Herseninfarct in spraakgebied, ervaring?

Primaire spraaktaalstoornis

Hier aanwezig bij zowel man als oudste dochter als jongste zoon. Het is aangeboren, dus ze hebben er mee leren leven, maar zijn wel heel erg gestructureerd van zichzelf, altijd eerst het ene afmaken, dan pas het andere (wel lekker bij jonge kinderen, ze zijn de meest opruimerige van het stel, ook manlief is erg opruimerig).
Wat dochter vooral hielp is standaardzinnen aanleren, en veel synoniemen proberen paraat te hebben. Ik hoop dat er nog meer tips komen, maar dit is wat ik zo snel weet. Ook al is aangeboren een ander geval dan op latere leeftijd overkomen.

Geduld

Hallo Kaaskopje,

Herstel na een herseninfarct is in eerste instantie veel geduld hebben. Er is iets in je hoofd mis gegaan en bij mij werd de eerste paar weken pas duidelijk wat er allemaal aan de hand is geweest en dat was meer dan ik in eerste instantie dacht.

Het eerste is, neem voldoende rust en ga niet meteen zoeken naar oplossingen. Wissel activiteiten en rust goed af. En kijk uit voor te veel prikkels (geluid, drukte enz.). Dingen zijn voor mij echt heel fundamenteel veranderd.

Leef bij de dag en neem de tijd, dit is niet iets wat met een paar maanden over is, als het al ooit weer helemaal beter wordt. Er staat voor de revalidatie een jaar.

Meestal heb je na een aantal weken een afspraak met de neuroloog of revalidatiearts. Zorg dat je dan een lijstje met vragen hebt. En dan is de tijd ook om te vragen op welke manier je kunt revalideren.

Op de website http://www.cva-samenverder.nl/index.php heb je een forum met mensen met veel ervaring.

Veel sterkte en denk ook goed aan jezelf!

Logopedist

Ik weet niet hoe ernstig het is bij je man, maar een ipad is erg geschikt als spraakcomputer, daar zijn verschillende apps voor.
Volgens mij moeten jullie zsm bij een logopedist zijn, die is hierin gespecialiseerd.

Heb je hier iets aan

Mijn kleinzoon heeft zwemles in een revalidatiecentrum en daar zag ik zaterdag een poster van http://mijnboodschappenlijst.nl
Misschien niet helemaal een antwoord maar misschien ietsepietsie bruikbaar ??. Sterkte met alles

Huisarts

Ik zou morgen meteen de huisarts bellen voor een verwijzing. Een logopedist kan bekijken wat hij precies nodig heeft en een behandelplan opstellen.
Is zoiets niet vanuit het ziekenhuis aangeboden?
http://www.centruminbalans.be/index.php?option=com_content&view=article&id=29&Itemid=30

Revalidatiearts

Hier een zoon die het heeft gehad. Weliswaar gaat het hierbij om een kind en is zijn rechter hersenhelft aangedaan, dus niet het spraak taal gebied, maar ik wel wel ruime ervaring met revalidatieartsen en -centra. Is hij nu onder behandeling van een revalidatiearts? Dat is wel zo fijn. Zij geven vaak leiding aan een multidisciplinair team en coördineren alle verwijzingen naar therapeuten en logopedisten. Een ander voordeel van zo'n team is dat er gezamenlijk overleg tussen alle peuten is waarbij de patiënt wordt besproken. Dus niet allerlei losse peuten die hun eigen behandelplan maken.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Jeetje

Ik heb bij mijn moeder de ingrijpende gevolgen van een herseninfarct gezien, zij was 48, en ik schrik ervan dat dat zoveel voorkomt bij relatief jonge mensen. Dat wist ik natuurlijk wel, in Heliomare was destijds de jongste in haar groep 11, maar nu in dit draadje ook weer een stel.
Ik kan alleen maar aansluiten bij de voorgaande adviezen. Probeer dingen niet in je eentje uit te vogelen, maar zoek een goede revalidatie-arts. Ik neem aan dat je via het ziekenhuis ook wel wordt verwezen.
Er kunnen overigens geen garanties gegeven worden voor de toekomst. Ons werd destijds verteld dat de snelheid van het herstel, en de mate van herstel, in de eerste drie weken een indicatie geven van het totale herstel. Dat is bij mijn moeder ook wel uitgekomen, maar bij haar was het allemaal erg hevig (drie weken in 'coma').
Nogmaals heel veel sterkte.

Hanna

Ik reageer eerst even op jou. Goh, dat is dus ook nog maar kortgeleden.
Jij hebt dezelfde problemen als Roefel. Hij heeft in het ziekenhuis al geleerd om 'het komt later wel' te zeggen. Natuurlijk weet iedereen dat dat 'later' er nooit van zal komen, maar het haalt de druk van de ketel.
Roefel gaf ook aan dat schrijven en lezen niet hetzelfde is als voorheen. Hij zegt dat hij tekst die hij leest wel begrijpt, maar als hij die tekst dan moet overbrengen aan een ander lukt dat niet goed. Vandaag bij de kapper stond hij opeens met zijn mond vol tanden toen hij moest uitleggen wat de bedoeling was. Ik heb toen maar een plaatje gezocht van een mannenkapsel en gevraagd of dat was hoe hij het wilde. Daar kon die kapster mee verder. En zo zijn er meer situaties waardoor ik toch een beetje onzeker ben geraakt over of hij het in zijn eentje redt. Hij denkt zelf van wel.
Ik denk dat Roefel en ikzelf eigenlijk ook wel, allebei nogal praktisch zijn ingesteld. Overhaasten heeft geen zin. Het is gebeurd en dat moet rustig (zoveel mogelijk) herstellen. Een lijfspreuk van Roefel zelf 'het is vanzelf gekomen, het zal vanzelf weer gaan' passen we hier ook maar op toe. Helemaal vanzelf zal het uiteraard niet gaan. Hij zal daarin begeleid worden. Verder geen gepieker over het werk en thuis zoveel mogelijk zoeken naar de gulden middenweg tussen mijn ietwat overbeschermende houding en zijn gevoel dat het allemaal wel lukt.
Dank je wel voor je openheid

Rafelkap en gonniegans

Roefel kan wel praten, dus een computer is gelukkig niet nodig. Hij heeft vooral moeite met het uitspreken van wat hij in zijn hoofd heeft. Zijn normaal snelle reactievermogen laat hem in de steek.
Hij heeft met een compleet behandelplan het ziekenhuis verlaten. Ze laten je daar echt niet mee zwemmen. De logopediste is inmiddels al ingepland en andere afspraken zijn ook besproken. Dat zit wel goed.

Marjanne

Jouw link is misschien zelfs handig voor mij Maar ik denk dat Roefel genoeg heeft aan een boodschappenlijstje die we samen hebben doorgesproken. We moeten maar even kijken of hij met alle spullen terug komt uit de winkel. Volgende week ben ik de hele week vrij, dus dan kunnen we het mooi uitproberen

Vic

Een herseninfarct is helaas op elke leeftijd mogelijk.
Hoe is het je moeder na het herseninfarct vergaan? Is ze er redelijk van hersteld, of viel dat tegen?

Nog een link

www.afasie.nl

Wat bij mijn moeder geholpen heeft

Na haar infarct zijn we heel veel spelletjes met haar gaan spelen, vooral Triviant . Het leidde ook nog eens af van de zorgen die je je natuurlijk maakt na zo'n gebeurtenis en het gevoel dat je lichaam je in de steek heeft gelaten. Achteraf zegt ze dat ze zo op een vrij relaxte manier wel moest blijven praten en lezen en dat het haar erg geholpen heeft bij het herstel. Sterkte Kaaskopje!

Kaaskopje

Volgens mij is afasie zo'n beetje het enige waar mijn moeder geen last van had. Ze is linkszijdig ernstig beperkt, kan niet meer goed praten, cognitief heeft ze ook het nodige ingeleverd. Dat is allemaal vrij heftig maar het ergst vind ik (persoonlijk, zij ervaart dat niet zo) dat haar karakter enorm is veranderd. Ze is een totaal ander mens geworden.
Hopelijk blijft het voor Roefel allemaal bij dit ene incident. Hebben ze wel onderzocht waar het nu precies mis is gegaan?

Vic

Hallo Vic,

Kun je iets meer vertellen over de verandering van je moeder?

Ik weet zeker dat ik veranderd ben. Ik kan lang niet meer aan wat ik altijd aangekund heb, maar het idee dat ik nog erger veranderd zou kunnen zijn dan ik zelf besef vind ik best confronterend.

Mijn kinderen zijn pubers en die verdienen nog een tijdje een zo zorgeloos mogelijk leven.

Hanna

Hanna

Ze is bijna letterlijk een ander mens geworden. Vroeger was ze altijd al enigszins dominant, maar dat viel niet op doordat ze ook heel betrokken was bij anderen en altijd voor iedereen klaar stond. Nu is juist het dominante heel sterk aanwezig, alles moet op haar manier, en bepaalde 'remmingen' op het gebied van goed fatsoen zijn verdwenen. Ik moet zeggen, ze krijgt daardoor wel snel dingen gedaan van bijv. instanties die anderen niet gedaan krijgen Maarja, het gaat dus allemaal wel op een drammerige labiele 'puber'manier. Die karakterverandering staat los van de traagheid in het denken en verminderde concentratie.
Maar de schade bij mijn moeder is dan ook wel heel groot hoor. Normaal gesproken zou je dat niet overleven of er in ieder geval heel wat slechter uitkomen dan mijn moeder.

Bedankt

Bedankt voor je berichtje Vic. Ik geloof niet dat ik me kan herkennen in deze beschrijving.

Ik ben minder betrokken, knok niet meer voor alles, geef sneller op en waar ik me wel zorgen over maak, ik raak wat eerder in paniek, omdat ik niet meer zo snel voor alles een oplossing paraat heb. Ik zal straks eens aan mijn kinderen vragen of ik erg veranderd ben en op welke manier.

Vic

Roefel heeft dus wel last van afasie. Ik las dat de kans op karakterverandering aanwezig is en dat lijkt me voor de omgeving wel heel erg. Op mijn vroegere werk was een man waar dat ook bij gebeurd was, maar dat was n.a.v. van een ongeluk. Zijn huwelijk heeft dat niet overleefd.
Roefel zit nu blijvend aan de medicijnen, waarmee een nieuw infarct voorkomen moet worden, maar je weet nooit zeker of die medicijnen waterdichte veiligheid bieden. Misschien dat er later nog iets toegevoegd wordt aan wat we tot nu toe weten, maar voor zover we nu weten is er geen duidelijk aanwijsbare oorzaak.

Vera

Hoe simpel kan het zijn? Ik zal er eens kijken.

Bennikki

Ik kan me voorstellen dat Triviant een goed oefenspel is, maar of het geschikt is om met een gezelschap te doen, weet ik niet. Ik kan me ook voorstellen dat het heel frustrerend is om de antwoorden wel te weten maar ze niet te kunnen zeggen. Ik heb vanmiddag eens afgewacht hoelang het duurt voor er antwoord komt en dat kost wat tijd. Bij een spelletje niet echt praktisch.

Zingen

Zingen kan veel zelfvertrouwen geven omdat bekende liedjes er vaak ongestoord uitkomen. Dat zou je kunnen proberen. En als hij alleen moeite heeft om zich uit te drukken maar het lukt hem wel, dan is alleen wat geduld nodig. Anders kun je ook nog plaatjes oid op een bord zetten die hij aan kan wijzen. Het kan voor hem heel frustrerend zijn als hij niet op de juiste woorden kan komen. Ik heug me dan ook een patient die ook scheldwoorden op zo'n paneel had. Maar ook de meeste zaken als naar het toilet of 'een boterham' kan een hoop rust geven. Dan hoef je niet de hele tijd naar woorden te zoeken.

Annej

We zitten nog even te luisteren naar Serious Request en daar is Miss Montreal de logeergast. Ik weet niet of je haar kent, maar ze stottert flink. Het viel mij op dat ze nu in de nacht amper stottert en Roefel denkt dat dat komt omdat ze over muziek kan praten. Zingend heeft ze ook nergens last van. Dat lijkt mij heerlijk.
Gelukkig heeft Roefel niet zo'n ernstige vorm van afasie dat hij totaal niet uit zijn woorden kan komen. Alleen als hij moet nadenken voor hij iets gaat zeggen.

Afasie en onspanning

Tijdens mijn stage heb ik ooit op een afdeling gewerkt met hersentraumapatiënten. Daar waren ook afasiepatiënten bij.....dat is al wel járen geleden. Dus mijn info is verouderd en tegenwoordig is er veel meer mogelijk qua revalidatie. Maar wat klopt is dat in ontspannen sfeer de afasie afneemt....Doordat je minder 'bewust' dingen zegt, meer op de automatische piloot zeg maar....komen ze er makkelijker uit. Het 'zoeken' naar woorden verloopt minder 'zoekerig' omdat het meer vanzelf gaan.Dat gaat via andere kanalen zeg meer. Vergelijkbaar met zingen en b.v. spreekwoorden aanvullen (ieder huisje heeft zijn....) of in een ontspannen sfeer een huis tuin en keukenspelletje doen. Zoals een afasiepatiënt ook wél kan antwoorden als je vraagt 'wil je naar het toilet?' en dat automatisch met een snel 'ja' kan beantwoorden en niet zelf op het woord 'toilet' kan komen en daarnaar moet zoeken.
Ook is het belangrijk om in zijn eigen 'taal' te blijven praten. Zoals je eerder ook praatte. Het 'anders' zeggen omdat dat jouw makkelijker lijkt te zijn werkt niet....Dat maakt de verwarring alleen maar groter. Als je altijd toilet zegt en nu opeens w.c. omdat dat wat eenvoudiger lijkt maak je het alleen maar moeilijker voor hem. Ook een valkuil vaak....vraag dus niet 'moe?' alleen op vragende toon, maar zoals je altijd zou doen....'Ben je moe?' Dus ook geen 'kindertaal' en zinnen afmaken zoals altijd.
Dus de spelletjes die hier aangeraden worden zijn zo gek nog niet.
Ik herinner me ook 1 afasiepatiënt die wél goed door de telefoon kon praten, maar niet tegenover iemand in werkelijkheid.Dat was een nogal 'interessante' patiënt toen (voor de specialisten).
groeten albana

Albana

Ik heb inderdaad al gemerkt dat hij de draad kwijtraakt als ik een zin te ingewikkeld formuleer.
Bij het onderzoek in het ziekenhuis zag je ook dat hij zonder nadenken 'klok' kon zeggen toen die werd aangewezen, maar als je gevraagd had wat je met die klok moest doen, had hij het er moeilijk mee gekregen. Heel apart om te zien.
Ik maak alleen zijn zinnen af als hij daarom vraagt. Als het even kan wacht ik netjes tot hij de woorden gevonden heeft.
We waren gister even op het werk. Dat wilde Roefel graag en toen een collega hem gevraagd had hoe het ging en Roefel daar niet vlot op kon antwoorden zei ze 'geeft niks hoor, maakt niet uit.' Vervolgens wenste ze hem veel sterkte en beterschap en ging weer weg. Het was goed bedoeld, maar het ergerde mij. Ze bedoelde het goed, maar zoiets betekent wel dat hij voor jan doedel zijn best op een antwoord heeft staan doen.

Wat hanna zegt

Van eerst 'rust' nemen klopt....zijn trauma moet eerst 'genezen'.....Je hoeft nu nog niks. Dat komt wel, het is zelfs beter om de boel nu even tot rust te laten komen.....Laat 'm, houd je bezig met 'zorgen voor' en dat praten komt wel...over een week of 2. Als je eerste afspraak bij de logopedist is. Dat is frustrerend, voor zowel roefel als jouw denk ik ook. Maar als jullie elkaar kunnen begrijpen en kunnen uiten wat je wil zeggen is het al heel wat. Pas als het traject met de logopedist start kan je écht wat doen. Hij moet oefenen w.s. zodat zijn denken en zeggen wat beter gaat verlopen. Zijn hersenen zullen andere wegen zoeken om dat te doen...maar daarvoor moet eerst de vorige weg genezen zijn. Dat oefenen gaat het beste dus in ontspannen situaties. Zijn zoeken nu naar woorden verloopt w.s. nog via de oude (opgebroken) weg....Je zult vanzelf met tips van de logopedie aan de slag kunnen. Irriteer je niet aan anderen, die weten gewoon zelf niet welke houding ze moeten aannemen en wat ze moeten doen. Laat 'm lekker een beetje ziek zijn...verwen hem een beetje, ik denk dat je dat al wel doet....T.v. aan...beetje film kijken. Misschien Ned. gesproken films bij voorkeur. Hoe gaat zijn lezen? Gaat dat wel? Beetje wandelen...lekker samen onder de plu in de regenbui....of zoiets. Niet teveel 'weg' op familiebezoek ofzo. W.s. zijn groepsgesprekken nogal vermoeiend voor hem, vraag hem dat....of dat zo is.
Beetje winkels kijken ofzoiets...lekker even niets. Dat is soms ook erg goed voor een mens.
Veel sterkte toegewenst. En ik weet zeker ook hier komen jullie doorheen...en dan nu 7 jaar alleen maar geluk!
groeten albana

Drukte

Wat voor mij werkt is koptelefoon opzetten, ogen dicht en lekker muziekje aan. Dan sluit ik alle prikkels buiten en dat geeft rust. Als ik moe ben zijn mijn klachten veel erger.

Zonder die basisrust, hebben je hersenen niet de mogelijkheid om te herstellen.

Ik heb trouwens geen last van taalbegrip. Dus een film in het Engels, moeilijke woorden ed maken weinig of geen verschil. Wat me bijvoorbeeld wel veel moeite kost is om een moeilijk woord, om te zetten naar normaal taalgebruik. Daar kom ik niet uit. Mijn kinderen dachten in het begin dat ik door de woordkeuze wilde bewijzen dat moeilijk woorden nog begreep, maar het tegengestelde is waar, ik kan de normale woorden niet meer vinden en er dan een logische zin van maken.

Het is als je het niet meegemaakt hebt, niet te begrijpen hoe raar dit is.

Vorige reactie was van hanna

gt

Albana

Dank je wel voor je advies. Je legt het heel duidelijk uit.
Er zit geen echte lijn in hoe het met Roefel gaat. Gister ging het heel goed. Weinig momenten waarop hij er niet uitkwam. Vandaag toch weer meer. Lezen gaat niet zo soepel. Hij is naar de bibliotheek geweest en heeft in plaats van het maximum aantal boeken 3 boeken meegenomen. Ik maakte een grapje dat het dan waarschijnlijk plaatjesboeken waren en inderdaad, hij had wel voor meer plaatjes gekozen. Niet lekker kunnen lezen is heel vervelend, weet ik uit ervaring.
We gaan volgende week naar de logopedist. Ik wil die eerste afspraak mee en dan moeten we maar kijken of dat vaker nodig is.
Die 7 jaren geluk zijn heel erg welkom, of laat ik het zo stellen: 7 jaren geen zorgen. Met ons geluk zit het wel goed