flauwvallen bij prikken

Stoel

Hoezo alleen een stoel bij de huisarts? Elke huisarts heeft toch een onderzoeksbank?
Ik zou her wel zsm doen, met hem mee gaan en wat tips opzoeken tegen flauwvallen.
Hoe oud is hij?

Liggen

Ik had dat vroeger ook. Het helpt als je gaat liggen tijdens het prikken en daarna ook nog even blijft liggen. Dat kan natuurlijk ook bij de huisarts, want die heeft een onderzoekstafel. Als je in het ziekenhuis laat prikken hebben ze ook altijd wel een kamertje waar je kunt liggen. Ik zou gewoon gelijk morgen gaan. Het doet namelijk helemaal geen pijn, het is alleen maar eng (vond ik toen). Inmiddels ben ik wel van de prikangst af nadat ik tijdens mijn eerste zwangerschap op een gegeven moment soms wel twee keer per dag moest

Niet bij de huisarts

In een priklab, want ik vermoed dat hij daar geweest is, prikken ze de hele dag. En kunnen ze het dus goed. Een huisarts neemt bijna nooit bloed af, die zou ik dus niet laten prikken. Je zoon kan op t lab ook vragen om te liggen. Het kan zijn dat ze dan ergens heen moeten.

Tips

1 niet kijken
2 ademhalingsoefening. Zoiets als bij weeen. Op de woorden van altij is kortjakje ziek. Inademan en dan op de melodie in zuchtjes uirprademen.

ik zeg huisarts

maar ik bedoel dat er bij de huisarts een laborante komt die van 8 tot 10 zit te prikken. deze zijn heel handig en prikken ook vaak daarnaast nog in het zoekenhuis.

Dat is dus

precies hetzelfde als eentje in het ziekenhuis, ze prikken de hele dag.
Je zoon "moet" gaan liggen en evt. niet kijken. Desnoods een verdovende pleister laten gebruiken.
De grootste mannen heb ik voor mijn ogen in elkaar zien zakken, meer dan vrouwen trouwens maar het is geen schande. Daarna even rustig wat drinken, letten op je ademhaling (neus in, mond langer uit) en desnoods oogcontact maken met degene die met je mee is.
Ik zou het gelijk even doen, nu kan hij weer een angst opbouwen en hoe langer je wacht hoe groter en (on)realistischer die kan worden.

Ik ook

Oooh dat had ik vroeger ook.Grotendeels door de stress en de zenuwen die ik ruimschoots van te voren al aardig opbouwde. Eenmaal volwassen kon ik het beter beredeneren voor mezelf en op een gegeven moment had ik er geen last meer van alhoewel ik het nog altijd spannend vind om geprikt te worden. Wat bij mij hielp: liggen ipv zitten, niet kijken, afgeleid worden door de andere persoon door met je praten, rustig ademhalen, goed uitblazen.
Ik zou zo snel mogelijk weer gaan, anders bouwt de spanning zich te veel op en van te voren aangeven wat er vorige keer gebeurt is. En er vooral niet te veel een big deal van maken, dan wordt het zo beladen. Succes!

Heel normaal.

Van tevoren even melden. Ik deed het vroeger ook. Tot ik een keer bij de huisarts werd geprikt. Het was druk, er was weinig ruimte. Ze stelden daarom voor om in de assistentenkamer op de grond te gaan liggen. Tussen de tafels en de schoenen. Toen heb ik besloten om niet meer flauw te vallen. De gène was groter dan de angst. Ik denk dat het voor je zoon prettig is dat je er bij bent, en hem afleidt.

Gossie!

Dat was zeker even schrikken, voor zoon, voor de assistente en ook voor jou! Iets om in het vervolg rekening mee te houden. Ik zou hem uitleggen dat het een reactie van lichaam was, dat meer mensen het hebben en dat het zeker niet gezegd is dat het de volgende keer weer gebeurt. En dan zou ik zsm weer met hem naar het ziekenhuis gaan, en niet naar de huisarts. Ik denk dat een 'succeservaring' voor je zoon belangrijk is.
Inderdaad nemen ze ruim de tijd voor je als ze weten dat je eerder bent flauwgevallen. Van tevoren iets eten en drinken helpt inderdaad, verder is belangrijk dat hij van tevoren bedenkt wat hem het beste helpt, wel of niet kijken. Bij de meeste mensen is dat niet kijken, bij mij werkt het andersom, ik wil graag zien wat er gebeurt (controlefreak) .
Ook na het prikken even blijven liggen, maar dat zullen ze in het ziekenhuis wel melden. Sterkte!

Overigens, dit is precies de reden dat ik onze kinderen al van kleins af aan meeneem naar de bloedbank, dan vallen die dunne naaldjes in het ziekenhuis ze heel erg mee .

Mijn zoon

heeft dat ook. Is hij achter gekomen toen hIj bloeddonor werd. Nu zegt hij van tevoren dat hij snel onderuitgaat en dan zetten ze de stoel vast in de ligstand. Vinden ze helemaal niet erg of gek. Het weerhoudt hem er niet van donor te blijven, ik ben daarom trots op mijn bikkel! Veel familie en vrienden durven niet, te eng....

vt emla zalf

naast het melden is het eventueel gebruiken van emla zalf (minimaal half uur op te prikken plek aanbrengen) een idee. Onze jongste wordt regelmatig geprikt en heeft mede door het gaan gebruiken ervan negatieve ervaringen achter zich kunnen laten. Heel belangrijk als ouder is ook om rustig te blijven.

Succes

Mijn man heeft het ook

Een grote vent van over de 50 dus. Ik herken van mijzelf het fenomeen niet, maar ik zie het bij mijn man gebeuren. Ik heb de indruk dat het voor 90 procent door de spanning komt en 10 procent om het zien van bloed en het even onprettig voelt dat die naald in de arm gaat.

Bij een kind zou je er iets prettigs aan vast kunnen koppelen. Een kleinigheidje, of naar de Mac of iets dergelijks. Zo vaak gebeurt het tenslotte niet (als het goed is).

Ik zie dat je je bericht maandag hebt geplaatst, is hij al geweest? En hoe ging het?

ja geweest

even van te voren gezegd dus is hij liggend geprikt. Niet gekeken dit keer en het ging goed. Hij was erna helemaal baldadig van de op luchting...

Mooi

Een overwinning dus.