Longembolie

Toch onderzoek!?

Natuurlijk krijg je nu bloedverdunners, maar het zou ook wel fijn zijn als je weet wat de oorzaak is, of vindt men dat niet belangrijk?
51 is toch echt nog wel jong (zei de 50-jarige)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Trombose

De grootste boosdoener lijkt mijn been te zijn. Trombose. Dat weet ik sinds vrijdag.

Kaaskopje

Ik wens je heel veel sterkte toe. Ik hoop dat je niet al te veel pijn hebt. Ik heb dit 24 jaar geleden zelf ook gehad. Men o men wat was ik benauwd en had ik een pijn bij het ademhalen. Het herstel duurde lang. Oorzaak bij mij w.s de zes weken daarvoor een pijn bestrijding behandeling, waardoor ik een lekkage in het ruggenmerg kreeg die verholpen moest worden door inspuiten van bloed in het ruggenmerg wat die lekkage moest stoppen. De andere oorzaak kon toen zijn de pil en roken.
Had jij van te voren geen last van je been?. Moet toch rood en dik en gezwollen zijn bij trombose?.
Ik hoop dat je maandag goed bent ingesteld en lekker naar huis kunt. Doe het rustig aan de komende tijd.

Kaaskopje,

Hoe is het? Ga je vandaag naar huis? Mijn moeder heeft hetzelfde gehad, een paar jaar geleden. En o, wat een pijn! Bij haar is geen oorzaak van de longembolie vastgesteld. Jullie leven lijkt wel een rollercoaster op het moment! Hoe gaat het als gezin?

Doe je voorzichtig?

Sterkte Kaaskopje, geen ervaring gelukkig, maar doe alsjeblieft voorzichtig!

Och kaaskopje toch

Even een paar dagen niet zo actief op OO en nu lees ik dit. Heel veel sterkte en kallem an he ?

Weer thuis

Het is zo pielig typen op een smartphone, ik ben blij dat ik weer op de gewone computer kan reageren
Ten eerste bedankt allemaal uiteraard.
Jessica en Bellefleur, ik heb eigenlijk amper pijn. Ik voel wel wat hoor en zonodig pak ik een paracetamol, maar geen helse pijnen dus. Wat wel kan, dat heb ik ook gelezen. Daar bof ik dus mee. Ik heb nagevraagd hoe ik het moet 'classificeren' en het is een stevige midden-embolie. Ik heb geluk dat ik er niet mee op vakantie ben gegaan, dat wel. De arts moest spontaan lachen toen ik zei dat ik vandaag eigenlijk van 's morgens vroeg tot in de avond in de bus had moeten zitten. "Nou was het donderdag niet gebeurd, dan vandaag wel!" Grapjas
Jessica: heb jij het nooit meer teruggekregen? Daar ben ik nu wel een beetje bang voor.

Nou ja zeg

Draai je zomaar het ziekenhuis in, wat een schrik! En wat fijn dat het nu weer allemaal de goeie kant op gaat. Rustig aan doen en veel beterschap!!!!

Tirza

Kaaskopje

Wat een schrik, beterschap hoor!!

Kaaskopje

Fijn dat je weer lekker thuis bent. Ook fijn voor je dat je nagenoeg geen pijn hebt. Doe het wel rustig aan de komende tijd. Had je in een long een embolie, of allemaal kleintjes?. Je hebt inderdaad geluk gehad dat je dit niet tijdens je vakantie kreeg.
Ik ben na elke bevalling standaard 6 weken ontstold. Ook als ik een medische ingreep krijg zal ik altijd daarna 6 weken moeten worden ontstold. Gelukkig heb ik het nooit meer terug gekregen. Ik had meerdere kleine embolieën in beide longen, ook bij het slijm ophoesten zat daar bloed bij. Ik heb ook een week of drie in het z.h gelegen, was echt kantje boord.Ik kreeg er ook nog een flinke longontsteking bij.
Ik ben ook altijd bang geweest dat het terug zou komen. Ik neem aan dat je binnenkort weer terug moet voor controle. Gewoon vragen over hoe en wat. Je krijgt nu nog antistolling dus nu geen risico op een embolie.

Bedankt en jessica

Altijd fijn zulke aardige reacties
Jessica, ik heb 1 flinke embolie vrij vooraan in de slagader in mijn linkerlong en her en der verspreid kleine embolietjes. En ik heb vanmiddag de trombose-boosdoener in mijn been gezien. Ook een lekker propje, maar die lijkt al los te liggen, waardoor de ader niet meer afgesloten is.
Ik moet morgen even navragen hoe het ook weer zit met de volgende afspraak. Ik heb zo lang op mijn ontslag moeten wachten dat ik vervolgens totaal vergeten ben weer naar de balie te lopen Komt wel goed dus.

Hoe is het thuis?

Kun je kalm aan doen? Iedereen weer wat van de schrik bekomen?
Ik heb totaal geen verstand van longembolie, maar ik hoop dat je goed herstelt! Sterkte!

Kaatje

Nog even voor het slapen gaan: Doordat we eigenlijk op vakantie zouden gaan deze week en volgende week gewoon thuis zouden zijn, is Roefel nu vrij en kan hij een groot deel van wat er gedaan moet worden doen. Dat is een voordeel. We lopen samen naar de winkel, dan heb ik mijn dagelijkse hap zuurstof ook weer binnen
Er was niet meteen sprake van schrik bij man. Bij mij ook niet eigenlijk. Het overkwam me. Ik ben sinds donderdag steeds meer gaan begrijpen. Mijn oudste dochter was donderdag bij me en zij was toch wel ontdaan. Wéér iemand van ons in het ziekenhuis. Jongste kwam zodra dat mogelijk was. Dit zijn wel de momenten waarop je merkt dat de kinderen er voor je zijn. Dat is hartverwarmend. Ik merk dat ik mezelf nu zorgen maak over de toekomst. Ik zal altijd op mijn hoede moeten zijn voor herhaling.

Ervaring

Jeetje Kaaskopje, dat is schrikken he!!
Ik heb hetzelfde in oktober 2008 meegemaakt (37 jaar). Bij mij was het een onbegrepen longembolie (multiple embolien trouwens), geen trombose in het been gehad en geen erfelijke afwijking gevonden. Bij mij heeft de therapie met bloedverdunners een halfjaar geduurd. Heel eng als je daarna moet stoppen. Het vertrouwen in je lichaam wordt volledig aangetast. Je bent natuurlijk stukken alerter dan voorheen.
Ook ik had geen helse pijnen, ik was alleen kortademig. Lotgenotencontact wil nog wel eens helpen, al is het maar om door te krijgen, dat iedereen bang is voor een herhaling.
Sterkte ermee!
groetjes, DikkiD

Gut kaaskopje

Op de een of andere manier hier helemaal overheen gelezen! Wat een gedoe en dat nadat jullie dat akkefietje met dochter net gehad hebben!
Zie dat het ook alweer beter gaat....Denk je een beetje aan jezelf? Heb je niet een beetje teveel van jezelf gevergd eerder dit jaar?
Zet 'm op en doe rustig aan.
groeten albana

Dikkid

Het lijkt bij mij wel om een erfelijke aandoening te gaan. Volgens mij heb ik mijn vader horen zeggen dat hij voor de rest van zijn leven aan de bloedverdunners zat. Misschien wordt het dat bij mij ook wel. Aan een kant lijkt me dat geruststellend, aan de andere kant is het niet natuurlijk om altijd pillen te moeten slikken.
Ik lees deze week veel ervaringsverhalen. Die verhalen maken mij om eerlijk te zijn ook juist ongerust. Wat een ellende lees je af en toe. Maar het is inderdaad ook wel weer fijn om te lezen dat iedereen in meer of mindere mate bang is voor herhaling. Gelukkig... ik stel me niet aan

Albana

Het gaat in zoverre beter dat ik weet wat ik heb en nu een behandeling ben begonnen. Vorige week donderdag was ik echt even in paniek door wat het allemaal zou kunnen zijn. Ik zal niet ontkennen dat ik in die paniek even heb gedacht dat ik misschien toch nog een staartje meekreeg van die periode. Maar dat is dus niet zo. Dat ik embolieën heb staat los van wat er eerder dit jaar is gebeurd. Ik heb spataderproblemen. Al heel lang. Ik verbaas me op zich niet dat ik dit nu heb. Alles wat mijn vader ooit had, krijg ik ook cadeau.

Kaaskopje

Hoe gaat het nu met je?.
W.s krijg jij ook die antistolling voor een half jaar. En ja als die stopt ben je in het begin bang dat het weer terug komt. Vertrouw er maar op dat de artsen weten wat ze je voorschrijven. Ik heb na die embolieën er nooit weer een gekregen. Zelfs niet na twee keizersnedes en twee operaties, waar ik daarna wel ben ontstold. Dat zullen ze w.s jou ook meegeven bij een ingreep, dat je daarna ontstold zou moeten worden.
Toen ik het kreeg wist ik juist wel hoe veel gevaar ik had gelopen, werkte toen ook al in de verpleging en schrok me echt kapot dat ik dat had. Des te meer zorgen maakte ik me over mijn gezondheid toen.

Jessica

Het gaat naar mijn gevoel iedere dag iets beter wat betreft het buitenadem zijn. Ik kan de trap weer beklimmen zonder eenmaal boven bij te moeten komen. Als ik actief ben, zoals vandaag, heb ik een vervelend gevoel in mijn longen, heb ik soms licht hartkloppingen en ik kuch net even vaker dan normaal. Ik heb begrepen dat dat soort symptomen nog wel even kunnen blijven.
Ik vind het wel heel lastig om te bepalen wanneer ik weer in staat ben om normaal te werken. Dat ik de hele dag moet praten lijkt mij nog even niet vol te houden. Tot de volgende afspraak, 2 oktober, thuisblijven vind ik dan weer zo overdreven overkomen.
Nou, ik zie dat het opeens al over een uur is, dus ik draai er een eind aan

Neem de tijd!

Kaaskopje, neem vooral de tijd. Bedenk dat je een levensbedreigende(!!) aandoening gehad hebt en dat je lichaam en geest daardoor een flinke knauw opgelopen hebben. Zelf was ik na een week in het ziekenhuis ook weer direct aan de slag, maar dat had te maken met het feit dat mijn contract op dat moment verlengd moest worden naar onbepaalde tijd en ik onterecht de angst had, dat ik dat mis zou lopen. Nu weet ik wel beter, er gaat niets boven je gezondheid. Mocht het me ooit weer overkomen, dan zal ik er de tijd voor nemen om te herstellen en als dat betekent dat ik dan drie weken uit de running ben, dan is dat zo. Blijf vooral thuis tot 2 oktober, echt doen!

Jeetje

ik lees nu pas wat er allemaal met je aan de hand is( kom bijna nooit in gezondheid) ik wens je veel sterkte en hoop dat je heel snel opknapt!

Sus-anne

Ik vergeet gezondheid ook vaak, dus ik begrijp het helemaal
Dank je wel. Ik doe mijn best

Kaaskopje

Je zou misschien met je bedrijfsarts kunnen afspreken om op therapeutische basis weer te gaan beginnen met werken. Dat kun je zelf aankijken hoelang je het vol kunt houden. Zo ben ik ook weer begonnen met werken.

Jee, kaaskopje

Ik ben weken niet op OOL geweest, voor het eerst weer vandaag en dan lees ik jouw verhaal. Wat een schrik zeg na alles net met je dochter en de dingen daarvoor. Dat is toch wel veel wat er op jullie afkomt. Er is zoveel gebeurd de afgelopen jaren bij jullie, het leven lijkt soms wel oneerlijk zeg.
En nu met je eigen gezondheid, wat heftig....Hoe gaat het nu met je? En thuis met iedereen? pas je wel een beetje beter op jezelf? Wat kun je ineens kwetsbaar zijn .. Ik wens je veel sterkte en een goed herstel!
Knuffel Oregano

Jessica

Ik heb vrijdag een gesprek met de bedrijfsarts, dus dan bespreek ik hoe ik het aan wil pakken. Het is inderdaad verstandig om het eerst op therapeutische basis weer op te pakken.

Oregano

Sorry dat ik zo laat reageer.
Ze zeggen wel eens dat ieder huisje zijn kruisje heeft, maar ik kan er onderhand een mooi lapje mee vol borduren Ik zou willen dat het anders was, maar het gebeurt nu eenmaal.
Ik moet zeggen dat het redelijk gaat. Ik kom mezelf af en toe nog wel tegen. Als ik het eten maak bijvoorbeeld, pannen afgieten en heen en weer tillen, of zoals vandaag tijdens het fietsen naar de supermarkt. Ik reageer ook merkbaar op stress-situaties. Ik ben er dus nog niet. Ik begrijp uit alles wat ik erover lees dat het nog wel even kan duren voor alles weer bij het oude is.

Kaaskopje

Zo te lezen gaat het redelijk goed met je. En je de denkt dat je al weer heel wat kan, maar zo te lezen kom jij ook je zelf wel tegen bij de gewone klusjes. Dus vertel dat ook aan de bedrijfsarts dat je het nog even niet trekt. Het fijne van op die therapeutische basis is dat je eigenlijk niet ingeroosterd staat dus als je het niet meer trekt gewoon zonder problemen naar huis kunt gaan. Fijn voor je collega's en voor jouw. Heb je zwaar lichamelijk werk?.
Ben je al goed ingesteld met die antistolling?.