Hoog-sensitief wat is dat?

Hoog-sensitief

Hoog-sensitief heeft m.i. niets te maken met paranormaal begaafd zijn. Als je hoog-sensitef bent pik je inderdaad makelijk allerlei stemmingen en gevoelens van anderen op, maar dat is niet paranormaal. Bij dat laatste denk ik eerder aan bijvoorbeeld geesten zien, spreken over vorige levens en plaatsen herkennen waar je nog nooit bent geweest.

Mijn zoon en ik zijn allebei behoorlijk sensitief. Naast het oppikken van stemmingen kunnen we ook niet tegen hard geluid, of geluiden door elkaar heen (tv-geluid én muziek aan), niet tegen prikkende labeltjes in kleding etc. We zijn snel overprikkeld.

Ik denk dat die moeder óf die twee termen door elkaar haalt, óf haar zoontje is het allebei...

Tsja

Als mams en ex regelmatig knallende ruzie hadden of het anderszins heel ongezellig was in huis hoeft het kind niet heel paranormaal te zijn om een conclusie te trekken. Maar deze verklaring is natuurlijk beter voor haar ego en klinkt interessanter.

Heks dat idee had ik ook een beetje

Maar ik vind het lastig om te oordelen.
Sommige ouders lijken het lastig te vinden om een doodnormaal kind te hebben. Of lastig als ze zelf doodnormaal zijn.

Ik wil niet meteen zeggen dat dit hier aan de orde is, maar van deze mensen krijg ik het altijd nogal ongemakkelijk.

Hoog-sensitief

Is
(over)gevoelig/ontvankelijk zijn voor stemmingen, labeltjes, soorten stof, geurtjes, (harde)geluiden, snel over prikkeld, kunnen zich de pijn/problemen die anderen hebben zichzelf levendig voorstellen en voelt aan of het hen zelf betreft.
Hebben vaak goed contact met intuitie. (6e zintuig)

Wordt heel vaak verward met paranormale gaven, gaat wel vaak samen maar hoeft helemaal niet.

Heel erg vermoeiend om dit te hebben.

Nieuwetijds

Volgens mij wordt hoogsensitiviteit weleens in verband gebracht met het zijn van een "nieuwetijdskind". Misschien dat de moeder het hier over had?

ADHD

Ik wil de pret niet drukken, maar dat klinkt nogal ADHD/autisme-achtig. En dat hoeft dan niet echt tot een volledige diagnose te leiden, maar wel iets in die richting. Ik ken trouwens wel een gevoelig jongetje dat wel erg veel ADHD trekjes heeft en volgens mij zeer gebaat zou zijn bij diagnose, aanpassingen op school, SOVA training en eventueel medicatie. Maar nee, hij is hoogsensitief en dat is dus allemaal niet nodig, terwijl hij al een paar keer bijna van school getrapt is. Tja, kweenie...misschien dat het bij sommigen echt zo is, maar bij anderen is het gewoon kop in het zand steken.

labelen

Blijkbaar vinden sommige mensen het nodig om menselijke eigenschappen te labelen. De een is gevoeliger dan de ander. Hoog sensitief is niets meer of minder dan gevoelig in de breedste zin van het woord. Gevoeliger dan gemiddeld, zeg maar de cito a score op gevoeligheid. Hetgeen mij irriteert is dat het altijd wordt gepresenteerd als zijnde erg bijzonder. En dat is het niet. Only human. En daar zijn heel veel smaken in.

Ella ja zo kijk ik er ook een beetje tegenaan

En wat ik er zo jammer van vind is dat dit de mensen met echte etiketjes daardoor minder serieus worden genomen.

Ik ken dit jongetje aardig goed, komt regelmatig hier spelen. En mijn huis is behoorlijk rumoerig met alle huisdieren en kleine, vrij drukke kinderen. Hier nemen ze ook vaak meerderen vriendjes mee, dat was gisteren ook het geval; ik had 6 kinderen over de vloer, inclusief dat jongetje.
Dus als hoog sensitief hier betekent dat hij overgevoelig is voor indrukken zou hij hier gillend gek moeten worden. Maar volgens mij had hij het prima naar zijn zin.

Maar wie weet is hij op een andere manier sensitief?

De moeder presenteerde het echt als iets heel bijzonders, ze glom van trots.
Is natuurlijk positief om trot op je kind te zijn, maar ik zou dan ook zo trot op het eczeem van mijn kind kunnen zijn .
Daarom snapte ik er niks van, hoog sensitief, zoals ik het ken(de) is naar mijn idee iets waar je niet blij mee bent, en maakt je leven niet makkelijker.

Niem

Een paar suggesties:

Het is niet aan jou om te beoordelen of het kind van een ander 'recht' heeft op een diagnose, etiketje of wat dan ook maar. Je kent het kind alleen maar van zo nu en dan een paar keer spelen. 'Een heel gewoon kind' schrijf je. Da's mooi, prima, houden zo. Maar heb niet de illusie dat jij het kind beter kent dan de ouders. Stel je voor dat jij een kind hebt dat op een bepaald vlak hulp of begeleiding nodig hebt, en andere ouders wuiven dat weg, hoe zou jij dat vinden?

Vul niet voor een andere ouder in hoe hij/zij moet omgaan met de speciale eigenschappen van het kind. Ik lees zinnen als 'ze was er nogal vol van' en 'ze glom van trots' en ik meen daaruit op te maken dat jij dat maar niets vindt. Het is haar kind, ze bepaalt dat zelf. Zoals jij bepaalt in welke termen jij over je kind praat.

Als je meer wilt weten over het sensitieve van dit specifieke kind, vraag het dan de moeder. Wat je hier doet is speculeren en - zo komt het in ieder geval over - oordelen. 'Vinden jullie dit ook zo'n suf mens', dat lees ik uit jouw berichten. Alsof je medestanders aan het verzamelen bent zodat je zo meteen met een gerust hart kan zeggen 'raar mens, ze doet het helemaal verkeerd, er is niets aan de hand met dit kind'. Terwijl niemand hier op dit forum het kind kent. Wat wil je nu van ons horen?

Sorry ijsvogeltje

Ik probeer eigenlijk helemaal niet te oordelen. En verder vragen, tja had ik al uitgelegd dat ik er niet tussenkwam bij die moeder?

Deze moeder staat zelf overigens wel met haar oordeel klaar (maar dat is een andere discussie).

Ik had een vraag omdat ik een totaal ander beeld had bij hoog sensitief en er niks meer van begreep. En hoe vraag je iets aan iemand die gewoon door je heen tettert?
En omdat die moeder er zo trots over vertelde was ik oprecht in verwarring.

Je zegt: Alsof je medestanders aan het verzamelen bent zodat je zo meteen met een gerust hart kan zeggen 'raar mens, ze doet het helemaal verkeerd, er is niets aan de hand met dit kind'.

Sorry als het daarop lijkt, maar inderdaad ik vind deze moeder een niet zo fijne vrouw. Jij kent haar (denk ik) niet. Maar ze weet van iedereen hier in de buurt precies wat ze mankeren en wie er onterecht een uitkering krijgt. En dat vertelt ze ook doorlopend aan ieder die het horen wil.
Dat speelt natuurlijk heel erg mee met mijn mening over haar verhaal. Kun jij niet weten, maar ik krijg daar weldegelijk vooroordelen van.

Sorry.

Dat blijft toch het nadeel van zo'n forum.

Niem

Dank voor je reactie. Ik kan mij er (denk ik) wel iets bij voorstellen

O ik heb een hs collega

Althans, ze zegt dat ze hoog sensitief is. Maar als het om privé gevoeligheden gaat, is ze olifant in porcelein kast. Als het betekent dat je ontvankelijk bent voor gevoelens en stemmingen van anderen dan heeft ze wel een aparte missie want ze schopt 70 procent van de collega's tegen het verkeerde been, zowat dagelijks.
Apart....

Ely

Oww wat erg. En dat soort mensen (vind ik) verpest het voor mensen die er echt last van hebben. Die worden dan niet meer serieus genomen.

zelf wel hoogsensitief

maar echt niet op alle vlakken hoor. Het aanvoelen van stemmingen van anderen: ik weet zeker dat er mensen zijn die dat veel beter aanvoelen dan ik. Maar ik ben wel (over) gevoelig voor bepaalde geuren, licht, geluid en drukke menigten.

Nieuwetijdskinderen

Klopt, de term hoog sensitief wordt graag gebruikt door zweverige (spirituele zeggen ze zelf) types die graag willen dat hun kinderen nieuwetijdskinderen worden.

http://www.nieuwetijdskind.com/kenmerken-nieuwetijdskinderen/

Het past een beetje in de trend om probleemkinderen voor te stellen als heel bijzonder. En dat zijn ze natuurlijk ook, net als alle andere kinderen!

Mijn dochter

kan ik denk ik wel bestempelen als meer dan gemiddeld gevoelig. Maar ik heb wel het idee dat de gevoeligheden wat minder zijn als zij ze voor lief wíl nemen. Dus als ze in een drukke omgeving zit omdat zij dat zelf kiest zul je haar niet snel horen. Ze pikt veel op van wat ze ziet van andere mensen. Ze heeft daardoor al veel mensenkennis.

Misschien kan ik mezelf ook wel bestempelen als gevoelig. Ik irriteer me snel aan geluidjes en ben erg gevoelig voor bepaalde stemmingen of een bepaalde sfeer.

Mijn dochter kan ook niet tegen sterk gekruid eten. Het liefst eet ze het meeste zonder specerijen en soms ook nog rauw. Gewoon gebakken gehakt zonder zout en peper vindt ze lekkerder dan met bijvoorbeeld.

Ik vind het karakter van mijn dochter niet iets om over te pochen. Het is gewoon haar karakter. Ik vind het altijd vreemd als mensen doen alsof kinderen die hoogsensitief zijn op een 'soort van' hoger plan staan, dan kinderen die dat niet zijn. Je krijgt het er gratis bij en het kan soms lastig zijn voor het kind zelf.

Erg

Zo te lezen is het ook geen ideaal ding dat hoogsensitief zijn. Maar idd dat mijn collega het ook brengt alsof zij een soort opperwezen is en wij maar wat rondscharrelen in de bagger die onwetendheid heet

Eigenlijk heb ik het met haar te doen, ze straalt iets eenzaams uit.
Eigenlijk jammer dat het ons (allemaal, ook ik, uitzonderingen daargelaten) vaak niet lukt om ego-loos met dit soort dingen om te gaan. Denken onbewust vaak gelijk in goed of handig of niet ipv het is

nieuwetijds kind

Wij hadden op de sportclub een kind dat volgens zijn vader nieuwetijds was. Altijd waren er problemen: hij luisterde niet naar de coach, verstoorde elke keer de training, liep weg als iets hem niet beviel, schopte en sloeg andere kinderen... En dat lag dan allemaal aan de coach/ouders/andere kinderen, want die gingen niet goed met hem om.
Ik heb die vader nooit zijn kind zien corrigeren ("daar houden nieuwetijdskinderen niet van"), wel gaf hij aan dat het niet gaf hoor dat wij allemaal nog niet zover waren en het niet begrepen. Dat kwam nog wel.
Ook schrok hij er niet voor terug om een kind dat het gesar zat was en het jongetje een zet terug gaf midden uit een wedstrijd uit het veld te sleuren, dat dan weer wel. Maar dat was dan natuurlijk geen hieuwetijdskind...

ach

Ik heb een vriendin die hoog-sensitief is.

Toen zij ontdekte dat dit bestond, dat zij niet de enige was, is ze er een tijdje nogal gefixeerd op geweest.

Ik begrijp dat wel, je worstelt je hele leven al met dingen die moeilijk gaan. Voelt je een vreemde eend. En dan gaat er een sluier op en snap je eindelijk wat er aan de hand is. Daar wordt je dan heel blij van. Omdat je ziet: ik ben niet gek, ik heb.....

En dan is het natuurlijk een heerlijke compensatie om ook de voordelen van het etiket/de diagnose/ het fenomeen te zien, te benoemen. En daar misschien wel mee op te scheppen. Het 'Hoera ik heb adhd!' gevoel.

Ik denk dat de mate van obsessie/fixatie die mensen met dit soort diagnoses/fenomenen hebben, vaak te maken hebben met de mate van frustratie die eraan vooraf is gegaan.

Tragisch

Als dit soort "positieve" etiketten betekenen dat een kind niet de hulp krijgt die het nodig heeft, dan vind ik dat tragisch voor het kind. Het zullen je ouders maar zijn. Natuurlijk wil je liever dat "het" aan de mensen om je heen en ligt en dat jij of je kind niet hoeft te veranderen. Wie zou dat niet prettiger vinden? Maar ondertussen krijgt het kind geen enkele kans. Je wordt wel geacht je kind op te voeden en daarvoor alles uit de kast te trekken wat je hebt. Ik vind het verwerpelijk om je daaraan te onttrekken.

Hoewel...wie weet wat er met de ouders zelf aan de hand is? Misschien hebben zij ook nooit echte hulp gehad. Niet te snel oordelen maar.

Yep

'Hoewel...wie weet wat er met de ouders zelf aan de hand is? Misschien hebben zij ook nooit echte hulp gehad. Niet te snel oordelen maar.'

Inderdaad.

Ik wil ook niet oordelen

Maar in eerste instantie begreep ik die moeder echt niet.
Mijn onwetendheid dus.

Bovendien merk ik niks aan het kind. Hij is ook niet onopgevoed, doet het voor zover ik weet prima op school (zit bij mijn kind in de klas en ze spelen regelmatig). Als ik help op school doet hij ook prima mee.
Niks opvallends dus.

Gisteren was hij hier met de boterham, en ook met de kennis die ik nu heb; echt niks anders gemerkt.

Gewoon een lief leuk kind.

Toen mijn dochter hoorde

dat ze volgens de psychiater ADD heeft, had zij ook wel zo'n gevoel van erkenning, maar ze ging er nogal nuchter mee om. Ze heeft zich er sindsdien nooit naar gedragen in ieder geval.

Mijn man is nogal fel op hypes en komt er later nog wel eens graag op terug als 'zie je wel dat dat een hype was en dat je er nu niets meer van hoort!' Ik verwijs dat altijd naar 'nu is het normaal en is het speciale eraf'. Maar het is wel waar, zodra er iets bekend wordt over een nieuw fenomeen, hebben opeens allerlei kinderen 'het' volgens hun ouders. Opeens wordt er aangedrongen op een pot pillen, want ja... Jantje is wel erg druk en onhandelbaar. Of er wordt net als in het voorbeeld hierboven misbruik gemaakt van zo'n karaktertypering. Wonderlijk. Ik vind het overigens van de andere kant ook wonderlijk dat kinderen met de minste geringste aanwijzing dat er add/adhd in het spel is pillen voorgeschreven krijgen. Mijn dochter ook. Ze heeft er na een korte periode afstand van gedaan. Zij merkte geen verschil en wij ook niet. Ondertussen was het kassa voor de farmaceutische industrie. Er draait hoe dan ook een hele wereld op mee. Te gretig naar mijn oordeel.

Uiteraard weet ik dat er ook kinderen en volwassen mensen zijn die wel degelijk veel baat hebben bij medicatie. Laat ik dat voor de zekerheid toevoegen

Herkenning van hsp

Na het lezen van de onderstaande link begreep ik mijn kind een stuk beter, en ook mijzelf.
Het een een karakter. Een eenvoudige maar wel een sterke karaktereigenschap. Niet iets om mee te pochen maar wel iets om de uitspraken van een kind serieus te nemen.

Eens probeerde ik 2x iemand over te halen. Maar tervergeefs, waarop mijn kind (10jr) zei, van nee zeggen wordt je sterker! Ik begreep dat ik manipulatief had gehandeld, en hoe rot iemand zich had gevoeld als diegene wel was gezwicht. Mijn kind voelde dat goed aan en liet mij dat weten.

http://www.opdc-zodrenthe.nl

Kaaskopje

Hier zelfde ervaring. Toen ik terecht kon voor adhd onderzoek. Binnen 2 dagen hadden ze al een conclusie getrokken: ik had een ernstig geval van adhd, de eerste stap was natuurlijk: medicatie. Toen ik een brief voor de verzekering met speciaal voor mij gemaakte medicijnen onder ogen kreeg wat een fortuin koste. Werkelijk ongelofelijk.... Wat een geld er verdiend wordt terwijl ik er geen bal mee opschoot. Die medicijn was helemaal niet speciaal voor mij gewoon bedrog. De verzekering heeft gelukkig niet uitbetaald en ik ben gestopt met die medicatie. Je moet eens weten hoe veel moeite ik moest doen om deze medicijn stroom richting mijn brievenbus stop te zetten. Het bleef hier door de brievenbus komen. Zou wel een handel kunnen opzetten onderhand. Wat een verspilling. Heb alles ingeleverd bij de apotheek op de hoek en werd wel raar aangekeken ha,ha. Natuurlijk zal het bij een groep met mensen die adhd hebben wel helpen. Maar het werd mij zo opgedrongen. Gedaan of ik fout bezig was omdat ik geen medicatie wou gebruiken. Nou dan is het hopeloos voor je..... . Ik zei nog: ik ben heus ook wel een leuk iemand zonder medicatie dan maar een chaoot.... Je zit nog in een ontkenningsfase was hun antwoord. Zo negatief allemaal......

merk niks

Ik heb een kind in de klas van wie de moeder ook zegt dat hij hoog sensitief is. Ze wilde een afspraak met me maken om erover te praten. Hoe wij ermee om moeten gaan.

Is het raar dat ik niks merk aan een hoog sensitief kind in mijn klas? Het is een onrustige klas waarin hij vaak rustig doorwerkt en een hele relaxte indruk maakt. Ook gewoon meedoet in drukke situaties zoals gym en handvaardigheid, drama, muziek. Geen overgvoeligheid merkbaar voor stemmingen of prikkels.

Kan dat, dat je niks merkt?

Ik heb moeite met het begrip hoog-sensitiviteit. Dat staat in de volksmonds gelijk aan paranormaal, hoog-begaafd, bijzonder en gevoelig. Het is vooral vaag en niet praktisch (in mijn idee dan, he). Dan zou er ook laag-sensitiviteit moeten zijn. Dat zou dan gelijk hangen aan de tegenhangers van paranormaal etc. En dat geloof ik ook weer niet. Over lage sensitiviteit hoor je nooit iemand. Bovendien krijg ik altijd het idee dat bij hoog-sensitiviteit vooral de omgeving wat moet doen.

Maar stel dat er bedoeld wordt dat er sprake is van over- of onderprikkeling, dan valt de overprikkeling eerder op dan de onderprikkeling. Er zijn kinderen die overprikkeld raken en hyper worden of gaan huilen of wegrennen. Je zult de neiging hebben deze kinderen af te remmen, in te tomen. En er zijn kinderen die bijvoorbeeld bleek worden, met rode vlekken, zich afsluiten en misschien zo erg dat ze gaan slapen. Je zult eerder de neiging voelen deze kinderen te activeren.

Het kan je niet opvallen, terwijl het onder je neus gebeurt. Bijvoorbeeld omdat je het niet ziet of anders interpreteert dan wat het is.

Het is een zintuiglijk verhaal. Een aardig boek hierover is 'Met plezier uit de pas'. Dat behandelt de 7 zintuigen in 2 pagina's per hoofdstuk (met een checklist erbij) elk zintuig (het zijn er nl 7). In die twee pagina's voorbeelden wat je bij kinderen kan zien als er sprake is van over- en onderprikkeling. De rest zijn beschrijvingen van spelletjes om kinderen in de juiste rust en alertheid te krijgen.

Leuk om te lezen, zeker als je kinderen hebt. Nu begrijp ik eindelijk waarom ik op mijn pen kauw of na het stoten over een plek wrijf.

Zeven zintuigen, judith-t?

Mij is het concept zesde zintuig wel bekend (bedacht voor en door mensen die aan de vijf echte zintuigen nog niet genoeg hebben), maar zelfs een zevende?

skik

Het zijn er zeven: 5 van buiten naar binnen (zien, horen, ruiken, proeven, voelen (tast)). Twee van binnen naar buiten (evenwicht en proprioceptie). Het boek behandelt deze 7 zintuigen.

Misschien zijn het er zelfs meer. Zo zijn gaan er stemmen op die bijvoorbeeld thermoceptie (warmte en kou) en nociceptie (pijn) of zien van beweging als extra zintuigen aanmerken.