Diagnose 12 jaar geleden: borderline?!
12 jaar geleden heb ik wegens een depressie een psychiater bezocht. Dat was op zich geen succes; het klikte totaal niet en na 2 maanden ben ik ermee gestopt. Eigenlijk ben ik er ook niks mee verder gekomen.
Omdat ik me momenteel mentaal weer helemaal niet goed voel heb ik deze week een bezoek aan de huisarts gebracht. Ik ben nu doorverwezen naar een psychologenpraktijk (dan heb ik ook meer keuze). Nu kreeg ik behalve een verwijsbrief ook een print mee met de diagnose van die psychiater van 12 jaar geleden mee. Ik ben me echt kapot geschrokken; want daarin staat dat ik borderline heb!
Nu ken ik een borderliner (en dat is echt geen kattenpis!) en heb ook even gegoogeld en ik herken mij er totaal niet in.
Maar het staat dus nu wel in het systeem!
Ik vind dat echt heel erg. En het maakt me ook erg verdrietig.
Veel zaken die als typisch borderline worden gezien heb ik totaal niet; ik heb al 22 jaar een vaste relatie ben in 18 jaar loopbaantijd 2x van werk veranderd en ik koop nooit iets als ik het niet nodig heb. Ik heb geen eetprobleem en beschadig mijzelf niet.
Ik ben wel redelijk impulsief met dingen zeggen maar ik doe bijna alles redelijk doordacht.
Hoe kan dat dan!? En hoe krijg ik die diagnose ongedaan! Ik ben veel te bang dat ik nu in een hokje gestopt ga worden; ik wil dit bij die psycholoog ook meteen aankaarten (of kan ik dat beter laten?).
Door de ellende die ik in mijn jeugd en later mee heb gemaakt heb ik inmiddels wel een behoorlijke bagage, die ik nu gewoon niet meer met me meegezeuld krijg. Ik ben zo vaak bedrogen door mensen die ik zou moeten kunnen vertrouwen dat dit hard aankomt. Ik vind deze diagnose een grote leugen namelijk. Maargoed wat kan ik ermee...
Thuislaten
Ik zou die brief thuis laten en niet laten lezen. De nieuwe psych kan zich zelf wel een mening vormen. Je kunt later altijd nog als je wil erover beginnen.
Vertel het verhaal gewoon
Dat je het niet wist, dat het niet klikte met die man.
Vervolgens word je wel getest en blijkt het heel anders te liggen. Zoiets?
Link
Hier een link naar een artikeltje dat misschien nuttig voor je kan zijn:
http://www.tijdschriftdeviant.nl/teksten/033art01.htm
Als tip wordt o.a. gegeven in ieder geval een onbevooroordeelde second opinion te vragen (dat houdt dus in dat de tweede therapeut niet op de hoogte is van het "oordeel" van de eerste). Ik persoonlijk concludeer hier voorzichtig uit dat je die brief misschien beter niet mee kunt nemen. Laat ze zich zelf maar een oordeel vormen. Misschien kun je dat ook zo zeggen: "Mijn vorige behandelaar heeft een diagnose gesteld, maar ik wil eigenlijk liever dat u op onbevooroordeelde wijze zelf een beeld van mij vormt."
Begin dan niet over uw antipathie tegen deze dame. Het is net als bij solliciteren: je wint geen sympathie door je vorige werkgever zwart te maken (hoe terecht dat soms ook is).
Draadsluiter
Dat stukje over astrologie lijkt me ironisch bedoeld. Hij zegt ook dat de voorspellende waarheid van astrologie nihil is, maar dat een astroloog met veel mensenkennis een aardig beeld van je kan schetsen (net als ieder ander met veel mensenkennis). Volgens mij is het meer bedoeld om aan te tonen dat psychiatrie geen "harde" wetenschap is en dat je dus (zwaar gechargeerd) bij wijze van spreken net zo goed naar een astroloog (of naar een voodoopriester) kunt gaan als je inzicht in je karakter wilt.
Deze mijnheer heeft geen hoge pet op van de psychiatrie en is ongetwijfeld bevooroordeeld, maar volgens mij geeft hij wel een paar nuttige tips. In ieder geval dat je je niet neer hoeft te leggen bij de diagnose van één zielenknijper.
Draadsluiter
Wat opvallend aan je bericht is dat je zo worstelt met een diagnose die 12 jaar geleden gemaakt is. Natuurlijk schrik je er van, het staat er ineens zwart op wit. En dan ben je het ook niet eens met de diagnose. Daar heb je trouwens prima argumenten voor. Je hoeft er niemand van te overtuigen dat die diagnose helemaal niet relevant is.
je gaat straks naar de nieuwe psycholoog, dan krijg je intake gesprekken. Je zal ongetwijfeld opmerken dat je schrok van die diagnose. De peut vraagt dan wat het precies was waar je van schrok. Dan noem je deze dingen op, en dan is het eigenlijk wel klaar. De nieuwe kan zelf denken, die zal je echt niet beoordelen op zo'n oud dossier. Ach, die zal je sowieso niet direct beoordelen.
Vergeet ook niet dat je nu niet voor niets naar een psycholoog gaat, en 12 jaar geleden ook al niet. Misschien dat je huidige angst/woede/frustratie over dit oude dossier ook wel zijn herkomst heeft in je oude problematiek. Het lijkt me een mooi onderwerp voor een sessie. Heel veel succes en laat het voor nu lekker gaan. Je verandert er toch niet door!
Sterkte
Wat naar dat je net in een periode bent dat je hulp zoekt en dan ook nog eens zo'n niet gecommuniceerde diagnose. Misschien moet je er maar gewoon je schouders proberen over op te halen. Wat niet rechtstreeks met jou gecommuniceerd word is gewoon roddel en niet te verantwoorden. Ik zou dit nieuwe traject gewoon vers ingaan en me proberen niets aan te trekken van zo'n diagnose. Zolang het niet met jou besproken is kan een therapeut daar geen consequenties aan verbinden en is het gewoon niet jou waarheid. Heel erg jammer dat het je zo uit je evenwicht brengt. Hopelijk lukt het je om psychisch wat sterker te worden.
Draadsluiter: over het verschil tussen stoornissen en persoonlij
"En zijn stoornissen en persoonlijkheidskenmerken (of iets in die trant). Dus zo erg is het blijkbaar niet. "
Voor het geval het niet helemaal duidelijk mocht zijn: voor zover ik weet zit het zo: een diagnose wordt gesteld aan de hand van de criteria in het algemeen gebruikte handboek, de DSM IV. Het systeem werkt gewoonlijk als volgt: bij diagnose X horen de volgende verschijnselen: en dan volgt een heel rijtje. Als je dan van dat rijtje een bepaald aantal scoort dan wordt die diagnose X gesteld.
Soms wordt van dat rijtje te weinig gescoord om de diagnose in kwestie erop te kunnen plakken, maar zijn er wel kenmerken die doen denken aan die stoornis X, en dan heeft men het bijvoorbeeld over "persoonlijkheid met borderline trekken".
Overigens: volgens mij heeft iedereen wel een of meer trekken van een stoornis uit de DSM-IV. Vraag is alleen welke.
Sterkte en veel succes met de behandeling verder
Temet
