dementerende man?
Ik ben bang dat mijn man licht aan het dementeren is. Hij is nu 69 jaar.
Wat ik merk is dat hij (we zijn op vakantie) veel slechter kan oriënteren op de route. Dat gaat over wandelroute, fietsroute enz. Vanmiddag fietste we ergens waar we een week geleden eerder waren geweest maar hij herkende het hele pad niet. 
Dat lijkt niet bijzonder maar het was een vrij speciaal pad, langs het water. Het was nieuw voor hem toen ik zei dat we hier al gefietst hadden. Vroeger was dit altijd andersom: ik heb altijd een slecht richtingsgevoel gehad. Wat op zich wel goed gaat is dat hij op de navigatie zoekt waar we zijn en waar we heen moeten.
Ook toen we enkele dagen in het vakantiehuisje waren, zag ik dat hij de verkeerde kamer in liep toen hij naar bed wilde gaan. Hij kwam toen wat schaapachtig lachend terug.
Wat ik ook merk, wat hij zelf ook al had gemerkt: hij kan soms moeilijker op woorden komen.
Ik heb het er niet met hem over gehad: ik weet dat hij er heel angstig voor is omdat zijn moeder en oma het ook gehad hebben. Dit is echt zijn ernstigste doemscenario. Hij heeft altijd gezegd dat hij dan dood wil.
Wat denken jullie: zijn dit tekenen van dementie of zou zo'n verslechterd orientatievermogen bij het ouder worden horen?
Peiling
Hoort dit bij het verouderen of is het dementie?
Als jullie het niet vertrouwen, kan hij na thuiskomst naar de huisarts gaan.
Misschien valt het mee! Zo niet, kan hij nu nog helder nadenken over wat hij wel en niet wil.
Ik ken hem goed genoeg om te weten dat hij zich echt niet mee laat nemen naar de huisarts hiervoor. Voorlopig niet.
Dit zouden naar mijn idee zeker beginnende dementieklachten kunnen zijn. En als het dan ook nog in de familie zit, ligt het nog iets meer voor de hand.
Het zou ook stress kunnen zijn, of moeheid. Dat is helemaal afhankelijk van zijn situatie. Als hij zelf heel bang is voor dementie (en jij wellicht ook), kan het ook nog zijn dat hij dáár gestresst van raakt.
Minder goed op woorden komen kan erger worden als je wat ouder wordt, óf iets te maken hebben met beginnende dementie. Vanwege de oriëntatie zou ik me persoonlijk zeker ook wat zorgen maken. Maar het hóeft natuurlijk niet.
Je zou hiervoor ook zelf naar de huisarts kunnen voor advies. Desnoods voor advies hoe het je kan lukken hem wel naar de huisarts te krijgen, of wanneer het wel belangrijk is.
Sterkte
het kan inderdaad beginnende dementie zijn. Door wel naar de huisarts te gaan, heeft het voordeel dat hij medicijnen - galanmatine - voorgeschreven kan krijgen om het proces te vertragen Maar daar mag niet te lang mee gewacht worden.
Maar een vitamine B12 tekort zou ook kunnen.
Marie111 schreef op 20-09-2021 om 18:12:
het kan inderdaad beginnende dementie zijn. Door wel naar de huisarts te gaan, heeft het voordeel dat hij medicijnen - galanmatine - voorgeschreven kan krijgen om het proces te vertragen Maar daar mag niet te lang mee gewacht worden.
Maar een vitamine B12 tekort zou ook kunnen.
Dus toch op naar de huisarts!
Ga alsjeblieft naar de huisarts. Wat in sommige regio's ook kan is dat er een specialist ouderengeneeskunde thuis langs komt en wat testen afneemt, soms komt daar een duidelijk beeld uit, soms ook niet en zijn er meer onderzoeken nodig en scans. Maar voor sommigen is een thuisbezoek makkelijker te accepteren dan naar de geriater gaan in het ziekenhuis. De huisarts kan verwijzen.
Als je man niet wil, ga dan zelf naar de huisarts en bespreek met hem wat je kunt doen. Hebben jullie kinderen? Zo ja wat vinden zij er van? Soms nemen mensen meer aan van hun kinderen dan van hun partner.
Je beschrijft een aantal zaken die zeer verdacht zijn voor dementie, dus ik zou niet al te lang wachten. En als je man er ook maar een beetje open voor staat, in de nabije toekomst, schakel een casemanager dementie in. Wacht niet te lang met hulp in roepen!
voor jullie gaan...
Hebben jullie reeds een solide testament opgesteld?
Mijn vader kreeg diagnose alzheimer en mate van Parkinson. Maar het accepteren was een ander verhaal. Zolang iemand niet wilt toegeven dat er iets aan de hand is, sta je als partner met rug tegen de muur. Het enige wat je dan kan doen is het samen nog gezellig maken.
O ja,, ik heb je peiling niet ingevuld want ik ken je man persoonlijk niet eens.
Ik zou zeker ook aanraden om de verschillende gehaltes in zijn bloed te laten onderzoeken, misschien staat hij daar wel voor open? Een tekort van vitamine D en of B12 kan leiden tot deze verschijnselen. Hoe rauw ook, de tip om eerst naar de notaris te gaan als testamentair nog niet alles goed geregeld is lijkt me een hele goede. Eens er een diagnose ligt, is daar niet veel meer mogelijk voor zover ik weet.
Kan me zo voorstellen dat hij zelf ook wel voelt dat zaken niet lekker lopen, en dat hij alleen al daarom niet graag naar de huisarts zou willen. Dit zijn toch zaken die niet iedereen gelijk onder ogen wil hoeven zien over zichzelf.
Op zich jammer omdat het niet zo snel hoeft te gaan allemaal en een uitslag is niet gelijk een vonnis; bovendien als je man wensen heeft over het verloop, moet hij die eerder vroeg dan laat bespreken met de huisarts.
Het lijkt me inderdaad een goed idee om naar de huisarts te gaan, ook voor jezelf om handvatten te krijgen m.b.t. begeleiding, eventueel medicijnen etc. Maar een testament opstellen zou ik daarvoor al doen.
Het lijkt me heel heftig om dement te worden, zeker de beginfase als je het zelf ook nog in de gaten hebt en weet wat er gaat komen voor je familie. Dat je daarvoor wil vluchten snap ik wel. Alleen is dat niet de oplossing. Heel veel sterkte voor jullie allebei.
Wat moeilijk Pippeltje! Dit zijn van die dingen die je gewoon niet wil en waarvoor je het liefst je ogen sluit. Maar zoals de anderen al zeggen: er zijn toch belangrijke redenen om er wel de confrontatie mee aan te gaan. En hoe dan ook zit het nu in jouw hoofd, en waarschijnlijk ook in het zijne, en zitten jullie er nu allebei in je eentje mee te worstelen.
Maar misschien is het inmiddels naar aanleiding van de reacties hier al gelukt om het met je man te bespreken? Zo niet dan zou ik toch ook proberen er stapje voor stapje met hem over te praten. Ik heb bij mijn ouders gezien wat er gebeurt als je uit angst niet praat over wat er aan de hand zou kunnen zijn. In dat geval ging het uiteindelijk om kanker en was het bij ontdekking in zo'n vergevorderd stadium dat we door de hectiek en het razendsnelle verloop niet eens fatsoenlijk afscheid hebben kunnen nemen. Juist het nu al aanstippen, kan maken dat er nog tijd is om wat tijd te nemen om de boodschap te laten doordringen, het gesprek ook nog weer een tijdje te laten rusten, en eventueel slecht nieuws te verwerken. En als het onderzocht wordt en het is níet aan de hand, neem je een hoop angst weg. Ik duim voor dat laatste Pippeltje!
Ik vind het niet erg schokkend, op die bijzondere route was hij misschien afgeleid, de verkeerde kamer in lopenin een vakantiehuis is ook niet gek, dat hoor je ook altijd van mensen die net verhuisd zijn.
Op vakantie maar hoe gaat het thuis? Verkeerde kamer inlopen kan gebeuren en zeker als je in gedachten bent. Bij het ouder worden kan ook orientatievermogen wat minder worden.
Kunnen allerlei factoren een rol spelen als stress en vermoeidheid, tekorten aan voedingstoffen, schildklierproblemen. Als ie misschien medicijnen gebruikt, kan dat ook van invloed zijn. Onder andere op je schildklier.
Stress en druk hebben is allemaal niet aan de hand; hij is met pensioen en heeft alle tijd van de wereld. Misschien ben ik er ook wel te snel bij, ik heb het proces van dichtbij meegemaakt met zijn moeder en heb zelf in de zorg voor mensen met dementie gewerkt dus ben wel alert. Misschien wel te.
Ik ga het binnenkort wel met hem bespreken, maar ik wacht tot na de vakantie om het te bespreken. Vandaag had ik een enorme migraineaanval en heeft hij liefdevol voor me gezorgd; is er niets aan de hand. Ik heb overigens wel met hem besproken dat hij minder handig is met navigeren en hoe hij denkt hoe dat komt. Hij ontkende het niet dus misschien kan ik hem op een bepaald moment wel meekrijgen naar de huisarts.
Bedankt voor jullie input!
