Hoortoestel kind

Slechthorend

Ik ben zelf ernstig slechthorend (60db) aan twee oren en kreeg op mijn vierde jaar twee hoortoestellen.
De audioloog heeft een audiogram gemaakt van het gehoor van je dochter. Je gaat nu een hoorwinkel/audicien uitzoeken; daar bekijken ze in overleg met jullie welk type hoortoestel en welk model het meest geschikt is voor je dochter. Er wordt een afdruk gemaakt van het oor van je dochter en vervolgens wordt het hoortoestel besteld. Je krijgt uitleg over het in- en uitdoen en de werking. Daarna begint de wenperiode. Aangeraden wordt om het hoortoestel zo lang en zo vaak mogelijk te dragen met uitzondering van zwemmen, douchen en slapen. In de loop van twee a drie maanden kom je een paar keer terug om te evalueren hoe het bevalt en er kunnen kleine aanpassingen gedaan worden aan de instellingen.
Vervolgens, als alles naar tevredenheid is, wordt het toestel aangeschaft. Helaas gaat de vergoeding in 2013 vanuit de zorgverzekering sterk achteruit, de eigen bijdrage wordt hoger en er is geen vrije keuze meer in hoortoestellen.
Wat wennen betreft, dit kan lang of kort duren. Kinderen wennen sneller en makkelijker dan volwassenen en oudere mensen. Maar het is niet niks; een hoortoestel maakt geen goedhorende van een slechthorende. Het versterkt alleen de geluiden maar dus ook de ongewenste geluiden, alhoewel met de moderne digitale toestellen dit wel verbeterd is. Vermoeidheid komt veel voor; sowieso kost het een slechthorende veel meer moeite om te luisteren, zeker in situaties met omgevingslawaai (muziek, meerdere mensen, feestjes etc.)
Zorg dat je dochter een goede plek heeft in de klas. Ze moet haar leraar goed kunnen zien en het licht moet op het gezicht van de leraar vallen maar ze moet ook weer niet tegen het licht in kijken. Mensen moeten duidelijk articuleren en niet schreeuwen. Snorren en baarden maken spraakafzien lastiger.
Ook in het verkeer moet ze extra goed uitkijken. Met een hoortoestel kan je geen onderscheid maken vanuit welke richting een geluid komt. Gelukkig heeft ze nog een "goed" oor; laat haar dit gebruiken.
Verder mag een hoortoestel niet vochtig worden en het moet goed schoongehouden worden. Zorg er ook voor dat ze altijd een reserve-batterij bij zich heeft. Maar al deze zaken zal de audicien jullie ook vertellen. En op de site van de NVVS kan je ook veel info vinden; ik zou er zeker lid van worden. Mijn ouders waren en zijn meteen lid geworden toen bleek dat ik slechthorend was en ik ben zelf ook lid: http://www.nvvs.nl/nl-NL/Slechthorendheid/Leven-met-slechthorendheid/Hoorhulpmiddelen
Heel veel succes!

Ik ben ook ernstig slechthorend

Ik ben zelf ook ernstig slechthorend, ik ben opgegroeid met een gehoorverlies van 90db aan beide oren, inmiddels is dat nog verder verslechterd naar 120dB. Je zou kunnen zeggen dat ik doof ben, dat ben ik eigenlijk ook, maar zoe noem ik mezelf niet. Ik communiceer namelijk niet met gebarentaal, maar met gewoon Nederlands, en ik functioneer in een horende wereld.

Wat voor jullie heel belangrijk is om te weten, is dat je met een hoortoestel niet opeens goed hoort. Een hoorapparaat helpt je te horen, maar het helpt je niet te verstaan. Je dochter zal ook veel andere compensatie moeten aanspreken om overeind te kunnen blijven in een horende wereld. Spraakafzien is daarvan een voorbeeld.

Ik geef zelf voorlichting over slechthorendheid, als vrijwilliger bij de NVVS, de vereniging waar Elisa ook over praat. Het is inderdaad een goed idee om daar lid van te worden, ze geven heel veel informatie. Ook de website hoorwijzer.nl geeft veel informatie over hoortoestellen en audiciens. Verder kan ik je de FOSS en de Fodok aanbevelen, dit zijn verenigingen speciaal voor ouders van dove/slechthorende kinderen. De Fodok heeft heel veel info-materiaal, daar zijn ze heel sterk in. Zo'n voorlichtingsbijeenkomst heet een Hooragenda, ze worden verschillende keren per jaar op verschillende plekken door de NVVS georganiseerd. Ik kan je adviseren die bij te wonen, je leert er veel.

Verder moeten jullie je realiseren dat slechthorendheid heel vermoeiend is, dat wordt vaak vergeten. Je hersenen zijn namelijk continu bezig met het maken van combinaties: wat je hoort, wat je ziet (spraakafzien), wat je weet (waar gaat het over, welke woorden kun je verwachten, wat is het woordgebruik van bepaalde personen), en dat vraagt ontzettend veel energie. Dat is goed om te weten.

Jullie dochter is nog heel jong, en je kunt haar helpen door ondersteuning te bieden: op de goede manier met haar communiceren, begrip hebben, haar leren wat het betekent zodat ze het zelf ook kan uitleggen. Verder is het heel belangrijk om haar veel te laten lezen, en dat te stimuleren. Een uitgebreide woordenschat is namelijk belangrijk om zelf nog goed woorden te kunnen herkennen.

Wat ook heel belangrijk is: zoek een goede audicien!!!!!!!! Ik kan je Beter Horen en Schooneberg NIET aanbevelen. Uiteraard zijn daar ook goede vestigingen onder, maar er zijn veel betere audiciens. Verder is het ook belangrijk om je dochter te vragen hoe het klinkt, en of het geluid fijn is. Het zal niet gemakkelijk zijn voor haar, maar een fijn geluid helpt wel om eraan te wennen. Verder kost het gewoon tijd. Dring erop aan om meerdere toestellen te proberen, en laat je dochter zelf ook kiezen.

Als je in het audiologisch centrum bent geweest en een recept hebt voor een toestel, zal de audicien niet opnieuw gaan testen. Ze kunnen wel bij het aanmeten eenvoudige woordtesten doen, om te onderzoeken of de toestellen inderdaad een verbetering opleveren. Maar dat doen ze niet altijd. Soms testen ze wel welk geluid er aankomt in het oor van je kind, maar dat doen ze ook niet altijd. Het zijn allemaal testen om te onderzoeken of de toestellen wel goed afgesteld staan.

Buiten dat alles, sluit ik me helemaal aan bij Elisa!

Ik heb zelf ooit op mijn weblog een uitgebreid verhaal geschreven over mijn slechthorende geschiedenis, al is dat verhaal ernstig verouderd (uit 2008, voordat het zo verslechterde). Maar het geeft wel een goed beeld hoe het bij mij is verlopen, en ik denk dat jullie er veel aan kunnen hebben om het te lezen.
De link: http://jasmino.blogspot.nl/2007/07/slechthorend-zijn-wat-betekent-dat.html

In september van dit jaar heb ik op uitnodiging een uitgebreide presentatie gegeven over slechthorendheid en arbeidsparticipatie. Die presentatie staat online, en helpt jullie misschien ook. In die presentatie staat echter ook mijn volledige naam, die link ga ik hier dus niet plaatsen. Wil je die hebben, geef dan even je e-mail adres door, dan stuur ik hem jullie toe!

Ik wens jullie veel succes en veel sterkte, en jullie mogen me altijd benaderen als jullie vragen hebben.

Jasmino/picasso

Wat een herkenning Ik heb je blog meteen bij mijn bladwijzers gezet. Ik onderschrijf het belang van (voor)lezen en het aanleren van een grote woordenschat en goed taalgebruik. Mijn ouders hebben mij altijd voorgelezen en veel zelf laten lezen; daardoor kan ik normaal praten en communiceren; zelfs beter dan veel goedhorenden. Mijn moeder hing uren boven mijn bedje verhalen te vertellen en letters uit te spreken, al duidelijk articulerend. Hulde voor hun! Ik heb trouwens op een gewone lagere school en middelbare school gezeten; mbv apparatuur etc. was het te doen behlve dan dat ik meteen een dutje moest doen iedere middag als ik uit school kwam
Wat audiciens betreft: Tot zo'n 12 jaar geleden had ik een geweldige audicien bij Schoonenberg; hij heeft al mijn aanpassingen gedaan van mijn 4e tot mijn 30e, in samenwerking met het audiologisch centrum van de VU. Helaas is hij toen overleden en moest ik naar een ander. Dat werd Beter Horen en omdat ik daar niet meer tevreden over ben (veel te commercieel/algemeen) ga ik nu in januari weer naar het audiologisch centrum van het VU voor mijn nieuwe hoortoestellen. Op de site van Hoorwijzer kan je veel meer info vinden over audiciens, hoortoestellen etc.
Oh en ik zou heel graag die presentatie van je willen. Ik ben nu ruim 11 jaar werkloos ondanks meerdere vruchteloze reintegratietrajecten waaronder met een bureau gespecialiseerd in auditief gehandicapten, en ik wil echt weer aan de slag maar die oververmoeidheid maakt eea knap lastig, zeker nu ik wat ouder ben. Het is een rothandicap omdat niemand het aan je ziet/merkt en wij in een wereld leven vol geluid en onderlinge communicatie. En omdat een hoortoestel geen goedhorende van je maakt is het ook een onbegrepen handicap.
Ik zou hier wel iets mee willen doen als werk; voorlichting geven oid. Zeker nu steeds meer jongeren gehoorproblemen krijgen en deze zo simpel te zijn voorkomen...

Elisa; e-mail adres?

Hoi Elisa,

Wat is je e-mail adres? Dan stuur ik de link voor de presentatie!

Jasmino

Aanvulling en link naar presentatie

Ik heb ervoor gekozen mijn presentatie anoniemer te maken en ergens te uploaden waar jullie hem kunnen bekijken, dus geen gedoe met e-mail adressen en zo. Zie hier: http://www.docstoc.com/docs/139049897/Ervaringen als slechthorende

Mijn aanbod blijft evengoed staan, en ik wil mijn e-mail adres best delen met jullie in persoon, maar niet hier online.

Verder nog wat aanvulling op mijn bericht waarmee ik vanochtend wakker werd:

Ik denk dat het belangrijk is dat jullie als ouders goed gaan begrijpen wat slechthorendheid inhoudt. Pas dan kunnen jullie je kind goed begeleiden erin. Je kunt je kind helpen om zelf assertief te worden en te regelen wat ze nodig heeft, maar nu ze nog zo jong is, is dat niet gemakkelijk. Ik denk daarom dat het goed is dat jullie als ouders ook aan haar omgeving uitleggen wat het betekent. Dus ook aan grootouders, ouders van kinderen waar ze vaak komt, en zeker aan school.

Ik ben zelf als kind ook opgegroeid op het reguliere onderwijs, en ik geloof ook dat dat goed is. Toch heb ik ook gemerkt dat er niet altijd even veel begrip is bij onderwijzers. Omdat ze niet weten wat het betekent, en vaak het vooroordeel hebben dat een gehoorapparaat alles oplost.

Mijn ouders hebben bijvoorbeeld op de middelbare school ervoor gezorgd dat de stichting Studie + Handicap voorlichting kwam geven en die liet hen ook zelf ervaren hoe moeilijk het is. Dat heeft wel voor verbetering geleid.

Waar ik op school erg veel last van had, is het volgende;
- onderwijzers hebben nogal de neiging om te praten met de rug naar de klas, wanneer ze bijvoorbeeld op het bord schrijven. Spraakafzien is dan niet meer mogelijk.
- wanneer er vragen in de klas gesteld worden, of er is een andere vorm van interactie, was ik heel snel de draad kwijt. Ik kon dan wel het antwoord van de onderwijzer horen (al dan niet met aanvullende solo-apparatuur), maar had de vraag niet verstaan. Voordat je doorhebt wie een vraag stelt bijvoorbeeld, of een opmerking maakt in de klas, en je daar je oren op kunt richten (en dus ook kunt kijken), is het moment al voorbij. En dat is vaak lastig.

Verder denk ik ook dat het misschien goed is om met jullie dochter naar een logopediste te gaan om het spraakafzien te leren en ondersteunen, vooral als ze dat niet natuurlijk doet. Het kan haar helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen, en te leren hoe je informatie op andere manieren kunt krijgen.

En speciaal voor ouders: stimuleer (en zeker: accepteer) de nieuwsgierigheid van je kind. Die maakt namelijk dat kinderen zelf op zoek gaan naar mogelijkheden om de beperking te compenseren.

Als één van je zintuigen minder goed werken, ontwikkel je andere zintuigen vaak beter. Je ziet meer, je voelt meer (aan), je ruikt meer. Dat levert namelijk ook allemaal informatie op. Daar moet je leren op te vertrouwen, en je moet ook leren om het een plekje te geven. Als kind had ik veel last van die "radar", van al die informatie die ik binnenkreeg buiten het horen, wat anderen vaak missen. Zeker als puber betrok ik dat op mezelf, en dat heeft best issues in de ontwikkeling van mijn identiteit gehad. Het kan dus goed zijn om je kind daarin te ondersteunen.

Hoe dan ook, ik leid een gelukkig en positief leven, ik wil jullie zeker niet bang maken, maar wil wel heel graag delen wat het betekent. Het wordt namelijk nogal eens onderschat. Veel succes ermee, en voor vragen ben ik zeker beschikbaar!

Ervaring

Mijn dochter heeft een CI en een hoorapparaatje. De implantatie is deels mislukt, maar met een combinatie van beide oren gaat het best goed. De meeste info heb je al gekregen, maar als je nog vragen hebt over hoorapparaten bij kinderen dan beantwoord ik ze graag.
Nog een tip voor op school: mijn dochter (7, 2e leerjaar/groep 4) draagt tijdens de les altijd een FM-systeem: de juf draagt een zendertje om haar nek en dochter een ontvanger. Zo hoort ze de juf beter en het ongevingsgeluid minder. Dat helpt enorm.
Ik heb veel navraag gedaan naar zwemles. Op ons revalidatiecentrum wordt aanbevolen dove kinderen gewoon te laten meedoen in de normale zwemlessen. De accoustiek in een zwembad is meestal belabberd en horende kinderen horen ook maar de helft.
Maria

Hier sinds de zomer

Onze dochter (13) heeft vanaf de zomer een hoorapparaat. 1 oor - 20 DB, andere oor 80 DB. Op de lagere school heeft ze ook zo'n zender/ontvanger gehad. Tot groep 7 ging dat goed. Hierna was het niet meer cool; daarbij hoorde ze prima dacht ze zelf. (ze had echt niet door dat ze veel miste.) Achteraf hadden wij strenger moeten zijn; sinds ze haar hoorapparaat heeft is ze minder moe, is er thuis minder ruzie met broers en zus.

Onze dochter is ook een slimmerd. Juist omdat ze slim was viel het niet op dat ze slecht hoorde. Ze kon ook prima meekomen zonder te horen wat er gezegd werd.Nu , op het gymnasium, is het van belang dat ze wel goed hoort. Dat krijgt ze zelf ook in de gaten. Soms gaat ze zomaar vooraan zitten omdat ze het goed horen wil. Was op de basisschool echt geen sprake van.
Ze is slechthorend geboren; wist dus niet beter. Er ging een wereld voor haar open afgelopen zomer. Ze hoorde de vogels fluiten, auto's verderop in de straat wegrijden. Ze zet haar apparaat ook heel regelmatig uit; veel te druk aan haar hoofd. Met name in groter gezelschap met rumoer. Naar het kerstbal afgelopen week heeft ze 'm niet eens ingedaan vanwege de harde muziek. Je ziet er niets van; het apparaatje in haar oor. Het is heel klein. Batterijtjes moet ze regelmatig vervangen. Het wennen ging in heel kleine stapjes. De audicien kan dat via de computer instellen. Beetje minder blikkerig, hoge tonen wat zachter, lage tonen minder 'brommend'. De audicien was erg voorzichtig met het opbouwen. Het ging onze dochter te langzaam. Toen ze eenmaal ontdekte wat ze miste wilde ze graag alles horen. De audicien deed rustig aan om het lawaai in het hoofd langzaam aan te bieden zodat er gewenning optreedt.

Onze dochter heeft een 'compaq' om haar nek hangen, onder haar kleren. Je ziet enkel het koord. Net een ketting. Via de compaq kan ze gedownloade muziek luisteren via het hoorapparaat. Is natuurlijk grappig stiekem onder de les.Met bluetooth op de telefoon kan ze er ook gesprekken mee voeren geloof ik (heeft ze nog niet)

Wij kregen het apparaat niet vergoed. Maar na een brief waarin we met name de sociale positieve consequenties benadrukten (was ook echt waar) werd er een uitzondering gemaakt en kregen we 'm wel vergoed. Anders hadden we het in het nieuwe jaar weer geprobeerd, volgens de audicien was de kans groot dat het dan wel vergoed werd.

Picasso

Wat fijn voor je dochter dat ze nu weten dat die "buisjes" dus echt geen zier helpen. Was hier n.l ook het geval. Er zal een wereld voor haar open gaan als ze eenmaal dat hoortoestel heeft.
Zoon was hier 8 toen hij een hoortoestel kreeg. Hij heeft er erg aan moeten wennen. We zijn veel bij het Audiologisch Centrum geweest om zijn hoortoestel goed te laten instellen. Het is een zeer geavanceerd toestel, er kan echt veel mee. Hij kon hem ook zo zetten dat er minder achtergrond geluiden zijn.
Afgelopen zomer heeft hij een gehoorbeentjes reconstructie gekregen. Deze is zo goed gelukt dat hij geen hoortoestel meer nodig heeft.

Presentatie

Picasso, dat vind ik prima!

Compaq

Hallo
Ik wou graag weten wat voor een compaq jullie hebben voor jullie dochter
Mijn dochter is 12 en ook erg met muziek en laptops enz bezig dus mischien ook wel wat voor haar
groetjes jootje

Picasso

Oke dat snap ik dan van die buisjes. Hier was het juist dat het zo opvallend was dat na het zetten van die buisjes er geen verbetering was. Dus is er een scan gemaakt van zijn oren. Daar kwam toen uit dat in een oor een van zijn gehoorbeentjes niet volgroeid was. Hij was toen nog te jong voor een reconstructie. Toen hij 10 was durfde de K.N.O arts die hierin gespecialiseerd is het wel aan om deze operatie te gaan doen. Uiteindelijk bleek de steel van de hamer ( de hamer is een van de drie gehoorbeentjes) Er niet te zijn. Met een ingewikkelde constructie heeft de K.N.O arts er voor gezorgd dat de trillingen nu wel doorgegeven kunnen worden. Dit is dus zeer goed gelukt.
Zoon heeft zeker een half jaar moeten wennen aan het hoortoestel. Hij deed hem het liefst thuis dan ook uit. Hij vond ondanks de goede afstelling het erg vermoeiend en niet prettig om het toestel in te hebben. Ook in de klas zette hij hem wel eens uit omdat hij dan hoofdpijn kreeg van al die geluiden. Hij is dan ook erg blij dat de operatie zo goed gelukt is. Wat hij ook vervelend en zwaar vond om er steeds maar op bedacht te moeten zijn dat zijn hoortoestel niet nat mocht worden. Dus met een spetter regen er voor zorgen dat die muts van de jas weer op moest.
Is er bij jouw dochter bekent wat de oorzaak is van haar gehoorverlies?.

Picasso

Bij onze zoon was het ook een aangeboren afwijking, maar dit kon dus wel verholpen worden. Hier was onze K.N.O arts zo alert dat ze na de tweede keer buisjes zetten en wij aan gaven dat het geen resultaat had en wat de gehoortest uitwees, een scan heeft laten maken.Daar bleek de oorzaak al snel duidelijk.
Ik zou er bij de K.N.O arts toch op aandringen om nader onderzoek te willen laten doen. Wie weet is er bij jou dochter ook wel wat aan te doen. Ik denk dat je bij die audioloog niet veel verder komt, die wil alleen maar hoortoestellen verkopen.
Wel mooi dat je een spatwaterdicht toestel kunt krijgen. Bel gewoon de verzekering voor die vergoeding. Jammer dat ze hem al niet in deze vakantie kon krijgen, had ze mooi 14 dagen kunnen wennen.