Iemand die weet wat te doen aan bradycardie (te trage hartslag)?
Ik heb altijd al een trage hartslag gehad, heb ik van mijn vader. Normaal in rust tussen 50 en 55. Niet heel spannend, en ik 'deed het er goed op' zeg maar. Maar anderhalve week geleden ben ik bij een doppleronderzoek ivm spataderen flauwgevallen (vasovagale reflex). Ik ben toen 2,5 minutt buiten bewustzijn geweest en daarna bleef mijn hartslag te laag, tussen de 40 en 45. Ik heb toen gezellig een middagje op cardiologie gelegen, maar er is verder niets gevonden, dus ik mocht weer naar huis.
De afgelopen 10 dagen heb ik mijn hartslag gemeten. Hij varieert nu tussen de 40 (dan voel ik me belabberd) en de 47 (dan voel ik me redelijk, maar zeker niet mijn oude zelf). Dus ik ben gisteren weer bij de (nu een andere) cardioloog geweest. Oorzaken als schildklierproblemen en diabetes zijn dmv bloedonderzoek uitgesloten, en ik heb gelukkig ook geen ritmestoornis. Maar die lage hartslag blijft. Ik krijg nu over een paar weken nog voor 24 uur een kastje mee om de hartslag te monitoren en een inspanningstest om te zien of de hartslag bij inspanning wel omhoog gaat (dat doet ie), maar de cardioloog gaf al aan dat hij daar weinig van verwacht en 'dat ik het ermee zal moeten doen, naar alle waarschijnlijkheid'. Als de hartslag echt te laag zou worden is de enige optie een pacemaker. Lekker dan...
Dus vandaar mijn vraag: heeft iemand een idee wat ik hieraan zou kunnen doen? Dank vast voor de tips!
Engeltje
Koffie
Zelf heb ik een lage bloeddruk en (niet te lage) polsslag, al mijn hele leven. Inderdaad flauwvallen is niet ongewoon, maar je went eraan hoor. Ik heb wel gemerkt dat ik op een dag vooral veel (lichte) koffie drink om de zaak een beetje op te peppen. Regelmatig bewegen is ook belangrijk. Na een paar uur op een kantoorstoel ben ik wel duizelig.
Engeltje
Dus vandaar mijn vraag: heeft iemand een idee wat ik hieraan zou kunnen doen? Dank vast voor de tips!
Ik zou dit soort vragen niet op een forum neerzetten (hoewel ik je best begrijp hoor want je wordt er knap zenuwachtig van) en het aan de specialisten overlaten. Je loopt al bij een cardioloog heb ik begrepen en je krijgt binnenkort een 24-uurs kastje….(heb ik ook gehad en zo'n kastje registreert exact wanneer je hartslag). Ik zou het echt bij de artsen laten en evt. voor een second opinion gaan. Moet het toch een pacemaker worden….so be it. Het zijn tegenwoordig kleine kastjes hoor. Maar wacht eerst even de onderzoeken af zou ik zeggen. Ik maak trouwens uit je bericht op dat die trage hartslag aangeboren is want je vader had het ook? Ik lees ook dat het je af en toe behoorlijk dwars zit (slap voelen). Ik weet niet of je auto rijd, maar dit kan problemen geven, stel dat het tijdens het rijden ineens omlaag gaat of je krijgt en black out…Ik ben erg benieuwd in welk ziekenhuis je loopt. In mijn ziekenhuis (Erasmus MC in R'dam) hebben ze een aparte afdeling 'aangeboren hartafwijkingen' (met een duur woord: congenitale cardiologie). De cardiologen daar zijn gespecialiseerd in aangeboren hartafwijkingen.
Aangeboren of niet
Sassie, op zich ben ik het wel met je eens dat ik eerst de onderzoeken moet afwachten. Maar zoals de cardioloog al aangaf verwachten we daar niet veel van, behalve bevestiging van wat we al wisten, namelijk dat mijn hartslag te traag is. En dat er over een eventuele oorzaak verder niet veel te zeggen valt. En dat vind ik raar. Inderdaad heb ik altijd al een lage hartslag gehad, maar die is dus voor mijn gevoel op een heel concreet aanwijsbaar moment (namelijk dat vaatonderzoek op 28 september) drastisch verlaagd en dat is zo gebleven. Voor dat onderzoek zat ik namelijk op zo'n 55 slagen en nu op 45. En op 55 deed ik het prima, nergens last van, in tegendeel, heel energiek en actief. En nu voel ik me dus een dweil. De cardioloog vindt dat toeval, trouwens. Of denkt eerder andersom, dat ik door die bradycardie tijdens het onderzoek onderuit ben gegaan.
Ik ben na die tijd niet meer spontaan van mijn graatje gegaan, dat deed ik voor die tijd overigens ook niet. Wel vaak draaierig bij te snel opstaan, maar dat hebben meer mensen. En dat ik nu ook geen auto meer zou mogen rijden (heb je op zich wel een beetje gelijk in) is voor mij alleen maar meer reden om er iets aan te willen doen.
Ik ben in MCH Westeinde begonnen (daar zit het vaatlab en ik ging ik dus out), gisteren ben ik in Antoniushove geweest.
Engeltje
Annej
Ja, de koffietip kreeg ik ook al van de huisarts. Probleem is dat ik niet zo van koffie hou 
. En als ik er teveel van drink werkt het averechts, dan voel ik me opgejaagd en dus ook niet lekker. Maar ik drink inderdaad de laatste week ook 's middags een kopje. En ook bewegen werkt ja, ik heb een zittend beroep dus ik sta zo af toe op voor een plasje/wat te drinken/kopietje om wat beweging te hebben. Overigens helpt dat niet echt merk ik, wel heel even, maar eigenlijk alleen maar zolang ik beweeg. Ik fiets altijd naar mijn werk (25 min flink doortrappen) maar als ik afstap ben ik zo weer terug bij af. Ook geen afdoende middel dus. Maar dank voor het meedenken. En gedeelde smart is halve smart, toch 
?
Engeltje
Engeltje
Je bent het dus niet eens met de cardioloog als ik je antwoord zo lees. Second opinion aanvragen kan en mag; dat is je goed recht. Misschien een optie om je te laten doorverwijzen naar een Academisch ziekenhuis voor een second opinion?
Je hebt genoeg redenen en zelfs een concrete aanwijzing om dit verder te laten onderzoeken/uitzoeken en niets ten nadele van de ziekenhuizen, maar een academisch ziekenhuis is net ietwat gespecialiseerder op dit soort gebieden omdat daar ook wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan (ze kijken net even iets verder zegmaar….
.
Opgejaagd voelen
Dat je je opgejaagd voelt komt waarschijnlijk doordat door de koffie je hartslag hoger is dan wat je gewend bent. Ik gebruik medicijnen om mijn hartslag te verlagen. Die is normaal 100+ en met medicijnen rond de 60. De eerste weken heb ik me echt vreselijk traag gevoeld omdat ik niet meer constant dat opgejaagde gevoel had.
Drop
De incidentele keer dat ik hommeles verwacht door bijvoorbeeld bloedprikken of zo eet ik een zak trekdrop. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat dat dan met je pols doet maar je bloeddruk gaat er van omhoog en dan voel ik me beter opgewassen tegen dat soort zaken. Overigens nooit flauwgevallen in de auto. Blijkbaar zit je daar toch met een bepaalde spierinspanning en alertheid dat dat niet gebeurt. En je voelt het aankomen zodat je tijdig maatregelen kunt nemen.
Berber (en de rest)
Er wordt op dit moment (nog) niet verder gezocht naar de oorzaak. Er zijn een paar hartfilmpjes gemaakt en ik heb een halve dag met van die plakkers rondgelopen. Of liever, gelegen, want zelfs naar het toilet was een hachelijke onderneming. Dat heb ik gelukkig niet meer. misschien went je lichaam ook nog wel aan zo'n verandering...
Ik wacht toch maar eerst dat 24-uurs onderzoek met het Holterkastje en de fietstest af, wie weet levert het toch nog wat op. Doet het dat niet, dan ga ik, als ik me nog steeds zo voel als nu, zeker voor een second opinion. Heb al de naam van een arts in het LUMC van een collega gekregen.
Overigens is het mij vrijwel zeker geen AV-blok, maar zit het probleem in de sinusknoop (spel ik dat goed zo? Geen idee). Dat vertelde de eerste cardioloog me. En hij denkt dat omdat mijn hartslag wel regelmatig is, en van nature laag. Er is ook gecheckt op hartenzymen, ik denk dat ze daaraan kunnen zine of er een ontsteking zit?
Nou ja, we sukkelen vorlopig nog maar even door 
.
Engeltje
Holter = over 3 weken
En natuurlijk breng ik even verslag uit tegen die tijd.
Engeltje
Bewegen op kantoor
Engeltje, over hartproblemen weet ik niets, maar je schrijft over beweging (of beter gezegd het gebrek eraan) op je werk. Ik zit op mijn werk vanwege rugklachten op een 'zitbal', een soort skippybal. Daar zit je veel actiever op, en je bent eigenlijk steeds in beweging. Misschien een idee voor jou?
Ook zoiets
Ik heb ook een trage hartslag en lage bloeddruk. Als tiener kreeg ik een tijdje betablokkers omdat ik zoveel last van winterhanden en -voeten had. Daarvan ging mijn hartslag richting de 200! Dat vond mijn gymleraar op school niet leuk, ik mocht niet meer meedoen aan inspannende dingen. Het voelde ook heel onaangenaam, dus daar ben ik dus vrij snel weer mee gestopt.
Mijn vorige huisarts vond dat ik maar moest gaan hardlopen. Dat heb ik gedaan en het bevalt heel goed, maar het doet helemaal niets voor mijn hartslag en bloeddruk. Bij het tweejaarlijks medisch onderzoek op mijn werk kijken ze me altijd vreemd aan bij het hartfilmpje en vragen me steevast of ik heel intensief sport. Een keer per week een uurtje joggen, is dan mijn antwoord, en dat vinden ze moeilijk te geloven. Het zij zo. Volgens mijn huisarts is het minder belastend voor de bloedvaten en daarom gezond om een lage bloeddruk te hebben. Maar ja, te laag is wel erg onhandig, duizelig enzo. Ik heb helaas geen oplossing.
Maria
Kalium
Ben je wel eens geprikt op kalium?? Mijn vader heeft ook een hele lage hartslag en dat wordt veroorzaakt door een te laag kalium gehalte.......
Loontje
Op kaliaum ben ik onderzocht, dat is ook het euvel niet.
Inmiddels voel ik me overigens wel wat beter, gelukkig. En een lage bloeddruk heb ik niet, die gewoonlijk rond 115/70, dus zeker niet hoog, maar ook niet erg laag.
Engeltje
