Hou het niet vol
Ben sinds een jaar gescheiden, 3 kinderen waarvan 2 zorgenkinderen (als het zo doorgaat derde ook), co-ouderschap, full-time baan, wandel met vriendin reglamatig, sport. Tijdens de uren die niet gevuld zijn ben ik aan het bijtrekken, voel me uitgeput, kan niet meer. Op mijn werk merk ik vaak als een berg op te zien tegen mijn taken, hoe leuk het werk ook is, voel me in de ochtend al moe. Kan niet minder gaan werken, heb het geld nodig.
Zit nu met barstende hoofpijn op de bank, kinderen achter beeldscherm, huis is een puinhoop, honden nog niet uitgelaten, kinderen gegeten tussen borden van gisterenavond.
Boodschappen moeten gedaan worden, Verjaardag voorbereid, binnenkort sinterklaas.
En belangrijkste: kinderen moeten opgevoed/begeleid/samen iets doen.
Herkent iemand dit? Waar kan ik energie uit putten? Ik zie niet waar ik in kan snijden.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hoe oud zijn de kinderen?
Hoe oud zijn de kinderen? Is het mogelijk dat je dingetjes samen doet, dan doe je opruimen en opvoeden/begeleiden tegelijk. Je doet er dan wel iets langer over, maar als je het gezellig kan houden, dan kunnen jullie daarna gezamelijk een kopje thee of warme chocomelk drinken. Kindjes belonen, en zelf ook weer voldaan rondkijken. Je hoeft niet vandaag in een keer de puinhoop opgeruimd te hebben, maar iedere keer een beetje? Hond uitlaten samen met een kind (of als de kinderen oud genoeg zijn, zou een van de kinderen dat misschien kunnen doen?)
Je kunt ook eventueel een paar vriendinnen vragen om even eenmalig de achterstand weg te werken en het dan proberen bij te houden, of een vriendin vragen om gewoon zo nu en dan even te komen helpen. (deed ik ook bij een vriendin, vond het eigenlijk best leuk om te doen en het is gewoon fijn om iemand te kunnen helpen)
Sterkte in ieder geval!
P.s. bij mij werkt een opgeruimd huis al heel goed tegen de chaos in mijn hoofd
Merel
Mijn kinderen zijn 7, 11 en 13. Kind van 11 is verstandelijk beperkt.
Vriendin gaat wel regelmatig door het huis met stofzuiger, vouwt de was, is erg fijn.
Samen klusjes met de kinderen doen is een goed idee, al kost dat me wel veel energie, moet ik even doorheen denk ik.
Dank voor je reactie.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Balans
Tot een jaar geleden kon je dus een deel van de lasten delen met je man en nu niet meer. Die omschakeling kost tijd en energie. Je moet weer een goede balans zien te vinden.
Maar je hebt dus wel co-ouderschap; logeren je kinderen dan niet af en toe bij je ex? Dat is al heel luxe want dan zou je af en toe tijd voor jezelf hebben. Verder: wandelen met je vriendin en sporten, daar zou je energie uit moeten en kunnen halen. Zo niet, zou je deze activiteiten (tijdelijk) kunnen beperken of er (tijdelijk) helemaal mee stoppen. Steek die tijd dan in iets voor jezelf waar je wel energie uit haalt.
En inderdaad, betrek je kinderen meer bij het huishouden en bij andere bezigheden. Ze zijn oud genoeg.
Ik weet niet in welke mate je zorgenkinderen hebt, maar zou je niet evt. PGB kunnen aanvragen?
Tot slot: ook jij kunt dit. Er zijn legio alleenstaande moeders die fulltime werken en meerdere (zorgen)kinderen hebben en die redden het ook; zelfs zonder een ex die financieel/praktisch bijdraagt in beeld. Probeer die balans weer terug zien te vinden! Sterkte!
Hulp mobiliseren
Je bent aan het eind van je latijn, en als mensen tegen je roepen "zoek balans" dan is dat heel makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan.
In jou geval zou ik een paar dingen doen; o.a. een gesprek met je huisarts, soms kan dat verheldering of handvatten geven, een gesprek met je ex over de zorgverdeling (als dit niet goed gaat en als dit mogelijk is), en last but not least; hulp vragen in je directe omgeving.
Je hebt nu een enorme achterstand, qua huishouden etc. dus handjes zouden heel welkom zijn. Samen de boel op orde brengen, waardoor je niet meer tegen die zooi en achterstand hoeft aan te kijken.
Vraag aan goede vrienden of ze je willen helpen omdat het je écht boven de pet is gegroeid. Met een opgeruimd huis en misschien nieuwe routineafspraken met jezelf kun je je aandacht misschien beter richten op waar het nodig is. Persoonlijk vind ik fulltime werken met kids al een hele dobber, zeker wanneer die kinderen veel aandacht nodig hebben. Wellicht kun je ook hulp m.b.t. je kinderen organiseren; bijv. een ambulante gezinshulp die je met raad en daad kan bijstaan, waardoor je niet meer zo het gevoel hebt overal alleen voor te staan.
Heel veel sterkte
Elisa
Als ze bij mijn ex zijn maak ik veel werkuren. En ik weet, het zou moeten kunnen, maar toch kan ik niet meer. Misschien is het niet anders, moet ik accepteren dat het huishouden nihil gedaan wordt, en ik uitgeteld ben, en de kinderen niet goed kan begeleiden. Ben soms bang dat het ineens echt ophoudt, er zit namelijk een dalende lijn in. Nu is er ook wel heel veel gebeurd, en gaat het helemaal niet goed met de kinderen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Echt zwaar
Nou, je hebt zwaar en zwaar. Als ik jou verhaal lees heb jij het wel heel zwaar en raak ik al uitgeput van je verhaal alleen. Fulltime werken, 3 kinderen alleen opvoeden, huishouden en je zorgen verwerken en oplossen. Ik vind het echt niet raar dat je er helemaal doorheen zit.
Er moet inderdaad een flinke bezem doorheen anders houd je dit niet nog minstens 10 jaar vol. Zijn er nog keuzes die je kan maken? Goedkoper wonen zodat je (iets) minder kunt werken? Financiële hulp voor begeleiding van je zorgenkinderen? PGB of wat er nog meer mogelijk is? Je aanmelden bij je gemeente dat je een vrijwilliger zoekt die eens wat leuks gaat doen met (èèn van je) kinderen? Advertentie`s in die richting staan bij ons wel eens in het regionale krantje. Je aanmelden bij de GGD in je woonplaats waar je terecht kunt voor opvoedcursussen of zomaar eens een praatje om je zorgen te kunnen uiten? Kant en klare oplossingen zijn er vaak niet, ik hoop dat er nog veel ideeën en tips voor je volgen in dit draadje. Haal eruit waar jij iets mee kunt en al geeft iedere kleine verandering maar een klein beetje rust, dan is dat al een gewin.
Annemarie
Ik begrijp je volkomen want ook ik heb er wel meer dan eens (bijna) finaal doorheen gezeten, zijnde bijna 12 jaar lang alleenstaande moeder met een zorgenkind, zonder ex in beeld en het financieel heel krap hebbend.
Ik heb regelmatig hulp gevraagd en gekregen om me door die moeilijke tijden heen te helpen. Gezinsondersteuning, opvoedingsondersteuning, hulp via maatschappelijk werk etc. Therapie voor zoon. Zoon die eens in de twee maanden in het weekend een nachtje bij oma kan logeren. En zo kwam en kom ik er weer bovenop. Wat heel belangrijk voor me was: accepteren dat ik ook maar een mens ben en niet de perfecte moeder en vrouw hoef te zijn. Het huishouden hoeft ook niet perfect. Je hoeft ook niet iedere dag een ingewikkeld, verantwoord diner voor te schotelen. Kortom, in alles een stapje terug doen. Maar wel weer wat meer voor mezelf doen want ik ben ook vooral mijzelf en niet alleen moeder van. Langzaam begin ik dat te leren. Want ik kan pas ook een goede moeder zijn als ik lief ben voor mezelf...
Probeer zoveel mogelijk te delegeren en voel je daarbij niet schuldig! Zorg voor hulp en ondersteuning. Dat is geen schande; dat is een teken van kracht. Echt hoor, komt wel goed.
Verschillen
"Tot slot: ook jij kunt dit. Er zijn legio alleenstaande moeders die fulltime werken en meerdere (zorgen)kinderen hebben en die redden het ook; zelfs zonder een ex die financieel/praktisch bijdraagt in beeld. Probeer die balans weer terug zien te vinden! Sterkte!"
Ik vind dat wat makkelijk gezegd 'ook jij kunt dit'. Je mag niet vergelijken, maar het is écht heel andere koek om in je eentje voor 3 kinderen te zorgen en fulltime te werken, dan voor 1 kind en niet te werken. Het eerste is vele malen zwaarder, en het lijkt me dat je daarover niet hoeft te discussiëren.
Wat puntjes die mij opvielen. De zorg voor de huisdieren. Ik heb twee katten en vind dat al best 'werk'. Een of meerdere honden lijkt me een hele belasting daarbij. Had je die honden al met je ex? Misschien wil hij ze overnemen? Daarnaast lijkt het me helemaal niet gek dat je in je 'vrije' uren moet bijtanken. Dat doe ik ook, en dan heb ik het nog makkelijk met maar 2 NADH-kinderen. Ik sport een uurtje per week en meer zou ik echt niet trekken.
Wat mij helpt is regelmaat. Ik heb min of meer vaste dagen voor huishoudelijke zaken (weekend en op dinsdagavond). Voor het overige probeer ik het een beetje netjes te houden maar steek ik er niet heel veel tijd in. De kinderen (13 en 7) doen voor zichzelf wat ze kunnen. Voor de oudste houdt dat in dat ze zelfstandig haar kamer bijhoudt (ik stofzuig alleen), haar ontbijt en schoolspullen regelt. Klusjes in huis hebben ze niet, maar dat zou ik eigenlijk moeten invoeren. Ik werk ongeveer 2 dagen per week thuis en dat zorgt voor veel rust omdat ik dan niet 2 x 45 minuten hoef te reizen. De andere 3 dagen ben ik rond 18.00 uur thuis, maar dan maak ik ook geen haastklus van het eten e.d. Liever (voor zover mogelijk) ontspannen blijven en dan wat later eten. In heel drukke tijden eten we wat vaker een blik soep met een broodje 
Vic
Ik refereerde niet zozeer aan mijzelf als wel aan vriendinnen en kennissen van mij, mijn moeder etc. die ook in hun eentje zijn, fulltime werken en meerdere zorgenkinderen hebben. Ja, het is zwaar. Je moet je zaakjes heel goed op orde hebben, delegeren waar nodig en alle hulp inschakelen waar nodig zodat je jezelf niet voorbij rent en vooral jezelf niet vergeet. Maar voor iedereen geldt dat je niet te streng voor jezelf moet zijn en niet perfect hoeft te willen zijn. Werkend of niet, meerdere (zorgen)kinderen of niet. We moeten allemaal meerdere ballen tegelijk in de lucht zien te houden...
Annemarie
Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen, het klinkt alsof je er echt doorheen zit en ik hoop dat je manieren vindt voor verbetering. Zal misschien geleidelijk gaan - als je af en toe een uurtje stilte om je heen hebt, kan dat al heilzaam werksn - en dan iets 'verstand op nul'-achtigs doen. Dan kom je misschien een stapje dichtebij jezelf en laad je je zo een beetje op.
Maar ja, zou ook kunnen dat er meer voor bodig is, kan ik niet beoordelen.
Elisa, beetje ot maar volgens mij gaat het nu niet per se om het vergelijken en relativeren.
Moontje
Hulp vragen, ik vind het zo moeilijk. Maar zou wel heel goed zijn. Ik heb besloten de opvoedpoli te benaderen, voor ondersteuning.
Ook ga ik vriendin vragen extra te helpen met het huis, ik weet dat ze dat helemaal niet erg vindt.
En veel meer de kinderen laten doen, en samen met ze doen. Ik ben altijd bang dat ze dan liever bij hun vader zijn, als ze bij mij vanalles moeten.
Maar ik weet het niet, heb nu het gevoel dat niets gaat helpen, dat ik alleen maar verder weg zak.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Wil40
Goedkoper wonen,
tsja, verhuizen is duur, kost energie. Betaal nu 1100 oid, hypotheek. Huis staat op een goede plek, basis voor de kinderen. Ik denk dat het niet veel goedkoper kan, tenzij ik naar een 2 kamer woning ga...
PGB maak ik gebruik van (weekendopvang).
Eigenlijk is het allemaal redelijk voor elkaar, dat beangstigt mij ook, want het gaat toch niet goed met mij, voel me steeds ongelukkiger en vermoeider worden.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Elisa
Hulp vragen vind ik moeilijk, niet streng zijn voor mezelf niet. Ik ben een ster in makkelijke gezonde maaltijden. Zoals ik net al schreef, dat beangstigt mij, er valt niet zo veel meer te veranderen, behalve meer hulp en ondersteuning denk ik.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Vic
Die honden moeten bij mij blijven, ik ben in het 'grote' huis gebleven, ex woont 6 hoog, zonder balkon, midden in de stad.
In regelmaat ben ik slecht. Ik neem het me voor, maar mislukt snel vanwege uitputting.
Klusjes zou ik ook meer over moeten gaan laten aan de kinderen, doe ik te weinig.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Vertigo
De stilte opzoeken, even helemaal niets. Dat is inderdaad wat er veel te weinig meer is.
Ik ga kijken of ik op mijn werk wat meer pauzes in kan bouwen, doe ik veel te weinig, en dan eventjes iets niks-achtigs doen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Anemarie
Ik zou als ik jou was zeker even langs de huisarts gaan en vertellen hoe je je voelt. Wellicht kan hij/zij je verder helpen. Daarnaast is het misschien zinnig om lichamelijke oorzaken van oververmoeidheid en gebrek aan energie na te gaan danwel uit te sluiten.
Regelmaat en structuur vallen enigszins aan te leren; via opvoedondersteuning maar misschien ook via een cursus, maatschappelijk werk, een coach, mindfulness oid. Onder die regelmaat horen zeker ook (vaste) momenten voor jezelf waarin je eventjes niets hoeft te doen. Of mischien is meditatie/zelfhypnose/ontspanningstherapie iets?
Elisa
Het gekke is dat ik geen stress (meer) voel, enkel moeheid (en verdriet).
Bloed is onderzocht op schildklier, ijzer, b12, d enz, was allemaal goed.
Ga opvoedpoli deze week bellen, hoop dat zij kunnen helpen met de kinderen, en de problemen die zij hebben.
Ben je zelf niet moe meer?
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Kleine klusjes
Annemarie, wat naar dat je er zo doorheen zit. Ik begrijp best dat het je boven het hoofd groeit. Als mijn man er soms een paar dagen niet is zit ik er binnen 2 dagen al doorheen en dan heb ik zelfs maar 1 bewerkelijk kind (plus een kleuter).
Ik probeer het huishouden hier gemakkelijker te laten verlopen door de kinderen toch hun eigen kleine klusjes te laten doen. Bv. zelf een dessert pakken, tosti maken, hun eigen afwas in de vaatwasser te laten zetten, speelgoed te laten opruimen voordat ze met het volgende gaan spelen. Dat lukt ze wel en het zorgt er toch voor dat het niet zo snel één grote puinhoop wordt. Dat is voor de kinderen zelf ook prettiger toch? Bovendien is het belangrijk dat iedereen een steentje bijdraagt aan het huishouden, hoe klein ook.
Ik kan het niet echt uit je berichten halen, maar ben je misschien superzorgzaam?
Pirata
Ik ben niet zorgzaam genoeg, te gemakkkelijk. Vind het minder energie kosten alles zelf te doen, dan de kinderen er toe aan te zetten. Terwijl daar iedereen meer aan heeft, uiteindelijk.
Ik denk dat de kinderen hier de boel te veel gaan domineren door mijn gemakzucht. Durf amper bezoek te ontvangen, vanwege hun vaak a-sociale gedrag.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
De kinderen
Mag ik trouwens vragen wat er met de kinderen is (een heb je al verteld)? Mijn eigen 10-jarige met psychiatrische problematiek houdt bijvoorbeeld zelf zijn kamer grotendeels bij. Wel met de Franse slag en naar zijn eigen smaak, maar het is wel heel fijn. En hij kan prima een paar boodschappen voor me halen bij de supermarkt. Jongste van 5 wil niets liever dan dagelijks helpen met koken (dat levert me geen tijdswinst op, maar OK). Ze waren ooit wel van mening dat moeders alles in huis moest doen, maar van die gedachte heb ik ze inmiddels genezen.
Aha
Tegelijk zitten typen..
Ik denk dat de kinderen je dus enorm veel energie kosten door hun gedrag? Ik kan mijn situatie natuurlijk niet 1 op 1 vertalen naar de jouwe, maar iets dergelijks was hier ook aan de hand. Ik ben een tijdje ziek geweest en had de kinderen dus uit gemak en vermoeidheid ongeveer de hele dag onbeperkt voor de tv en computer geparkeerd. Na een tijdje waren ze niet meer te harden. Leek net of ze zichzelf alleen maar konden vermaken met die beeldschermen. En ze gedroegen zich totaal onhebbelijk. Ik heb er nu strenge tijdslimieten opgezet en ze beginnen zich weer te gedragen als de spelende schepsels die ze zouden moeten zijn. Echt een enorme opluchting. Geen idee of er bij jou ook zoiets speelt, maar misschien is het tijd voor een ronde-tafelgesprek met alle gezinsleden?
Op papier
misschien moet je eens een schema maken zodat je meer plant? Ook is een schema maken voor de kids heeeeel handig, weet ik uit ervaring :maak een hokjesposter met namen er boven en links een rij van klusjes per dag. Zorg dat ze er een vinkje bij moeten zetten. Dit gaat echt heel goed. Verder zou ik echt hulp van wat vrijwilligers, buren of familie inschakelen zodat je een opgeruimd huis hebt, daarnaast even een weekendje nixen (bos in, spelletje doen?). sterkte. O ja, misschien even naar de huisarts?
Kinderen
Ik heb een vriendin, die er ook alleen voor staat, de vader van de kinderen is niet meer in beeld: izij hefet ook drie kinderen en twee daarvan (9 en 7) zijn onwijs druk, en vragen veel aandacht, maken veel ruzie, ook asociaal gedrag. Huishouden en werk trekt zij prima, maar de twee jongste kinderen zorgen ervoor dat zij uitgeput raakt. Wat zij doet: eens in de twee weken logeert er een van de twee "drukke" kinderen elders. Omdat het ook vooral een wisselwerking samen is, helpt het af en toe als zij het patroon doorbreekt. Ze heeft een paar adresjes hiervoor, bij vriendjes, bij haar ouders of bij haar broer-zus. Zou dat jou ook helpen?
En praat zeker met de huisarts, laat je doorverwijzen naar een maatschappelijk werker. Tijd en aandacht voor jouzelf, iemand die naar jouw verhaal luistert. Alleen al een flinke jankbui en tegen een professional aanpraten kan soms al enorm helpen.
