Jongvolwassene met eetverslaving

eerste reactie

Lastig, vooral omdat hij 18 is. Ik zou in eerste instantie bij de huisarts aankloppen. En dan niet je zoon alleen sturen maar samen gaan en uitleggen waarom jij er bij bent.
En dan samen met de huisarts kijken wat de beste route is zowel qua behandeling als financieel.

Asperger

Een kind met Asperger is vaak behoorlijk slim en uiteraard eigenwijs. Misschien heeft het zin om zo'n discussie met hem door te nemen die laatst hier was over gezond eten en afvallen. Als een puber met autisme mogelijk geinteresseerd raakt in het probleem van overgewicht als puzzel, uiteraard niet de obsessieve kant daarvan maar de balanskant daarvan, dan kan hij daar zelf al iets mee, zo jong is hij niet. Misschien is het handig als hij zelf gaat koken en meedoen met de boodschappen om beter om te gaan met verstandige keuzes.
En hij kan zijn eetpatroon rustig aan beetje bij beetje veranderen en voor elke foute keuze iets bedenken dat gezonder is en daar dan rustig aan aan gaan wennen.
Maar ik zou vooral moeite doen om de keuze en de verantwoordelijkheid bij hem zelf te laten. Andere professionals inschakelen kan ook lastig zijn omdat ze niet vanzelfsprekend weten hoe om te gaan met een kind met autisme. Met meer geduld, neutraler wat emoties aangaat, meer sturen op begrip en eigen motivatie dan op eenzijdige afspraken, controleren of het gebodene begrepen wordt en daar dan ook weer geduldig naar luisteren. Zoiets.

reactie

AnneJ, bedankt voor je reactie. Hij is uitstekend op de hoogte van gezond eten. Maar een verslaving doet iets met je gezond verstand. Hij wéét het, maar het is sterker dan hem.

En dan staat hij middenin de nacht een fors stuk kaas of vlees weg te vreten omdat hij niet kan slapen vanwege die zucht naar die kaas of dat vlees.

Een psycholoog is een goed idee, vind ik, maar dan wel iemand die verstand heeft van eetverslavingen. Er in is gespecialiseerd liefst. En ook nog weet hoe asperger werkt. En ik weet niet of die bestaat of hoe ik zo iemand vind.

Amk, de huisarts is een idee, ik zal het met mijn zoon overleggen. Ik vraag me toch af wat de mogelijkheden zijn zodat ik mijn zoon van tevoren al wat kan voorbereiden.

afvallen

Wat ik er van begrepen heb, maar dat zal ook individueel zijn, is de kunst om gezonder te gaan eten. Dus misschien kun je beginnen met samen nadenken wat je zoon s'nachts wel acceptabel vind om te snaaien maar wat wel gezonder is, minder vet en minder zout.
Misschien om te beginnen nog een bord warm eten dat over is van het avondeten. Uiteraard moet je dan zelf ook het goede voorbeeld geven. Maar zoon eet hier ook s'nachts nog weleens spinazie met aardappel ei en vlees. Ik zet het meestal klaar in de koelkast zodat het zo in de magnetron kan. Of soep met een bruin broodje. Gewoon om te proberen. In het begin zal het misschien niet meteen lukken, maar als je rustig doorgaat met een ding tegelijk te veranderen komt het uiteindelijk wel. Je kunt ook mayonaise vervangen door ketchup als je patat eet. Je kunt ook patat in de oven doen, misschien kan hij dat wel zelf in de vingers krijgen om te doen. Dat is ook minder vet en je doet wat minder zout. En dan een lekker mandarijntje of een banaan erbij of in plaats daarvan. Het kan een goed moment zijn om iets rustig aan te veranderen. En niet op de weegschaal maar gewoon gezonder gaan eten. Kan wel een jaar duren voor je er echt substantieel iets van merkt.
En misschien samen nadenken wanneer er meer bewogen kan worden. Waar je kunt fietsen in plaats van met de bus, of lopen, of traplopen. Hoeft niet meteen perfect te gaan.
En als die hompen kaas blijven lokroepen kun je ook nog afspreken om dat 1 nacht in de week te doen zodat je weet dat het eraan komt dat je dat toch nog een keer doet.

Eetverslaving

Een eetverslaving is net zo'n ernstige verslaving als een verslaving aan drugs, alcohol oid en moet ook op dezelfde manier behandeld worden. Feitelijk is een eetverslaving, of het nu om boulimia, anorexia of binge eating gaat, nog moeilijker te behandelen omdat een mens nu eenmaal moet eten waar het bij alcohol en drugs gaat om zaken die je lichaam niet nodig heeft. Tips over gezonder eten hebben totaal geen zin; net zomin als een dietiste of de boel verbieden. Eerst moet de achterliggende oorzaak gevonden worden en de verslaving aangepakt worden en daar heb je een goede, gespecialiseerde therapeut of instantie voor nodig. Die zijn er genoeg, maar iemand die ook nog kennis van en ervaring heeft met een autistische stoornis wordt een stuk lastiger.
Kijk eens op de site van de Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa; wellicht kun je ze bellen en om informatie vragen. http://www.sabn.nl/index.php
Een andere goede site met informatie is http://www.etendebaas.nl/Andere-hulp/Hulp-en-informatie.aspx
Het Jellinek heeft veel ervaring met verslavingsproblematiek; ook bij mensen die daarnaast een psychiatrische stoornis hebben. Ik zou hen als eerste bellen voor informatie en doorverwijzing http://www.jellinek.nl/behandelingen/behandeling-volwassenen/cognitieve-gedragstherapie/verslaving-en-psychische-problemen/
Ik weet uit eigen ervaring (ik heb vroeger boulimia gehad en mijn zus anorexia; zij was daar bijna aan overleden) dat eetverslavingen afschuwelijk zijn en dat het een langdurig, zwaar gevecht is om volledig van deze ziekten te genezen maar het is mogelijk, zoals bij ons. Maar een deskundige, betrokken therapeut is echt een vereiste. Sterkte!

Bedankt!

Gezonder eten is echt het probleem niet. Teveel eten is het probleem. En drie borden gezonde groenten met mager vlees en aardappelen zonder jus is meer dan een mens nodig heeft.
Ook beweging krijgt hij tegenwoordig volop. Hij is gaan sporten en na een heel moeilijke start is in ieder geval zijn conditie beter.
Elisa, het is heel confronterend wat je schrijft, maar ik denk dat je wel gelijk hebt. Het is een rotverslaving, want met roken kun je stoppen, met eten niet. Ik ga je linkjes bekijken, bedankt!

effeniet

Hou ook een tijdje bij wat je zoon allemaal eet en waar het overeten hem precies in zit en wanneer (eetdagboek). Is het hartig, vet, zout, zoet? Zijn er specifieke etenswaren waar hij naar hunkert? Als je erachter kan komen: hoe voelde hij zich vlak voor het snaaimoment en erna? Kan hij zelf uitleggen waarom hij juist op dat specifieke moment naar die specifieke etenswaren snakt?
En weet je heel zeker dat hij bijvoorbeeld niet dwangmatig overgeeft en/of laxeermiddelen gebruikt (boulimia)? Als hij dit niet doet, is hij wellicht (nog)niet op het idee gekomen dat dit mogelijk is dus wees wel voorzichtig met wat je vraagt. Sport hij gezond dus met mate en verantwoord of doet hij dit ook dwangmatig en excessief?
Hoe lang heeft je zoon dit al? Het is heel belangrijk om te weten wanneer dit is begonnen. Naast een psychische en emotionele kant heeft een eetverslaving vaak ook een fysieke kant (zeker bij boulima en binge eating disorder); het verzadigingsreguleringsmechanisme in de hersenen is en/of raakt verstoord waardoor men niet meer het gevoel krijgt van "vol" te zijn en dus maar door blijft (vr)eten. Heel zelden blijkt er sprake te zijn van een lichamelijke oorzaak en/of een vitaminen/mineralentekort maar dit komt echt heel weinig voor.
Trouwens, een verder gezonde knul van die leeftijd, zeker als hij sport, heeft toch ook (goede) vetten nodig dus alleen magere voedingsmiddelen zonder vet kan ook bijdragen aan het hunkeren naar vet eten. Beter is het om het principe "alles met mate" toe te passen. Een bord met aardappelen, groente, een stukje niet-mager vlees en een lepeltje vette jus vult veel meer dan drie borden met vetvrij eten. Als toetje een schaaltje vla ofzo. Magere melk, magere kaas, light produkten oid zijn niet aan te raden. Het vult niet en het levert nauwelijks voedingswaarde op. Geef hem ook drie keer per dag een tussendoortje en dus geen rijstwafel maar een koekje bij de thee en af en toe wat andere zoetigheid.
Wij kregen thuis vroeger heel "verantwoord, gezond", mager eten en snoep, koek en frisdrank kwam er alleen in met feestdagen. Met als gevolg dat zowel mijn zus als ik totaal zijn losgeslagen qua eten zodra dit kon met eetstoornissen als resultaat. Ons lichaam, onze geest hunkerde er naar en het had ook met de controle hebben te maken. Het is allemaal heel complex. Maar zolang je niet precies weet wat voor eetprobleem je zoon heeft, zou ik het diëten even geen prioriteit geven omdat dit de boel juist kan verergeren. Succes!

inderdaad

Zou ik gewoon volwaardige voedingsmiddelen gebruiken. Anders kan dat juist problemen met eten veroorzaken. Ook zou ik beslist oppassen met al teveel commentaar op eten en commentaar op afvallen. Daar krijgt een mens ook trek van en het kan snel een obsessie worden. Dus hopelijk kun je het ook bij je zoon laten en niet elke maaltijd een zorgelijke toestand maken. Ook al snap ik dat goed het werkt tegen je.
Overigens zijn er ziekenhuizen voor afvallen voor kinderen.
http://www.altrecht.nl/ggz/52908/Altrecht_Eetstoornissen_Rintveld#.UouvldIyLCY
Als je echt denkt dat het een verslaving is en niet gewoon teveel eten. Je kunt het wel verslaving noemen maar dat is nog wel wat anders dan teveel eten.

Klopt

Daarom is het zaak eerst in kaart te brengen wat je zoon eet, wanneer en waarom. Dan kan pas duidelijk worden of het hier gaat om een eetprobleem als teveel eten uit honger of trek of dat er meer aan de hand is zoals een echte eetstoornis/verslaving. De grens is dun maar die is er wel.
Ik herinner me ook nog van vroeger dat ik 's nachts weleens een pot pindakaas te grazen nam omdat ik gewoonweg wat vet miste (mijn moeder was en is erg van de slanke lijn en geobsedeerd door suiker- en vetvrij eten). Of dat als er ergens een feestje was ik bijna alle chips opvrat omdat ik het thuis nooit kreeg. Dat is dus nog geen eetstoornis maar wel een teken aan de wand...
Ook als je moet afvallen moet je je niet alles ontzeggen, juist niet. Het gaat om bewust en met gezond verstand, met mate eten. Ook vet, zoetigheid, snacks etcetera.

reactie

Ik ben niet zo van de lightproducten. Gewoon eten is het best. Ik weet niet wat mijn zoon allemaal eet, behalve als hij de koelkast heeft geplunderd. Ik weet dat hij regelmatig in de supermarkt koopt, maar hij weigert te zeggen wat hij koopt. Omdat ik zijn administratie doe (vanwege zijn autisme) zie ik de afschrijvingen van de supermarkt.

Hij heeft zelf tegen me gezegd dat hij de drang heeft om door te eten, hij kan niet stoppen, maar hij wil me niet zeggen wat hij dan eet. Ik mis wel eens dingen in de koelkast, of alle nootjes en rozijntjes zijn uit de muesli gevist, of ik vind lege blikken frisdrank, of zakjes van snoep en deze week chocoladepepernoten op zijn kamer. Hij doet niet zijn best het te verstoppen, alsof hij betrapt wil worden. Maar hij zegt niet wát hij eet, wil geen eetdagboek bijhouden en vertellen wat hij dan in het winkelcentrum koopt naast de opleiding.

Overgeven en laxeren doet hij volgens mij niet.

Dat er psychisch gezien meer achter ziet, daar ben ik wel van overtuigd. Hij heeft een paar heel nare dingen meegemaakt en het over-eten plus gewichtstoename (BMI is >30, weet ik van een medisch onderzoek) is ongeveer 1-2 jaar geleden begonnen. Over de details wil ik liever niet teveel vragen vanwege de mogelijke herkenbaarheid.

Het is allemaal nogal gecompliceerd en lastig omdat er inderdaad meer speelt waardoor hij emoties weg moet eten. Een extra probleem is dat hij de eigen bijdrage (plus de extra GGZ-bijdrage maar die vervalt volgend jaar) niet kan betalen en ik eigenlijk ook niet, ik ben halverwege het jaar al door dat van mij heen. Geld voor de behandeling zullen we eerst moeten sparen. Hij werkt niet omdat hij snel overprikkeld is en nu met een stevige opleiding bezig is waarvoor hij al op zijn tenen loopt, dus sparen is nogal lastig, voor het komende studiejaar hebben we ook al veel geld nodig waarvoor we met veel moeite aan het sparen zijn.
Het voelt zo uitzichtloos, maar laten we eerst maar eens naar de huisarts gaan, misschien weet die nog wel wat.

Ppppffffff, het dringt nu steeds meer tot me door hoe erg het is, al had ik al langer vermoedens en hoe moeilijk het is om goede hulp te vinden die ook financieel haalbaar is!

niet veel nuttigs

te melden, maar ik wil je/jullie wel heel veel sterkte wensen. Dit is moeilijk!

knuf,
Jons