Ik geloof dat mijn vriend depressief is

wanneer

Wanneer "leer" je het nu eens
Je hulpvraag: hoe pak ik het aan.
Jij?
Hij.
Je moet hem benaderen om hulp te zoeken, met hem praten, niet de dingen voor hem oplossen.

geld

Nou Geranium, dat is makkelijk gezegd. Het lijkt me als partner heel moeilijk om te moeten kijken.
Is geld dus het problee, maar is hij op zich wel gemotiveerd om hulp te zoeken? Ik zou hem toch stimuleren dit te doen, dan maar wat minder sessies (eens in de twee/drie weken) of online. Informeer je eerst eens naar de kosten en kijk dan hoe je hem ermee kan helpen. Misschien kunnen familie/vrienden hem financieel steunen hiermee.

Werk

Misschien is het handig om toch een groot probleem bij de kop te nemen. En hem helpen met werk zoeken. Misschien eens goed kijken wat hij wil en kan worden en waar hij dat moet zoeken. Een ding tegelijk. Als dat zou lukken zou dat een geweldige boost kunnen geven.

Toch een paar kleine dingetjes

Uiteraard zal hij er zelf mee aan de slag moeten ( therapie ), dat is wel lastig als je financieel krap zit, maar als hij zich dan op een gegeven moment beter zal gaan voelen,is het het waard. ( als hij graag leest zou je misschien bij de bibliotheek wat zelfhulp boeken kunnen proberen te vinden )
Er is trouwens ook een optie via de huisarts mogelijk die niet betaald hoeft te worden, maar dat kan misschien een te lichte versie van therapie zijn.
Verder is het nuttig als hij zich er van bewust is dat regelmaat en sport heel goed is voor je welzijn ( ook in je koppie) dus misschien kunnen jullie samen gaan hardlopen? ( kost geen geld) en probeer hem op tijd uit bed te krijgen en zo veel mogelijk regelmaat en goed eten te bieden.

Succes

huisarts

Daar moet je sowieso heen als je een verwijzing wilt voor een psycholoog. De huisarts kan een diagnose stellen, maar ook hulp bieden (zelf of door de praktijk ondersteuner).
En voor zorg door de huisarts hoef je niet te betalen.

Ik heb er geen persoonlijke ervaring mee, maar...

Ik heb er geen persoonlijke ervaring mee, maar ik heb onlangs gelezen dat regelmaat en stevige lichaamsbeweging kunnen helpen bij (beginnende) depressies. Dus inderdaad, tijdig opstaan, tijdig naar bed, elke dag een sportieve activiteit. Of een andere zingevende bezigheid. Vrijwilligerswerk?
Maar ja, dan moet hij natuurlijk wel nog te porren zijn. Sowieso langs de huisarts en de mogelijkheden bespreken. Goed dat je dit signaleert!

Nou geranium

Ik ben helaas een expert op het gebied van depressie, dus ik weet als geen anders hoe het voelt en de moeite wat het kost ok hulp te zoeken. En ik denk niet dat ik het voor hem ga oplossen of kan oplossen. Dat wil ik niet eens. Maar ik vraag me af hoe ik hem in beweging keijg om hulp te zoeken. Want het is juist hwt probleem als je depressief bent: je beweegt niet.
Sporten ja, heb ik al vaker bij hem aangekaart. Elke keer komt het argument geld tevoorschijn, Hardlopen haat hij en het is ongeveer het enige wat niets kosts. We waren dit weekend even weg bij vrienden en hebben de hele tijd gefiets, hij was een stuk vrolijker.
Ik ga het wel met hem aankaarten.
Bladpetunia

Mijntje

Ik wil dat TS niet ook in een burn out terecht komt door alle ellende op haar nek te nemen.

Het enige dat ze kan doen, en ja ik heb ervaring met 4 ernstige, langdurige depressies in 6 achtereenvolgende jaren, is hem stimuleren hulp te zoeken. Ze moet zijn partner blijven, niet de hulpverlener worden, één van de eerste tips van psychiaters/artsen voor de mensen die om hulp komen vragen voor hun partner als zij meekomen naar een gesprek. Dus benaderen, adviseren om hulp te zoeken: JA met hoofdletters. Maar niet overnemen, steeds initiatief nemen en zelf meer gaan inleveren.

Dit wordt allemaal vergoed in de basisverzekering dit jaar, ook voor het volgende jaar staat het er in
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/zorgverzekering/vraag-en-antwoord/wat-zit-er-in-het-basispakket-van-de-zorgverzekering?utm_campaign=sea-t-gezondheid_en_zorg-a-zorgverzekering_basisverzekering&utm_term=%2Bbasisverzekering&gclid=CPiNocXO88wCFYIW0wodqocJ-w

Dus als hij zelf besloten heeft hulp te willen dan de verzekering bellen om te vragen wat de eigen bijdrage is en vervolgens een afspraak maken bij de huisarts. Is de bijdrage niet op te hoesten, dan kijken of de POHGGZ van de huisarts iets voor hem kan betekenen.
Mijn eigen huisarts heeft mij 3 jaar op sleeptouw genomen met medicatie en wekelijkse gesprekken, daar zijn we een heel eind mee gekomen. Pas daarna heb ik een psycholoog/psychiater bezocht. Er is dus nog heel wat mogelijk.

psycholoog

Zit dit jaar gewoon in basispakket!

Mijk

Bladpetunia

"Ik ben helaas een expert op het gebied van depressie, dus ik weet als geen anders hoe het voelt en de moeite wat het kost ok hulp te zoeken."

Precies waarom ik schrijf wat ik schrijf

Door de afleiding en beweging zal hij tijdelijk vrolijker zijn, maar je kunt niet blijven bewegen als je depressief bent. Je kunt m kwalijk 24 uur op een loopband zetten. Het kost zoveel energie. Maar er kan meer wat niets kost: wandelen met of zonder hond, naar het strand, bos of wat er maar in je buurt zit. Lopen naar een cafeetje voor een wijntje of koffie en weer terug.

Probeer hem zonder druk te overtuigen dat een bezoek aan de huisarts geen kwaad kan. Dat het stapje voor stapje zal gaan, dat hij niet bang hoeft te zijn, dat je desnoods met hem mee zal gaan en hem zal steunen. Maar hij moet het, hoe hard het ook klinkt, toch zelf doen. Elke depressie gaat een keer over, ook zonder medicatie of therapie, maar het is fijner als je wat hulp achter de hand hebt. En deze mensen hebben ook weer kanalen om verdere noodzakelijke ingangen aan te bieden die hem met zijn problemen kunnen helpen.

Vrijwilligerswerk en beweging

Hoe het komt dat je vriend geen werk kan vinden weet ik natuurlijk niet. Is hij hier al eens mee naar het uwv geweest? Ik weet 't... je moet het ze bijna uit de mond trekken, maar met al dat gekakel van de overheid over dat de werkgelegenheid in de lift zit, zou er toch een béétje meegedacht kunnen worden over 'wat nu?'. Ik ga het binnenkort ook eens proberen. Het zal mij benieuwen.

Ik lees hierboven dat je vriend meer zou moeten bewegen en dat is ook zo. Van niks doen wordt hij alleen maar somberder. Hardlopen (is mijn mening) is helemaal niet nodig, maar wel stevig doorstappen. Ik weet niet of hij het leuk vindt om met een hond te lopen? Wie weet zoekt het plaatselijke asiel wel mensen om honden uit te laten. Zo kom ik meteen bij 'vrijwilligerswerk'. Je vriend moet zich weer zinvol en nuttig voelen. Er is van alles te doen op het gebied van vrijwilligerswerk. Hoe is hij met mensen? Houdt hij van lichamelijk bezig zijn. Laat hem eens kijken naar wat er op internet staat bij jullie woonplaats. Ik kan me voorstellen dat hij over een drempel moet om dit te gaan doen, maar ik zie van dichtbij (mijn man) hoe belangrijk het is om een zeker dagritme te hebben, andere mensen te ontmoeten en buitenshuis bezig te zijn als de neiging er is om te gaan somberen als gevolg van thuis zitten.

Wat zijn avonden en ochtenden betreft, kan ik me heel goed voorstellen hoe dat werkt. Hoe langer ik niet werk, hoe meer ik de neiging heb om dag en nacht om te draaien. Later naar bed, later uit bed. Ik weet niet hoe extreem het bij je vriend is, maar ik zou hem niet te veel pushen om vroeger naar bed te gaan. Als ik naar mijzelf kijk, kan ik er niet goed tegen als iemand anders dat voor mij zou willen bepalen. Het belangrijkste is dat hij weer een doel gaat krijgen, waardoor hij weer zijn bed uit moet voor dat doel.

Het is sneu dat het moeizaam gaat met zijn kinderen. Als het helpt om zijn hoofd daarover leger te maken moet hij toch echt naar de huisarts. Het is al gezegd, maar voor GGZ-zorg ben je in de basisverzekering inderdaad verzekerd. Ik kan me nu enorm gaan opwinden over wat ik vind van het eigen risico en het daaruit voortvloeiende zorgmijden (wat je vriend dus doet), maar daar schieten we niks mee op. Je vriend is verder van huis als hij verder naar beneden afglijdt, dus moet hij wél zorg gaan vragen. Wie weet heeft hij aan een paar sessies genoeg om het verder zelf te doen. Als de kosten van die zorg loskomen, moet hij meteen contact opnemen met de verzekering en vragen om een betalingsregeling. Heeft hij nog wel een inkomen naast wat hij als zelfstandige verdient? De bijstand, of WW?

Het is makkelijker gezegd dan gedaan om het probleem bij je vriend te laten. Ik ben best gevoelig voor het gedrag van iemand die depressief is en voel me dan ook niet prettig, dus ik snap best dat jij ermee zit, maar het is wel belangrijk om te accepteren dat jij het sowieso niet voor hem op kunt lossen.

Kaaskopje

Werk: hij is een paar jaar geleden beginnen aan het ontwikkelen van een software, en dit is gekoppeld aan een phd onderzoek waar hij mee bezig is. Het zit in de psychologische hoek. Hij probeert dus al meer dan drie jaar zijn idee+software te verkopen aan verschillende bedrijven, allemaal in de arbeid/detachering/coaching sector. Het is een nieuwe aanpak en er is zeker interesse voor, maar er zijn al een paar keer bedrijven afgehaakt in een verre stadium. Hij is nu aan een laatste poging bezig, maar zegt zelf dat het ook de laatste keer moet zijn, omdat hij de energie niet meer heeft om het daarna nog een keer te proberen.
Verder had hij een bedrijf opgestart met een van zijn broer, die uiteindelijk ervoor koos om er verder met zijn vriendin ermee door te gaan, de manier waarop verdient gaan schoonheidsprijs, en vriend heeft niet alleen schulden maar ook geen relatie meer met zijn broer aan overgehouden. En een vordering van 20000€ ongever dat broer alleen kan betalen door zijn deel van de erfenis (kunst) te verkopen, wat moeizaam gaat etc ... Etc... Verder solliciteert vriend op vacatures in zijn branche, maar zijn leeftijd (55) en het feit dat hij de afgelopen 4 jaar, behalve wat freelance klussen, geen noemenswaardige werk heeft gehad, speelt natuurlijk mee.
Ik zie bij hem een vreemde mengeling van geweldige ideeen, ongewoone invalshoeken, en een complete afwezigheid van praktische inzicht. Het is echt in sommige opzichten de Nutty Professor. En hij is slim genoeg om dit te beseffen en het breekt hem op.
Bladpetunia

Wandelen en hulp

(Bladpetunia, weet je dat je heel herkenbaar bent?)
Raad je vriend aan te gaan wandelen. Liefst een uur per dag, maar hij mag best beginnen met een halfuur natuurlijk. Hardlopen is nergens voor nodig. Op jouw vrije dagen kun je meewandelen. Dat is een heel therapeutische bezigheid, ook voor jou (nog herstellend tenslotte). Koop desnoods een wandelgidsje van de omgeving (jullie wonen vlakbij prachtige wandelgebieden!). Maar te voet boodschappen doen is ook prima.
Ga toch maar aandringen op hulp. Beter in een vroeg stadium dan te laat, dan ben je veel langer bezig. Depressie is een ziekte, vertel hem dat. Een ziekte die te behandelen is. soms eenvoudig, soms minder eenvoudig, maar hij komt er heus wel doorheen. Het leven zal voor jullie beiden leuker zijn daarna.

Niki73

Natuurlijk ben ik heel herkenbaar. Maar het is ook goede forumgebruik volgens mij om niet te laten merken dat je een ander herkent

@Niki73

Even een persoonlijke vraag, helpt het echt wandelen? Ik ben inmiddels sinds maandag gediagnostiseerd en heb een burn-out. Ik zeg zelf van niet maar merk dat ik soms niks kan... bedlegerig en andere dagen zoals vandaag lekker fit. Maar ik liet sinds een tijdje de hond uit en vond het een zware belasting.. De hond is in huis in "slaap" gevallen en na 16,5 jaar overleden. Ik ben ook absoluut niet sportief. Maar denk je dat lopen gewoon een beetje wandelen helpt om je hoofd leeg te maken? Even geen malen en zagen zeg maar...
Soory dat ik dit via dit draadje vraag..

Beertje

Dat verschilt per persoon. Bij de een is dat wandelen, bij de ander dansen of sporten, een boek lezen, mediteren. Maar probeer het gewoon eens uit.
Ik denk dat dat wandelen een hele goede tip is voor de vriend van Bladpetunia. En misschien voor jou ook.

de clou is

De clou is bewegen, het maakt niet uit op welke manier. Ingewikkeld om uit te leggen, maar er zijn wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan.
Zelf kon ik dat niet bij een zware depressie; ik slik nu 23 jaar medicatie. Het bewegen ging beter bij een lichte(re) depressie of als het herstel was ingezet.

hardlopen

Ik schreef dat van het hardlopen en geloof me, vóór oktober 2015 haatte ik het. Maar ik wilde het toch een keer proberen omdat ik verder nooit sport en geen geld heb voor een sportschool. Ik begon met een beginnersschema waarbij ik 2 minuten ging rennen en daarna 1 minuut lopen, weer 2 minuten rennen en weer 1 minuut lopen. Nu ren ik een half uur achter elkaar en vind het heerlijk. Natuurlijk moet ik me er altijd weer even toe zetten maar het maakt je hoofd zo lekker leeg.
Kan wellicht ook met wandelen hoor, maar ik merk dat ik dan makkelijker blijf piekeren dan dat ik ren..dan kan ik nergens aan denken op een of andere manier.
Wat ook heel erg goed helpt is iemand die samen met je enthousiast meegaat, je stimuleert elkaar en bent samen trots als je je rondje weer gedaan hebt.

goed nieuws

Het bedrijf waar hij vandaag een presentatie hield heeft zijn software aangeschaft voor een pilot! ik ben zo mogelijk nog blijer dan hij zelf is.
Bladpetunia

Bladpetunia:

Wat ben ik blij voor jullie! Dat was waarschijnlijk precies de boost die jullie konden gebruiken!
Fijn hoor!