Depressie

Huisarts

Ja, naar de huisarts sturen en erop letten dat hij niet met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
Niet teveel aandacht besteden aan de 'waarom'-vraag. Het kan iedereen overkomen. Depressie heeft niets te maken met maatschappelijk succes.
Elke dag een half uur wandelen schijnt nuttig te zijn. Als je dat samen kunt doen is dat mooi.
Er is gelukkig recentelijk meer aandacht voor depressie onder jongeren. Je kunt in elk geval beginnen met samen informatie te bekijken op de website van grip op je dip. Maar een depressie is ernstiger dan een dip en de oorzaken zijn minder sociaal-psychisch.

Tsjor

rondkijken

Vinny70, ik denk dat als je een beetje rondkijkt en wat roddelbladen leest, dat je nogal wat mensen tegen komt die het ogenschijnlijk heel goed voor elkaar hebben en toch periodes van depressiviteit doormaken. Een dip kan te maken hebben met drukte, stress, negatieve ervaringen, slechte opvoeding(uiteraard, wie niet) etc. Depressie is echt een ander verhaal. Dus het is goed als je zoon helderheid wil hebben in wat er aan de hand is.

Tsjor

Studentenpsycholoog?

Ik weet niet hoe het in Gent gesteld is, maar de Nederlandse universiteiten hebben volgens mij standaard een studentenpsycholoog in dienst. Zo iemand is gespecialiseerd in deze leeftijdsgroep en de bijbehorende problematiek. Bovendien is het allemaal wat laagdrempeliger dan een "gewone" psycholoog zeg maar. Wie weet is het iets?

In elk geval wel snel hulp zoeken

Depressie is een fysieke ziekte met mentale gevolgen. Hij heeft een arts nodig! Maak zo snel mogelijk een afspraak met de huisarts.

Muziek en levensgeluk

Levensgeluk en muziek. Wat hebben zij gemeen? Beide zaken laten zich bestuderen – en zijn ook onderwerp van wetenschappelijke studie –, maar toch kennen allebei eeuwig een zeker gehalte aan ongrijpbare mystiek. En dat is maar goed ook. Al kunnen sommigen (soms) een heel andere indruk wekken; met ons zielenleven als voornaamste onderscheidende eigenschap is een mens geen pop, noch een robot.

Op zichzelf uniek in zijn verscheidenheid, laat de mensheid zich leiden door een universeel streven naar geluk dat bijna alles overheerst. We willen blijvend verlost zijn van leed of putten nu juist genoegdoening/verlossing uit het ondergaan ervan. – Ergens een omweg naar hetzelfde doel.

Zij het in wisselende mate, zijn we ons ook bewust van elkaars hang naar geluk. Op de markt spelen kooplui handig op ons medeleven in, wanneer zij het winkelend publiek bestoken met de vraag “Wie verlost me?” Het heeft mij, groot liefhebber van consuminderen, nog nooit weten te verlokken een overbodige koop. Op dit punt sta ik zeer stevig in mijn schoenen. Geconfronteerd met berichten over een zoon van 22 jaar die ondanks een (schijnbaar) gelukkige vaste verkering ’s morgens huilend van bed opstaat, wordt het uiteraard een heel ander verhaal.

Als mede moeder heb ik me ogenblikkelijk de vraag gesteld hoe ik in deze van hulp zou kunnen zijn. Zelf maak ik regelmatig gebruik van vrolijke muziek om mijn goede humeur op peil te houden of me op te beuren in tijden van neerslachtigheid. Toch weet ik als geen ander dat het geen pakje instant geluk betreft à la Saroma. Met enige pech heeft opgewekte muziek een averechts effect en stemt het extra droevig. En dan zijn jullie verder van huis.

Lekker zwelgen in verdriet dan maar – je eigen en tevens die van een ander – met behulp van trieste muziek? Daar valt zeker wat voor te zeggen! Het biedt de mogelijkheid je droevig te voelen en er tegelijkertijd van te genieten, omdat het binnen een veilige/geborgen omgeving plaatsvindt. Naast de rust van troost kan het eveneens positieve emoties oproepen als nostalgie – door te herinneren aan gelukkiger tijden – tederheid – door medeleven op te roepen met lotgenoten – en verwondering – hetgeen jou op een aangename wijze boven jezelf doet uitstijgen. Maar of de treurige muziek nu aanleiding geeft tot introspectie of transcendentale meditatie? In ieder geval leidt het dan negatieve gevoelens in goede banen.

Dan. Dat wil zeggen: als het werkt. Luisteren naar muziek is niet altijd een regelrechte geluksmachine. Het lied ‘Smile’ van Charles Chaplin bijvoorbeeld is ongetwijfeld bedoeld als een ‘quick fix’. De boodschap kan echter evenzogoed grote ergernis of zelfs boosheid uitlokken. In zekere zin is het veiliger om voor instrumentale muziek te kiezen. Misschien een mengeling tussen vrolijk en triest?

Zie bijvoorbeeld het oeuvre van het Zarathustra Trio/Trio Luzko (van droevig, minder droevig, vrolijk naar zeer vrolijk:

Rode krullenbol

"Op de markt spelen kooplui handig op ons medeleven in, wanneer zij het winkelend publiek bestoken met de vraag “Wie verlost me?” "

Wie maakt me los, zeggen ze...

Gecorrigeerde versie ‘Muziek en levensgeluk’

Levensgeluk en muziek. Wat hebben zij gemeen? Beide zaken laten zich eindeloos bestuderen – en zijn ook onderwerp van wetenschappelijke studie –, maar toch kennen allebei eeuwig een zeker gehalte aan ongrijpbare mystiek. En dat is maar goed ook. Al kunnen sommigen (soms) een heel andere indruk wekken; met ons zielenleven als voornaamste onderscheidende eigenschap is een mens geen pop, noch een robot.

Op zichzelf uniek in zijn verscheidenheid laat de mensheid zich leiden door een universeel streven naar geluk dat bijna alles overheerst. We willen blijvend verlost zijn van leed of putten nu juist genoegdoening/verlossing uit het ondergaan ervan. – Dat laatste is ergens een omweg naar hetzelfde doel.

Zij het in wisselende mate, zijn we ons ook bewust van elkaars hang naar geluk. Op de markt spelen kooplui handig op ons medeleven in, wanneer zij het winkelend publiek bestoken met de vraag “Wie maakt me los?” Het heeft mij, groot liefhebber van consuminderen, nog nooit weten te verlokken tot een overbodige koop. Op dit punt sta ik zeer stevig in mijn schoenen. Het wordt uiteraard een heel ander verhaal, geconfronteerd met berichten over een zoon van 22 jaar die ondanks een (schijnbaar) gelukkige vaste verkering ’s ochtends huilend van bed opstaat.

In mijn hoedanigheid van mede moeder heb ik me ogenblikkelijk de vraag gesteld hoe ik van hulp zou kunnen zijn in deze rot situatie. Zelf maak ik regelmatig gebruik van vrolijke muziek om mijn goede humeur op peil te houden of me op te beuren in tijden van neerslachtigheid. Toch weet ik als geen ander dat het geen pakje instant geluk betreft à la Saroma. Met enige pech heeft opgewekte muziek een averechts effect en stemt het zo waar extra droevig. En dan zijn jullie verder van huis.

Lekker zwelgen in verdriet dan maar – je eigen en tevens die van een ander – met behulp van trieste muziek? Daar valt zeker wat voor te zeggen! Het biedt de mogelijkheid je droevig te voelen en er tegelijkertijd van te genieten, omdat een en ander plaatsvindt binnen een veilige/geborgen omgeving. Naast de rust van troost kan het eveneens positieve emoties oproepen als nostalgie – door te herinneren aan gelukkiger tijden – tederheid – door medeleven op te roepen met lotgenoten – en verwondering – hetgeen jou op aangename wijze boven jezelf doet uitstijgen. Of de treurige muziek nu aanleiding geeft tot introspectie of transcendentale meditatie? In ieder geval leidt het dan negatieve gevoelens in goede banen.

"Dan". Dat wil zeggen: als het werkt. Luisteren naar muziek is niet altijd een regelrechte geluksmachine. Het lied ‘Smile’ van Charles Chaplin bijvoorbeeld is ongetwijfeld bedoeld als een ‘quick fix’. De boodschap ervan kan echter evenzogoed ergernis uitlokken of zelfs boosheid. In zekere zin is het veiliger om voor instrumentale muziek te kiezen. Of liederen met teksten die je niet kunt verstaan. En met een mengeling tussen vrolijke en trieste muziek vergroot je ongetwijfeld de kans om de juiste snaar te raken.

Zie bijvoorbeeld het oeuvre van het Zarathustra Trio, dat zich ook wel Trio Luzko noemt (van uiterst droevig naar iets minder droevig en dan van wat vrolijker naar zeer vrolijk:

Rode krullenbol

Nog één correctie, met excuses voor het eventuele ongemak

"Lekker zwelgen in verdriet dan maar – je eigen en tevens die van een ander – met behulp van trieste muziek?" moet zijn:

"Lekker zwelgen in verdriet dan maar – je eigen en tevens dat van een ander – met behulp van trieste muziek?"

Tip voor Rode Krullebol

Misschien is het makkelijk om je tekst eerst in kladblok of Word te schrijven en als je helemaal content bent te knippen en plakken naar het forum. Zo doe ik het als ik een langere tekst heb.

Okay ...

Dank je wel voor de tip, Alison. Fijn dat je zo meedenkt.

Helaas moet ik nóg een correctie doorgeven met betrekking tot #12.

Ik heb me kennelijk een beetje blind gestaard op de violist Diego Silva en zodoende te weinig gelet op zijn begeleiders bij het Zarathustra Trio en het Trio Luzko. Anders had ik gezien dat het niet dezelfde mensen betreft. En dus twee verschillende trio’s.

In het Luzko Trio speelt Clemente Salas klarinet en Gaspar Olivares (accordeon). De precieze samenstelling van het Zarathustra Trio heb ik nog niet weten te achterhalen.