Glas half leeg

het is niet alleen maar negatief

Ik ben zelf ook nogal op de penning. Het is niet een eigenschap die erg charmant gevonden wordt, degene die met gulle hand uitgeeft en van het goede leven geniet kan op meer instemming en sympathie rekenen. Voordeel voor mensen zoals wij is dan wel weer dat er meestal een redelijke buffer is en er geen geldzorgen zijn, want geld wordt pas uitgegeven als het er is, en soms zelfs dan niet.

Ik kom beroepshalve veel mensen tegen met schulden, en sinds dat zo is, ben ik wat minder negatief geworden over mijn eigen zuinigheid. Regelmatig omgaan met deze categorie mensen maakt ook dat je wat tevredener wordt. Dus wat dat betreft moet je misschien gaan werken als bewindvoerder in de WSNP ofzo, dan klaag je nergens meer over

Ik vraag me af of het zin heeft ertegen te vechten en jezelf er over te beknorren. Het is toch een karaktertrek, je kan de uitingen wat inperken maar wegpoetsen doe je het niet. Misschien moet je met jezelf en je man afspreken over hoe je omgaat met financiële meevallers, bijvoorbeeld een (van tevoren vastgelegd) deel uitgeven aan iets leuks en een deel in de pot. Dan hoef je daar niet elke keer opnieuw over na te denken.

Mijn zuinigheid is een reden waarom mijn partner en ik onze verdiensten niet op éen rekening storten. Dat heb ik zelf zo voorgesteld. We hebben een huishoudpot waaraan we beiden bijdragen. Verder gaat ieder over zijn eigen geld. Hij heeft namelijk een ruimere hand van uitgeven dan ik, en ik wilde voorkomen dat ik aan zijn hoofd zou gaan zeuren over elke uitgave. Nu zeur ik alleen over uitgaven die ten laste gaan van de huishoudpot en wat hij verder met zijn geld doet moet hij vooral zelf weten. Hij heeft overigens geen gat in zijn hand, maar geeft wel makkelijker uit. Maar goed, hij verdient ook meer.

Groeten,

Temet

overigens

Ik zie om mij heen ook nogal eens mensen die het financieel beter lijken te hebben, maar zo af en toe maakt zo iemand dan een opmerking waaruit blijkt dat zij problemen hebben met een onverwachte kostenpost waarover ik niet met mijn ogen zou hoeven te knipperen. Maar daar zijn volgens mij al de nodige draadjes over geweest, moet je maar eens 'buffer' intikken in de zoekfunctie.

Groeten,

Temet

Bufferdraadjes

Op advies van Temet even wat bufferdraadjes terug gekeken. Het zijn er genoeg idd

Daar dan weer gelijk mijn valkuil. Jeetje, ik zie daar bufferbedragen voorbij komen waar ik dan weer helemaal onzeker van wordt.....
Dat haal ik nog niet misschien.
Ook triestere verhalen, maar hey die dringen niet zo hard binnen.

Onzeker

Ik denk dat het je onzekerheid is waardoor je jezelf steeds vergelijkt met anderen.
Misschien ben je nog jong? Vroeger lette ik ook veel meer op anderen dan nu. De hele tijd denken of ik het wel goed deed of niet. Heel vermoeiend. Ik ga nu meer van mijn eigen maatstaven uit.

En... ik vind veel etentjes ook zonde van het geld. Dus we maken dan wel zelf een luxe maaltje. Of we halen Chinees ipv daar naar toe te gaan. En af en toe eten we toch buiten de deur.

Uhhhh

jong zou ik mezelf niet willen noemen. Ben 46

Da's toch mooi een jaar jonger dan ik!!

Maar zonder dollen, dat vergelijken van jezelf (financieel), dat gaat 'm niet worden. Er zijn altijd mensen die het "beter" doen dan jij maar ook altijd mensen die het slechter doen.
En de hoogte van je buffer zegt niet alles. Misschien heb jij wel overwaarde in je huis zitten of kun jij met veel minder toe. Of misschien doen anderen het nóg wel beter dan jij, prima toch?
Altijd goed om te streven naar verbetering hoor, maar je hoeft niet perfect te zijn toch?

Geniet, maar spendeer met mate

Helpt het als je maandelijks een vast bedrag spaart? Zodat je weet dat de rest ook echt op mag?
Of is het een idee om een pret-budget in te stellen, voor uitgaan, eten, niet-direct nodige maar wel leuk dingen? Zo kun je genieten, maar blijft het binnen de perken.

Dat het gras altijd groener lijkt bij een ander, daar kun je zelf wat aandoen.
Begin eens met elke dag 3 dingen op te schrijven die goed gingen of waar je van genoten hebt. Lijkt een stom oefeningetje, maar het helpt echt om positieve dingen te benoemen. Als dat niet helpt, kun je mindfulness of therapie proberen, bijvoorbeeld. De meeste mensen worden daar toch wel wat gelukkiger van.

yasmin

One life, live it....die sticker hebben de buren op hun auto staan en ik vind het een erg mooie uitspraak. Wat ga je allemaal doen met dat pot-geld ooit? Je leeft toch maar een keer, probeer te genieten ervan!'

Sommige mensen kunnen niet genieten van iets als ze daarvoor hun spaarrekening geheel of voor een groot deel leeghalen. Je kunt wel met van die verhalen komen van mensen die voor hun pensioen overlijden maar er zijn meer verhalen van mensen, met verschillende inkomensniveaus die geldzorgen hebben. Altijd die zorgen op je schouder maken je leven ook niet langer. Ik geniet niet van 120 euro uitgeven in een restaurant als ik met alleen de leden van mijn gezin ga, we zijn dan niet van die praters. Met andere mensen die ik niet zo vaak zie is dat anders maar nog vind ik het prettiger om bij iemand thuis te eten. Dit is natuurlijk maar een voorbeeld maar ik vind het wat makkelijk gezegd van jou naar iemand die toevallig anders in elkaar zit.

Voor ts: bedenk welke buffer je serieus nodig hebt en geniet van het geld wat daarbovenuit komt en vergelijk niet met anderen. Realiseer je dat 99,9% vd wereldbevolking het wellicht slechter heeft dan jij.

sparen of niet

We verschillen hier volgens mij behoorlijk als het gaat om de vraag hoeveel je wel of niet zou moeten sparen. Maar ik vraag me af of het daar om gaat bij TS. Ze schrijft " Ben een kei in kijken hoe goed een ander het heeft. Het gras is in mijn ogen altijd groener op een ander. "
Dat zal altijd zo zijn. Ga daar maar vanuit. Er zijn altjd mensen die het beter hebben dan jij, meer geld, meer succes, knapper, betere baan etc. Punt. Als je dat hebt geaccepteerd kun je verder met je eigen leven. Dat klinkt waarschijnlijk makkelijker dan het lijkt, maar bedenk eens goed waarom je jezelf steeds met anderen wilt vergelijken.
En wat anderen hier al hebben gezegd. Ga eens bewust na waar je van geniet. Of waar je in het verleden blij van werd. Waarom nu niet meer?
En hoewel je er misschien niks aan kunt doen, bedenk dat het ook soms lastig voor je partner zal zijn. Iemand die altijd denkt dat het glas half leeg is, beren op de weg ziet en het gras elders groener vindt. Je zou bijna vergeten om te leven.

Triva

Ik schreef niet dat TS haar bankrekening compleet leeg moest halen, ze heeft al buffer genoeg gok ik zo, dus het lijkt me voor haar (en dan schrijft ze ook) fijn als je ook eens kan genieten van je geld. Dus een beetje fifty-fifty. Ik heb ook een buffer, en die buffer hou ik in stand. ( want dat geeft ook een gevoel van vrijheid, geen geld stress hebben) Maar van het resterende geld, probeer ik toch zeker wel te genieten. Dat is volgens mij omdat TS ook graag wil, maar wat ze moeilijk vindt.
Bij een financiële meevaller denkt TS "joepie we gaan de bankrekening spekken", terwijl haar partner iets leuks van ervan wil gaan doen. Dus het lijkt me een goed idee als TS probeert wat meer naar haar partner te kijken, maar het zal voor haar moeilijk blijven denk ik want het is nu eenmaal het aard van het beestje.

Nega

Ben ook altijd "bang" dat andere mensen (vrienden, familie) veel meer te besteden hebben, of veel meer sparen/op hun spaarrekening hebben dan wij. ===

Hoe kun je dáár nu "bang" voor zijn? Ben je ook bang dat ze een hoger inkomen hebben? Zo ja, dan zou ik er toch maar twee banen bij zoeken. Je moet ze voorblijven tenslotte. Hup werken met die luie bast!

Ik weet zeker dat héél veel mensen meer te besteden hebben dan wij en meer op de spaarrekening hebben staan. Dat lukt al snel met een paar cent op de spaarrekening en een laag bedrag per maand bijgeschreven op de rekening. Ik probeer me dagelijks tevreden op te stellen, maar als ik weer eens concludeer dat er gewoon geen geld is voor een nieuwe jas, dan wordt ik daar wel eens droevig van. Ik ga mijn jas dus maar weer verven, zodat het weer wat lijkt (eigenlijk is het een heerlijke jas!). Dus... herpak je, probeer eens wat minder naar anderen te kijken, zuinig zijn, of sparen is geen wedstrijd met anderen. Je zou er hooguit een sport van kunnen maken met jezélf om zo voordelig mogelijk boodschappen te doen, zodat je het af en toe gewoon verdiend hebt om op een terrasje neer te ploffen.

yasmin

Daarom stond er geheel of gedeeltelijk. Ik erger me er aan dat ik geen leven zou leven met een, voor ons inkomen, grote buffer terwijl wij geen spaarpot hebben in de vorm van een koophuis. Genieten van een buffer is voor sommige mensen belangrijker dan geldzorgen. Die geldzorgen kunnen er ook zijn bij een te kleine buffer. Ik geniet ervan dat ik een rekening vd garage voor de auto zo kan betalen, we gaan elk jaar fijn op vakantie en we doen niet moeilijk als we eens niet willen koken maar halen wat af. Dit is overigens algemeen bedoelt op jouw lifequote. Dat ts nog een ander probleem heeft ontken ik niet, daar gaf ik zelfs tips voor. Ik wil alleen niet verweten worden door 'jouw soort' dat 'mijn soort' niet leeft. 'Jouw soort' met minder geld vindt namelijk ook dat ze hun leven moeten leven met schulden tot gevolg.

Genieten

Dat is de kern. Triva heeft helemaal gelijk dat je best kunt genieten zonder je spaarrekening te moeten plunderen en Temet heeft helemaal gelijk dat zuinogheid echt geen verkeerde eigenschap is.
Maar, wat ik van je lees is die zuinigheid vooral een symptoom en is je echte probleem dat je het zo moeilijk vindt om i.h.a. blij en tevreden te zijn en te veel bezig bent met apen en beren (en je verbindt dat aan geld). En DAT is erg jammer van je leven. Ik herken het wel, ik heb daar ook wel een handje van.
Een psycholoog met wie je een klik hebt kan daar goed bij helpen. Er zijn oefeningen voor die je dan opkrijgt en die begeleid worden. Ja, dat kan dan ook weer geld kosten, in elk geval je eigen risico. Maar je bent het waard, het leven wordt er een stukje fijner door.

Triva

Genieten van een buffer is voor sommige mensen belangrijker dan geldzorgen.===

Iemand met geldzorgen zou denk ik ook best een buffer willen hebben, dan was het snel gedaan met die geldzorgen. Geldzorgen staat voor mij voor dat je de rekeningen niet kunt betalen of je afvraagt hoe je het einde van de maand haalt.

Buffer

Ik heb idd een buffer, maar vind die buffer niet hoog genoeg. Ik heb een streefbedrag in gedachten, maar telkens als ik in de buurt kom dan gaat er weer van alles af. Tuurlijk ben ik op dat moment dankbaar dat ik dat dan gelukkig ook gewoon kan betalen. Mijn man zegt dat als ik mijn streefbedrag op de bank heb, ik waarschijnlijk mezelf weer een hoger streefbedrag op ga leggen, omdat iemand anders in mijn omgeving dat dan bijvoorbeeld ook heeft. Pffff, zou hij zo maar eens gelijk in kunnen hebben.

Tis niet dat ik niet geniet hoor, zeker wel. Ik houd juist erg van leuke dingen doen, en mag erg graag shoppen. Maar altijd dat knagende gevoel van onzekerheid. Hoe gaat de toekomst eruit zien. Behouden we wel onze banen. Wat gaat er nog op ons pad komen. Vandaar denk ik de drang naar een hele hoge buffer, om alles wat er nog op ons pad zal komen op te kunnen vangen. We hebben ook wel een studie pot voor de kinderen, maar daar zal ook echt nog wel geld bij moeten. Tis denk ik meer mezelf in willen dekken voor onzekerheden.

Aan een psycholoog heb ik ook wel eens zitten denken. Maar....ik vraag me dan af wat die voor me kan doen? Want stiekem weet ik natuurlijk wel wat mijn probleem is. Ik beschrijf het hier en krijg tips (waarvoor dank). Dat toepassen zal ik toch zelf moeten doen, en dat is dus het probleem. Kan een psycholoog mijn gevoel wel ombuigen? Zoals omschreven, was er maar een pilletje voor, net als een paracetamol ofzo, hihihi.

Het fijn hebben

Voor mij staat genieten eigenlijk redelijk los van geld, ik kan namelijk net zo gelukkig zijn met een zelf bereide picknick op het strand dan uit eten gaan met vrienden.
Ik woon hier in een omgeving waar veel grote huizen staan met dure auto's ervoor. Maar ik vraag me altijd af in hoeverre zij kunnen genieten, je weet dat natuurlijk nooit vanaf de buitenkant, maar wie weet hoe hard ze moeten werken om dit allemaal te kunnen blijven bekostigen, hebben ze er wel plezier van als je dag en nacht aan het werk bent.
Nogmaals, ik heb geen idee, hoe het met hun vrije tijd gesteld is, maar volgens mij heb je met zoveel geld ook veel zorgen om alles rond te blijven breien, lijkt me zo.
In ieder geval ben ik er niet jaloers op, ik kijk liever naar mijn eigen financiele plaatje, het geeft me rust om wat geld achter de hand te hebben, maar ik wil niet alleen maar dáár mee bezig zijn.

Maar goed, dit is wat ik vind. Jij zit nog steeds met je 'het glas is half leeg' probleem. Lastig lijkt me zo, en ik gok dat die mensen waarvan jij denkt dat ze het veel beter hebben misschien ook weer zo denken naar andere mensen. Of dat het helemaal niet zo goed is, als dat het eruit ziet. Eigenlijk moet je je realiseren dat het niet om die andere mensen gaat toch? Dat is niet belangrijk, je beaamt het zelf al, je hebt het best goed, nu alleen nog meer er van leren te genieten. Beetje de weg van je man bewandelen en een stukje blijven sparen, want dat geeft je ook een goed gevoel.

Oh en Triva, ik weet niet waar je het 'jouw soort' - 'mijn soort' verhaal nu weer vandaan haalt? Ik probeer mijn leven in ieder geval zo leuk mogelijk te leven (zonder schulden uiteraard, want daar zou ik niet gelukkig van worden)

mijn stelregel ia

Als ik jaloers op iemand ben moet ik alles ruilen. Ook die partner doe suffe baan en de schoonmoeder.... Ben ik vaak meteen weer heel tevreden...

Mijk

Yasmin

Ik vraag me wel af waarom mensen in zulke dure huizen gaan wonen als ze er zo hard voor moeten werken. Ik vind het erg onverstandig om een dusdanig duur huis te kopen, dat iedere tegenvaller tot stress kan leiden. Natuurlijk kan ook een goedkoop huis op een dag te duur blijken te zijn, of een te hoog vermogen betekenen als je in de bijstand terechtkomt, maar begin in ieder geval met een huis die niet op het randje van je financiële kunnen ligt.

Onbezorgd

Ik ben ook een potter, van huisuit geleerd zuinig te leven en drie keer na te denken voor je iets uitgeeft. Het mooie van die zuinigheid is wel dat je op die buffer kan terug vallen wanneer dat nodig is.

Maar ik kan ook geld uitgeven aan een avondje uit. Te meer omdat deze niet maandelijks zijn en ik ook wel eens de behoefte heb om zorgen los te kunnen laten. Het gevoel van jaloerzie steekt bij mij namelijk op als ik mensen ontmoet die geen problemen kennen waar ze geen invloed op hebben. Dus niet jaloers vanwege financieel er goed voor staan, maar het ontbreken van problemen. Dan heb ik het over zorgen om schoolresultaten of bezorgdheid om ouder wordende ouders etc. Ik zou die zorgen zo graag willen inruilen voor wat geld.

Een etentje hoeft je zodoende niet te zien als een verdienste van hard werken en beloning ( genieten van het goede leven), maar kan ook dienen als een avondje genieten van de zegeningen die wel in je leven plaatsvinden. Avondje bewust zijn van de rust in je leven.

genieten en vergelijken

De buurman die dood ging voor dat hij zijn vlijtig gespaarde geld kon uitgeven was wellicht super tevreden. Hij genoot misschien veel meer van het sparen of plannen maken dan van geld uitgeven. Ik snap het wel, maar waarom wordt geluk zo vaak synoniem gemaakt aan geld uitgeven?

En vergelijken is heel normaal. Doen we allemaal. 'iedereen' hier wil graag schone en hele kleren. Niet 'nodig', maar dat is onze norm. We voelen ons arm zonder eigen douche of regelmatig een reisje. Niemand voelt zich arm zonder eigen chauffeur.

Je slaat alleen wat door in vergelijken. Maar hee, voorzichtige mensen hebben we ook nodig!
Ergens zit er blijkbaar een stuk ontevredenheid bij jezelf. Doe je bijv te veel wat anderen willen? (partner?) Doe je te weinig wat je *eigenlijk* zelf wilt? Overweeg een carriere switch, bedenk manieren om meer geld te verdienen?

nega

Nu je wat meer uitlegt over de achtergrond - en ik vind dat je het heel duidelijk beschrijft! - is er juist heel veel mogelijk door met een professional hieraan te werken. Je bent namelijk zelf al vrij ver in je analyse en zoekt eigenlijk volgens mij een concrete methode om te gaan oefenen en nieuw gedrag/nieuwe gedachten te laten inslijten.

En dat hoef je echt niet alleen te doen, dat is juist zo fijn om samen met iemand te doen.
Ik denk zelf direct aan de befaamde RET methode (het is niet gebeurtenis A die jou gevoel C geeft, maar gedachte B: dus helpende gedachten trainen om je 'gevoel C' te gaan beïnvloeden).ijd Ik ben hier al jaren geleden eens in een cursus aan gaan werken en in alle eenvoud komt het vaak van pas. Het komt ook terug in uitgebreidere 'cursussen' of een cognitieve therapie-aanpak. Omdat je snapt dat het jouw gedachten zijn die je dwars zitten, maar het is zo moeilijk om in je eentje die stap te zetten en een methode te vinden die voor jou werkt. En je moet ook 'mild' zjin naar jezelf: ja het is rot, maar hé het zijn gedachten en jij gaat een methode zoeken die jou daarbij helpt. Het is niet raar dat je het hebt, het is alleen vervelend.

Dat hoeven ook geen ellenlange sessies te zijn. Volgens mij zou je met bijvoorbeeld een bezoek of 5 à 6 - met wat t ijd ertussen om te oefenen en te beschouwen - een prima basis kunnen leggen. Zeker als het iemand is met wie het klikt geeft dit echt vleugels. Je krijgt er ook meer zelfvetrouwen door omdat je zult merken dat je op een gegeven moment wél jezelf 'stop' kunt zetten en je gedrag veranderen.

Ik zou even googlen op tarieven van psychologen en kijken wat het zou kosten als je een aantal keren zou gaan. Dan huisarts proberen: kun je doorverwijzing krijgen? Maar dan moet je op wachtlijsten en kan het tijden duren. Msischien kun je het ook bij een coach proberen, dus niet een officiële psycholoog, maar ik weet niet hoe je 'kwaliteit' kun vinden. In je (werk)omgeving? Heb je een baan waarbij het bedrijf openstaat voor coaching? Dan kun je via die route ook wat vinden?

groet,
Angela

Een psycholoog kan je zeker helpen om vaker naar het volle deel van het glas te kijken. Je geniet wel hoor, maar altijd dat knagende gevoel van onzekerheid... Dat is dus niet zomaar onbezorgd genieten. Ja, je moet het zelf doen, maar met deskundige begeleiding kom je daar een stuk verder mee. Kijk maar naar waar je nu staat, je weet het best, maar toch lukt het niet zomaar zelf om anders te kijken en blijft dat halflege deel in de weg zitten.Met hulp van iemand die weet wat hij/zij doet lukt dat vaak een stuk beter en daar wordt het leven echt leuker en makkelijker van en de tobberijen minder.

Tegelijk met

Angela dus.

Veel onzekerheid idd

ik denk dat het heel veel onzekerheid is idd.
Ik las het bufferdraadje terug (hihi, zou ik geschreven kunnen hebben) en wordt dan gelijk weer onzeker als ik lees over buffers van 50.000 euro. Dat zou ik ook wel willen. Kan, als we de komende 2 jaar geen penny meer uitgeven. Geen vakanties meer, geen onderhoud meer aan het huis etc. Dat gaat um dus niet worden. Manlief wil volgend jaar op vakantie naar Thailand, dus daar gaat dan weer een grote hap naartoe. En nogmaals, enorm dankbaar dat het kan, want ik besef me ook wel dat er hier genoeg rondhangen die me nu voor gek verklaren dat ik me druk maak. Maar als het aan mij zou liggen gaan we de komende 2 jaar gewoon nergens naartoe en ga ik lekker mijn streefbuffer bij elkaar sprokkelen . Dat, dat wil ik loslaten. Die eeuwige onzekerheid en dat eeuwige vergelijk.....

kaaskopje

Misschien had je de zin erna ook moeten lezen/citeren... je kunt ook geldzorgen hebben met een te kleine buffer.

Kaaskopje

Nee ik snap inderdaad ook niet waarom mensen in zulke dure huizen gaan wonen en zich daarna een slag in de rondte moeten werken om het te behouden. Ik zou daar echt nerveus van worden.
Maar goed, het is ook maar weer een aanname van mij, misschien harken ze fluitend iedere maand het benodigde geld binnen, dat kan natuurlijk ook. Alleen....mocht er een financiële tegenvaller zijn, dan zou dat nog wel eens lastig zijn in zo'n situatie. Denk aan de crisis, hoeveel geld er toen niet 'verdampt' is.

En even terug naar ts, ik denk dat je al een eind bent door jezelf al zo te analyseren.

Ik denk eerder

Ik denk eerder dat je (goed bedoeld) een type paniek en doemdenken bent.
Ik denk dat het niets met jaloezie en ontevredenheid te maken heeft.
Het " wat als!" of : " jamaar/stel je voor dat" denkende mens.
Daar doe je niet zoveel aan denk ik behalve jezelf af en toe ernstig toespreken.
Mijn ex noemde zichzelf positief en relaxt (met"dat zien we dan wel") en mij een doemdenker.Ik vind mijzelf realistisch en tackle problemen die er steevast komen op voorhand en ik noemde hem weer lui en slecht inschatter.
Je moet het met jezelf doen, maar je kunt best aan jezelf werken.
Je klinkt alsof je de boel goed doorziet en dat is winst.
Nu alleen zorgen dat jij en anderen geen last hebben van jouw denken, maar dat geldt ook omgekeerd.

Goede oefening

Gezien de prijzen van psychologen is het wellicht een zeer goede oefening om te leren omgaan met je negatieve gedachten over het uitgeven van geld

Maar zonder flauwekul: jij lijkt me wel het type van "de mensch lijdt het meest onder het lijden dat hij vreescht". Als ik jouw rijtje zo doorlees (behoud ik mijn baan? Wat gaat er op mijn pad komen?) dan zijn dat toch zaken waar je a) niet zoveel invloed op hebt en b) niet altijd op te lossen zijn met een financiële buffer.

Zit het probleem niet dieper? Dat je zo graag controle over alles hebt dat het je moeilijk valt om te leven met onzekerheden in de toekomst? Snap ik helemaal hoor; het fijnste is als je alles kunt plannen en zelf in de hand kunt houden. En over je financiën heb je over het algemeen wel veel controle. Dat geeft dus rust en zekerheid.
Maar ik zou de vraag die je man stelt (als je die buffer haalt, ga je dan niet op zoek naar een hogere buffer?) serieus nemen. Wanneer komt dat moment dat je je 'veilig' voelt met je financiële buffer? Komt dat moment wel ooit?