig dat het thuis ook in stijgende lijn blijft gaan? Etc
ja maar die ambulante hulpverleners komen er voorlopig dus niet omdat dat WMO gesprek nog even op zich laat wachten. Ik vind dit echt niet kunnen. Ze gaat dus naar huis zonder enige begeleiding, we doen hier echt niks aan, heb al vanalles af zitten bellen de hele week.
Wat is er veranderd eigenlijk sinds het moment dat ze zich ietsje beter voelde? Hetzelfde, verslechterd of verbeterd? Daar zeg je helemaal niks over.
Kikki39 schreef op 07-07-2022 om 22:44:
ja maar die ambulante hulpverleners komen er voorlopig dus niet omdat dat WMO gesprek nog even op zich laat wachten. Ik vind dit echt niet kunnen. Ze gaat dus naar huis zonder enige begeleiding, we doen hier echt niks aan, heb al vanalles af zitten bellen de hele week.
Had zij voorheen al hulp vanuit WMO of niet? Ik weet, helaas uit ervaring, dat dit inderdaad wel even kan duren na aanvraag!
Kikki39 schreef op 07-07-2022 om 22:44:
ja maar die ambulante hulpverleners komen er voorlopig dus niet omdat dat WMO gesprek nog even op zich laat wachten. Ik vind dit echt niet kunnen. Ze gaat dus naar huis zonder enige begeleiding, we doen hier echt niks aan, heb al vanalles af zitten bellen de hele week.
Ja klopt... Soms kan een spoedprocedure uitkomst brengen..maar dat lukt je niet alleen. Huisarts of wijkverpleegkundige inschakelen wil wel eens helpen
Hoe gaat het nu, Kiki?
Ik ben ook wel benieuwd.
het is ongelooflijk, maar het gaat redelijk goed, wat we nooit meer verwacht hadden na zo lange tijd. Niemand weet eigenlijk waardoor, waarschijnlijk door medicatie die ze nog niet had gehad. Ze kan weer leven, hopelijk mag het in ieder geval zo blijven. Bedankt.
Wat een fantastisch nieuws Kiki! Gefeliciteerd! Wat zal er een last van jullie schouders zijn gevallen…!
Oh wauw, wat fijn! Ik ben zo blij voor jullie!
