Dipje/Coronamaatregelen
Herkenbaar...?Ik zit al een week in een dipje..Het begint door te wegen heel die lockdown.Ik werk in thuiszorg en heb dus doorgewerkt aanvankelijk ging dit wel goed tot mijn verantwoordelijke ziek werd(Corona) en zeer veel van de omkadering weg viel.De planning die in horten en stoten binnen kwam,mails werden niet beantwoord.Maar goed we hebben een goed team dus we deden ons werk verder.Mijn man is het grootste deel van de lockdown op zee geweest.Mijn kinderen 14 en 16 waren gelukkig groot genoeg om alleen te blijven echter ideaal was het niet.Nu ben ik eindelijk in verlof volgende week en zat ik normaal in het vliegtuig naar Griekenland.Dit gaat niet door en door onze werkplanning kunnen we waarschijnlijk
Niet eerder op vakantie dan volgend jaar.En na mijn verlof vertrekt mijn man terug tot eind juli voor zijn werk daardoor voelt het net aan alsof de lockdown nog eens verlengd word.Hierdoor voel ik me dus al heel de week niet goed in mijn vel en staat het wenen me nader dan het lachen.En ik weet dat er mensen zijn die in veel ergere situaties zitten of ik maar ik voel me zoals ik me voel.Misschien hormonaal ook ofzo...Ik ben ook mijn vader onverwacht verloren 6 maanden geleden...Hij is gestorven aan een dubbele longontsteking en als ik de beelden zie van mensen aan de beademing dan zie ik steeds mijn vader liggen.Er komt gewoon net geen einde aan deze rotperiode ...
Wat akelig voor je
Het is denk ik heel normaal dat je moeite hebt en in een dip zit. Het verlies van je vader is nog niet zo lang geleden, je routine valt weg, je wordt overspoeld met overal slecht nieuws en leuke dingen waar je je op kunt verheugen vallen weg. Voel je niet schuldig omdat anderen “het slechter hebben” - dat is onder alle omstandigheden een non-argument. Dan zou je nooit ergens boos of verdrietig over mogen zijn. Je leeft jouw leven, niet dat van een ander, en dat kost je veel moeite. Die gevoelens mag je hebben.
Heb je iemand met wie je hierover kunt praten? Dingen die je af kunnen leiden?
Ik kan niks voor je doen behalve je sterkte wensem en een virtuele knuffel. Dit komt echt goed, maar het is nu gewoon zwaar k****.
is gewoon shit
voor je, alles bij elkaar. En voel je je ook niet zo omdat je gewoon heel moe bent? Als ik heel moe ben, kan dat zelfs depressief voelen. Achteraf denk ik dan `ik had gewoon aan die moeheid toe moeten geven. Ik snap het, je zou liever op een mooi grieks eiland met je man uitrusten. En dat is dubbel balen. Je zou het verdienen.
Alle respect voor je werk trouwens, liefs en sterkte
Moeheid kan er inderdaad mee te maken hebben
En frustratie dat mijn week verlof vooral zal gevuld zijn met huishoudelijke taken en het is net die sleur die begint door te wegen...Ik heb echt zin om het uit te schreeuwen dat ik hier weg wil!!Maar ook dat we niet echt perspectieven hebben om in de 1 ste maanden weg te kunnen....Mijn man heeft daar minder last van en ik kan er niet zo goed met hem over praten.Hij is veel weg op zee dus hij is blij om thuis te zijn.Bij mij komen de muren op me af...Ik weet dat dit dipje wel voorbij zal gaan hoor maar ik voel me hier zo alleen mee...Ja we mogen blij zijn dat we gezond zijn,we mogen blij zijn dat we konden door werken zodat het financieel geen gevolgen had maar ik voel me nu niet zo blij momenteel!Bedankt voor de steunberichtjes in ieder geval!
Natje1812
'En frustratie dat mijn week verlof vooral zal gevuld zijn met huishoudelijke taken'
Je kunt wel een vakantiebudget(je) reserveren. En dan bijvoorbeeld de hele week niet koken. Lekker inbellen of iets kant-en-klaars regelen. Of iets anders dat voor jou gelijk staat aan vakantie. Een tijdslot in een museum of dierentuin reserveren. Een dtuk fietsen en onderweg picknicken. Kleine dingen om toch een leuke(re) week te hebben.
Precies
Natuurlijk hoef je je verlof niet te vullen met huishoudelijke taken! Er zijn genoeg leuke dingen te doen, ook met Corona. Ga lekker wandelen, picknicken, huur ergens een bootje, ga een ijsje eten, laat elke dag lekker eten bezorgen en neem tijd voor je zelf om een boek te lezen of wat dan ook, iets wat jij leuk vindt.
En laat je huishouden even aan je man en kinderen, hoogste tijd dat jij even wordt ontzien als je al die tijd in je eentje alle ballen in de lucht hebt gehouden!
Ik zal er in ieder geval het beste
van maken...Maar ik zal stevig in mijn schoenen moeten staan...Ze zijn nu eenmaal gewoon dat ik altijd alles doe en dat is natuurlijk ook mijn eigen schuld.Een boek heb ik vandaag gekocht het is al een begin...
Rotperiode
Ik werk in de financiële dienstverlening aan middenstanders, ons werk ging dus ook dubbel en dwars door, sterker nog het is meer dan normaal. Alleen mijn kind is 7 en heeft thuis dus iemand nodig, enigst kind dus vraagt dan ook om.veel aandacht als je thuis bent.
Je begrijpt wel hoe dat is, ja in deze periode is het gewoon driedubbel balen en heel heftig. Wij hebben op een gegeven moment het huishouden wat laten vieren dat hielp wat en wat meer in het weekend gewerkt conclusie is dan wel dat je feitelijk geen vrije tijd over hebt. Ondertussen heeft sinds de intelligente lockdown mijn vader drie maal een medische noodsituatie gehad en is op bezoek gaan gezien mijn ouders beider gezondheid niet verstandig.
Tja ik ben aan wat rust toe gelukkig lijkt het erop dat mijn kind straks weer full time naar school mag waardoor we thuis tenminste nog een redelijk normaal ritme krijgen. En de weekenden zijn we dan vrij!!! Ben ik echt aan toe!
Alvast starten
'Ze zijn nu eenmaal gewoon dat ik altijd alles doe en dat is natuurlijk ook mijn eigen schuld'
Het goede nieuws is dat je ze ook ander gedrag kunt aanleren. Roep dus vanaf morgenochtend vaak en luid dat je vakantie hebt en je enorm verheugt op ... wat dan ook. Heerlijk een hele week niet hoeven koken. Op netflix die serie in één ruk afkijken. Uitslapen. En herinner ze daar aan als ze vragen wanneer je hun lievelings t-shirt wast: zaterdag weer, als de vakantie voorbij is (of zoiets).
Natje
Als je kinderen geen lamstralen zijn kan je ze best duidelijk maken dat het niet eerlijk is dat jij alles doet en zij niks, dus dat het vanaf nu (of in elk geval voor de vakantie, wat je wilt) anders wordt. Geef enige inspraak, maar niet teveel. En haal inderdaad een paar keer eten af in de vakantie, dat scheelt ook alweer.
Groeten,
Temet
lief zijn voor jezelf
en niet steeds met het huishouden bezig zijn. Je hebt het druk gehad, steeds gewerkt en dan ook nog het verlies van je vader erbij, zoiets verwerk je niet in een korte tijd.
Tijdens je vakantie af en toe voor jezelf laten koken door je kinderen of iets te eten bestellen.
Nu al bespreken
Ten eerste nog gecondoleerd. Ik kan me voorstellen dat de beelden op tv het extra moeilijk maken.
Je kunt je kinderen nú al vertellen dat jij ook je ontspanning nodig hebt. Geef ze de opdracht om sámen een plan te maken voor een prettige taakverdeling. Samen bedacht voelt minder als opgelegd.
En verder... waarom juist in de vakantie de achterstand van de huishoudelijke taken inhalen? Compromis: zaterdag, of de dag dat je vakantie begint, maak je je even boos en doe je een paar dingen die misschien echt niet meer uitgesteld kunnen worden. De rest van de vakantie doe je wat echt moet en meer niet. Wie klaagt mag zelf aan de slag. Haal kant en klare salades, maak nu al extra veel pastasaus, in de vakantie kun je het ontdooien en klaar. Bestel een dag Chinees of zo (poké bowl vind ik ook lekker). Soep is ook makkelijk vooraf te maken. Een kind kan chili maken bijvoorbeeld.
Sterkte!
Dees
Hoewel ik jouw werk zeker niet wil bagatelliseren, ik kan het een beetje inschatten, vind ik het niet te vergelijken met werken in de thuiszorg, zéker niet in deze tijden.
Hoewel je het ongetwijfeld moeilijk hebt gehad, kun jij nog met het ouders bellen. Natje kan dat niet meer met haar vader.
Tot slot, je spreekt van "wij". Natje is weken alleen met twee púbers. Jouw kind mag gewoon buiten spelen, zit in een meer te controleren levensfase en hoeft niet méér geëntertaind te worden dan normaal. School gaat weer volledig beginnen, dus dat is fijn.
Je voelt misschien aan dat ik je bijdrage misplaatst vind.
He bah Kaaskopje
Gaan we hier nu meten en wegen?
Niet fijn en kies.
oh nou (kaaskopje/ dees)
Ik vind het wel een ter zake doende nuancering. TS mag wel even gezien worden in de lastige positie waarin ze zat/ zit zonder dat mensen direct beginnen te roepen "ik had het ook zwaar hoor". Dat vind ik dan weer niet zo kies.
Jemig
Wat een gezeur. Dees mag ook háár ervaring delen.
oh ja hoor
tuurlijk mag dat. En daar mogen anderen dan weer wat van vinden. Dat heb je op een forum
Max
Als Dees het ook zwaar heeft, staat niets haar in de weg om een eigen topic te starten. Het meten en wegen ervoer ik júist in de bijdrage van Dees. 30 berichten heen een weer van en naar Natje verder had het mij al minder gestoord. We zitten denk ik allemaal wel met een door corona veroorzaakt gevoel of dilemma.
Kaaskopje
Jij werpt je de laatste tijd wel heel erg vaak op als de OO-politie. Als Dees het zwaar heeft, schrijft ze dat op waar zij dat wil en niet waar jij wil dat zij dat opschrijft. Jij bent toch niet de hoeder van dit draadje?
Je man
Wat een nare situatie Natje! Anderen hebben al veel gezegd. Maar hoe is het met je man? Nu hij thuis is kan hij toch veel doen? Mijn man is ook zeeman en doet het hele huishouden + schilder- en andere kluswerk als hij thuis is. Hij is immers dan gewoon 6 weken achter elkaar vrij. Als hij op zee is, ben ik weer aan de beurt en mag ik weer zelf de huishoudelijke dingen doen
Marola
Zo heb ik de post van Dees helemaal niet gelezen.
Ze deed gewoon wat de meeste mensen doen in de meeste postings hier: er haar eigen ervaring onder zetten.
Gewoon, om te delen. Gedeelde smart ofzo. Zo lees ik het iig.
Erika
Ik heb gewoon eerlijk gezegd hoe ik de reactie van Dees ervaren heb, dat vind ik iets anders dan agentje spelen. Ik las het als "als je denkt dat jij het zwaar hebt, dan ken je mijn verhaal nog niet."
Ik ben overigens helemaal voor ervaringen uitwisselen. Een favoriete bezigheid van mij.
Oké mijn verlof verloopt niet echt over rozen
Mentaal staat het wenen me nader of het lachen.Elke dag probeer ik er het beste van te maken maar elke dag heb ik een moment waar het volledig misloopt en ik begrijp niet waarom.Mijn man vertrekt volgende week terug tot eind juli en dat voelt voor mij als nogmaals een verlenging van die lockdown.Hij trekt er hem ook niet zoveel van aan dat alles in het water valt...Dat gevoel heb ik toch maar misschien ligt het gewoon aan mij.De hele winter heb ik in een rouwperiode gezeten en elke dag bij mijn moeder geweest daarna die lockdown.Ik had in het begin nog hoop dat ons reisje toch nog ging kunnen doorgaan maar nee dus.Nu voel ik me zo down en ik geraak er niet uit.Telkens zeg ik komaan er zijn ergere dingen in het leven en dat is ook echt zo maar het nare gevoel blijft toch hangen en door iets kleins kan ik volledig over de rooie gaan,..Zo jammer.
Balen
'Telkens zeg ik komaan er zijn ergere dingen in het leven en dat is ook echt zo maar het nare gevoel blijft toch hangen en door iets kleins kan ik volledig over de rooie gaan,..Zo jammer.'
Hmmm, misschien moet je dat juist niet doen, zeggen dat er ergere dingen zijn. Misschien moet je nu even de tijd nemen om te voelen dat het best zwaar is. Natuurlijk zijn er mensen die nu jubelend dingen roepen als 'elke crisis is een kans' en 'eindelijk een prikkelarm leven', maar voor veel mensen is deze hele toestand gewoon afzien. En daar mag ook ruimte voor zijn.
Je man is nog een paar dagen in Nederland. Misschien kan hij een dag thuis alles doen terwijl jij in je eentje naar het strand/bos/een vriendin gaat? Zodat je even alleen met jezelf rekening hoeft te houden? En daarna een dag samen met je man iets leuks doen?
Wandelen
Natje, ga je elke dag tenminste een half uur, liefst langer, wandelen?
Frisse lucht en bewegen helpen het beste tegen depressieve klachten.
