Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Paasei

Paasei

05-12-2015 om 10:13

Hoe kom ik van die domme angst af

Ik ben een volwassen vrouw die al aardig wat Stormen des Levens heeft doorstaan en stevig in haar schoenen staat. Ik mankeer aardig wat maar daar kan ik prima mee om gaan. Pijn in mijn lijf, ergens, kan ik aan. Behalve als het mijn gebit betreft.. dat is mijn achilleshiel. Voel ik daar iets dan slaat de paniek toe. Zie ik drama's voor me en lig ik zwetend van angst voor de pijn en de tandarts 's nachts wakker.

Nu heb ik in het verleden wel eens drama's meegemaakt, zware ontstekingen en niet meer te verdoven wortels en zo, daar zal het wel van komen. Maar dat is al jaren geleden. Tegenwoordig heb ik zelden meer 'rare dingen'. Ga elk half jaar naar de tandarts. Maar zit ook regelmatig tussendoor in de stoel omdst ik weer iets voel. 9 van de 10 keer is het dan niks. Gevoelige tandhalzen of maximaal een gaatje.

Eigenlijk niks aan de hand dus.. en toch krijg ik dat maar niet tussen mijn oren.. breekt telkens de paniek weer uit.. overheerst mijn dag (en nacht). Ga ik weer (extra) fanatiek stoken, flossen, spoelen en tandpasta-voor-gevoelige-tanden op de plek smeren. Ik kan toch niet voor elk wissewasje naar de tandarts rennen??

Nu is mijn tandarts erg aardig hoor en ik vertrouw d'r. Maar ik baal zo van mezelf.. ik heb op deze manier al aardig wat dagen (weekenden) verpest voor iets dat achteraf niets bleek voor te stellen.. belachelijk eigenlijk masr dat krijg ik mezelf maar niet verteld.. zucht.. moet ik in therapie..;-( iemand die dit herkend? Tips misschien..?

Therapie

Ja, dat lijkt me een angststoornis.
Daarvoor bestaat therapie.

Het vervelende van angst is dat het altijd een beetje waar is.
De overdrijving van de angst, het er niet gewoon mee kunnen functioneren, is precies wat het een stoornis maakt.

Gestoord (hysterisch, hypernerveus, etc.) hoef je daar trouwens niet voor te zijn.

Henriette123

Henriette123

05-12-2015 om 14:53

Angsttandarts

Zou een angsttandarts een idee zijn?
Die komt vast vaker mensen met jouw probleem tegen, en weet waarschijnlijk ook wel waar en hoe je het beste hulp kunt vragen. Ze zitten oa. bij het ACTA in Amsteerdam, maar vast wel op meer plaatsen

anders over gaan denken

Misschien helpt het als je er anders over gaat denken?
Actief herprogrammeren. En een afspraak met de tandarts dat je zonodig even tussendoor mag voor geruststelling.
Dan denk je: morgenochtend eerst maar even langs de tandarts. Die weet wel raad hoef ik er even niet over na te denken.
En dan leidt je jezelf af.
Of uitvergroten en hilarisch maken. Nog even en ze gaan eruit. Een kunstgebit kun je tenminste naast je neer leggen.

EMDR

EMDR overwegen? Als de oorzaak van de angst van nu ligt in een nare ervaring in het verleden zou dat mogelijk kunnen helpen. Voordeel is dat EMDR meestal geen ellenlang traject is maar met een paar sessies geregeld...

geen tandartsangst, lijkt me

Het gekke is, als ik je verhaal zo lees, dat je bang bent voor je gebit, maar kennelijk niet heel erg voor de tandarts. Als je zegt dat je daar meerdere keren per jaar zit. Mensen met echte tandartsangst komen juist nooit bij de tandarts, tot het echt niet meer gaat (ik spreek enigszins uit ervaring). Wat dat betreft lijk je me niet per se de doelgroep voor een angsttandarts, maar je kan natuurlijk zo'n praktijk bellen en je vraag voorleggen.
Want een probleem heb je duidelijk wel, en het lijkt me dat je daar inderdaad hulp voor moet zoeken.

Beterschap gewenst!

Temet

Gevoelige zenuwen

Ik kan ook in spanning schieten als ik iets aan mijn gebit voel. Ik weet dat dit bij mij leeft door de gevoelige zenuwen in de kaak. Maar er zitten wel meer hsp-ers in de familie, dus zie ik dit maar als een vervelend karakterdingetje wat ik geërfd heb.

Ik merk wel dat de stress minder zwaar drukt als ik lees dat anderen zoiets herkennen. Een soort zalvende werking op de ' schaamte' die ik dan voel voor zoiets kleins.
Ik noem het klein want als de tandarts mij verdoofd, kan ik mij wel heel goed ontspannen.

Persoonlijk geloof ik niet zo in therapie als het dingetje dat geconstateerd wordt, verklaard kan worden door overgevoelige zenuwen. Als ik iets voel wacht ik bewust twee dagen. Zo merk ik dat in die tussentijd het gevoel van vrees weg ebt. Ik zie het dan als een biochemisch foutje in het DNA waar je op een passende manier mee moet leren omgaan. (Iedere keer als dit zich voordoet.)

Je kunt emdr proberen maar realiseer je dat emdr iets 'incidenteels' is, terwijl je meer gebaat bent met het begrijpen waarom je je zo voelt zodat je het beter kan plaatsen.

Paasei

Paasei

07-12-2015 om 11:56

Zwaar

Nou dames, jullie nemen 't wel zwaar op.. dat van die therapie was eigenlijk meer bedoeld als grapje.. ik vind dit nu niet zo'n zwaar probleem dat ik t een angststoornus zou willen noemen..

Het is gewoon een vervelend ding dat ik heb. Vergelijk het maar met telkens overal knobbeltjes voelen als je ooit borstkanker hebt gehad. Ik ben dan ook het best gerust te stellen met een bezoek aan de tandarts, ook al vind ik ook dat eng. Punt is dat ik niet voor alles wat ik voel direct naar de tandarts wil rennen. Ik wil leren om mijn angst te neutraliseren.

Knipoog

Te zwaar? Had je dan achter je regel ' Zucht.. Moet ik in therapie' niet beter een - kunnen plaatsen ipv een ;-(.
Daarmee zette je mij op het verkeerde been.

Hoe dan ook. Ik zou bij ieder dingentje dat je voelt eerst even een paar dagen wachten en poetsen met sensodyne want zo lopen de tandartsrekeningen wel hoog op-.

Mijntje

Mijntje

07-12-2015 om 15:04

domme angst

Ik denk dat het al helpt het geen domme angst te noemen/vinden. Je weet ook al waar het vandaan komt. Je mijdt de tandarts hierdoor niet. Je hebt een aardige tandarts, die weet heeft van je angst (?)
Je hoeft natuurlijk helemaal niet in therapie hier over. Je mag toch best een complexje hebben? Het is natuurlijk onhandig dat je je weekend ermee te verpesten, probeer een nieuw tandenprobleem 3 dagen aan te zien of het vanzelf overgaat. Dan is het vanzelf maandag en kan je evt. je tandarts bellen

Ik heb heus ook een complexje; ik durf niet (zelf) auto te rijden. Soms jammer, ik weet heus waar het vandaan komt en ook dat ik er wat aan kan laten doen als dat nodig mocht zijn. Dat is het niet, voor mij niet. Het is gewoon mijn angst. En dat is niet erg.

Injel

Injel

07-12-2015 om 17:00

paasei

'ik vind dit nu niet zo'n zwaar probleem dat ik t een angststoornis zou willen noemen..'

Nou, zodra het je stoort in je dagelijkse bezigheden, is het toch echt een stoornis. En als jij (bij wijze van spreken) wekelijks bij de tandarts zit om niks, of je dagelijks piekert over een pijntje, is dat het geval.
Je hoeft geen psychiatrisch patiënt te zijn om voor dit soort dingen hulp te vragen en te krijgen. Net zo min als je bijna blind hoeft te zijn om je een bril aan te laten meten.

Er zijn zat workshops, trainingen en cursussen (geen therapie) waarin je kunt leren hoe je hier luchtiger mee om gaat. Daar hoef je echt niet meteen voor opgenomen te worden

Hier vind je wat tips, misschien kun je er iets mee.
https://selfie.psyq.nl/tips/angsttips?gclid=CNOPkOGOyskCFQNz2wodaDMIfg

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.